Η Μίνα Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη, μαθήτρια του Γιάννη Μόραλη και αριστούχος της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών, αποτελεί μία από τις πιο διεθνώς αναγνωρισμένες Ελληνίδες εικαστικούς. Με διδακτορικές σπουδές στην Ιταλία, στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, έχει πραγματοποιήσει πάνω από 70 ατομικές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Το έργο της χαρακτηρίζεται από την αίσθηση της κίνησης και την ενέργεια, αποτυπώνοντας με μοναδικό τρόπο τον παλμό του αθλητισμού, της ταχύτητας και της ζωής. Τιμήθηκε το 2002 με τον τίτλο “Sport Artist of the Year” από την Ακαδημία των Σπορ των ΗΠΑ, ενώ το 2014 η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή της απένειμε το βραβείο “IOC ART AND SPORTS”.

Από τα γραμματόσημα και τις αφίσες των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας (2004) έως τα μνημειώδη έργα για τη Lamborghini, η καλλιτεχνική της ταυτότητα έχει συνδεθεί με κορυφαίους θεσμούς, μουσεία και εταιρείες σε όλο τον κόσμο.

Μεταξύ πολλών σταθμών της καριέρας της ξεχωρίζουν:

• Η έκθεση “Art in Movement” στο Palazzo Giureconsulti στο Μιλάνο το 2016
• Η “Women Bridging Worlds” στο Μονακό και στην Ύδρα το 2018
• Η δημοπρασία του έργου “Ferrari Double” υπό την αιγίδα του Πρίγκιπα Αλβέρτου Β’ του Μονακό το 2019
• Η έκθεση “Women in the Arts” με τη Yumi Hogan στην Αθήνα και το Maryland, με τιμητικές διακρίσεις από τις ΗΠΑ

Το 2023 και 2024, επανήλθε δυναμικά με τις εκθέσεις “Environmental Storm” και “HOMAGE TO THE OLYMPIC HEROES PARIS 2024” στο Ναύπλιο, ενώ δημιούργησε το έργο “60 χρόνια Lamborghini Anniversary”, που πλέον κοσμεί το μουσείο της εταιρείας στην Ιταλία.

Το 2025, η Πρεσβεία της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον φιλοξένησε την αναδρομική της έκθεση “Journeys Intersections II”, με το έργο “The Burning Symbol” να εκτίθεται πλέον μόνιμα στο γραφείο του Έλληνα Πρέσβη.

Έργα της ανήκουν, μεταξύ άλλων, στην Εθνική Πινακοθήκη, στο Ολυμπιακό Μουσείο Λωζάνης, στο National Museum of Women in the Arts, στη FIAT, Ferrari, Lamborghini, Mercedes και στο Μουσείο του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη.

Σε συνέντευξή της, η καλλιτέχνιδα εξηγεί πως η τέχνη της απορρέει από την έντονη ενσυναίσθηση και τη σύνδεση με το ερέθισμα. “Η αέναη κίνηση, ο ήχος και η ταχύτητα με καθορίζουν” αναφέρει χαρακτηριστικά. Η Φλωρεντία, οι αγώνες της Formula 1 στο Μονακό και το ελληνικό φως είναι μερικά μόνο από τα βασικά της ερεθίσματα.

Με αστείρευτο πάθος και ενέργεια, εστιάζει στο φως και τα μνημεία της Ελλάδας με νέο συμβολικό βλέμμα. “Δεν φοβάμαι πια τίποτα, δεν προσδοκώ τίποτα, είμαι ελεύθερη…”, δηλώνει συγκινητικά. Η τέχνη της αποτελεί ένα παγκόσμιο μήνυμα ελευθερίας, κίνησης και πολιτισμού.

Οι πίνακές σας χαρακτηρίζονται από έντονη κίνηση και ενέργεια. Πώς γεννήθηκε αυτή η προσέγγιση στην τέχνη σας;

Κατ’ αρχήν η τέχνη είναι ένα ψυχογράφημα. Αντικατοπτρίζει καθαρά τον εσωτερικό κόσμο και είναι τρόπος έκφρασης των δημιουργών.

Η αέναη κίνηση σε ότι αρχικά μας περιβάλει, ο συντονισμός μου με τα ερεθίσματα που προσλαμβάνω, προφανώς έχει να κάνει με την επιλογή των θεματικών μου ενοτήτων.

Από νεαρή ηλικία, μετά την αποφοίτησή μου  από την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών του Μετσόβιου Πολυτεχνείου και την εγκατάστασή μουστη Φλωρεντία, την πόλη των Μεδίκων για το διδακτορικό μου,

είχα την επιθυμία αλλά και τη δυνατότητα να ρουφήξω ερεθίσματα.

Από τους  Μεγάλους Δασκάλους της Αναγέννησης, μέχρι την πρόκληση της Ιταλικής Αυτοκινητοβιομηχανίας μπροστά στα μάτια μου, έλαβα  μια ώθηση και τεράστια αυτοπεποίθηση για αυτό που μελετούσα και δημιουργούσα που κρατάει ακόμα…

Ενστερνίστηκα μέχρι το μεδούλι τον πολιτισμό της Ιταλίας, αφού πρώτα γνώρισα την χώρα μου την Ελλάδα, την Ιταλία την περπάτησα σπιθαμή προς σπιθαμή,κυριολεκτικά και μεταφορικά, σε σημείο, η Ιταλία ως Χώρα και η συγκεκριμένη πόλη η Φλωρεντία στην οποία αισθάνομαι ότι ανήκω φυσικά και πνευματικά, ως οντότητα, να με κινητοποιεί αισθητικά , προσφέροντάς μου διαφυγές σε όλο το φάσμα της κουλτούρας των πόλεων της και παντού .

Η μεγάλη απόδραση μου στο Μονακό,κάθε Μάιο, κατά τη διάρκεια των αγώνων της Φόρμουλα1, με καθόρισαν και καθόρισαν και σημαντικό κομμάτι της θεματολογίας μου, που παραμένει σε εξέλιξη μέχρι και σήμερα.

Η ταχύτητα, ο ήχος και η εικόνα του τότε (στα μέσα της δεκαετίας του ‘80) συνεχίζουν ασταμάτητα να με ενδιαφέρουν και ταυτίζονται με το μέσα μου, που διαρκώς είναι σε αναζήτηση. Συνεχώς τρέχει …

Η αγάπη σας για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό έχει επηρεάσει εμφανώς τη θεματολογία σας. Τι σας συναρπάζει περισσότερο στον κόσμο της ταχύτητας;

Το θέμα της ταχύτητας  και του μηχανοκίνητου αθλητισμού, απλά συμπορεύεται με τον τρόπο που συμπεριφέρομαι,σκέπτομαι και αναπνέω.

Με προσδιορίζει  το γρήγορο, το ανήσυχο, το μη στατικό.

Δεν προσλαμβάνω μόνο την  εικόνα αλλά και τον ήχο,ο οποίοςδημιουργεί κραδασμούς μέσα μου,τετοιους που θέλω να τους εκφράσω.

Ο συνδυασμός της έντασης αυτών των δύο, έχει ως αποτέλεσμα την καταγραφή στον καμβά ή σε όποια επιφάνεια, αυτού του ερεθίσματος όσο πιο έντονα γίνεται.

Τα γκρίζα και τα ασήμια της πίστας σε σύνθεση και συνομιλία με τους κύκλους που ερμηνεύονται ως τροχοί, οι δε κόκκινες,μπλε, πράσινες και μαύρες κηλίδες των μονοθέσιων, τα κοντράστ φόρμας, σχήματος και χρώματος, είναι το ύψιστο ερέθισμα σε αυτή τη θεματολογία, η οποία διαρκεί 4 δεκαετίες. Και την οποία δεν σκοπεύω να εγκαταλείψω.

Ποια θεωρείτε την πιο σημαντική στιγμή της καλλιτεχνικής σας πορείας και γιατί;

Είναι αλλεπάλληλες οι εποχές , οι στιγμές και οι περίοδοι που με έχουν στιγματίσει στην καλλιτεχνική μου πορεία, όλα σε συνάφεια και συνδυασμό με τη ζωή μου.

Βήματα είναι,που κοιτώντας πίσω ανακαλύπτεις τους κύκλους της ζωής σου.

Το πρώτο  βήμα που με καθόρισε, ήταν η εισαγωγή μου στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών του Μετσόβιου Πολυτεχνείου, μέσα στους πρώτους.

Σημαντικό ταρακούνημα θεωρώ την επιλογή μου μέσα από 63 χώρες για τον τίτλο“Sport Artist of the year 2002 από την UNITED STATES SPORTS ACADEMY, για τους χειμερινούςολυμπιακούς αγώνες στο Salt Lake City.

Το έργο μου “Thedownhillskier” εκπροσώπησε θεσμικά το άνοιγμα των αγώνων στο NBC, ως επίσημη αφίσα, κάνοντας τη μεγάλη αρχή της συμμετοχής μου σε όλες τις ολυμπιάδες, με τα έργα  μου της αθλητικής θεματολογίας.

Άλλοι σταθμοί, το 1998 η επιλογή μου από την αυτοκινητοβιομηχανία LABORGHINI με την ανάθεση του έργου 18τ.μ. “HistoriadelaLamborghini- 35 years” απότον τότε πρόεδρό της, VittorioDiCappua, παραμένοντας official artist της Lamborghini μέχρι σήμερα, όπου πέρυσι  μου ανατέθηκε να δημιουργήσω, το μνημειώδες έργο “ Lamborghini 60yearsAnniversary-2024”.

Καθοριστικές είναι οι εκθέσεις μου για την Φόρμουλα1στο Μονακό από το 2000 στη Villa Les Aigles, απ’ όπου ξεκίνησε και η συνεχής παρουσίαση στα περισσότερα Grand prix της Φόρμουλα1, μέχρι πέρσι στο Μαϊάμι των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, στο MaddoxGallery.

Μία επίσης σημαντική στιγμή ήταν το 2001 όταν τοNATIONAL MUSEUM OF WOMEN IN THE ARTS ενέκρινε για τη μόνιμη συλλογή τουκαι απέκτησε έργα μου.Το μουσείο προβάλλει τα επιτεύγματα των γυναικών καλλιτεχνών όλων των εποχών και εθνικοτήτων, εκθέτοντας, διατηρώντας, αποκτώντας και ερευνώντας την τέχνη που γίνεται από γυναίκες και διδάσκοντας το κοινό για τα επιτεύγματά τους.

Το 2015 παρέλαβα το βραβείο “IOC TROPHY 2014 – ART AND SPORT” από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή με έδρα τη Λωζάνη.

Πρόσφατη ωραία και τιμητική στιγμή,  είναι η έκθεση μου “JourneysIntersections II” στην πρεσβεία της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον και η παρουσίαση του έργου μου «ΑΚΡΟΠΟΛΗ – THE BURNΙNG SYMBOL» το οποίο εκτίθεται μόνιμα στο γραφείο του εκάστοτε Πρέσβη.

Αυτήν την περίοδο θέλω και μελετάω το φως σε σχέσημε μνημεία της Ελλάδας,όμωςόχι περιγραφικά, αλλά σημασιολογικά, με μια άλλη οπτική συμβολισμών.

Έχετε εκθέσει έργα σας σε διεθνές επίπεδο. Πώς υποδέχονται την ελληνική τέχνη στο εξωτερικό και ποια ήταν η πιο ξεχωριστή εμπειρία σας;

Η τέχνη είναι μία παγκόσμια γλώσσα και  αν ο καλλιτέχνης εκπροσωπεί τη χώρα του, δεν σημαίνει ότι προβάλει μόνο τις τάσεις, τα ρεύματα και το φολκλόρ της πατρίδας του!

Ως καλλιτέχνης, αναλογιζόμενη τις τόσεςπαρουσιάσεις εκθέσεων σε ευρύτερα παγκόσμιο κοινό, η υποδοχή και η αγάπη που λαμβάνω μόνο συγκίνηση και στοχασμό μου δίνουν. Ο διάλογος του έργου του καλλιτέχνη με το θεατή και με το κοινό είναι που μετράει.

Οπως αναφέρει ο WASSILY KANDISKY στο βιβλίο του «Για το Πνευματικό στην Τέχνη»,«Δεν χρειαζόμαστε ειδήμονες στην τέχνη αλλά το πώς το έργο τέχνης θα μιλήσει και θα κεραυνοβολήσει τον θεατή»

Ποια είναι η συμβουλή σας προς τους νέους καλλιτέχνες που θέλουν να δημιουργήσουν το δικό τους, ξεχωριστό ύφος;

Δουλειά-δουλειά-δουλειά / ανοιχτά μάτια / ταξίδια και μουσεία. Μελέτη των έργων των μεγάλων Δασκάλων και εξερεύνηση.

Έτσι θα μπορέσουν να κατασταλάξουν στο δικό τους στίγμα.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας?

Ξεκινώντας αυτόν τον Απρίλιο από την έκθεσή μου στην Ουάσιγκτον, η οποία θα είναι ακόμη σε διάρκεια για άλλους τρεις μήνες, στο εγγύς μέλλον θα μεταφερθεί στηΝέα Υόρκη και στο Σικάγο.

Επίκεινται επίσης, τα εγκαίνια του νέου παραρτήματος του εθνολογικού μουσείου του Ναυπλίου – ΙΒΠ, όπου εκτίθενται έργα μου ακόμη, στη νέα έδρα-παράρτημα, του  ΙΒΠ στο Λουτράκι,που εντάσσεται στην διεύρυνση και συνέχιση του Ιδρύματος από την πρόεδρο την κα Γεωργία Σαμαρά Κρητικού.

Τι φοβάστε περισσότερο?

Πάντα φοβόμουν το θάνατο, πλέον δεν τον  φοβάμαι …

Δεν φοβάμαι πια τίποτα,δεν προσδοκώ τίποτα, είμαι ελεύθερη….

Έχω ζήσει δίπλα στον πιο ΕΛΕΥΘΕΡΟ και Γενναίο Άνθρωπο του κόσμου…,

Και με τη δουλειά μου Ελευθερία αποζητώ…

Το ζητούμενο είναι η ψυχική και η ουσιαστική υγεία της οικογένειάς μου και των αγαπημένων μου προσώπων.

Τι σημαίνει χαρούμενη ζωή για εσάς?

Μετά από μία τεράστια απώλεια, προσπαθώ να εκτιμώ τη ζωή μου με αυτά που μου δίνει, τις χαρές που λαμβάνω από τα παιδιά μου και την δυνατότητα που έχω να εκφράζομαι μέσω της τέχνης και να μετουσιώνω τα γήινα και χειροπιαστά, σε κάτι πιο πνευματικό πιο άπιαστο, με απόλυτη ελευθερία…