Με λόγο άμεσο και φορτισμένο από την καθημερινή επαφή με τις επιπτώσεις της στεγαστικής κρίσης, η Ελένη Ραβάνη, μέλος της Αγωνιστικής Κίνησης κατά των Πλειστηριασμών στα Χανιά, περιέγραψε κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης για το ζήτημα της στέγης στα Χανιά το Σάββατο, την ασφυκτική πραγματικότητα που βιώνουν εκατοντάδες πολίτες που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους.

«Το πρόβλημα της στέγης οξύνθηκε, όπως και η επίθεση που δεχόμαστε. Όχι μόνο όσοι έχουν δάνεια και βρίσκονται σε δυσκολία, αλλά συνολικά ο εργαζόμενος κόσμος.»

Όπως εξήγησε, η συμμετοχή τους στη διαδήλωση για τη στέγη δεν είναι συμβολική, αλλά αποτελεί προέκταση ενός διαρκούς κοινωνικού αγώνα με επίκεντρο την υπεράσπιση της πρώτης κατοικίας.

Χωρίς καμία μέριμνα για τους εξώστες – Στο δρόμο οικογένειες

«Στα Χανιά γίνονται εκατοντάδες πλειστηριασμοί. Πολλοί άνθρωποι χάνουν τα σπίτια τους κάθε μήνα χωρίς να υπάρχει καμία μέριμνα για το τι θα απογίνουν.»

Η Αγωνιστική Κίνηση, όπως περιέγραψε η Ραβάνη, έχει οργανώσει ομάδα που παρακολουθεί μήνα με τον μήνα τους πλειστηριασμούς, έρχεται σε επαφή με τους πληττόμενους πολίτες και προσπαθεί, μέσα από κινηματικές διαδικασίες και συνεργασία με άλλες πρωτοβουλίες, να αποτρέψει εξώσεις και κατασχέσεις.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της δράσης:

«Την προηγούμενη εβδομάδα, αναστείλαμε τον πλειστηριασμό πρώτης κατοικίας οικογένειας στα Χανιά. Της δώσαμε την ευκαιρία να διαπραγματευτεί εκ νέου με το fund και να γίνει δεκτή η πρότασή της.»

Η Ραβάνη υπενθύμισε ότι παρόμοιες επιτυχίες έχουν καταγραφεί και σε άλλες περιοχές, όπως στη Γλυφάδα, επισημαίνοντας ότι αυτές οι νίκες είναι το αποτέλεσμα συλλογικής πίεσης από τα κάτω, όχι της κρατικής προστασίας.

2.929 πλειστηριασμοί στην Κρήτη – 1.717 εκτελέστηκαν

Αποκαλυπτικά ήταν τα αριθμητικά στοιχεία που παρουσίασε για την Κρήτη:

«Από την αρχή του 2025 μέχρι το τέλος Νοεμβρίου, έχουν ανακοινωθεί 2.929 πλειστηριασμοί στο νησί και έχουν ήδη εκτελεστεί 1.717. Από αυτούς, το 80% αφορά πρώτη κατοικία.»

Όπως τόνισε, πρόκειται για οικογενειακά σπίτια και όχι δευτερεύουσες ή τουριστικές κατοικίες, γεγονός που υπογραμμίζει την κοινωνική διάσταση του φαινομένου.

«Βουλευτές με 22 ακίνητα παραπονιούνται στα κανάλια»

Με έντονη αγανάκτηση, η Ραβάνη κατήγγειλε το πολιτικό και ηθικό έλλειμμα γύρω από το ζήτημα της στέγης και των πλειστηριασμών:

«Είναι προκλητικό να βγαίνουν σήμερα βουλευτές στα κανάλια – βλέπε Κυριαζίδης – και να διαμαρτύρονται ότι δεν τους φτάνει η βουλευτική αποζημίωση, όταν έχουν δηλώσει 22 ακίνητα στο πόθεν έσχες τους. Και εμείς αγωνιζόμαστε να σώσουμε το σπίτι μας με 800 ή 1.000 ευρώ τον μήνα.»

Η αναφορά αυτή αποτυπώνει το χάσμα μεταξύ πολιτικής ελίτ και κοινωνικής πραγματικότητας, καθώς και την απουσία πολιτικής βούλησης να ληφθούν μέτρα προστασίας για τους πιο ευάλωτους.

«Δεν υπάρχει πια νομική προστασία – Ο νόμος Κατσέλη δεν καλύπτει κανέναν»

Απαντώντας σε ερώτηση για το ρόλο του νόμου Κατσέλη και του εξωδικαστικού μηχανισμού, η Ραβάνη ήταν κατηγορηματική:

«Ο νόμος Κατσέλη, ακόμα και αν βοήθησε κάποιους στην αρχή, πλέον είναι ανεπαρκής. Δεν προφυλάσσει κανέναν. Το ίδιο και ο εξωδικαστικός μηχανισμός. Δεν γίνεται με βάση το τι μπορεί να δώσει ο οφειλέτης.»

Όπως επεσήμανε, δεν υπάρχει σήμερα κανένα νομικό πλαίσιο που να προστατεύει πραγματικά τους αδύναμους από την απώλεια της κατοικίας τους. Αντιθέτως, το σύστημα διευκολύνει τη διαδικασία ρευστοποίησης υπέρ των funds, ενώ οι κοινωνικές υπηρεσίες είναι απούσες.

«Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ενωθούμε»

Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα, η Ραβάνη απηύθυνε κάλεσμα για ενότητα και κινητοποίηση από τα κάτω:

«Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ενωθούμε, να μιλήσουμε μεταξύ μας, να αποκτήσουμε εμπιστοσύνη και αυτοπεποίθηση. Δεν μπορεί να πετάνε στον δρόμο οικογένειες που προσπαθούν καθημερινά να επιβιώσουν.»

Η παρέμβασή της κατέληξε σε έναν σαφή πολιτικό και κοινωνικό στόχο: τη μετατροπή της ατομικής απόγνωσης σε συλλογική διεκδίκηση, για την υπεράσπιση του δικαιώματος στην κατοικία, που πλέον τίθεται υπό συστηματική αμφισβήτηση.