ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Ο κυρίαρχος λαός αποφάσισε. Στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες πάντα ο κυρίαρχος λαός αποφασίζει με την ψήφο του, που είναι η έκφραση της γενικής βουλήσεως. 
Εφόσον η πλειοψηφία κυβερνά, και η αντιπολίτευση ελέγχει σύμφωνα με το Σύνταγμα «καλώς» μας έφθασε στον πάτο ο δικομματισμός. «Ήθελες τα και έπαθες τα» λέει ο θυμόσοφος λαός μας. Διότι ότι έγινε ίσαμε χθες, και ότι θα γίνει στο κοντινό μέλλον γίνεται με την ψήφο μας. Ο λαός έχει τεράστιες ευθύνες , που ψήφιζε μέχρι χθες και έδινε 80% στο ΠΑΣΟΚ και την Ν.Δ
Δεν μπορεί λοιπόν ο λαός να μένει απέξω ως ανεύθυνος άρχων και να πετροβολά.
Πρέπει να αναλαμβάνει τις ευθύνες του και να κάνει την αυτοκριτική του. Γιατί απείχε το 35% του εκλογικού σώματος από την εκλογική διαδικασία; Αυτοί οι πολίτες δεν έχουν γνώμη και αφήνουν τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα; Ο λαός πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του, όχι μέσω των κομμάτων που δήθεν τον αντιπροσωπεύουν , και ύστερα κάνουν του κεφαλιού τους, αλλά κατά μόνας και ενώπιος ενωπίω.
Η διακυβέρνηση του τόπου δήθεν ασκείται στο όνομα του λαού . Τα αστικά κόμματα άλλα λένε προεκλογικά, και άλλα πράττουν μετεκλογικά. Παρόλα αυτά αντί ο λαός να «εξαφανίζει» με την ψήφο του τους ψεύτες και λαοπλάνους πολιτικούς, όπως και τους κλέφτες του δημοσίου χρήματος τους έχει πολλές φορές επιβραβεύσει δίνοντας τους εκ νέου την εντολή. Οι μεγάλης ηλικίας άνθρωποι θα θυμούνται με τι ελπίδες ψήφιζε το ΠΑΣΟΚ ο λαός το 1981, και πως οι πολιτικάντες εκμεταλλεύτηκαν τα όνειρα του. Για να τον φτωχύνουν και να πέσει σήμερα το ποσοστό του στο αρχικό του ξεκίνημα του ως κόμμα. Σήμερα ο λαός «αποφάσισε.» Με ένα σύστημα καλπονοθευτικό που έδωσε δώρο στο πρώτο κόμμα την Ν.Δ που πήρε ποσοστό 19% και μπόνους 50 έδρες. Που άφησε ο εκλογικός νόμος, χωρίς αντιπροσώπευση το 19% του εκλογικού σώματος που έλαβαν τα διάφορα μικρά κόμματα. Το παρήγορο είναι πως με την ψήφο του διέλυσε το πολιτικό σκηνικό της μεταπολίτευσης. Είχε προηγηθεί βεβαίως η διάλυση της χώρας και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων που οι πολιτικάντες την ονόμασαν «σωτηρία.»
Ο λαός δεν άντεξε άλλο την κοροϊδία και την συνέχιση της ίδιας μνημονιακής και αδιέξοδης πολιτικής. Στράφηκε με ελπίδα στον «ΣΥΡΙΖΑ» και στην πληθυντική αριστερά. Η κατάσταση είναι δύσκολη αλλά στη δημοκρατία, δεν υπάρχουν αδιέξοδα.