Στον ραδιοφωνικό σταθμό ΚΡΗΤΗ FM 101,5 και στην εκπομπή «Χθες – Σήμερα – Αύριο» μίλησε ο δημοτικός σύμβουλος της Λαϊκής Συσπείρωσης, Μιλτιάδης Κλωνιζάκης, σε μια συζήτηση με τον δημοσιογράφο Νίκο Αγγελάκη που συνδύασε συγκίνηση, ιστορική μνήμη και κριτική σκέψη για το παρόν.

Ο δημοσιογράφος καλωσόρισε τον καλεσμένο του χαρακτηρίζοντάς τον «έναν άνθρωπο απόλυτα κατάλληλο για τη σημερινή ημέρα» — πολιτικό μηχανικό, δημοτικό σύμβουλο και γιο του αγωνιστή Γιάννη Κλωνιζάκη, μιας εμβληματικής μορφής της δημοκρατικής αντίστασης στα Χανιά.

«Αναφέρομαι, βεβαίως, στον Γιάννη Κλωνιζάκη», είπε ο Αγγελάκης. «Αν ζούσε, θα ήταν ανάμεσα στους ήρωες της Δημοκρατίας. Τιμή και δόξα λοιπόν στον Ολύμπιο, έναν άνθρωπο που, μαζί με άλλους αγωνιστές, δόξασαν τα Χανιά και την Ελλάδα».

Η μνήμη μιας γενιάς που αντιστάθηκε

«Καλημέρα, κύριε Αγγελάκη. Καλημέρα στους ακροατές μας. Είναι πολύ συγκινητικά τα λόγια που είπατε και σας ευχαριστώ για τη μνεία στον πατέρα μου», απάντησε ο Μιλτιάδης Κλωνιζάκης, υπογραμμίζοντας ότι ο πατέρας του «έκανε ό,τι έκανε επειδή το πίστευε βαθιά, χωρίς να περιμένει καμία αναγνώριση».

Ο δημοτικός σύμβουλος θυμήθηκε πρόσωπα που σημάδεψαν εκείνη την εποχή: «Ας μιλήσουμε και για άλλους. Για τον Πάνο Γεωργαλά, τον Νίκο Δροσάτο, τον Σήφη Βαλυράκη, τον Στέλιο Κατσανεβάκη, για τον αδελφό του παλιού νομάρχη και δημάρχου, για τον Μανώλη και τον Αντώνη Γκαζή. Άνθρωποι που είναι ακόμα ανάμεσά μας, κάποιοι άλλοι που έχουν φύγει — όμως αξίζει μια ιστορική υπενθύμιση».

Η συζήτηση συνεχίστηκε με μνείες σε ακόμη περισσότερους αγωνιστές, όπως ο Ρεβελάκης, ο Δημήτρης Καλογεράκης, ο Βαγιβνάκης, άνθρωποι που, όπως τόνισε ο Κλωνιζάκης, «στάθηκαν όπως έπρεπε, ανεξαρτήτως πορείας στη μετέπειτα ζωή τους».

«Εκείνη τη στιγμή στάθηκαν όπως έπρεπε. Σε αντίθεση με το σήμερα, που βλέπουμε μια κοινωνία χωρίς όραμα», σημείωσε.

«Χωρίς όραμα, χωρίς πρόσωπα που να εμπνέουν»

Ο δημοτικός σύμβουλος εξέφρασε την ανησυχία του για τη σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα:

«Χωρίς όραμα και — δυστυχώς — χωρίς πρόσωπα που να εμπνέουν. Άνθρωποι που θα έδιναν το έναυσμα στις κοινωνίες να κάνουν το βήμα παραπέρα. Αντί γι’ αυτό, παραμένουμε απαθείς».

Ο Ν. Αγγελάκης συμφώνησε: «Ακριβώς. Και όπως μας υπενθύμισες, είναι καλό να περάσουμε στο σήμερα».

Η συνέντευξη πέρασε τότε στο επίκαιρο μήνυμα της επετείου του Πολυτεχνείου, με το σύνθημα «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» να τίθεται ξανά στο επίκεντρο.

«Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία»: Διαχρονικό και πιο επίκαιρο από ποτέ

«Τότε, το κυρίαρχο σύνθημα ήταν “Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία”. Πόσο επίκαιρο είναι σήμερα;» ρώτησε ο δημοσιογράφος.

«Είναι διαχρονικό», απάντησε ο Μ. Κλωνιζάκης. «Και πιο επίκαιρο από ποτέ, όσο υπάρχουν δουλείες, όσο ο μισθός τελειώνει στις 15 του μήνα, όσο απαξιώνεται κάθε τι δημόσιο, όσο εντείνεται ο αυταρχισμός».

Ο ίδιος υπογράμμισε την ανάγκη για ενεργητική στάση των πολιτών:

«Το βιώνουμε καθημερινά. Γι’ αυτό δεν πρέπει να μένουμε απαθείς. Οφείλουμε να αποκτήσουμε ενεργητικά χαρακτηριστικά, όχι απλώς για να ανατρέψουμε, αλλά έστω να αλλάξουμε τις καταστάσεις. Γιατί η ανατροπή προϋποθέτει κοινωνική ωριμότητα — και δεν ξέρω αν τη διαθέτουμε ακόμη».

«Το 2025 διεκδικούμε ξανά τα αυτονόητα»

Ο Μ. Κλωνιζάκης στάθηκε ιδιαίτερα στην κοινωνική οπισθοδρόμηση των τελευταίων ετών:
«Έχουμε φτάσει στο 2025 να διεκδικούμε τα αυτονόητα. Πράγματα που οι κοινωνίες, πριν 30, 40, 50 χρόνια, κατέκτησαν με αγώνες. Τώρα, εμείς καλούμαστε να τα ξαναδιεκδικήσουμε. Αυτό είναι τραγικό».

Η αναφορά αυτή άνοιξε τη συζήτηση για τις πρόσφατες εξελίξεις στον εργασιακό τομέα και το νομοσχέδιο που επιτρέπει την εργασία έως και 13 ώρες ημερησίως.

«Από το οκτάωρο στο δεκατριάωρο»: μια κοινωνική και δημοκρατική οπισθοδρόμηση

«Βλέπουμε την Ευρώπη να κινείται προς το τετραήμερο, ενώ εμείς βαδίζουμε προς το 13ωρο», σχολίασε ο Αγγελάκης.

«Είναι αδιανόητο», απάντησε ο Κλωνιζάκης. «Έγιναν τόσοι αγώνες, τόσες θυσίες, άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους για να καθιερωθεί το οκτάωρο — και σήμερα, το 2025, το γυρίζουμε πίσω. Και μάλιστα με πανηγυρισμούς».

Κατά τον ίδιο, «θεωρούμε επιτυχία το να μπορεί κάποιος να δουλεύει 13 ώρες για έναν εργοδότη. Αυτό είναι κοινωνικά τραγικό. Ένα οπισθοδρομικό μοντέλο που λειτουργεί εις βάρος των εργαζομένων, εις βάρος της κοινωνικής συνοχής και της δημοκρατίας».

Μετά την αναδρομή στη γενιά της αντίστασης, η συζήτηση στη ραδιοφωνική εκπομπή «Χθες – Σήμερα – Αύριο» πήρε μια σαφώς πιο πολιτική και επίκαιρη τροπή.

Ο δημοσιογράφος Νίκος Αγγελάκης, απευθυνόμενος στον δημοτικό σύμβουλο της Λαϊκής Συσπείρωσης Μιλτιάδη Κλωνιζάκη, περιέγραψε την εποχή ως «πρωτοφανή» και γεμάτη αντιφάσεις.

«Το χθες ήταν αισιόδοξο. Το σήμερα μοιάζει αδιέξοδο. Και το αύριο; Μπορεί να είναι τελεσίδικο», σημείωσε, τονίζοντας ότι ο ρόλος της εκπομπής είναι να αναδεικνύει ζητήματα της πόλης που πολλοί θεωρούν περιφερειακά, αλλά η ιστορία δείχνει ότι είναι κρίσιμα.

Ο N. Αγγελάκης υπενθύμισε ότι κάποια στιγμή «θα σας πω μια ιστορία… για να δούμε τι λέγατε πριν 30 χρόνια και πού έχουμε καταλήξει σήμερα», θέτοντας το πλαίσιο ενός ιστορικού συνεχούς που οδηγεί στα σημερινά αδιέξοδα.

«Δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά η ανατροπή αυτού του μοντέλου διακυβέρνησης»

Ο Μ. Κλωνιζάκης πήρε τον λόγο, τονίζοντας πως παρά τη δύσκολη συγκυρία, η διέξοδος υπάρχει:

«Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τον λαό και για τα συμφέροντά του, για την πατρίδα μας, παρά μόνο η ανατροπή αυτού του καθεστώτος — αυτού του μοντέλου διακυβέρνησης που έχει πλέον ξεφτίσει. Και ίσως η αρχή μπορεί να γίνει από τις τοπικές κοινωνίες».

Υπογράμμισε πως η ενότητα αποτελεί προϋπόθεση για κάθε αλλαγή:

«Μόνο μέσα από την ενότητα, με κοινό στόχο, μπορούμε να προχωρήσουμε. Πρέπει να σταθούμε απέναντι στην απαξίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας… Να αποκαταστήσουμε τον κοινωνικό ιστό, να ξαναβρούμε την ανθρωπιά μας. Αυτή η ανάγκη μπορεί να μας ενώσει όλους».

Ωστόσο, αναγνώρισε ότι η πορεία αυτή είναι δύσκολη:

«Το “σύστημα” έχει δουλέψει πολύ αποτελεσματικά… Μας έχει κάνει ατομιστές. Δεν θέλει συλλογικές μορφές, συλλογικές διεκδικήσεις. Οτιδήποτε τείνει προς το κοινωνικό ή το κοινοτικό μπορεί να προκαλέσει ρήγματα στο σύστημα που ζούμε».

Η κρίση της δημοκρατίας στην πράξη: «Ποια δημοκρατία βιώνουμε σήμερα στα δημοτικά συμβούλια;»

Το δεύτερο μεγάλο ζήτημα της συζήτησης αφορούσε τη λειτουργία των τοπικών θεσμών.

«Μιλάμε για δημοκρατία… αλλά ποια δημοκρατία; Ποια δημοκρατία είναι αυτή που βιώνουμε σήμερα μέσα στα δημοτικά συμβούλια;» ρώτησε ο Αγγελάκης.

Ο Μ. Κλωνιζάκης απάντησε χωρίς περιστροφές:

«Το δημοτικό συμβούλιο, όπως το έζησα παλιότερα, ήταν ένας χώρος διαλόγου. Ένας χώρος διακίνησης ιδεών. Ένας χώρος πραγματικής πολιτικής, όχι τυπικής επικύρωσης προειλημμένων αποφάσεων».

Σημείωσε ότι η αντιπολίτευση «πολλές φορές καταλήγει να είναι απλώς διακοσμητική».

Η έλλειψη διαλόγου, όπως ανέφερε, αφορά κρίσιμα ζητήματα:

«Όταν προσπαθούμε να αναδείξουμε ζητήματα ουσίας — όπως, για παράδειγμα, το στεγαστικό — δεν υπάρχει καν η πρόθεση για διάλογο».

Το στεγαστικό χτυπά πλέον και τον Χανιώτη

Ο Αγγελάκης επεσήμανε ότι το στεγαστικό «δεν αφορά μόνο τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, τους δημοσίους υπαλλήλους ή τους στρατιωτικούς», αλλά «τώρα χτυπάει και την πόρτα του ίδιου του Χανιώτη».

Παρά την κοινά αναγνωρισμένη σοβαρότητα του προβλήματος, ανέφερε ότι «η δημοτική αρχή δεν φαίνεται να έχει τη διάθεση να ξεκινήσει έναν ουσιαστικό διάλογο… έστω ένα πρώτο βήμα για τη διεκδίκηση των αυτονόητων».

Ο Μ. Κλωνιζάκης συμφώνησε:

«Δεν αφορά μόνο αυτό. Υπάρχουν τόσα άλλα ζητήματα που τίθενται καθημερινά… Κι όμως, δεν υπάρχει καμία πρόθεση — ούτε από την τοπική αρχή — να ανοίξει έναν ουσιαστικό δημόσιο διάλογο. Δεν λέω ότι θα βρεθούν λύσεις αμέσως. Αλλά χρειάζεται να ξεκινήσει μια διαδικασία, να τεθούν οι βάσεις. Δυστυχώς, δεν το βλέπουμε αυτό».

Η δημόσια στοχοποίηση και ο «οίκος του λαού»

Το κλίμα της συζήτησης άλλαξε όταν ο Αγγελάκης αναφέρθηκε σε πρόσφατο περιστατικό στοχοποίησης του Κλωνιζάκη από τον δήμαρχο:

«Ο νυν δήμαρχος, νέος στην ηλικία, φαίνεται να ξέχασε κάτι βασικό: δεν μπορείς να ισοπεδώνεις αξίες και ιστορικές διαδρομές», είπε ο δημοσιογράφος, υπενθυμίζοντας ότι ο πατέρας του Κλωνιζάκη, ο Γιάννης Κλωνιζάκης, υπήρξε δήμαρχος Χανίων και «τίμησε την καρέκλα αυτή».

«Πώς είναι δυνατόν ο γιος του να στοχοποιείται σήμερα μέσα στο ίδιο το δημαρχείο — τον “οίκο του λαού”, όπως συνηθίζαμε να λέμε;» διερωτήθηκε.

Ο Κλωνιζάκης συμφώνησε χωρίς να επεκταθεί:

«Ακριβώς. Ακριβώς».

Ο Ν. Αγγελάκης συνέχισε, χαρακτηρίζοντας το δημαρχείο «το σπίτι του πολίτη», επισημαίνοντας:

«Δεν είναι του δημάρχου, δεν είναι του αντιδημάρχου, δεν είναι κανενός. Είναι όλων μας. Και ο σεβασμός στην τοπική κοινωνία είναι το πρώτο… Μου έκανε φοβερή εντύπωση αυτή η ισοπέδωση».

Τα Νεώρια και η χαμένη έννοια της συνέχειας στον Δήμο Χανίων

Στο τελευταίο μέρος της συνέντευξής του στην εκπομπή «Χθες – Σήμερα – Αύριο» στον ραδιοφωνικό σταθμό ΚΡΗΤΗ FM 101,5, ο δημοτικός σύμβουλος της Λαϊκής Συσπείρωσης Μιλτιάδης Κλωνιζάκης επανήλθε στο ζήτημα της στάσης της δημοτικής αρχής, χρησιμοποιώντας ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την υπόθεση των Νεωρίων.

«Τώρα, το ζήτημα, ξέρετε, είναι μία γενικότερη στάση και αντίληψη του κυρίου Δημάρχου. Θα σας αναφέρω ένα γεγονός που μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Θυμάστε την υπογραφή για τα Νεώρια;» είπε, απευθυνόμενος στον δημοσιογράφο Νίκο Αγγελάκη.

Ο Μ. Κλωνιζάκης υπενθύμισε ότι η παραχώρηση των Νεωρίων στον Δήμο Χανίων ήταν αποτέλεσμα μακρόχρονης προσπάθειας πολλών δημοτικών αρχών:

«Θυμάστε πώς όλοι οι προηγούμενοι δήμαρχοι, ο καθένας, έβαλε το λιθαράκι του προκειμένου τα Νεώρια να περιέλθουν στην κυριότητα του Δήμου Χανίων; Ο πατέρας μου, ο μακαρίτης, το θυμάμαι. Ο Μαρίς, ο κύριος Κατσανέβας, ο κύριος Τζανακάκης, ο κύριος Τερζιδάκης, ο Μανώλης Σκουλάκης, ο κύριος Βάμβουκας. Όλοι συνέβαλαν».

Με αφορμή τη στιγμή της υπογραφής, άσκησε κριτική στη σημερινή δημοτική αρχή για την απουσία της στοιχειώδους θεσμικής αναγνώρισης:

«Δεν θα μπορούσε λοιπόν ο νυν Δήμαρχος, στην ώρα της υπογραφής της παραχώρησης, να καλέσει όλους τους εν ζωή πρώην δημάρχους; Μια απλή κίνηση, ανέξοδη. Θα έδειχνε ότι ο Δήμος Χανίων έχει συνέχεια, ότι λειτουργεί με προσανατολισμό στα συμφέροντα των πολλών, της κοινωνίας».

Αντ’ αυτού, όπως είπε, «ο κύριος Δήμαρχος προσπάθησε να αναδείξει ότι εξαιτίας του προσωπικά και των ενεργειών του, περιήλθαν τα Νεώρια στην κυριότητα του Δήμου. Κι όμως, τέτοιες μικρές πράξεις έχουν συμβολικό βάρος. Δείχνουν νοοτροπίες και συμπεριφορές»

«Έτσι ακριβώς. Δυστυχώς, η αλαζονεία περισσεύει σήμερα, Μυρτιάδη, σε όλο το φάσμα της ηγεσίας, και τοπικής και κεντρικής», σχολίασε ο Νίκος Αγγελάκης, συνδέοντας το παράδειγμα αυτό με μια ευρύτερη κρίση πολιτικής κουλτούρας.

«Από τον διάλογο, έχουμε καταλήξει στη λογική του “κλείνω το μικρόφωνο”»

Ο Κλωνιζάκης επέμεινε ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο θεσμικό, αλλά βαθιά πολιτικό, αγγίζοντας την ποιότητα της δημοκρατίας όπως βιώνεται στην πράξη:

«Κύριε Νίκο, έχει αλλάξει η πολιτική όπως την αντιλαμβανόμασταν. Από τον διάλογο, έχουμε καταλήξει στη λογική του “κλείνω το μικρόφωνο”. Δεν γίνεται διάλογος. Απλώς φωνάζει ο ένας πάνω στον άλλον. Αυτό το εισπράττει η κοινωνία και οδηγούμαστε σε πλήρη απαξίωση κάθε πολιτικής λειτουργίας».

Κατά τον ίδιο, αυτή η απαξίωση έχει άμεσες συνέπειες:

«Η απαξίωση του πολιτικού κόσμου μάς οδηγεί σε καταστάσεις σαν αυτές που βιώνουμε σήμερα. Σαν να θέλουν κάποιοι να κάνουν τον πολίτη να μην σηκωθεί από τον καναπέ του, αλλά να στρογγυλοκάτσει ακόμα πιο βαθιά σ’ αυτόν. Να απενεργοποιηθεί πλήρως».

Ο Ν. Αγγελάκης συνέδεσε ξανά την κριτική αυτή με την προσωπική στοχοποίηση που, όπως είπε, δέχθηκε ο Κλωνιζάκης από τον δήμαρχο, αλλά και με την έλλειψη σεβασμού στη μνήμη όσων προηγήθηκαν στην τοπική αυτοδιοίκηση:

«Δεν μπορώ να χωνέψω ότι, όπως είπες και με τα Νεώρια, δεν υπάρχει η παραμικρή αναγνώριση της ιστορίας, της συνέχειας, της παρουσίας όσων προηγήθηκαν. Δεν είναι “εμείς και κανείς άλλος”».

«Να ακούς τους πάντες»: το μάθημα του Γιάννη Κλωνιζάκη

Ο Μιλτιάδης Κλωνιζάκης αναφέρθηκε εκ νέου στον πατέρα του, τον πρώην δήμαρχο Χανίων Γιάννη Κλωνιζάκη, ως δάσκαλο στάσης ζωής και πολιτικής συμπεριφοράς:

«Να σας πω κάτι, κύριε Νίκο. Εγώ είχα έναν δάσκαλο – τον πατέρα μου – που μου έλεγε: “Να ασχολείσαι με τα κοινά. Σήμερα είσαι δήμαρχος, αύριο δεν είσαι. Άρα, να είσαι προσγειωμένος. Να μην νιώθεις ανώτερος από τους υπόλοιπους. Και το σημαντικότερο: να ακούς τους πάντες.”»

Και συμπλήρωσε:

«Μην αντιδράς. Κατέγραψε αυτό που σου λένε, και ειδικά όταν η κριτική είναι καλοπροαίρετη. Μπορεί να σε ωφελήσει. Γιατί, ακούγοντας πέντε ή έξι διαφορετικές γνώμες, ίσως αναθεωρήσεις κάποια πράγματα προς όφελος του συνόλου».

«Αυτά έχω διδαχτεί. Με αυτά πορεύομαι και στην ενασχόλησή μου με τα κοινά. Αυτό που λέω πολλές φορές, ότι “ταλαιπωρώ” τους Χανιώτες με την παρουσία μου στα έδρανα», ανέφερε με αυτοκριτικό τόνο.

Ο δημοσιογράφος στάθηκε στη «συνέπεια στις θέσεις και στις αρχές» της οικογένειας Κλωνιζάκη, σημειώνοντας ότι «η παρουσία σου, αλλά και ολόκληρης της οικογένειάς σου, ήταν αισθητή… Άφηναν το στίγμα μιας αγωνιστικής παρουσίας σε όλες τις κρίσιμες καμπές της πορείας της χώρας τα τελευταία χρόνια».

Η κριτική για την έλλειψη τιμής σε ιστορικές προσωπικότητες

Στο ίδιο πνεύμα, η συζήτηση επεκτάθηκε και στο ζήτημα της θεσμικής αναγνώρισης προσωπικοτήτων που προσέφεραν στην πόλη και στη χώρα.

«Υπάρχει κι ένα άλλο κενό, Μυρτιάδη, που με πληγώνει: η παρούσα δημοτική αρχή δεν αποδίδει τον οφειλόμενο φόρο τιμής στους προκατόχους της. Δεν είναι δυνατόν να μην έχει γίνει ονοματοθεσία για τόσους σημαντικούς ανθρώπους που προσέφεραν. Μεγάλες προσωπικότητες, πανελλαδικής και παγκόσμιας ακτινοβολίας. Αυτή η έλλειψη αναγνώρισης με προβληματίζει βαθιά», σημείωσε ο Αγγελάκης

Ο ίδιος έκανε αναφορά σε μορφές όπως ο γιατρός Χιωτάκης («ΜΙΑ ΚΟΡΥΦΉ ΉΘΟΥΣ, ΈΝΑΣ ΑΠΕΡΊΓΡΑΠΤΟΣ ΆΝΘΡΩΠΟΣ… ΆΦΗΣΕ ΣΠΟΥΔΑΊΟ ΈΡΓΟ») και στη δημοτική αρχή επί των ημερών του Βλησίδη και του Κατσανεβάκη:
«Γιατί ο Βλησίδης ήταν η ψυχή — ο Δημήτρης, ο Μήτσος. Μεγάλος βράχος εκεί, με ευρύτερη θεώρηση. Άφησε καλές παρακαταθήκες όσον αφορά την τοπική αυτοδιοίκηση στα Χανιά. Και βέβαια, μετά τον Μαρί και όλους όσους προανέφερες προηγουμένως».

Η δίκη Βαλυράκη, οι «αποκρυπτόμενες» πτυχές και η σιωπή του κόμματος

Σημαντικό μέρος της συζήτησης αφιερώθηκε στην υπόθεση του Σήφη Βαλυράκη και στη σε εξέλιξη δίκη, την οποία ο Αγγελάκης χαρακτήρισε:

«Και τώρα, έχουμε και τη δίκη Βαλυράκη. Ένα καθαρό έγκλημα — και δεν ξέρουμε τι κρύβεται από πίσω. Όλα δείχνουν… …και η ίδια η διαδικασία το αποδεικνύει. Είναι ένα θέμα σοβαρό»

Ο Κλωνιζάκης θυμήθηκε τη συμμετοχή του Βαλυράκη στην αντιδικτατορική δράση και τη σχέση του με τον πατέρα του:

«Ο Σήφης Βαλυράκης ήταν μαζί με τον πατέρα μου στις φυλακές της Κέρκυρας. Ο πατέρας μου βοήθησε τότε και τον ίδιο, και τον μακαρίτη τον Πάπη τον Γεωργακάκη από το Ρέθυμνο, να αποδράσουν. Είναι γνωστή η ιστορία — και καλό είναι να τη θυμούνται και οι νεότεροι».

Και πρόσθεσε:

«Υπήρχε πάντα μια ιδιαίτερη σχέση με τον Βαλυράκη. Και όμως, στη συγκεκριμένη υπόθεση, προσπάθησαν να αποκρύψουν στοιχεία για να μην αποκαλυφθεί τι πραγματικά συνέβη».

Η στάση του κόμματος στο οποίο ανήκε ο Βαλυράκης για δεκαετίες αποτέλεσε αντικείμενο ιδιαίτερης κριτικής:

«Και αυτό που με λυπεί ακόμα περισσότερο είναι το εξής: το κόμμα το οποίο υπηρέτησε πιστά ο Σήφης Βαλυράκης — για δεκαετίες, ως βουλευτής, ως υπουργός — δεν έχει εκδώσει ούτε μία ανακοίνωση. Ούτε μία λέξη. Είναι πολύ οδυνηρό. Και ειλικρινά δεν ξέρω πώς να το ερμηνεύσω».

Ο Κλωνιζάκης έδωσε τη δική του εξήγηση:

«Εγώ έχω δώσει τη δική μου εξήγηση: δεν ξέρω πόσοι από όσους βρίσκονται στην τοπική ή στην κεντρική ηγεσία αυτού του κόμματος έχουν διαβάσει πραγματικά τη Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη».

«Οι παρακαταθήκες δεν είναι τα πλούτη ή τα χρήματα»

Προς το τέλος της συζήτησης, ο δημοσιογράφος στάθηκε ξανά στον ρόλο του Κλωνιζάκη μέσα από τις τάξεις του ΚΚΕ και της δημοτικής ομάδας του:

«Σήμερα, από τις τάξεις του κόμματος που σε τιμά, Μιλτιάδη —και που και εσύ τιμάς με την παρουσία σου—, είναι τιμή τόσο για σένα όσο και για το ΚΚΕ η συμμετοχή σου στη δημοτική ομάδα. Πιστεύω ότι προσφέρονται ισχυρές δυνατότητες ώστε, από το μετερίζι που βρίσκεσαι, να δουλέψεις πιο αποτελεσματικά για τους στόχους που έχεις θέσει στη ζωή σου».

Η συζήτηση κορυφώθηκε με μια αναφορά στις «παρακαταθήκες» που αφήνονται στις επόμενες γενιές:

https://www.youtube.com/watch?v=1RkAdg7YfJ4