Στις σύγχρονες καπιταλιστικές κοινωνίες φαίνεται να επιβλήθηκε μία πολύ πιο συστηματική, από τη βρεφική ήδη ηλικία, επιτήρηση και καταστολή της διαφορετικότητας. Η “ομοβοφία” έχει επικρατήσει σαν επίσημη ορθοδοξία της κοινωνίας και του κράτους, μετατρέποντας συχνά τον έλεγχο της σεξουαλικότητας σε κεντρικό πολιτικό ζήτημα.
Η σεξουαλικότητα όμως δεν καθορίζεται από το βιολογικό φύλο αλλά κοινωνικά, καθώς ο ορισμός και οι εκδηλώσεις της έχουν αλλάξει μέσα στην ιστορία ανάλογα με τις ανάγκες της παραγωγής και της αναπαραγωγής των ανθρώπων σε κάθε περίοδο. Η ομοφυλοφιλία δεν χρειάζεται να εξηγηθεί, παρά το ότι πολλοί, αρνητικά προκατειλημμένοι απέναντι της, εξακολουθούν να αναζητούν το “αρρωστημένο μυστικό” της στους ανθρώπινους εγκεφάλους και τα γονίδια. Θα μπορούσαμε να την ορίσουμε σαν τμήμα ενός συνεχούς φάσματος σεξουαλικών δραστηριοτήτων και προτιμήσεων που ενυπάρχουν σε όλους τους ανθρώπους, σαν έναν από τους χρωματισμούς στο ουράνιο τόξο της ανθρώπινης σεξουαλικότητας.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε από το “Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο” μια καινούργια έκδοση που αποτελεί καρπό των συζητήσεων που εκτυλίχθηκαν εντός της τελευταίας δεκαετίας στο πλαίσιο των φεστιβάλ Μαρξισμού που διοργανώνει κάθε χρόνο το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα, καθλως και στο πλαίσιο των εκάστοτε αντιρατσιτσικών φεστιβάλ. Αποτελεί επίσης μία προσπάθεια να ασκηθεί μία συστηματική κριτική στα κυρίαρχα στερεότυπα γύρω από την ομοφυλοφιλία και τη σεξουαλικότητα, αναζητώντας συγχρόνως τις απαντήσεις για το πώς μπορούμε να καταπολεμήσουμε τα πραγματικά αίτια της καταπίεσης στις μέρες μας. Οι αναζητήσεις μας, όπως εξάλλου ήταν φυσικό, πέρασαν μέσα από τη διαδρομή των κινημάτων απελευθέρωσης, τόσο πριν και μετά όσο και εν μέσω του ιδίου του Μάη του 1968.

Σήμερα, η  εκμετάλλευση και η ληστεία των εργαζομένων από τα αφεντικά τους έχει ανάγκη το ρατσισμό, το σεξισμό και την καταπίεση ώστε να διαιρείται η αντίσταση των από κάτω, να τεμαχίζεται σε μικρά και απομονωμένα κομματάκια και ρυάκια. Το συμφέρον των εργαζομένων είναι στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, στην μέγιστη δυνατή ενότητα. Όμως, αυτό δεν μπορεί να είναι απλά μια ευχή, αλλά καθημερινή μάχη μέσα σε κάθε αγώνα ενάντια στα μνημόνια και τις τρόικες. Γιʼ αυτό και δεν είναι καθόλου πολυτέλεια για την αριστερά να γίνει η φωνή του κάθε καταπιεσμένου! Είναι βασικός όρος για να νικήσει το κίνημα μας και να δώσει ένα οριστικό τέλος στον ρατσισμό, το σεξισμό και της άλλες μορφές καταπίεσης. Αλλά ταυτόχρονα είναι και προϋπόθεση για να φτάσουμε σε μια κοινωνία πραγματικά απελευθερωμένη από τη βρωμιά και τη βαρβαρότητα αυτού του συστήματος.

Για να συζητήσουμε και να οργανώσουμε αυτή την αναγκαιότητα σας προσκαλούμε στο στην εκδήλωση – συζήτηση που διοργανώνει το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (Σ.Ε.Κ.) την Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012 στο καφέ Γωνιά των Αγγέλων στο πατάρι, πλησίον του φρουρίου Φιρκά – Ενετικό λιμάνι των Χανίων και ώρα 7.30 μ.μ

Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα