BlackFriday: ο αμερικανικός εφιάλτης για τους εργαζόμενους

Η «Βlack Friday», «όντως θα είναι μαύρη, για τους εργαζόμενους που θα αντιμετωπίσουν ατελείωτες ουρές κόσμου,αλλά και για τον επίδοξο αγοραστή, που θα την θεωρήσει ως “ευκαιρία” ναικανοποιήσει τις, επίπλαστες από την αγορά,καταναλωτικές του ανάγκες», σύμφωνα με την πρωτοβουλία «Attack στην ανεργία και την επισφάλεια», που προσθέτει « είναι επίπλαστες, αφού καμία σχέση δεν έχουν με τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας, η οποία βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στη φτώχια, τις στερήσεις και την εξαθλίωση. Έτσι το κεφάλαιο, καθιερώνοντας τέτοιες φιέστες, επιδιώκει να διαστρέψει (αφού αδυνατεί να καλύψει) τις ανάγκες αυτές σε καταναλωτική εξαχρείωση και νέες μορφές εκβαρβαρισμού.»

Όπως συνεχίζει το κείμενο της «Attack»:

Ταυτόχρονα, αυτό το event,που διαφημίζουν όλο και περισσότερες αλυσίδες καταστημάτων και μεγάλα ονόματα του εμπορίου (Public, Κωτσόβολος, Πλαίσιο κ.ά.), έρχεται να αποτελέσει ακόμα ένα κομμάτι στο πάζλ της συνολικής επίθεσης των εργοδοτών προς τους εργαζομένους. Τελευταία, ένα σωρό τέτοιες φιέστες πλασάρονται, με πιο συνηθισμένες τις «Λευκές Νύχτες», προσπαθώντας να πείσουν για τημεγάλη «ευκαιρία αγοράς». Η αλήθεια όμως βρίσκεται αρκετά μακριά, αφού ο μόνος που πραγματικά κερδίζει από αυτό το ξέφρενο κυνήγι προσφορών και προϊόντων είναι οι μεγαλοεπιχειρηματίες των πολυκαταστημάτων

Πέρα από τους προφανείς και φυσικούς κινδύνους, που έχουν φανεί και στην πράξη όπου η BlackFridayέχει διεξαχθεί (σωματικές βλάβες, περιστατικά ποδοπατήματος, λιποθυμιών, ασφυκτικών συνθηκών κ.ά., ακόμα και θανάτων επίδοξων κυνηγών προσφορών, αλλά και εργαζόμενωνστα καταστήματα), το όλοεγχείρημα κρύβει και άλλους «κινδύνους»! Μέσα από τέτοιες προσπάθειες άγριας εργασιακής εκμετάλλευσης, η εργοδοσία προσπαθεί να παγιώσει ένα γενικότερο κλίμα αντιδραστικών εργασιακών σχέσεων και τελικά την δημιουργία ενός νέου τύπου εργατικού δυναμικού, περισσότερο ευέλικτου και πειθήνιου.

Ακόμα και αν η σύνδεση όλων των παραπάνω δεν είναι εύκολα σαφής για όλους, αρκεί να αναρωτηθεί κανείςπώς είναι δυνατόν την ημέρα της black Friday που οι τιμές είναι στο μισό (ή και παρακάτω), ο τζίρος των πολυκαταστημάτων να είναι τόσος μεγάλος? Πως είναι δυνατόν, να υπάρχει τόσο μεγάλη κερδοφορία και ταυτόχρονα τόσο χαμηλοί μισθοί, να απολύονται «υψηλόμισθοι» των 700, η ελαστική-εποχική-μαύρη εργασία να εδραιώνεται?

Έτσι, Κυβέρνηση – ΕΕ – εργοδοσία εκμεταλλεύονται στο έπακρο το εργατικό δυναμικό, στο όνομα της κρίσης και των τεραστίων ποσοστών ανεργίας, επιβάλλοντας επιπλέον ώρες εργασίας (συνήθως απλήρωτες), ελαστικοποιώντας ωράρια και με τα δεδουλευμένα να καταβάλλονται σαν οποιασδήποτε άλλης εργάσιμης μέρας ή και καθόλου. Διαμορφώνουν ένα ολοένα και πιο δυσοίωνο εργασιακό μέλλον, με βασικά δικαιώματα να καταργούνται (βλέπε κυριακάτικη αργία,ασφάλιση, συλλογικές συμβάσεις εργασίας, 13-14ο μισθό, κατάργηση κατώτατου μισθού κλπ), με τους εργαζόμενους να αναγκάζονται να δουλεύουν με επισφαλείς όρους, χωρίς καμία άμυνα μπροστά στις ορέξεις της εργοδοσίας,ενσωματώνοντας λογικές όπως του «τί να κάνουμε, έτσι είναι τα πράγματα τώρα» ή «πάλι καλά που έχω και αυτά» ή υπό τον φόβο της απόλυσης.

Από την πλευρά του ο καταναλωτής θα πρέπει να το αναγνωρίσει αυτό, να σκεφτεί ως εργάτης, που οι ίδιες οδυνηρές πολιτικές θα του επιβληθούν, και όχι ως πελάτης και αναλογιζόμενος τις ευθύνες του να μην συνεισφέρει με την αγοραστική του συμπεριφορά σε αυτήν την κατεύθυνση.Στηρίζοντας τέτοιες λογικές και πρακτικές, βοηθάει έμμεσα και ο αγοραστής να παγιωθούν (εφόσον κριθούν επιτυχείς). Βοηθάει να διαμορφωθεί ένα διαφορετικό τοπίο στο εμπόριο, αλλά και ευρύτερα στις εργασιακές σχέσεις, που θα εξυπηρετεί μεν την εργοδοσία και από την άλλη θα δημιουργείται ένα «μαύρο» και βάρβαρο -σαν την «Μαύρη Παρασκευή»-, για τον εργαζόμενο μέλλον, άρα και για τον ίδιο, για τον καθένα από εμάς!Γιατί την ίδια στιγμή που το καταναλωτικό κοινό αυξάνεται και η κερδοφορία των επιχειρήσεων γιγαντώνεται, οι θέσεις εργασίας λιγοστεύουν, ελαστικοποιούνται τα ωράρια, ο εργαζόμενος καλείται να δώσει μάχη με τις ορδές κόσμου που θα ποδοπατείται για ένα προϊόν, και αυτό στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της επιχείρησης!

Έτσι, λοιπόν, αντί να «παλέψουμε» με τόση επιμονή σε μια ουρά για ένα αντικείμενο που σε λίγο χρόνο θα πεταχτεί/αλλαχτεί κλπ, προτιμότερο είναι να παλέψουμε με περισσότερη ένταση για την ζωή μας, τα δικαιώματά μας, την αξιοπρέπειά μας και μια καθημερινότητα με ανθρώπινους όρους. Δεν τσιμπάμε σε ό,τι μας πλασάρουν, ειδικά όταν αυτό το ντύνουν και με τον μανδύα του «ξενόφερτου άρα και καλού», αλλά αντιλαμβανόμαστε τις πραγματικές μας ανάγκες, ως σημερινοί και αυριανοί εργαζόμενοι. Καλούμε και στηρίζουμε τους συναδέλφους εμποροϋπαλλήλους, αλλά και κάθε εργαζόμενο να υπερασπιστούν με κάθε τρόπο και μέσο τα δικαιώματά τους, τα ωράρια και την αξιοπρέπεια τους μην αφήνοντας κανέναν περιθώριο περαιτέρω ελαστικοποίησης και εκμετάλλευσης από την εργοδοσία.Γιατί είναι στο χέρι μας να μην ζήσουμε σαν δούλοι…!