Σε κλίμα συγκίνησης, παρουσία εξεχουσών προσωπικοτήτων, τιμήθηκε η μνήμη του σπουδαίου Χανιώτη πολιτικού, 40 χρόνια από τον θάνατό του. Αιχμηρές παρεμβάσεις για την ποιότητα της δημοκρατίας και την εξωτερική πολιτική από την Άννα Διαμαντοπούλου.
Στον χώρο που ο ίδιος οραματίστηκε και δημιούργησε, στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων, η τοπική κοινωνία αλλά και ο πολιτικός κόσμος τίμησαν το πρωί της Κυριακής τη μνήμη του Πολυχρόνη Ι. Πολυχρονίδη, συμπληρώνοντας τέσσερις δεκαετίες από την απώλειά του. Η εκδήλωση δεν περιορίστηκε σε έναν τυπικό φόρο τιμής, αλλά εξελίχθηκε σε μια ουσιαστική συζήτηση για το έλλειμμα ηθικής στη σύγχρονη δημόσια σφαίρα, με φόντο την πολυτάραχη διαδρομή του ιστορικού στελέχους της Δημοκρατικής Παράταξης.
Τον συντονισμό και την εισήγηση ανέλαβε η Πρόεδρος του Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, Άννα Διαμαντοπούλου, η οποία συνδέεται με στενούς οικογενειακούς δεσμούς με την οικογένεια Πολυχρονίδη (συζυγος του ανιψιού του, Γιάννη Σαβαλάνου). Στο πάνελ των ομιλητών βρέθηκαν ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής, Απόστολος Κακλαμάνης, η ομότιμη Καθηγήτρια Ιστορίας του ΕΚΠΑ, Μαρία Ευθυμίου, ο Πρέσβης ε.τ. Κυριάκος Ροδουσάκης και ο δημοσιογράφος-συγγραφέας Θανάσης Λάλας, οι οποίοι ανέπτυξαν το θέμα «Ήθος και Πολιτική».
Ένας βίος ταγμένος στη Δημοκρατία και τη συμφιλίωση
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης φωτίστηκαν πτυχές της δράσης του Πολυχρόνη Πολυχρονίδη, ενός πολιτικού που, όπως τονίστηκε, υπηρέτησε το κοινό καλό χωρίς να αποσκοπεί σε προσωπικό όφελος.
Η κ. Διαμαντοπούλου, σκιαγραφώντας το πορτρέτο του, υπενθύμισε πως ο Πολυχρονίδης πολιτεύτηκε επί 50 χρόνια στα Χανιά και εξελέγη 11 φορές βουλευτής. Στάθηκε απέναντι σε δύο δικτατορίες (του Μεταξά και τη Χούντα), γνωρίζοντας την εξορία και τη φυλακή, ενώ υπηρέτησε τέσσερις φορές ως υπουργός.
Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στον ρόλο του στην εθνική συμφιλίωση:
«Θέλω να θυμίσω και στους παλαιότερους και στους νεότερους ότι είναι ο άνθρωπος που έκανε τη συμφυλίωση στην Κρήτη μετά τον πόλεμο. Γι’ αυτό και η Κρήτη δεν είχε τον εμφύλιο που είχαν οι άλλες περιοχές της Ελλάδας. Είναι ο άνθρωπος που έβγαλε τους κομμουνιστές από τη φυλακή και το έκανε με λυσσαλέα αντίδραση όλων των τύπου και των κομμάτων της εποχής και έδωσε δείγμα τι σημαίνει πολιτικός, κρητικός, δημοκράτης».
Το έλλειμμα εμπιστοσύνης και η κρίση των θεσμών
Η συζήτηση, ωστόσο, συνδέθηκε άμεσα με το παρόν. Η Άννα Διαμαντοπούλου, μιλώντας στα ΜΜΕ, χρησιμοποίησε το παράδειγμα του Πολυχρονίδη ως αντίστιξη στη σημερινή πολιτική πραγματικότητα, όπου κυριαρχεί η καχυποψία των πολιτών.
«Το μεγαλύτερο πρόβλημα, σύμφωνα με όλες και τις ευρωπαϊκές και τις ελληνικές δημοσκοπήσεις, είναι ότι οι πολίτες δεν εμπιστεύονται τους πολιτικούς. Γιατί; Γιατί δεν δουλεύουνε για το κοινολό, γιατί προτιμούν τα χρήματα, γιατί χρησιμοποιούν τους θεσμούς για όφελός τους», σημείωσε χαρακτηριστικά.
Η ίδια υπογράμμισε την ανάγκη επιστροφής στις ρίζες και στο πολιτικό ήθος, αναφέροντας πως ο Πολυχρονίδης «αφιερώθηκε στην πολιτική, δεν έκανε οικογένεια, δεν έκανε καθόλου περιουσία».
«Πολιτική δεν είναι μόνο λόγια, δεν είναι μόνον συμπεριφορές. Η πολιτική είναι και τι αφήνεις πίσω σου και πόσο παλεύεις για να αφήσεις πίσω σου έργο… ώστε ο κόσμος και ιδιαίτερα οι νέοι να πιστέψουν ότι η πολιτική δεν σημαίνει δημοσιότητα και φως, αλλά το να αφήνεις φως πίσω σου».
Αιχμές για την τρέχουσα πολιτική διακυβέρνηση
Η κ. Διαμαντοπούλου δεν παρέλειψε να αναφερθεί στα φλέγοντα ζητήματα της επικαιρότητας, ασκώντας κριτική τόσο για την εσωτερική όσο και για την εξωτερική πολιτική της χώρας. Έκανε λόγο για σοβαρό πρόβλημα στην «ηθική διαχείριση», αναφερόμενη σε συγκεκριμένες υποθέσεις που έχουν απασχολήσει την κοινή γνώμη.
«Είναι το θέμα δημοκρατίας και θεσμών που ουσιαστικά με αυτά που βλέπουμε με τον ΟΠΕΚΕΠΕ, με τη διαχείριση των Τεμπών, με όλα τις υποκλοπές φαίνεται ότι υπάρχει αυτό που είπαμε πριν: σοβαρό πρόβλημα στην ηθική διαχείριση».
Τέλος, ιδιαίτερα αιχμηρή ήταν η αναφορά της στα εθνικά θέματα και τη στάση της ελληνικής διπλωματίας:
«Θεωρώ ότι δεν είναι δυνατόν η χώρα να παίρνει εντολές και να αποφασίζει σε μηδέν χρόνο αλλαγή της εξωτερικής πολιτικής της άμα τη αφίξει της Αμερικανίδως πρέσβεως».
Μαρία Ευθυμίου: «Ο Πολυχρονίδης τίμησε τον τίτλο του πολιτικού» – Η ιστορική ματιά στην ακεραιότητα
Τη σκυτάλη έλαβε η ομότιμη καθηγήτρια Ιστορίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ), Μαρία Ευθυμίου, η οποία προσέδωσε ιστορικό βάθος στην εκδήλωση. Εστιάζοντας στην έννοια της «ακεραιότητας», η κα Ευθυμίου δεν περιορίστηκε στην υμνολογία του προσώπου, αλλά χρησιμοποίησε το παράδειγμα του Πολυχρόνη Πολυχρονίδη για να απαντήσει στην απαξίωση που συχνά περιβάλλει την πολιτική ζωή.
Ένα «σπουδαίο τέκνο της Κρήτης»
Η κα Ευθυμίου στις δηλώσεις της προς τα ΜΜΕ χαρακτήρισε τον τιμώμενο ως ένα «σπουδαίο τέκνο της Κρήτης», έναν πολιτικό που υπηρέτησε την ελληνική υπόθεση για δεκαετίες με εντιμότητα. Όπως υπογράμμισε, ο Πολυχρονίδης «κυριολεκτικά ετίμησε τον εαυτό του και τον τίτλο του πολιτικού», μια διαπίστωση που αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα στη σημερινή συγκυρία.
Η άμυνα απέναντι στην πολιτική απαξίωση
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασε η ανάλυση της ιστορικού για τη σχέση της κοινωνίας με τους πολιτικούς ταγούς. Η κα Ευθυμίου παρατήρησε πως στην Ελλάδα συχνά «ταυτίζουμε την έννοια του πολιτικού με κάτι αρνητικό» και παραδέχθηκε πως «πράγματι υπάρχουν άτομα που ασχολούνται με την πολιτική που δεν αξίζουν την τιμή για αυτό τον τίτλο».
Ωστόσο, έσπευσε να διαχωρίσει τη θέση της, τονίζοντας την ύπαρξη πολλών άλλων προσώπων που είναι «ακέραια, σοβαρά και δοσμένα σε αυτό που κάνουν». Επεσήμανε μάλιστα την αναγκαιότητα του ρόλου τους, σημειώνοντας με έμφαση:
«Τους οφείλουμε πολλά γιατί χωρίς την πολιτική καθοδήγηση οι κοινωνίες δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Όσο πιο πολλούς σωστούς πολιτικούς έχει ένας τόπος, τόσο πιο τυχερός είναι».
Τα χαρακτηριστικά του ηγέτη
Κλείνοντας την ομιλία της, η κα Ευθυμίου κατέταξε τον Πολυχρόνη Πολυχρονίδη στην κατηγορία εκείνων των πολιτικών που συνιστούν «τύχη» για τον τόπο τους. Προσδιόρισε μάλιστα τα τρία βασικά χαρακτηριστικά που συνέθεταν την προσωπικότητά του:
-
Ακεραιότητα
-
Ευφυΐα
-
Συνεχής εγρήγορση για το καλό του τόπου
«Και σήμερα υπάρχουν πολιτικοί που το έχουν και σήμερα υπάρχουν πολιτικοί που δεν το έχουν. Εκείνος ανήκει σε αυτούς που το έχουν και όσοι το έχουν αυτό το υπέροχο πράγμα τιμούν και το σήμερα», κατέληξε η διακεκριμένη ιστορικός, συνδέοντας το ιστορικό παρελθόν με τις απαιτήσεις του παρόντος.



