Το περιστατικό στα Βορίζια είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου – Η πολιτεία οφείλει να σταματήσει να ανέχεται τον νόμο των «νταήδων»

Το όνομα της Κρήτης ακούστηκε ξανά σε όλο τον κόσμο για τους λάθος λόγους. Όχι για τις ομορφιές της, τη γαστρονομία, τα αρχαία της μνημεία ή τη φιλοξενία της — αλλά για ένα περιστατικό που γρονθοκοπεί το κύρος του νησιού: το μακελειό στα Βορίζια.

Σε μια γη με χιλιετίες ιστορίας — λίγοι αλλά θορυβώδεις — επιμένουν να προσβάλλουν το συλλογικό ήθος της Κρήτης, μετατρέποντας την σε σκηνικό Φαρ Ουέστ.

Και όμως, η συντριπτική πλειοψηφία των Κρητικών δεν εκφράζεται από όσα συνέβησαν στα Βορίζια. Το νησί δεν ανήκει σε «καπεταναίους», μπράβους, εμπόρους όπλων και ναρκωτικών ή αλαζονικούς παραβατικούς. Ανήκει σε ανθρώπους που θέλουν να ζουν με αξιοπρέπεια, θέλουν να παράγουν και να δημιουργούν με ασφάλεια, με σεβασμό στον νόμο και στον συνάνθρωπο με τον οποίο μοιράζονται τη γη.

Η «κουλτούρα του νταηλικιού» είναι πληγή – και όχι ταυτότητα

Η παράνομη οπλοκατοχή, η ασύστολη χρήση όπλων, οι πυροβολισμοί σε κοινωνικές εκδηλώσεις, τα καλάσνικοφ σε κουμπαριές, τα πανηγύρια που καταλήγουν σε οπλομαχίες και τα μαύρα 4×4 με φιμέ τζάμια που τρομοκρατούν τους δρόμους, δεν είναι ούτε λαϊκός πολιτισμός, ούτε «λεβεντιά». Είναι συμπτώματα εκφυλισμού μιας κοινωνίας που εθίζεται στον φόβο, στον εκφοβισμό και στην αυθαιρεσία.

Η Κρήτη δεν είναι θύμα της παράδοσης, αλλά της παραχάραξής της. Δεν φταίει το DNA, φταίει το πολιτικό και διοικητικό έλλειμμα βούλησης, που επιτρέπει επί δεκαετίες αυτή την κατάσταση να γιγαντώνεται, να ριζώνει, να εμφανίζεται ως «φυσική».

Όλοι γνωρίζουν – Κανείς δεν παρεμβαίνει

Οι κάτοικοι της Κρήτης δεν ζουν σε παράλληλο σύμπαν. Όλοι βλέπουν τι συμβαίνει:

Στο νησί κυκλοφορούν κάθε είδους όπλα και πυρομαχικά. Ακόμη και σε κοινωνικές εκδηλώσεις κάνουν “δώρο κουμπάρου” καλάσνικοφ. Σε πανηγύρια, γλέντια, γάμους και βαφτίσεις οι σφαίρες πέφτουν βροχή.

Το ερώτημα που τίθεται, είναι απλό και κοφτερό σαν λεπίδα:

Δεν τα γνωρίζουν αυτά η κυβέρνηση, οι βουλευτές, οι εισαγγελείς, η αστυνομία;

Η απάντηση είναι πως όλοι τα γνωρίζουν, αλλά δεν παρεμβαίνουν αποτελεσματικά. Γιατί; Γιατί πίσω από κάθε παραβατική δραστηριότητα υπάρχουν πρόσωπα με πολιτικό εκτόπισμα, με οικογενειακές διασυνδέσεις, με ψήφους. Πολλές ψήφους…

Αρκεί να δει κανείς το βίντεο με την κηδεία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη όπου με την ολοκλήρωσή της έπεσαν δεκάδες πυροβολισμοί…

Το «κακό» πρέπει να χτυπηθεί στη ρίζα

Η κατάσταση δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνεχιστεί. Η Κρήτη δεν μπορεί να πορεύεται διχασμένη, με δύο πρόσωπα: το φιλόξενο προς τα έξω και το τρομοκρατημένο προς τα μέσα. Αν θέλουμε το νησί να παραμείνει ασφαλές, ανθρώπινο και ελκυστικό, το κράτος οφείλει να επέμβει ριζικά και αμείλικτα.

Δεν αρκούν συμβολικές κινήσεις, ούτε εμβαλωματικές επιχειρήσεις «βιτρίνας». Χρειάζεται σταθερή αστυνόμευση, δικαστική αποφασιστικότητα, πολιτική βούληση, αλλά και στήριξη στις τοπικές κοινωνίες που τολμούν να ορθώσουν φωνή απέναντι στον φόβο του νταή που τρομοκρατεί εις το όνομα μίας δήθεν παράδοσης.

Αν η Κρήτη χάσει την ψυχή της, τότε την έχουμε χάσει όλοι

Το περιστατικό στα Βορίζια δεν είναι μια τοπική υπόθεση. Είναι καθρέφτης του τρόπου που η Δημοκρατία ανέχεται τον εκφυλισμό της όταν κάνει εκπτώσεις στο όνομα της “παράδοσης” ή των πολιτικών ισορροπιών.

Η Κρήτη είναι ένα νησί με χιλιάδες χρόνια ιστορίας, που έδωσε στον κόσμο τον Μινωικό πολιτισμό, που αντιστάθηκε στους ναζί, που γέννησε την έννοια της φιλοξενίας, ένας τόπος περήφανων ανθρώπων. Δεν μπορεί να μετατραπεί σε κρανίου τόπο για τη χάρη λίγων παραβατικών.

Αν θέλουμε η Κρήτη να παραμείνει τόπος που εμπνέει, που ενώνει, που ελκύει — και όχι που απωθεί — τότε πρέπει να διαλέξουμε: Κοινωνία ή φατρία.

Το ερώτημα πια δεν είναι «αν γνωρίζουμε», αλλά αν θα συνεχίσουμε να σιωπούμε.