Στην Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ επικυρώθηκε πανηγυρικά η μη αντιπαραθετική γραμμή με Τσίπρα που είχε χαραχθεί από τον Σωκράτη Φάμελλο και είχε αποτυπωθεί στην δήλωση για την παραίτηση του πρώην πρωθυπουργού, στις 6 Οκτωβρίου, και στις δημόσιες τοποθετήσεις του από εκεί και έπειτα.

Γραμμή που είχε χαραχθεί από τον πρόεδρο και τους συνεργάτες του χωρίς να συνεδριάσουν τα όργανα, προκειμένου να αντιμετωπιστεί γρήγορα η αιφνιδιαστική παραίτηση Τσίπρα, μία μέρα μετά τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, που είχε λάβει απόφαση για τις προοδευτικές συνεργασίες. Κεντρικό μήνυμα αυτής της γραμμής το «δεν είμαστε αντίπαλοι» που είχε αναφέρει και ο Αλέξης Τσίπρας στη δική του δήλωση.

Πλέον αυτή η γραμμή είναι και απόφαση του κόμματος και μάλιστα με ενισχυμένη πλειοψηφία, αφού συντάχθηκαν και στελέχη όπως ο Νίκος Παππάς, απομακρυνόμενος σε αυτή τη φάση από τη «συμμαχία» με τον Παύλο Πολάκη που είχε συνάψει κατά το πρόσφατο συνέδριο του Ιουνίου.

Ο βουλευτής Χανίων, ο οποίος επέμεινε στην σκληρή γραμμή για τον Τσίπρα, ότι δηλαδή η παραίτησή του «διασπά και αδυνατίζει» τον ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει πλέον να «απομονώνεται». Η πλειονότητα των στελεχών έδειξε να θεωρεί καταστροφική τη θέση αυτή σε μια στιγμή που ο ισχυρός «παίκτης» πολιτικά και δημοσκοπικά – αν και κόμμα προς το παρόν δεν υπάρχει – είναι ο Αλέξης Τσίπρας, επομένως χάραξε «υγειονομική ζώνη» έναντι απόψεων επικριτικών και αντιπαραθετικών με τον πρώην πρωθυπουργό.

Μονόδρομος

Η απόφαση βέβαια δεν επικυρώνει μόνο την στάση μη αντιπαράθεσης και φιλικού νεύματος στον πρώην πρωθυπουργό, αλλά και την διάθεση «σύγκλισης» (και όχι «συμπόρευσης») με τον Τσίπρα και το πιθανό κόμμα του). Κι αυτό, σε μια προσπάθεια να τηρηθούν τα προσχήματα, μέχρι νεωτέρας. Διατυπώνεται ουσιαστικά το αφήγημα ότι η προσπάθεια για έναν ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται ώστε στο μέλλον αυτόνομα και ισότιμα να συνεργαστεί (και) με τον Τσίπρα, προκειμένου να δυναμώσει η προοπτική της προοδευτικής διεξόδου, διότι «ο καθένας μόνος του δε μπορεί».  Η απεύθυνση σε ΠΑΣΟΚ και Νέα Αριστερά – με τα όποια προβλήματα έχει αυτή – θα συνεχιστεί, αλλά η προτεραιότητα αυτή τη στιγμή ήταν να καταγραφεί μια προοπτική ελπίδας κόντρα στο δυσοίωνο μέλλον που περιγράφουν οι δημοσκοπήσεις.

Η «μη αντιπαράθεση» και η προοπτική «σύγκλισης» αποτυπώνονται στο εξής απόσπασμα της πολιτικής απόφασης:

«Ακόμη και αν υπάρχουν διαφορετικές οπτικές, η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ με τον Αλέξη Τσίπρα δεν μπορεί να είναι αντιπαραθετική. Οι παράλληλες πορείες μας οφείλουν να συγκλίνουν στον κοινό στόχο ενός ισχυρού προοδευτικού πόλου, με συγκρότηση προγραμματικής πρότασης και υπέρβαση των διαχωριστικών γραμμών συνολικά στον προοδευτικό χώρο, με γνώμονα τα συμφέροντα της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας και στη βάση των Αριστερών ιδεών και αξιών».

Και μπορεί η απόφαση αυτή, να έχει προκαλέσει ποικίλα σχόλια για το «παράδοξο», αν όχι και «κωμικό», ο Τσίπρας να παραιτείται και να εγκαταλείπει το κόμμα, αλλά αυτό να δηλώνει ότι θα συνεργαστεί μαζί του, ωστόσο για τον ΣΥΡΙΖΑ η απόφαση αυτή φαινόταν μονόδρομος για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, ώστε το κόμμα να κρατηθεί όρθιο, όσο γίνεται, περιμένοντας τις επόμενες κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα. Στην πράξη, πρόκειται για μια μικρή αγορά χρόνου.

Η στάση Τσίπρα και το βιβλίο

Ο Αλέξης Τσίπρας βέβαια μέχρι στιγμής δεν έχει δώσει κανένα σήμα ότι σκοπεύει να συνεργαστεί και στην πραγματικότητα να «διασώσει» τον όλο ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο ουσιαστικά άφησε πίσω ως «βαρίδι». Απλώς, «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία».

Και μπορεί οι παλιοί σύντροφοι να πιάνονται από τα «ψίχουλα» ελπίδας που άφησε πίσω του ο πρώην πρωθυπουργός με την αόριστη υπόσχεση ότι μπορεί με τους παλιούς συντρόφους να ξαναβρεθούν «σε πιο όμορφες θάλασσες», όμως ηθελημένα παραβλέπουν όσα έχει πει και έχει αφήσει να εννοηθούν στην αντίθετη κατεύθυνση. Όπως, ότι πορεύεται μόνος για να αφουγκραστεί την κοινωνία, πως δεν ζήτησε από κανέναν να τον ακολουθήσει, πως από εδώ και στο εξής θα αναδείξει νέα πρόσωπα, ότι με την παραίτησή του βγαίνει εκτός συστήματος εγκαταλείποντας μηχανισμούς και προνόμια (τα οποία υπονοείται συνεχίζουν να δεσμεύουν τους «εντός πλαισίου»), κ.ο.κ.

Πρακτικά, αναμένεται ότι αν κι εφόσον ο Αλέξης Τσίπρας προχωρήσει, μετά την έκδοση του βιβλίου του, στο επόμενο βήμα, θεωρείται ότι θα «προσαρτήσει» κάποια μεμονωμένα στελέχη που θεωρεί άξια και όχι φθαρμένα. Πιθανόν, κάποιοι να ποντάρουν στο ότι θα χρειαστεί πολιτικά στελέχη για να δώσει την μάχη των εκλογών και άρα δε θα έχει την πολυτέλεια να κλείσει πόρτες.

Σε κάθε περίπτωση η κυκλοφορία του βιβλίου του, μπορεί να αποτελέσει και ένα βήμα «διαλογής», αν επιβεβαιωθούν τα όσα ακούγονται, ότι θα περιέχει σκληρές αναφορές για πρώην συντρόφους που μετείχαν στις κυβερνήσεις 2015 – 2019 και σήμερα βρίσκονται είτε στον ΣΥΡΙΖΑ, είτε στη Νέα Αριστερά. Εκεί θα φανεί δηλαδή, ποιοι δε θα έχουν καμία τύχη στο νέο εγχείρημα.