Ο πρώην Πρωθυπουργός αποχωρεί από το βουλευτικό αξίωμα με ηχηρό πολιτικό μήνυμα – Καταγγέλλει την αποδυνάμωση της Βουλής, δηλώνει απογοητευμένος από τον ΣΥΡΙΖΑ και στρέφεται προς ένα νέο πεδίο κοινωνικής συμμετοχής

Με μια μακροσκελή και φορτισμένη πολιτικά δήλωση, ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε την παραίτησή του από το βουλευτικό αξίωμα, τερματίζοντας μια πορεία 16 ετών στα έδρανα του Κοινοβουλίου. Ο πρώην Πρωθυπουργός κάνει λόγο για «απόφαση συνείδησης», υπογραμμίζοντας την πρόθεσή του να απεμπλακεί από τα αξιώματα και τους κομματικούς μηχανισμούς και να επιστρέψει στην «ελπιδοφόρα ανασφάλεια της κοινωνικής δράσης».

Η αποχώρησή του έρχεται σε μια κρίσιμη πολιτική συγκυρία, αφήνοντας αιχμές για τον εκφυλισμό της αντιπολίτευσης, τη θεσμική υποχώρηση της Βουλής και την κοινωνική ασφυξία μπροστά στην «λεηλασία της πατρίδας από ένα καθεστώς γενικευμένης διαφθοράς».

«Δεν παραιτούμαι από την πολιτική, παραιτούμαι από το προνόμιο»

Στην ανάρτησή του, ο Αλέξης Τσίπρας τονίζει ότι η παραίτηση δεν αποτελεί αποστράτευση, αλλά αλλαγή πεδίου πολιτικής παρουσίας:

«Παραιτούμαι γιατί δεν μπορώ και δεν θέλω να διατηρώ το αξίωμα του βουλευτή, με όσα προνόμια αυτό συνεπάγεται, όταν αισθάνομαι ότι η συμμετοχή μου, με την ειδική συνθήκη μάλιστα του πρώην πρωθυπουργού, δεν προσφέρει τίποτε ουσιαστικό σε όσους με εμπιστεύτηκαν».

Ο ίδιος επιλέγει να εγκαταλείψει αυτό που ονομάζει «ασφάλεια των ορεινών εδράνων» και να επιστρέψει στην κοινωνική βάση, σε μια νέα πορεία που – όπως υπονοεί – θα τον φέρει κοντά στα κινήματα και τις αγωνίες των πολιτών:

«Φιλοδοξώ να επιστρέψω στην ελπιδοφόρα ανασφάλεια της κοινωνικής δράσης. Όχι για να καθοδηγήσω από τα πάνω, αλλά για να αφουγκραστώ καλύτερα την κοινωνία και τις ανάγκες της. Απελευθερωμένος από αξιώματα, δεσμεύσεις και μηχανισμούς, που δεν μπορούν πια να την εκφράσουν».

Σφοδρή κριτική στην πολιτική και θεσμική κατάσταση

Η αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα συνοδεύεται από ένα πολιτικό μανιφέστο, που στοχεύει ευθέως τόσο στους κυβερνώντες όσο και στους φορείς της σημερινής αντιπολίτευσης. Ο ίδιος δεν διστάζει να μιλήσει για θεσμικό ακρωτηριασμό της Βουλής και «δημοκρατικά απογυμνωμένη λειτουργία του κοινοβουλίου»:

«Δεν μπορώ και δεν θέλω να συμμετέχω τυπικά σε μια Βουλή, που δημοκρατικά απογυμνωμένη, με ευθύνη κυρίως της πλειοψηφίας, αδυνατεί να επιτελέσει τον ρόλο που το Σύνταγμα επιτάσσει και οι πολίτες απαιτούν».

Ο πρώην πρωθυπουργός περιγράφει την Ελλάδα ως χώρα σε «επικίνδυνο αδιέξοδο», το οποίο δεν περιορίζεται στην οικονομία ή τη γεωστρατηγική κατάσταση, αλλά επεκτείνεται στο ηθικό και θεσμικό πεδίο:

«Η πατρίδα μας βρίσκεται σε επικίνδυνο αδιέξοδο. Οικονομικό, πολιτικό, γεωστρατηγικό, μα πρωτίστως ηθικό. Ζητείται ελπίς. Μέσα από τις πράξεις και όχι μόνο με λόγια».

Έμμεση αποστασιοποίηση από τον ΣΥΡΙΖΑ και κάλεσμα στον λαό

Χωρίς να κατονομάζει ευθέως τη σημερινή ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας αφήνει να εννοηθεί μια σαφής απόσταση από τον κομματικό του φορέα, μιλώντας για «μηχανισμούς που δεν μπορούν πια να εκφράσουν την κοινωνία» και για «κομματικές κατασκευές εργαστηρίου». Αντί αυτών, επενδύει ρητορικά στη δύναμη των μαζών και της συλλογικής δράσης:

«Δεν πιστεύω σε Μεσσίες, ούτε σε κομματικές κατασκευές εργαστηρίου. Πιστεύω όμως στη δύναμη του λαϊκού κινήματος που παλεύει συλλογικά για κοινωνική δικαιοσύνη. Πιστεύω στη βούληση και τις πράξεις των πολλών».

Η επιστροφή του στον δημόσιο χώρο, όπως ο ίδιος την περιγράφει, δεν έχει στόχο την ηγεσία αλλά την ένωση με την «κοινωνική πλειοψηφία που ασφυκτιά»:

«Αν δεν μπορούν όσοι έχουν την ευθύνη της δημοκρατικής αντιπολίτευσης να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειές τους για να προκύψει η αλλαγή, τότε θα πρέπει να γίνουμε όλοι εμείς η αλλαγή που προσδοκούμε».

Μήνυμα στους συντρόφους και υπόσχεση για «νέο ταξίδι»

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν παραλείπει να απευθυνθεί και στους ανθρώπους με τους οποίους πορεύτηκε για σχεδόν δύο δεκαετίες. Σε μια φράση με συναισθηματική χροιά, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας μελλοντικής πολιτικής επανεκκίνησης:

«Δεν θα είμαστε αντίπαλοι. Και ίσως σύντομα να ταξιδέψουμε πάλι μαζί σε πιο όμορφες θάλασσες».

Αναλυτικά η ανάρτησή του:

«Μετά από 16 χρόνια στη Βουλή, ως βουλευτής, αρχηγός κόμματος, αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρωθυπουργός, έλαβα μια απόφαση συνείδησης:

Να παραιτηθώ από το βουλευτικό αξίωμα.

Λίγο πριν την έναρξη της νέας κοινοβουλευτικής Συνόδου, κατέθεσα στον Πρόεδρο της Βουλής την παραίτησή μου.

Δεν ήταν μια απόφαση εύκολη, ούτε και αβασάνιστη.

Παραιτούμαι γιατί δεν μπορώ και δεν θέλω, να διατηρήσω το αξίωμα του βουλευτή, με όσα προνόμια αυτό συνεπάγεται, όταν αισθάνομαι ότι η συμμετοχή μου, με την ειδική συνθήκη μάλιστα του πρώην πρωθυπουργού, δεν προσφέρει τίποτε ουσιαστικό σε όσους με εμπιστεύτηκαν.

Γιατί δεν μπορώ και δεν θέλω, να συμμετέχω τυπικά σε μια Βουλή, που δημοκρατικά απογυμνωμένη, με ευθύνη κυρίως της πλειοψηφίας, αδυνατεί να επιτελέσει το ρόλο που το Σύνταγμα επιτάσσει και οι πολίτες απαιτούν.

Παραιτούμαι όμως από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, δεν παραιτούμαι από την πολιτική δράση.

Εγκαταλείπω την ασφάλεια των ορεινών εδράνων.

Και φιλοδοξώ να επιστρέψω στην ελπιδοφόρα ανασφάλεια της κοινωνικής δράσης.

Όχι για να καθοδηγήσω από τα πάνω, αλλά για να αφουγκραστώ καλύτερα τη κοινωνία και τις ανάγκες της.

Απελευθερωμένος από αξιώματα, δεσμεύσεις και μηχανισμούς, που δεν μπορούν πια να την εκφράσουν

Σε μια περίοδο όπου η πατρίδα μας βρίσκεται σε επικίνδυνο αδιέξοδο.
Οικονομικό, πολιτικό, γεωστρατηγικό, μα πρωτίστως ηθικό.
Ζητείται ελπίς.
Μέσα από τις πράξεις και όχι μόνο με λόγια.

Τις πράξεις που αποδεικνύουν ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Τις πράξεις, που μόνο μ’ αυτές μπορούμε να υπερβούμε τα σημερινά αδιέξοδα.

Δεν πιστεύω σε Μεσσίες, ούτε σε κομματικές κατασκευές εργαστηρίου.
Πιστεύω όμως στη δύναμη του λαϊκού κινήματος που παλεύει συλλογικά για κοινωνική δικαιοσύνη.
Πιστεύω στη βούληση και τις πράξεις των πολλών.
Με αυτούς, τις ανάγκες και τις ελπίδες τους, είμαι αποφασισμένος να συναντηθώ.

Θέλω να απευθυνθώ στους συντρόφους μου, σε όλους όσους πορευτήκαμε μαζί ως εδώ και μοιραστήκαμε αγώνες, αγωνίες, ελπίδες και όνειρα.

Δεν θα είμαστε αντίπαλοι.
Και ίσως σύντομα να ταξιδέψουμε πάλι μαζί σε πιο όμορφες θάλασσες.

Κυρίως όμως, θέλω να απευθυνθώ στη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που ασφυκτιά:
Η λεηλασία της πατρίδας μας από ένα καθεστώς γενικευμένης διαφθοράς που γεννά ανισότητες και αδικία, δε μπορεί να συνεχιστεί άλλο.
Αν δεν μπορούν όσοι έχουν την ευθύνη της δημοκρατικής αντιπολίτευσης να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειές τους για να προκύψει η αλλαγή, τότε θα πρέπει να γίνουμε όλοι εμείς η αλλαγή που προσδοκούμε.
Για να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας.
Αυτό αξίζει κάθε κόπο και κάθε αγώνα».

Η επιστολή παραίτησης του πρώην πρωθυπουργού