Ποινή φυλάκισης 12 μηνών με αναστολή επέβαλε το Τριμελές Εφετείο Πλημμελήματων στον ψυχίατρο Κωνσταντίνο Παρασχάκη για την υπόθεση των ψευδών βεβαιώσεων που εξέδιδε σε στελέχη της Χρυσής Αυγής ώστε να μπορούν να λαμβάνουν άδειες οπλοφορίας.
Σε πρώτο βαθμό ο ψυχίατρος του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής, που ήταν στέλεχος και υποψήφιος βουλευτής της Χρυσής Αυγής, είχε καταδικαστεί σε ποινή φυλάκισης 15 μηνών.
Σε πρώτο βαθμό ο Κωνσταντίνος Παρασχάκης, είχε καταδικαστεί σε ποινή φυλάκισης 15 μηνών με αναστολή για τις ψευδείς βεβαιώσεις που χορηγούσε σε στελέχη της Χρυσής Αυγής ώστε να αποκτήσουν άδειες οπλοφορίας από τη θέση του ψυχιάτρου του ΨΝΑ.
Με την υπόθεση ασχολήθηκε πρόσφατα και ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών, που επέβαλε στις 27 Ιουνίου ποινή στέρησης μισθού ενός μήνα.
Σημειώνεται, ότι ο ψυχίατρος του ΨΝΑ είχε παραδεχθεί πως το 2012 έδινε βεβαιώσεις στους χρυσαυγίτες Η. Παναγιώταρο, Ι. Βουλδή, Ε. Μπούκουρα, Π. Ζησιμόπουλο και Α. Γκλέτσο κρίνοντάς τους ικανούς να οπλοφορούν και με τον ισχυρισμό πως αντιμετωπίζουν κάποιο ψυχικό ή σωματικό νόσημα.
Σημειωτέον ότι ο «ψυχίατρος της Χ.Α.» ήταν στέλεχος της ναζιστικής οργάνωσης, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος το 2010 και υποψήφιος βουλευτής το 2012.
Πλέον, ο Κωνσταντίνος Παρασχάκης έχει αποχωρήσει από τη Χρυσή Αυγή και συμμετέχει στην έτερη ναζιστική οργάνωση Λαϊκή Ελληνική Πατριωτική Ένωση όπου είναι υπεύθυνος του τομέα Υγείας
Ο Παναγιώτης Κούστας, ένας από τους παραγωγούς των οποίων η εκπομπή κόπηκε, απαντά στην επιστολή του προϊστάμενου της ΕΡΤ ΧανίωνΓ. Κτιστάκη για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών:
Θέλω να ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι δεν είμαι Κρητικός, αφού δεν έτυχε να γεννηθώ στην Κρήτη, ούτε καμιά μακρινή καταγωγή με συνδέει με Το Νησί (και δεν βάζω κεφαλαία λόγω μεγέθους αλλά γι αυτό που αντιπροσωπεύει η Κρήτη σε όσες και όσους την γνωρίσαμε από επιλογή). Είναι μόλις η τέταρτη φορά που επισκέπτομαι τα Χανιά, τις πρώτες δύο τα διέσχισα απλώς με το λεωφορείο Σούδα-ΚΤΕΛ για να πάω στη Γαύδο και αντίστροφα, την τρίτη έμεινα μερικές μέρες (τον περασμένο Ιούνιο) και την τέταρτη -αυτή εδώ τη φορά- ήρθα για λίγες μέρες και ακόμη δεν έχω φύγει.
Από τον περασμένο Ιούνιο λοιπόν μια λέξη με συνδέει με την Κρήτη που δεν υπήρχε στο λεξικό μου μέχρι τότε. Είμαι “ξενομπάτης”. Ούτε τουρίστας, ούτε επισκέπτης, και χαίρομαι κάθε μέρα που είμαι ξενομπάτης. Είναι λίγο σαν τίτλος τιμής.
Υποθέτω ότι ο κύριος Κτιστάκης είναι Κρητικός. Και μόνο γι αυτή του την ιδιότητα θα τον σεβαστώ σε όσα θα ακολουθήσουν. Γιατί οι Κρητικοί που γνώρισα εδώ -και όλα τα πρόσωπα από την Κρήτη που έχω γνωρίσει στη ζωή μου, άντρες, γυναίκες και πρόσωπα του κοινωνικού φύλου- δεν πουλάνε πολλά παραμύθια, σου λένε κατάμουτρα μερικές φορές την αλήθεια τους ακόμα κι αν διαφωνείτε, παίζουν ΤΣΙ μουσικές τους κι έχουν ένα κώδικα αρχών που όσο κι αν τον “λαστιχοποιούν” μερικές φορές, υπάρχει ριζωμένος στο βάθος του Είναι τους. Γι αυτό και γράφω παραπάνω ότι είναι τίτλος τιμής για μένα να είμαι ξενομπάτης στα σπίτια αυτών των ανθρώπων.
Ζητώ συγγνώμη για την μεγάλη εισαγωγή και μπαίνω στο θέμα που αφορά το άρθρο, δηλαδή τα γεγονότα στην ΕΡΤ Χανίων. Είμαι συμπαραγωγός στις “Πάγιες και Διαρκείς Ανάγκες” ως μέλος της άτυπης ειδησεογραφικής συλλογικότητας που παράγει την εκπομπή. Υπήρξα επίσης αλληλέγγυος στην ΕΡΤ τα δύο χρόνια του Μαύρου, ακροατής και στη συνέχεια “ρεπόρτερ” της ΕΡΑ Χανίων εκείνη την περίοδο για ό,τι χρειαζόταν να καλύψει. Συμμετείχα στις “Ροκιές με Ρακές” που γίνονταν την εποχή εκείνη (για καθαρά προσωπική μου απόλαυση) και χαίρομαι αφάνταστα που η ΕΡΤ Χανίων δεν σίγησε λεπτό σε όλο τον αγώνα.
Έτσι λοιπόν η φράση “Από την επαναλειτουργία της ΕΡΤ, τον Ιούνιο του 2015, η ΕΡΤ Χανίων δεν σταμάτησε να λειτουργεί” που περιέχεται στο κείμενο του κυρίου Κτιστάκη, μόνο ως άγνοια του παρελθόντος μπορεί να εκληφθεί. Αφού η σωστή θα ήταν “Από την έναρξή της (αγνοώ πότε ακριβώς, συγχωρήστε με) μέχρι σήμερα η ΕΡΑ -και μετέπειτα ΕΡΤ- Χανίων δεν σταμάτησε να λειτουργεί, παρά τα εμπόδια που συνάντησε ιδιαίτερα κατά την περίοδο 2013-2015”. Η μισή αλήθεια δεν έσωσε ποτέ κανέναν.
Επίσης θα ήθελα να μάθω από πού γνωρίζει ο κύριος Κτιστάκης ότι “Η ΕΡΤ, αντιμετωπίζοντας αγωγές εναντίον της από θιγόμενους ακροατές της από τις εκπομπές ακροατριών και ακροατών….” όταν ο ίδιος ο προϊστάμενός του Μιχάλης Μεσσήνης, υποδιευθυντής περιφερειακών σταθμών, στη ραδιοφωνική εκπομπή του περιοδικού ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ την Παρασκευή που μας πέρασε, δήλωσε ξεκάθαρα ότι αυτές οι αγωγές ΔΕΝ αφορούν την ΕΡΤ Χανιών και επίσης αρνήθηκε να πει για ποια/ποιες εκπομπή/ες ακροατών και ακροατριών έχουν γίνει, επικαλούμενος την εμπιστευτικότητα της πληροφορίας ως “εσωτερική υπόθεση της ΕΡΤ”. Μια φράση που απαντήθηκε από τον παρουσιαστή της εκπομπής Νίκο Ιωάννου μόνο με τη λέξη “αδιαφάνεια”. Το ηχητικό αρχείο αυτής της εκπομπής είναι αναρτημένο στη σελίδα “Εκπομπές αλληλέγγυων ακροατριών και ακροατών στην ΕΡΤ Χανίων” στο facebook, όπως και όλα τα δημοσιεύματα (κατά το δυνατόν) που αφορούν το θέμα μας.
Ας έρθουμε τώρα στη φράση που ειλικρινά καμία σχέση δεν έχει με την Αλήθεια που επικαλείται στον τίτλο της επιστολής του ο κύριος Κτιστάκης και όλοι πρέπει να σέβομαστε, Κρητικοί και Ξενομπάτες.
“Οι ακροατές που έκαναν εκπομπή στην ΕΡΤ Χανίων, αντί να δείξουν κατανόηση, να περιμένουν την ανακοίνωση των κανόνων και μετά να καθορίσουν τη στάση τους, κινητοποιήθηκαν εναντίον της ΕΡΤ, της ΕΡΤ Χανίων και εναντίον των ανθρώπων που την εκφράζουν σε κάθε επίπεδο της ιεραρχίας της, με την κυρία Σοφία Θεοδωράκη, η οποία είχε αντικατασταθεί λίγες ημέρες νωρίτερα από τη θέση της προϊσταμένης της ΕΡΤ Χανίων, να
πρωτοστατεί στην κινητοποίηση!”
Εδώ πια δεν έχουμε να κάνουμε με “μισή” αλήθεια όπως πριν, αλλά για μια σωρεία ψεμάτων αφού:
Α) Είναι δύσκολο να ζητάς κατανόηση από ανθρώπους που πρόσβαλλες βάναυσα, όχι μόνο με τη διακοπή των εκπομπών τους, όχι μόνο με το ότι δεν σήκωσες ποτέ το τηλέφωνο να τους ειδοποιήσεις -ανέθεσες σε άλλους να το κάνουν- αλλά και τους κλείδωσες έξω από την καγκελόπορτα που κρατούσαν ορθάνοιχτη στα πιο δύσκολα χρόνια που πέρασε η δομή της ΕΡΤ που σήμερα διοικείς.
Β) Πόσο λογικό είναι να περιμένουμε την ανακοίνωση των κανόνων όταν από την εμπειρία που έχουμε αποκομίσει οφείλουμε να βοηθήσουμε στην διαμόρφωση του πλαισίου των εκπομπών που μας αφορούν; Ποιος θα φτιάξει αυτούς τους κανόνες και στα μέτρα τίνος; Μήπως μια “ομάδα σοφών” στην Αγία Παρασκευή; Ή μήπως θα πέσουν από τον ουρανό σαν τις Δέκα Εντολές; Και γιατί διέφερε τόσο πολύ χρονικά η πληροφορία για τον χρόνο δημιουργίας, αναδημιουργίας ή ξεκαθαρίσματος αυτού του πλαισίου, ανάλογα με το θόρυβο που γινόταν γύρω από το θέμα; Πώς ένα πλαίσιο από “ανύπαρκτο” έγινε ξαφνικά “υπαρκτό” σε ευθεία αναλογία με το πόσο ενημερωνόταν η κοινή γνώμη;
Γ) Πριν κινητοποιηθούμε φυσικά και αναζητήσαμε απαντήσεις. Την ίδια μέρα και αρκετές ώρες πριν διακοπεί η πρώτη εκπομπή που έτυχε να είναι οι “Πάγιες και Διαρκείς Ανάγκες”. Και ενώ ακόμη μπορούσε να διορθωθεί το λάθος που πηγαίνατε να κάνετε. Δυστυχώς, κωφεύσατε. Και είχατε προειδοποιηθεί ότι δεν θα το αφήσουμε να περάσει έτσι.
Δ) Ουδέποτε γράφτηκε κάτι εναντίον της ΕΡΤ και της ΕΡΤ Χανίων, εκτός αν μιλάμε για έκφραση άποψης επί της λειτουργίας ή του προγράμματος της. Δεν αντιλαμβάνομαι για ποιο λόγο “απαγορεύεται” κάτι τέτοιο, ούτε και ποιος μπορεί να επιβάλλει “μούγκα στη στρούγκα”. Όσο για το αν υπήρξαν σχόλια προσωπικά εναντίον σας, το μόνο που έχω αναφέρει στο δημόσιο γραπτό λόγο είναι ότι έχετε πρόβλημα με την “κοινωνική παιδεία σας”, πράγμα που εξακολουθώ να υπερασπίζομαι και σήμερα λόγω του απαράδεκτου τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίσατε τις ΠκΔΑ και προσωπικά εμένα.
Ε) Επί της αντικατάστασής της κυρίας Θεοδωράκη έχω πλήρη γνώση, αλλά δεν δικαιούμαι να ομιλώ για άλλους/ες. Αν η ίδια κρίνει ότι πρέπει να σας απαντήσει, ας το πράξει. Στο μέρος που με αφορά όμως, είναι σαφές ότι δεν πρωτοστατεί στην κινητοποίηση των εκπομπών. Πρωτοστατούν οι παραγωγοί που εθίγησαν και φυσικά οι αλληλέγγυοι της ΕΡΤ Χανίων. Οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο ενδιαφέρεται για την ΕΡΤ και τον ρόλο της μέσα στην Κοινωνία είναι φυσικά ευπρόσδεκτο και έχει κάθε δικαίωμα να συνδιαμορφώσει το πνεύμα και το πρόγραμμα των κινητοποιήσεων που δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμη.
Θα κλείσω αυτό το -πραγματικά κουραστικό στην ανάγνωση- σχόλιο με μία ερώτηση προς τον κύριο Κτιστάκη.
Υπάρχει άραγε κάποιος λόγος για τον οποίο η διακοπή των εκπομπών αλληλέγγυων ακροατριών και ακροατών στην ΕΡΤ Βόλου διήρκεσε μόνο δύο (2) μέρες ενώ στην ΕΡΤ Χανίων ακόμη συνεχίζεται;
Με επιστολή του ο Προϊστάμενος της ΕΡΤ Χανίων Γιάννης Κτιστάκης αναφέρεται στα γεγονότα με το σταμάτημα των εκπομπών των αλληλέγγυων παραγωγών δίνοντας τη δική του οπτική.
Ακολουθεί η επιστολή:
Με αφορμή δημοσιεύματα και ανακοινώσεις που αναφέρονται στην ΕΡΤ, στην ΕΡΤ Χανίων και σε μένα προσωπικά, άλλα ανακριβή και άλλα αναληθή, επιθυμώ με την παρούσα επιστολή να αποκαταστήσω την αλήθεια.
Ας πάρουμε τα γεγονότα με τη σειρά.
ΟΙ ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΤΩΝ ΑΚΡΟΑΤΩΝ
Η ΕΡΤ, αντιμετωπίζοντας αγωγές εναντίον της από θιγόμενους ακροατές της από τις εκπομπές ακροατριών και ακροατών μέσα από τις συχνότητές της, αποφασίζει να θέσει κανόνες στη μετάδοση των εκπομπών τους.
Εν αναμονή της γνωμάτευσης της Νομικής της Υπηρεσίας -και για να αποφύγει νέες αγωγές- ζητεί να σταματήσουν προσωρινά οι συγκεκριμένες εκπομπές, μέχρι τη θέσπιση των κανόνων αυτών.
Δύο από αυτές τις εκπομπές της ΕΡΤ Χανίων δεν ήταν τοπικές. Στέλνονταν ηχογραφημένες στην ΕΡΤ Χανίων, η μία από τη Θεσσαλονίκη και η άλλη από την Αθήνα.
Οι ακροατές που έκαναν εκπομπή στην ΕΡΤ Χανίων, αντί να δείξουν κατανόηση, να περιμένουν την ανακοίνωση των κανόνων και μετά να καθορίσουν τη στάση τους, κινητοποιήθηκαν εναντίον της ΕΡΤ, της ΕΡΤ Χανίων και εναντίον των ανθρώπων που την εκφράζουν σε κάθε επίπεδο της ιεραρχίας της, με την κυρία Σοφία Θεοδωράκη, η οποία είχε αντικατασταθεί λίγες ημέρες νωρίτερα από τη θέση της προϊσταμένης της ΕΡΤ Χανίων, να πρωτοστατεί στην κινητοποίηση!
Να σημειωθεί δε, και αυτό έχει τη σημασία του, ότι κατά την ανάληψη των καθηκόντων μου ζήτησα να μάθω τις εκκρεμότητες και τις δεσμεύσεις της ΕΡΤ Χανίων, ωστόσο, δυστυχώς, δεν έλαβα απάντηση από την απερχόμενη Προϊσταμένη.
Πλέον, με βάση τους κανόνες που καθόρισε η ΕΡΤ για να προστατευθεί έναντι τρίτων, κάθε ακροάτρια ή ακροατής που θέλει να κάνει εκπομπή στους Περιφερειακούς Σταθμούς της ΕΡΤ, άρα και στην ΕΡΤ Χανίων, μπορεί να υποβάλλει αίτηση στις πενταμελείς Ομάδες Προγράμματος που έχουν συσταθεί σε κάθε Περιφερειακό σταθμό της, υποβάλλοντας μαζί με την αίτησή της/του και ένα ηχητικό αρχείο – πιλότο της αιτούμενης εκπομπής της/του.
Η αιτούμενη εκπομπή της/του, αφού θεωρηθεί από την επιτροπή επαρκής από όλες τις απόψεις (αισθητικής, λόγου, κ.λπ.) αποστέλλεται στην αρμόδια Διεύθυνση της ΕΡΤ για την τελική της έγκριση.
Μετά την τελική έγκρισή της, η εκπομπή μπορεί να μεταδοθεί από τις συχνότητες της ΕΡΤ, μόνο με την παρουσία δημοσιογράφου ή παραγωγού ή εκτελούντα χρέη παραγωγού υπαλλήλου της στο στούντιο.
Αυτή είναι η διαδικασία.
Η ΕΡΤ, λοιπόν, παραμένει ανοικτή στην κοινωνία, όχι όμως ανεξέλεγκτα, αλλά με κανόνες, όπως υπάρχουν κανόνες σε κάθε δημόσια δραστηριότητα.
Η δράση της πρώην ΕΡΑ Χανίων «Κάνε την εκπομπή σου» πραγματοποιήθηκε την περίοδο 2012 – 2013 και κάθε ακροατής μπορούσε να κάνει μέχρι τέσσερις (4) εκπομπές προσκομίζοντας πριν από την έναρξη της εκπομπής του ηχητικό αρχείο – πιλότο και υπογράφοντας και σχετικά έγγραφα.
ΓΙΑ ΤΑ ΠΕΡΙ «ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΤΗΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ»
Η εκπομπή της κυρίας Σοφίας Θεοδωράκη διαρκεί περίπου 45 λεπτά κάθε φορά.
Την 7η Νοεμβρίου 2017 ήταν προγραμματισμένη να μεταδοθεί από 11:00 έως 13:00, λόγω άδειας ασθενείας άλλης συναδέλφου δημοσιογράφου, προκειμένου να καλυφθεί το κενό στο πρόγραμμα, όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις.
Η κυρία Θεοδωράκη γνωρίζει ότι η εκπομπή της θα διαρκέσει μέχρι τις 13:00, πράγμα το οποίο αναγγέλλει στους ακροατές όχι μόνο στην έναρξη, αλλά επαναλαμβάνεται και κατά τη διάρκεια της εκπομπής.
Στη λήξη της εκπομπής της, στη μία παρά δύο λεπτά το μεσημέρι, λέει ότι «θα διακόψουμε για το δελτίο ειδήσεων και θα επανέλθουμε», δηλαδή αποφασίζει αυθαίρετα ότι η εκπομπή της θα συνεχιστεί και μετά το δελτίο ειδήσεων.
Είναι αυτό «διακοπή της εκπομπής στον αέρα» ή καταστρατήγηση του προγράμματος της ΕΡΤ Χανίων;
(Το σχετικό ηχητικό αρχείο είναι στη διάθεση οποιουδήποτε το επιθυμεί).
Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να επισημάνω, ότι η κα Θεοδωράκη, όταν ήταν προϊσταμένη του σταθμού, για προσωπικούς της λόγους μετέθεσε -αν και αυτή η απόφαση ήταν σε βάρος του σταθμού- σε ώρα μη υψηλής ακροαματικότητας εθελοντικές εκπομπές εργαζομένων της ΕΡΤ. Εκπομπές με κρητική παραδοσιακή μουσική και τοπικού πολιτιστικού περιεχομένου, με αποτέλεσμα να διακοπούν, επειδή οι παραγωγοί τους ένοιωσαν ότι με αυτήν τη συμπεριφορά της προσέβαλε την κρητική παράδοση και τον κρητικό μουσικό πολιτισμό, που πάντα είχαν προτεραιότητα και εκπέμπονταν σε ώρα υψηλής ακροαματικότητας.
Κάποιοι από αυτούς, που τώρα ζητούν, μέσω διαμαρτυριών και ανακοινώσεών τους, την επανεκπομπή των εκπομπών που σταμάτησαν, τότε δεν αντέδρασαν αν και το γνώριζαν. Μάλιστα, κάποιος ζήτησε από τους εργαζόμενους της ΕΡΤ Χανίων – εθελοντές παραγωγούς των εκπομπών αυτών, να πειθαρχήσουν στην Προϊσταμένη γιατί τότε (2016 ήταν) η ΕΡΤ Χανίων ανήκει στην ΕΡΤ ΑΕ και δεν υπάρχει αυτοδιαχείριση.
Δύο μέτρα και δύο σταθμά; Συμφέροντα; Κάτι άλλο; Ποιος ξέρει…
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΕΡΤ ΧΑΝΙΩΝ
Από την επαναλειτουργία της ΕΡΤ, τον Ιούνιο του 2015, η ΕΡΤ Χανίων δεν σταμάτησε να λειτουργεί.
Το τοπικό μουσικό χρώμα, όπως θα έχουν παρατηρήσει οι ακροατές, λείπει από την ΕΡΤ Χανίων, η οποία μέχρι πολύ πρόσφατα εξέπεμπε από το πρωί έως και τις 3 το μεσημέρι μόνο ενημερωτικές εκπομπές και ειδήσεις. Η κρητική παράδοση και μουσική αντιμετωπιζόταν, λίγο – πολύ, ως παρακατιανή. Στο παρελθόν, οι όποιες εθελοντικές προσπάθειες υπαλλήλων της συνετρίβησαν σχεδόν με την έναρξή τους.
Τελευταία γίνονται κάποια βήματα για να γίνει ο σταθμός τοπικός στην κυριολεξία και να διατηρεί το τοπικό του χρώμα σε ώρες υψηλής ακροαματικότητας, στηρίζοντας και διαδίδοντας τη μουσική της Κρήτης και την πολιτιστική μας παράδοση.
Σύντομα η ΕΡΤ Χανίων, με δελτίο Τύπου, θα καλέσει όποιον ακροατή των Χανίων ή του Ρεθύμνου επιθυμεί, να υποβάλλει την πρόταση εκπομπής του προς την Ομάδα Προγράμματος του σταθμού, σύμφωνα με τη διαδικασία που περιέγραψα παραπάνω.
Καταλήγοντας, επαναλαμβάνω: Η ΕΡΤ παραμένει ανοικτή στην κοινωνία, όχι όμως ανεξέλεγκτα, αλλά με κανόνες.
Η Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων παρουσιάζει τη Δευτέρα, 13 Νοεμβρίου 2017, στις 20:00, την έκθεση φωτογραφίας «Τοπία Αρχιτεκτονικής Εντροπίας» που περιλαμβάνει το έργο τριών σύγχρονων φωτογράφων, του Αλέξανδρου Βούτσα, του Χριστόφορου Δουλγέρη και του Μιχάλη Πολυχρονάκη που καταγράφουν άλλοτε με αντικειμενικό, ποιητικό ή εννοιολογικό τρόπο κτίρια και χώρους των οποίων η λειτουργία έχει εκλείψει και υπόκεινται στη φθορά του χρόνου και της αχρησίας.
Ο Αλέξανδρος Βούτσας παρουσιάζει τη φωτογραφική του ενότητα «Κρατικός Αερολιμήν Αθηνών», ο Χριστόφορος Δουλγέρης την ενότητα «Το Εγχείρημα των Σχολείων» και ο Μιχάλης Πολυχρονάκης την ενότητα «Το Σαπουναριό».
Επιμέλεια: Ιωάννης Ν. Αρχοντάκης και Δρ Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος.
Επιστημονικός συνεργάτης: Δρ Μεγακλής Ρογκάκος.
Η έκθεση θα παραμείνει ανοικτή για το κοινό από τη Δευτέρα 13 Νοεμβρίου 2017 μέχρι το Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2018.
«Τι άλλο μένει να αγαπάμε παρά ερείπια;» αναρωτιέται ο Ζακ Ντεριντά απηχώντας το δίχως άλλο μία μακρά Ευρωπαϊκή παράδοση ρομαντικής εξιδανίκευσης του ερειπίου αλλά και εννοώντας τη θνητότητα που είναι η συνθήκη της ζωής μας και την οποία συχνά ξεχνάμε ή ακόμα χειρότερα απωθούμε. Μέσα από ένα φακό που είναι άλλοτε αντικειμενικός και καταγραφικός, άλλοτε εννοιολογικός και φορτισμένος, άλλοτε ποιητικός και μελαγχολικός, οι τρεις φωτογράφοι επεξεργάζονται την αισθητική των ερειπίων και όλα τα σύγχρονα προβλήματα που συνάδουν με αυτήν, όπως τη φτώχια, τη καταστροφή και την εντροπία στην τέχνη και άλλα.
Η έκθεση θα συνοδεύεται από έγχρωμο κατάλογο που εικονογραφεί πλήρως όλα τα εκθέματα και περιέχει εκτενή κείμενα των επιμελητών και του επιστημονικού συνεργάτη με αναφορές και σχόλια για τα συμμετέχοντα έργα.
Η έκθεση κατά τη διάρκειά της θα συνοδεύεται από μουσειοπαιδαγωγικά προγράμματα για όλες τις ηλικίες καθώς και από σειρά προσκεκλημένων διαλέξεων και ξεναγήσεων για τη φωτογραφία και την αρχιτεκτονική.
– «Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ» είναι ταινία, προμηθευτείτε την και παρακολουθείστε την με προσοχή. Θα βρείτε απαντήσεις για τη σημερινή Γερμανία. Εμείς δεν θα διακινδυνεύσομε σχόλια για την κατάσταση που επικρατούσε στη ναζιστική Γερμανία η ταινία όμως τρομάζει με την τεράστια απήχηση που είχε ο ναζισμός αλλά και τη συγκάλυψη των διακεκριμένων ναζί στη μεταπολεμική Γερμανία. Η ίδια η ταινία που είναι γερμανική παραγωγή δίνει την απάντηση της, ρεαλιστική και γνήσια γιατί οι Γερμανοί αρνούνται τις αποζημιώσεις, γιατί μας εμπαίζουν οι διάφοροι πρεσβευτές της που δήθεν λυπούνται για τα πάθη μας, γιατί υπάρχουν οι Ρίχτερ που επιχειρούν να μεταλλάξουν την θηριώδη γερμανική ιστορία των Ναζί.
Δεν απαντά βέβαια η ταινία γιατί οι Ρίχτερ και οι διάφοροι άλλοι βρίσκουν «ανοιχτά αφτιά»… πρόθυμους να επιβραβεύσουν όπως το Πανεπιστήμιο Κρήτης και τοπική εφημερίδα που τελευταία ανέλαβε και την εξύμνηση των Γερμανών.
Υπάρχει και μια άλλη ταινία που στηρίζεται κι αυτή στα γεγονότα και την απάνθρωπη ζωή στη Γερμανία επί παντοκρατορίας των Ναζί. Λέγεται «13 λεπτά» (13 minutes) Δείτε την κι αυτήν και θα κατανοήσετε καλύτερα τα σημερινά βιώματά μας.
– ΤΟ ‘ΠΕ ΚΑΙ Ο ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ «Την χώρα εξουσιάζουν οι δανειστές» είπε «πράγμα που φαίνεται κολαούζο δε θέλει» Γιάνη. Τώρα τι γίνεται μου λες;
Έχω μια απορία! Μπορείτε να μου την λύσετε; Οι εισαγόμενοι εθελοντές κατά πόσο είναι «εθελοντές»; Δηλαδή, να σας κάνω την ερώτηση πιο απλή. Σύμφωνα με την αντίληψή μου ίσως να είναι και εσφαλμένη δεν ξέρω, ο εθελοντής δεν παίρνει χρήματα. Όμως ούτε απ’ την μπροστινή πόρτα ούτε απ’ την πίσω πόρτα.
προστινή πόρτα τώρα είναι η Δημόσια υπηρεσία ή το μέσον που αυτός παρέχει με καλοσύνη ανυστερόβουλα την επιστημονική του κατάρτιση και προσφορά του. Πίσω πόρτα είναι τα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που τα πληρώνει η πλάτη μας και που στέλνουν τον «εθελοντή» να δώσει δήθεν δωρεάν την δουλειά του αφαιρώντας την απ’ τους Έλληνες επιστήμονες.
Και ξαναρωτώ: Πώς έρχονται αυτοί οι εθελοντές κατά κύριο λόγο Γερμανοί να μας προσφέρουν «καλοσυνάτα» τις υπηρεσίες τους; Ποιος τους πληρώνει τα εισιτήρια; Απ’ την τσέπη τους; Γιατί τότε είναι εθελοντές. Ή μήπως η Ευρωπαϊκή Ένωση που την πληρώνομε εμείς για να προσφέρουν «δωρεάν» υπηρεσίες οι επιστήμονές τους μένοντας άνεργοι οι δικοί μας επιστήμονες; Ποιος τους πληρώνει τα ξενοδοχεία τους;
Απ’ την τσέπη τους; Τότε μόνο είναι εθελοντές. Αν όχι εξαπατούν τον Ελληνικό Λαό. Ποιος τους πληρώνει τη διατροφή τους όσο προσφέρουν «δωρεάν» τις υπηρεσίες τους; Απ’ την τσέπη τους; Τότε μόνο είναι εθελοντές. Ποιος τους αποζημιώνει για την «δωρεάν» παροχή της επιστημονικής τους υπηρεσίας; Κανείς;
Τότε μόνο είναι εθελοντές. Ή μήπως πληρώνονται για να παρέχουν «δωρεάν» υπηρεσίες απ’ την Ευρωπαϊκή Ένωση με πρόγραμμα που το πληρώνει με φόρους η πλάτη μας και στερώντας την δουλειά απ’ τους Έλληνες επιστήμονες;
Δεν ξέρω! Ρωτώ! Για να έχομε και πλήρη αντίληψη περί «εθελοντισμού»
Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε στο θέατρο «Δημήτρης Βλησίδης» η εκδήλωση της Τομεακής επιτροπής του νομού Χανίων του ΚΚΕ για τα 100 χρόνια από τη μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση .
Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Σάββας Βασιλειάδης μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ .
Ακολούθησε θεατρική παράσταση «10 μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο» από το βιβλίο του Τζον Ριντ από την θεατρική ομάδα της ΚΝΕ Ηρακλείου.
Στο χώρο του θεάτρου υπήρχε έκθεση για τα επιτεύγματα του Σοσιαλισμού και βιβλιοπωλείο της Σύγχρονης Εποχής.
Ομιλία στην εκδήλωση 100χρονα Οκτωβριανή Επανάσταση
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Τιμούμε σήμερα εδώ στα Χανιά τα 100χρόνια από τη μεγάλη Οκτωβριανή σοσιαλιστική Επανάσταση στη Ρωσία. Πρόκειται για μία από τις 100δες εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται αυτές τις μέρες σε όλη τη χώρα, με κορύφωση τις εκδηλώσεις της ΚΕ στην Αθήνα στις 26.11, με στόχο να αναδειχτεί η ιστορική πείρα και τα πολύτιμα διδάγματα της επανάστασης πλατιά στους εργαζόμενους και ιδιαίτερα στη νεολαία, πολύτιμα ιδίως για μας τους Κομμουνιστές που φιλοδοξούμε να ζήσουμε παρόμοιες μέρες στο μέλλον. Γι’ αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία να προμηθευτούμε και να διαδώσουμε τις αντίστοιχες εκδόσεις της ΣΕ, όπως η πορεία των Μπολσεβίκων προς τη νίκη, η μαχητική πείρα των μπολσεβίκων, ο Λένιν των Οκτώβρη κα, τα αντίστοιχα σημαντικά έργα του Λένιν καθώς και τα ντοκουμέντα του Κόμματος, του 18ου Συνεδρίου και του δεύτερου τόμου ιστορίας.
Η Οκτωβριανή Επανάσταση αποτελεί ένα πραγματικά κοσμοϊστορικό γεγονός, μια εποποιία των μπολσεβίκων, των Ρώσων εργατών, για τη κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, που αφήνει το αποτύπωμα ακόμα και σήμερα, όπου ο συσχετισμός δυνάμεων είναι πολύ αρνητικός σε παγκόσμιο επίπεδο. Γιατί όπως λέει και ο κομμουνιστής συγγραφέας Λάσλο Γιούργκο « Η επανάσταση είναι η μεγαλύτερη μέθη της ανθρωπότητας. Αυτός που τη γεύτηκε μια φορά, δεν ξεχνάει ποτέ τη γεύση της».
Η οκτωβριανή επανάσταση ξεπήδησε μέσα από τις φλόγες του πρώτου παγκόσμιου πολέμου. Στηρίχθηκε στην αποφασιστικότητα εκατομμυρίων κομμουνιστών και πρωτοπόρων εργατών, που αψηφώντας κάθε κίνδυνο για τη ζωή τους, αντιμετώπισαν με πίστη και αποφασιστικότητα, με την έκφραση της διεθνιστικής αλληλεγγύης των εργατών όλου του κόσμου, τη ντόπια αστική τάξη, τους αστικούς στρατούς μετά την έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα και μετέπειτα το φασισμό – ναζισμό στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, το μαύρο χέρι του καπιταλισμού.
Σάββας Βασιλειάδης μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ
Η Οκτωβριανή επανάσταση δεν ήταν ούτε ατύχημα της ιστορίας, ούτε πραξικόπημα των μπολσεβίκων, όπως υποστηρίζουν οι αστοί, αλλά ούτε ανώριμη και πρώιμη όπως λένε οι οπορτουνιστές. Με τη χυδαία προπαγάνδα περί σταλινικής τρομοκρατίας και ανελευθερίας προσπαθούν να επισκιάσουν το χαρακτήρα το πρώτου εργατικού κράτους, τις κατακτήσεις και τα επιτεύγματα του. Σκόπιμα διαχωρίζουν τη σοσιαλιστική επανάσταση από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, απαξιώνοντας τη δεύτερη. Αξιοποιούν τα γεγονότα της περιόδου ’89-’91 για να στηρίξουν δήθεν τον ουτοπικό χαρακτήρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Σε μας τους κομμουνιστές πέφτει το βαρύ καθήκον να προβάλλουμε την αλήθεια στην εργατική τάξη και τις νεότερες γενιές, να τους εμπνεύσουμε με τη πείρα της πρώτης απόπειρας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, χωρίς διάθεση εξιδανίκευσης, αλλά και χωρίς να πετάμε και το μωρό με τα απόνερα.
Παίρνουμε υπόψη ότι η καθοριστική συμβολή των μπολσεβίκων στη νίκη του Οκτώβρη οφείλεται στο ότι:
Διαμόρφωσαν κόμμα γερό, επαναστατικό, που καθοδηγείται από σοσιαλιστική-κομμουνιστική ιδεολογία. Κόμμα που συγκροτείται από τη θεμελιακή αρχή του Δημοκρατικού Συγκεντρωτισμού, με ενότητα θέλησης και δράσης, με ατσαλένια, συνειδητή πειθαρχία.
Κατέκτησαν ολόπλευρη θεωρητική προετοιμασία, με την πρωτοπόρα συμβολή του Λένιν, που συνέβαλε να λύνουν προς όφελος του επαναστατικού κινήματος το ζήτημα της συγκέντρωσης δυνάμεων, στην κάθε φάση του αγώνα.
Ότι ξεκαθάρισαν νωρίς τα ζητήματα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, διεξάγοντας διαπάλη στα πλαίσια της Β’ Διεθνούς ενάντια στους σοσιαλσοβινιστές και σοσιαλπασιφιστές, θέτοντας τη γραμμή εξόδου από τον πόλεμο από τη σκοπιά της μετατροπής του σε πόλεμο ενάντια στις κυρίαρχες τάξεις.
Έδειξαν ετοιμότητα ιδεολογική-πολιτική και οργανωτική, όταν διαμορφώθηκαν αντικειμενικά συνθήκες επαναστατικής κατάστασης στη Ρωσία.
Δεν συμβιβάστηκαν σε κανένα στάδιο των πολιτικών εξελίξεων στη Ρωσία, αντίθετα πάλευαν για να μην εγκλωβιστούν οι επαναστατημένες μάζες στην επιρροή των αστικών δυνάμεων. Δεν πήραν μέρος σε καμιά αστική κυβέρνηση που σχηματίστηκε από το Φλεβάρη του 1917 ως τον Οκτώβρη.
Είχαν αταλάντευτο επιτελείο καθοδήγησης, με επικεφαλής τον Λένιν, που στις πιο κρίσιμες στιγμές του επαναστατικού αγώνα έριξε τα κατάλληλα συνθήματα, ξεχώριζε τα κρίσιμα καθήκοντα της στιγμής».
Σήμερα, ζούμε την ιστορική περίοδο της αντεπανάστασης, όπου το παλιό πεθαίνει και το καινούριο δυσκολεύεται να γεννηθεί.
Συνεχώς οξύνονται οι αντιθέσεις και οι ανειρήνευτοι ανταγωνισμοί μεταξύ των επιμέρους καπιταλιστικών κρατών, των στρατιωτικών – πολιτικών και οικονομικών – πολιτικών συμμαχιών τους, που έχουν οδηγήσει σε πολέμους και ανακατατάξεις.
Διευρύνεται ταχύτατα ο παρασιτισμός της αστικής τάξης, η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων καθώς και το χάσμα ανάμεσα στις παραγωγικές δυνατότητες της εποχής μας και στο βαθμό ικανοποίησης των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών.
Οξύνεται η βασική αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία.
Ενισχύεται η τάση για απόλυτη και σχετική εξαθλίωση της εργατικής τάξης.
Αυξάνεται το ποσοστό της μόνιμης, μακροχρόνιας ανεργίας.
Αυξάνεται ο βαθμός εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και στις πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες.
Οξύνονται όλες οι κοινωνικές αντιθέσεις.
Υποβόσκει μια νέα πιο βαθιά παγκόσμια καπιταλιστική κρίση.
Σε αυτές τις συνθήκες, οι Κομμουνιστές έχουμε καθήκον να θέσουμε σε προτεραιότητα τη πλατιά ζύμωση της ανάγκης για ανατροπή του καπιταλισμού ως μόνο δρόμο για να λυθούν οριστικά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη και οι σύμμαχοι της τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Σήμερα δεν φτάνει να πρωτοστατούμε για τη προβολή και τη πάλη για ορισμένα δίκαια αιτήματα της εργατική τάξης μέσα στο καπιταλισμό, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι και αυτό δεν είναι αναγκαίο. Έχουμε θέσει σε προτεραιότητα την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας, με αντικαπιταλιστικό – αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό, ως προαπαιτούμενο σήμερα για το στρατηγικό μας στόχο αύριο. Και αυτό δεν μπορεί να συμβεί έξω από την ανάπτυξη αγώνων σήμερα.
Κρατάμε ως συμπέρασμα λοιπόν ότι η αντεπανάσταση και ο πολύ αρνητικός συσχετισμός δύναμης δεν αλλάζουν το χαρακτήρα της εποχής μας, ως εποχής περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, μιας κι αυτός προκύπτει από τα ίδια τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, όπως οι κρίσεις, οι πόλεμοι, ηανεργία, η φτώχεια και τόσα άλλα δεινά για τους λαούς.
Σε πείσμα των καιρών, η οκτωβριανή επανάσταση επιβεβαίωσε ότι σε μια σχετικά καθυστερημένη χώρα σε σχέση με άλλες προηγμένες χώρες της Δύσης, με πολλά κατάλοιπα προηγούμενων κοινωνικών συστημάτων, ο καπιταλισμός είχε δημιουργήσει τις υλικές προϋποθέσεις για την οικοδόμηση της νέας σοσιαλιστικής κοινωνίας.
Αυτή η σοσιαλιστική κοινωνία ήταν που έδωσε τεράστια ώθηση στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, διαλύοντας καθυστερήσεις και προκαταλήψεις αιώνων.
Δεν μπορούμε να αποκλείουμε σε μια τέτοια κατάσταση να βρεθούμε και στην Ελλάδα, όχι μακριά στο μέλλον, όπως λένε πολλοί επηρεασμένοι από τον αρνητικό συσχετισμό και την υποχώρηση του κινήματος. Η γεωπολιτική θέση της χώρας και η όλο και πιο βαθιά εμπλοκή της στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, οι τεράστιες αντιθέσεις συμφερόντων στη περιοχή μας δεν χωρούν εφησυχασμό, αλλά εγρήγορση και προετοιμασία, ισχυροποίηση του Κόμματος, να γίνει παντός καιρού. Γιατί η προετοιμασία σήμερα, η ιδεολογική, η πολιτική, η οργανωτκή, η πρακτική σε μη επαναστατικές συνθήκες είναι καθοριστική για να μη χάσουμε το τρένο σε επαναστατικές συνθήκες αύριο.
Δεν φτάνει η σωστή ανάλυση για τις αντικειμενικές συνθήκες, το χαρακτήρα της εποχής. Για να προχωρήσει η επαναστατική διαδικασία στις κατάλληλες συνθήκες, χρειάζεται το υποκείμενο, το Κόμμα της εργατικής τάξης, το Κομμουνιστικό Κόμμα να έχει επαναστατική στρατηγική απέναντι στη στρατηγική του κεφαλαίου. Χρειάζεται η εργατική τάξη, με τη καθοδήγηση του ΚΚ, να πάρει την υπόθεση στα χέρια της.
Η οκτωβριανή επανάσταση απέδειξε ότι η εργατική τάξη για να φτάσει στη νίκη πρέπει να οικοδομήσει τη δική της κοινωνική συμμαχία με τη φτωχή αγροτιά και τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης.
Πρέπει να υπάρχει ισχυρό Κομμουνιστικό Κόμμα, ισχυρή πολιτική πρωτοπορία, που θα κρατά τιμόνι, δε θα χάνει τον επαναστατικό στόχο σε κάθε φάση της ταξικής πάλης. Να διαπαιδαγωγείται συνεχώς στην ικανότητα πάλης, με αντοχή και αυτοθυσία σε όλες τις συνθήκες, είτε νόμιμες, είτε παράνομες, σε συνθήκες ανόδου του κινήματος ή υποχώρησης, όπως για παράδειγμα σήμερα, ώστε να είναι ικανό σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης να βάλει τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις.
Σημαντικό στοιχείο της πείρα, που δεν πρέπει να υποτιμάμε είναι η συνεχής ανάγκη το ΚΚ να διατηρεί ισχυρό και επεξεργασμένο μέτωπο με τον οπορτουνισμό, με όλες τις μορφές έκφρασης τους, τόσο πριν, όσο και κατά τη διάρκεια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Γιατί δυστυχώς αποδείχτηκε με το χειρότερο τρόπο ότι ο οπορτουνισμός είναι φίδι κολοβό που τελικά οδηγεί στην αντεπανάσταση και την απώλεια των επαναστατικών χαρακτηριστικών του Κομμουνιστικού Κόμματος. Δυστυχώς η ιστορική πείρα και η πείρα του Κόμματος μας είναι πλούσια σε τέτοια παραδείγματα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Καθώς σήμερα η αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού προβάλλει ακόμα πιο επιτακτικά, δεν μπορεί να μιλάμε γενικά και αφηρημένα, για κάποιο όραμα του σοσιαλισμού, χωρίς να απαντάμε με αντικειμενικότητα σε ερωτήματα όπως:
Ποιοι είναι οι παράγοντες που ανέκοψαν τη σοσιαλιστική οικοδόμηση; Ήταν άραγε αναπόφευκτη αυτή η εξέλιξη;
Καταρχήν πρέπει να πούμε ότι τα 70 χρόνια ύπαρξης της ΕΣΣΔ απέδειξαν πως, παρά τις όποιες αδυναμίες και κριτικές παρατηρήσεις, ο σοσιαλισμός – κομμουνισμός είναι ένα ανώτερο κοινωνικό-οικονομικό σύστημα.
Μπόρεσε να εξασφαλίσει κάλυψη βασικών αναγκών της εργατικής τάξης, του λαού. Το δικαίωμα στη δουλειά, η υψηλού επιπέδου δωρεάν Υγεία και Παιδεία, ο μαζικός αθλητισμός και πολιτισμός, οι διακοπές και ο ελεύθερος χρόνος, πράγματα που ούτε στο ελάχιστο δεν μπορεί να λύσει το καπιταλιστικό σύστημα, γιατί κινείται με αποκλειστικό κίνητρο το κέρδος του μεγάλου κεφαλαίου.
Όλα αυτά είναι ιδιαίτερα επίκαιρα σήμερα που κυβερνήσεις – καπιταλιστές και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί έχουν επιβάλλει τον εργασιακό μεσαίωνα, με την ευέλικτη εργασία και τη πλήρη διάλυση των ΣΣ, καθιερώνοντας μια σειρά σχέσεις εργασίας που διευρύνουν τη μισθωτή σκλαβιά και την απλήρωτη εργασία.
Είναι τεράστια η ιστορική συνεισφορά της ΕΣΣΔ στην ανθρωπότητα. Αποτέλεσε αποκούμπι της παγκόσμιας εργατικής τάξης και των λαών που βίωναν την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα. Ταυτόχρονα ανέπτυξε τις επιστήμες και την τεχνολογία με σημαντική συμβολή στη βελτίωση των όρων ζωής της εργατικής λαϊκής οικογένειας.
Απέδειξε πως είναι δυνατή η οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας.
Πως το τέλος της Ιστορίας δεν είναι η βαρβαρότητα του καπιταλισμού.
Γνωρίζουμε καλά ότι κανένα προηγούμενο κοινωνικοοικονομικό σύστημα και το ίδιο το καπιταλιστικό δεν εδραιώθηκε μια και έξω.
Ότι η σοσιαλιστική κοινωνία είναι η κατώτερη βαθμίδα της κομμουνιστικής και όχι ένα αυτοτελές στάδιο ανάμεσα στον καπιταλισμό και τον κομμουνισμό. Δεν σημαίνει ότι επειδή δρούμε στην εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό δεν μπορεί, σε καμία περίπτωση, να υπάρξει καπιταλιστική παλινόρθωση σε μια χώρα ή σε περισσότερες, ως συνέπεια π.χ. του αρνητικού συσχετισμού δύναμης.
Οι παραπάνω όμως γενικές και σωστές εκτιμήσεις δεν μπορεί να μας οδηγήσουν στο να συγκαλύψουμε ή να δικαιολογήσουμε συγκεκριμένα λάθη και σοβαρές αδυναμίες που αφορούσαν στο Κόμμα, στην πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, όπως και το ΔΚΚ στη διαπάλη με τον ιμπεριαλισμό.
Μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο προέκυψαν πρωτόγνωρα ζητήματα στη προσπάθεια οικοδόμησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας στην ΕΣΣΔ. Υπήρξε εντυπωσιακή ανασυγκρότηση της σοβιετικής οικονομίας από τις πολεμικές καταστροφές πήρε νέα ορμή η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Όμως ταυτόχρονα δεν πάρθηκαν πολιτικές αποφάσεις που ήταν αναγκαίες για την επέκταση των κομμουνιστικών σχέσεων στην αγροτική παραγωγή. Αποφάσεις, επίσης, που θα οδηγούσαν σε μέτρα ανάπτυξης και προσανατολισμού της βιομηχανίας να επιλύσει ζητήματα μηχανοποίησης και υποδομών, επιλογής και διαμόρφωσης του κατάλληλου κεντρικού σχεδιασμού.
Οι πολιτικές επιλογές που έγιναν αλλοίωναν αρχικά σταδιακά και στη συνέχεια με ταχύτητα την επιστημονικότητα και την ταξικότητα της γραμμής του ΚΚ και οδήγησαν στη συνέχεια σε οπορτουνιστική παρέκκλιση, με σημείο καμπής το 20ο συνέδριο του ΚΚΣΕ το 1956. Στο όνομα της αντιμετώπισης υπαρκτών προβλημάτων, ισχυροποιήθηκαν οι απόψεις για το “σοσιαλισμό της αγοράς”, που με τη σειρά τους οδήγησαν στο αδυνάτισμα του κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού, στην πολιτική της ιδιοσυντήρητης των επιχειρήσεων, στη σύναψη εμπορευματοχρηματικών σχέσεων οριζόντια ανάμεσα στις επιχειρήσεις, που σήμαινε εξοβελισμό του κεντρικού σχεδιασμού.
Ήδη από το 19ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ είχε ξεκινήσει η διαπάλη ανάμεσα στις απόψεις που:
Από τη μια μεριά υπεράσπιζαν το ρόλο των εμπορευματοχρηματικών σχέσεων της αγοράς στο σοσιαλισμό και από την άλλη τις γενικά σωστές απόψεις ότι ο νόμος της αξίας και οι εμπορευματοχρηματικές σχέσεις δεν πρέπει να ρυθμίζουν τη σοσιαλιστική παραγωγή και την κατανομή της, θέμα που οδηγούσε στην συνειδητοποίηση ότι το κολχόζ δηλ ο αγροτικός συνεταιρισμός και η κυκλοφορία προϊόντων ατομικής κατανάλωσης με τη μορφή εμπορευμάτων είχαν αρχίσει να γίνονται τροχοπέδη στην ανάπτυξη των παραγωγικών σχέσεων.
Όμως δεν έγιναν τα παραπάνω αντικείμενο ολοκληρωμένης ειδικής θεωρητικής επιστημονικής επεξεργασίας, κατά συνέπεια, δεν μπόρεσαν να αντιπαρατεθούν με επιτυχία με τις αγοραίες αντιλήψεις που δεν άνθιζαν μόνο στον ιδεολογικό τομέα, αλλά είχαν ανταπόκριση και κοινωνική βάση στα κολχόζ, στα διευθυντικά στελέχη, στην αγροτική παραγωγή και στη βιομηχανία.
Παρ’ όλα αυτά πάλι, τότε δεν είχαν κριθεί τελεσίδικα οι εξελίξεις. Ακόμα και η περίοδο της δεκαετίας του ’80, όπου είχε οργανωθεί ο αντεπαναστατικός μηχανισμός – το 87 απέκτησε και δικαίωμα να κατέχει μέσα παραγωγής, υπήρχαν οι συνεπείς κομμουνιστικές δυνάμεις στο Κόμμα, που υπό προϋποθέσεις μπορούσαν να απευθυνθούν στην εργατική τάξη και να αλλάξουν τον ρου της ιστορίας.
Προβλήματα εμφανίσθηκαν και στη στρατηγική του ΔΚΚ, που πήγαζαν βεβαίως όχι μόνο από τα ΚΚ που καθοδηγούσαν την εργατική εξουσία στις χώρες του σοσιαλισμού, αλλά και στα ΚΚ των καπιταλιστικών χωρών, ιδιαίτερα της Δυτικής Ευρώπης, που ασκούσαν από την πλευρά τους μια ορισμένη γενικότερη πίεση στις γραμμές του ΔΚΚ.
Έπαιξε σημαντικό ρόλο ως υπόστρωμα των παρεκκλίσεων η υποτίμηση της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης μετά το 2ο Παγκόσμιο πόλεμο, σε συνδυασμό με τη λαθεμένη εκτίμηση ότι λόγω της διαμόρφωσης του μεταπολεμικού σοσιαλιστικού συστήματος, υπήρχε δυνατότητα ειρηνικής συνύπαρξης των δύο συστημάτων.
Στην εκτίμηση περί της ευνοϊκής αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων σε βάρος του ιμπεριαλισμού συνυπολογίζονταν ο ρόλος των λεγόμενων αδέσμευτων χωρών, δηλαδή αστικών κρατών που δεν είχαν ενταχθεί σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και ενώσεις, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις κινήματα αστικών τάξεων που διεκδικούσαν αναβάθμιση στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά ή κατάργηση υπολειμμάτων του αποικιοκρατικού συστήματος υπέρ της εγχώριας αστικής τάξης τους, θεωρήθηκαν ως αντιμονοπωλιακά – αντιιμπεριαλιστικά.
Η οπορτουνιστική γραμμή της ειρηνικής συνύπαρξης που συνυπήρχε με την ποικιλία μορφών περάσματος στο σοσιαλισμό επικράτησε στο 20ό συνέδριο του ΚΚΣΕ και συνδέθηκε με τις δυνατότητες για το κοινοβουλευτικό πέρασμα στο σοσιαλισμό κάτω από προϋποθέσεις, με όχημα μάλιστα την διεύρυνση των αστικών δημοκρατικών ελευθεριών.
Ενισχύθηκαν προϋπάρχουσες θέσεις για συμμετοχή ή στήριξη από τα ΚΚ κυβερνήσεων στο έδαφος του καπιταλισμού, με κριτήριο την αξιοποίηση των αντιθέσεων προς τις ΗΠΑ, με δυνάμεις της αστικής τάξης που διαχωρίζονταν σε “εθνικές πατριωτικές” και “αντιπατριωτικές ξενόδουλες”, ζήτημα που αποδείκνυε ότι οι σχέσεις εξάρτησης και ανισοτιμίας δεν εκτιμήθηκαν ως στοιχείο σύμφυτο με το καπιταλιστικό σύστημα, ταυτίστηκαν με την πολιτική υποτέλειας.
Σοβαρός παράγοντας που οδήγησε στην ενίσχυση παρεκκλίσεων, σε αντίθεση με την αναγκαιότητα επαναστατικής στρατηγικής, ήταν ο φόβος για τις συνέπειες ενός θερμοπυρηνικού πολέμου.
Μεταπολεμικά υποτιμήθηκε ο χαρακτήρας της επεξεργασμένης ιμπεριαλιστικής “ευέλικτης” στρατηγικής του καπιταλισμού απέναντι στο σοσιαλισμό.
Που πλέον βασίζονταν, από ένα σημείο και μετά, στην επίγνωση και στρατηγική επιλογή τους ότι δεν ήταν ρεαλιστική η άμεση εξωτερική στρατιωτική επέμβαση, αλλά η περικύκλωση με άλλους τρόπους, όπως η αξιοποίηση των δυσκολιών στη σοσιαλιστική οικοδόμηση και των παρεκκλίσεων στις γραμμές των ΚΚ και στο ΔΚΚ.
Υποτιμήθηκαν όχι απλά σημάδια, αλλά ηχηρές προειδοποιήσεις για τη σχέση εσωτερικών παρεκκλίσεων και της τακτικής της ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης…
Που ξεκινούσε από το συστηματικό ψυχολογικό πόλεμο, μέχρι δίκτυα υπονόμευσης, πυροδότηση αντεπαναστατικών εξελίξεων, ακόμα και με το ρόλο του ΔΝΤ, των οικονομικών και εμπορικών σχέσεων που εξειδικεύονταν στα διάφορα σοσιαλιστικά κράτη που είχαν κοινά σύνορα με την ΕΣΣΔ.
Φαινόμενα πυροδότησης και στήριξης αντεπαναστατικών δράσεων υπήρξαν και στη 10ετία του ’50 και ιδιαίτερα στη συνέχεια, τις δεκαετίες του ΄70 και του ΄80.
Δυστυχώς, δεν αποτέλεσαν παράγοντα μελέτης και αφύπνισης η νίκη και ανατροπή της Λαϊκής Ενότητας του Αλιέντε στη Χιλή, η Επανάσταση των Γαρυφάλλων στην Πορτογαλία, αλλά και η εκτίμηση της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης του 1973 και άλλα.
Η αντιμετώπιση της ιμπεριαλιστικής επεμβατικής πολιτικής και των οπορτουνιστικών παρεκκλίσεων δεν μπορούσε να γίνει παρά μόνο με την αποκατάσταση της επαναστατικής στρατηγικής στο ΔΚΚ.
Με την αποφασιστική διαπάλη με τον οπορτουνισμό και το ρεφορμισμό.
Με την αποκατάσταση των νομοτελειών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και την κατάργηση της στρατηγικής των σταδίων και την ενδιάμεση πολιτική εξουσία.
Το Κόμμα μας, το ΚΚΕ, έχει πλήρη επίγνωση ότι έχουμε αρκετό δρόμο μπροστά μας προκειμένου να εμβαθύνουμε ακόμα περισσότερο στην επεξεργασία των παραγόντων της αντεπανάστασης.
Ταυτόχρονα, συνεχώς πρέπει να μελετάμε τις εξελίξεις στον καπιταλιστικό κόσμο, χωρίς να λυπόμαστε θυσίες μέσα από τον καθημερινό αγώνα για τη βελτίωση της θέσης των εργαζομένων, την αντιμετώπιση νέων επιθέσεων.
Σ΄ αυτόν τον αγώνα όμως, πρέπει να κατακτάμε την ωριμότητα και ετοιμότητα να ανταποκριθούμε σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης που δεν μπορεί να προβλεφθεί πότε θα ξεσπάσει και με ποια μορφή, σε μια ή περισσότερες χώρες.
Η ιστορική πείρα από την περίοδο πριν ξεσπάσει η επανάσταση στη Ρωσία μας δείχνει ότι η επαναστατική κατάσταση γεννήθηκε στο έδαφος μιας σύνθετης διαδικασίας που περιλάμβανε μια σειρά σημαντικούς παράγοντες: την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, τα δεινά που ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είχε συσσωρεύσει τα προηγούμενα 3 χρόνια στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων, τον κλονισμό της συμμαχίας του τσαρισμού με την αστική τάξη, που δεν επέτρεπε πια στους «πάνω» να κυβερνούν όπως πριν, την πολιτική και οργανωτική δουλειά των μπολσεβίκων πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου στις γραμμές της εργατικής τάξης και των στρατιωτών.
Άρα σήμερα έχουμε καθήκον να βοηθάμε στην προετοιμασία των λαών να μη σταθούν κάτω από τη σημαία των αστικών τους τάξεων στις συνθήκες του ιμπεριαλιστικού πολέμου, ανεξάρτητα από το αν το ένα ή το άλλο κράτος πέρασε πρώτο στη στρατιωτική επίθεση ή βρέθηκε σε θέση άμυνας.
Να διεκδικήσουν την έξοδο από τον πόλεμο αν δεν αποτραπεί, παλεύοντας όχι μόνο κατά της αστικής τάξης που ηγείται του πολέμου, αλλά και της αστικής τάξης της δικής τους χώρας, γιατί αυτή ούτε θέλει ούτε μπορεί να εγγυηθεί την ειρήνη και την προστασία της πατρίδας του εργάτη, του υπαλλήλου, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.
Το γεγονός ότι το ΚΚΕ έχει χαράξει σύγχρονη επαναστατική στρατηγική αυξάνει τη δυνατότητά του να οργανώνει πρωτοπόρες εστίες αντίστασης και αντεπίθεσης σε κάθε κλάδο της οικονομίας, κάθε μεγάλο εργασιακό χώρο, σε κάθε περιοχή της χώρας.
Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ σε όλα τα επίπεδα, η οποία απασχόλησε το πρόσφατο 20ό Συνέδριο του Κόμματος, αποτελεί προϋπόθεση για την προώθηση της επαναστατικής πολιτικής του.
Πολλοί εργαζόμενοι καλοπροαίρετα αναρωτιούνται αν μπορεί να ξεκινήσει η σοσιαλιστική οικοδόμηση σε μια χώρα με τις δυνατότητες της σημερινής Ελλάδας. Το ΚΚΕ απαντά:
— Μπορούν να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του λαού, με βάση τις παραγωγικές δυνατότητες και τον πλούτο που παράγεται σήμερα στη χώρα μας.
— Μπορεί να απογειωθεί η εγχώρια παραγωγή, αν απαλλαγεί από τις αλυσίδες της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης.
— Μόνο η εργατική εξουσία μπορεί να αξιοποιήσει προς όφελος του λαού τις αντιθέσεις ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, οι οποίες σήμερα οξύνονται.
— Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε στατικά τον συσχετισμό δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή, αφού αυτός θα αλλάξει σημαντικά σε επαναστατικές συνθήκες, όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και στην περιοχή ευρύτερα.
Παράλληλα, το ΚΚΕ παλεύει για την ανασυγκρότηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, σύμφωνα με τις αρχές του προλεταριακού διεθνισμού, της διεθνιστικής αλληλεγγύης των λαών κατά του καπιταλισμού και του ιμπεριαλιστικού πολέμου, που εκφράζει το σύνθημα «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε». Ήδη, μετρά κάποια μικρά βήματα στην προσπάθεια να συγκροτηθεί διακριτός πόλος με βάση τις αρχές του μαρξισμού – λενινισμού, μέσα από τη «Διεθνή Κομμουνιστική Επιθεώρηση» και την Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία.
Συστατικό στοιχείο της σύγχρονης στρατηγικής του ΚΚΕ αποτελεί η προγραμματική του αντίληψη για τον σοσιαλισμό. Η σοσιαλιστική οικοδόμηση ξεκινά με την επαναστατική κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη. Το εργατικό κράτος, η δικτατορία του προλεταριάτου, είναι όργανο της εργατικής τάξης στην ταξική πάλη που συνεχίζεται στον σοσιαλισμό με άλλες μορφές και μέσα. Αξιοποιείται για τη σχεδιασμένη ανάπτυξη των νέων κοινωνικών σχέσεων, η οποία προϋποθέτει την κατάπνιξη των αντεπαναστατικών προσπαθειών, αλλά και την ανάπτυξη της κομμουνιστικής συνείδησης της εργατικής τάξης. Το εργατικό κράτος, ως μηχανισμός πολιτικής κυριαρχίας, είναι αναγκαίο μέχρι τη μετατροπή του συνόλου των κοινωνικών σχέσεων σε κομμουνιστικές, μέχρι τη διαμόρφωση κομμουνιστικής συνείδησης στη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, αλλά και μέχρι τη νίκη της επανάστασης, τουλάχιστον στις πιο ισχυρές καπιταλιστικές χώρες.
Το ποιοτικά νέο στοιχείο της εργατικής εξουσίας είναι η μετατροπή του χώρου εργασίας (παραγωγική μονάδα, κοινωνική υπηρεσία, διοικητική μονάδα, σε πρώτη φάση αγροτικός συνεταιρισμός) σε πυρήνα οργάνωσής της.
Πρωταρχικό καθήκον αυτής της εξουσίας είναι η διαμόρφωση του νέου τρόπου παραγωγής, η επικράτηση του οποίου προϋποθέτει βασικά την ολοκληρωτική κατάργηση των καπιταλιστικών σχέσεων, της σχέσης κεφαλαίου – μισθωτής εργασίας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, δυόμισι χρόνια μετά την ανάδειξή της στη διακυβέρνηση, συνεχίζει από εκεί που σταμάτησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Όχι μόνο δεν κατάργησε κανέναν αντεργατικό – αντιλαϊκό νόμο του παρελθόντος αλλά φόρτωσε και νέα βάρη στο λαό.
Δεν είναι υπερβολή ούτε σχήμα λόγου όταν το Κόμμα μας λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέχθηκε για να κάνει τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό του κεφαλαίου και της ΕΕ.
Όχι τυχαία, αλλά γιατί σήμερα είναι πιο ικανός, από τις παραδοσιακές αστικές πολιτικές δυνάμεις, στην εξαπάτηση, στη χειραγώγηση του λαού.
Και πάνω από όλα να αδρανοποιεί, να ακινητοποιεί ριζοσπαστικό κόσμο, να καλλιεργεί τη μοιρολατρία και την ηττοπάθεια σε λαϊκό κόσμο ο οποίος στήριξε τις ελπίδες και τις προσδοκίες του στον ΣΥΡΙΖΑ, απογοητεύτηκε, διαψεύστηκε και σήμερα είναι ακόμα σε αμηχανία.
Γιατί μπορεί, αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, η διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης να μην επιτρέπει διαφοροποιήσεις στο πεδίο της πολιτικής που ασκούν οι διάφορες κυβερνήσεις, να μην επιτρέπει στο πεδίο της οικονομίας παρεκκλίσεις από την πιστή εφαρμογή των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, όπως τώρα με το κλείσιμο της 3ης αξιολόγησης, όμως στο πεδίο των συνθημάτων, της προπαγάνδας, του πλασαρίσματος αυτής της πολιτικής υπάρχουν περιθώρια ελιγμών.
Και εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ακόμη και μεγαλύτερη ευελιξία και μεγαλύτερη μαστοριά από τα άλλα αστικά κόμματα, αξιοποιώντας και την οπορτουνιστική του φυσιογνωμία, και το κομμουνιστικογενές, αγωνιστικό παρελθόν ορισμένων στελεχών του.
Το παράδειγμα του κουρνιαχτού που σηκώνει με την απόδοση του πλεονάσματος είναι χαρακτηριστικό. Η κυβέρνηση κρύβει ότι το πλεόνασμα προκύπτει από την αντιλαϊκή πολιτική, είναι ματωμένο από τα εκατοντάδες μέτρα των μνημονίων. Προσπαθεί να συνηθίσουν οι εργαζόμενοι στη λογική σου παίρνω δέκα και κάπου – κάπου επιστρέφω ένα σε αυτόν που βρίσκεται σε κατάσταση απόλυτης φτώχειας. Για τέτοια υποκρισία μιλάμε. Την ίδια ώρα, δρομολογούνται ή βρίσκονται σε πλήρη εφαρμογή παλιά και νέα μέτρα, με τα οποία η κυβέρνηση από τη μια αυξάνει τα προνόμια και τις διευκολύνσεις για τις επενδύσεις του κεφαλαίου και από την άλλη επεκτείνει τη φοροαφαίμαξη και τις περικοπές σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων.
Όμως αυτό που πρέπει να χτυπήσουμε αποφασιστικά είναι ο επικίνδυνος στόχος που έθεσε η πρόσφατη πολιτική γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει υπόθεση του λαού το «καθήκον» της συμφωνίας και η συμμετοχή στον «οδικό χάρτη» που υλοποιεί η κυβέρνηση προκειμένου να «θωρακιστούν» η κερδοφορία και η ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων και η βαθύτερη εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στο πλευρό των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ.
Αυτός ο επικίνδυνος στόχος, που μπορεί να οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη υποχώρηση το κίνημα και συνολικά τις εργατικές – λαϊκές συνειδήσεις, έχουμε καθήκον να μην αφήσουμε να συμβεί, προχωρώντας σε ένα πλατύ πολιτικό άνοιγμα το επόμενο διάστημα και συμβάλλοντας αποφασιστικά στην επιτυχία των κινητοποιήσεων που προετοιμάζονται από τις ταξικές δυνάμεις, τη κοινωνική συμμαχία, με κορύφωση την απεργιακή κινητοποίηση, όποτε η κυβέρνηση φέρει στη βουλή το έκτρωμα για τη κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία.
Σήμερα είναι αναγκαίο να πρωτοστατήσουμε, με πείσμα χωρίς να λυπόμαστε κόπους, στη δύσκολη προσπάθεια η Ε.Τ., τα λαϊκά στρώματα να οργανώσουν τον αγώνα για την επιστροφή όσων έχασαν στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, για την αλλαγή τάξης στην εξουσία. Ταυτόχρονα να πρωτοστατούμε στην οργάνωση της πάλης του λαού ενάντια στις νέες συμφωνίες για να σπείρουν σε όλη τη χώρα βάσεις του θανάτου με συμβόλαια αορίστου χρόνου και την επιχείρηση εξωραϊσμού του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού από τη κυβέρνηση, οργανώνοντας την πάλη για απεμπλοκή από το ΝΑΤΟ, για να κλείσουν όλες οι βάσεις, γενικότερα για απεμπλοκή της χώρας, του λαού, από πολεμικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους. Μέτωπο πάλης με ιδιαίτερη σημασία στη περιοχής μας λόγω της ύπαρξης και συνεχούς αναβάθμισης της βάσης της Σούδας και άλλων ΝΑΤΟϊκών εγκαταστάσεων.
Τώρα πρέπει μαχητικά να προβάλλουμε στην εργατική τάξη την ανάγκη συμπαράταξης με το ΚΚΕ, πολιτικά, στο κίνημα, ενάντια στη κοινή στρατηγική κυβέρνησης και αστικών κομμάτων, κεφαλαίου και ΕΕ να επιβάλλουν την καπιταλιστική ανάπτυξη – την οποία σκόπιμα ονομάζουν δίκαιη, μετά τη κρίση, πάνω στα αποκαΐδια των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων.
΄Ετσι τιμάμε εμείς την επανάσταση που αποτέλεσε την κορυφαία μέχρι σήμερα ενέργεια της εργατικής τάξης, το μεγαλύτερο επαναστατικό άλμα της ανθρωπότητας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ο επαναστατικός ενθουσιασμός, η διάθεση για θυσίες, η κομμουνιστική ανιδιοτέλεια και διεθνιστική αλληλεγγύη δεν είναι για μας μεγάλα λόγια και συνθήματα.
Βασίζονται στην αδιάσπαστη ενότητα θεωρίας και πράξης.
Στην ιστορική πείρα του ΔΚΚ και του κόμματός μας.
Στην προσφορά της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
Ο δρόμος που χαράχτηκε πριν 100 χρόνια με τη νίκη της Οκτωβριανής Επανάστασης παραμένει ανοιχτός.
Είμαστε βέβαιοι ότι ο 21ος αιώνας θα είναι ο αιώνας των σοσιαλιστικών επαναστάσεων στη χώρα μας και σε άλλες χώρες. Οι αποφασιστικές μάχες είναι μπροστά μας.
ΖΗΤΩ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ!
Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται το σχέδιο της κυβέρνησης για τη διευθέτηση όλων των χρόνιων ζητημάτων που ταλανίζουν την αγορά τυχερών παιγνίων.
Αύριο Δευτέρα ή το αργότερο Τρίτη –εφόσον απαιτηθεί και δεύτερη συνεδρίαση στην Ολομέλεια της Βουλής– αναμένεται να κλείσει το θέμα της τροποποίησης της σύμβασης του Ελληνικού Δημοσίου με τον ΟΠΑΠ σχετικά με τα VLTs, αλλά και το θέμα της μετεγκατάστασης του καζίνο της Πάρνηθας στο λεκανοπέδιο της Αττικής. Παράλληλα, ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος αναμένεται να προαναγγείλει αλλαγές στο φορολογικό καθεστώς των καζίνο, τη δρομολόγηση της δημιουργίας νέων καζίνο σε Κρήτη και Μύκονο και, τέλος, τη διαδικασία αδειοδότησης των παρόχων υπηρεσιών τυχερών παιγνίων μέσω Διαδικτύου.
Φορολογικό καθεστώς
Πρώτιστο μέλημα, όπως αναφέρουν καλά ενημερωμένες πηγές, είναι οι αλλαγές στο φορολογικό καθεστώς των καζίνο. Βασικός στόχος είναι η μείωση των φορολογικών συντελεστών, με απώτερη επιδίωξη να καταστεί πιο ελκυστική μια άδεια καζίνο στο Ελληνικό –παρόλο που αυτό το τελευταίο διάστημα έχει λάβει δυσάρεστη τροπή. Η κυβέρνηση έχει λάβει το μήνυμα ότι συντελεστές φορολόγησης άνω του 22%, που ισχύουν σήμερα στα ελληνικά καζίνο, δεν πρόκειται να φέρουν κάποιον σοβαρό και μεγάλο επενδυτή, ενώ επιπλέον καταδικάζει και τη βιωσιμότητα των υφιστάμενων καζίνο. Ετσι οι υπηρεσίες του ΥΠΟΙΚ, αλλά και του υπουργείου Οικονομίας, δούλευαν πυρετωδώς όλες τις προηγούμενες ημέρες προκειμένου να παραδώσουν μέχρι αύριο τις τελικές εισηγήσεις στον υπουργό Οικονομίας κ. Τσακαλώτο.
Τα σενάρια που εξετάστηκαν είναι δύο. To πρώτο θέλει ενιαία τη φορολογία σε όλα τα παίγνια των καζίνο (VLTs, ρουλέτες κ.λπ.) και ένα δεύτερο που θέλει διαφορετικό συντελεστή μεταξύ των παιγνίων που διεξάγονται μεταξύ τραπεζιών και VLTs. Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι σε αντίθεση με ό,τι ισχύει σήμερα, όπου σε κάθε καζίνο ισχύει διαφορετική φορολογία (από 22% έως 35%), με το νέο καθεστώς, η φορολόγηση των παιγνίων θα καταστεί ενιαία για όλα τα καζίνο της χώρας. Επίσης θεωρείται δεδομένη η κατάργηση του εισιτηρίου εισόδου των παικτών. Στο πλαίσιο αυτό, αλλά σε δεύτερο χρόνο, εξετάζεται η έκδοση και η κατάργηση αδειών καζίνο. Βασικός στόχος είναι η αδειοδότηση δύο αδειών καζίνο σε Κρήτη και Μύκονο, με στόχο να αναβαθμιστούν τουριστικά και να καλυφθεί μια μεγάλη αγορά επισκεπτών, κυρίως από το εξωτερικό, που διαθέτει βαθιές τσέπες και οι οποίες σήμερα μένουν ανεκμετάλλευτες. Από την άλλη πλευρά, εξετάζεται η άρση αδειών καζίνο τα οποία σήμερα είναι ζημιογόνα ή δεν προσελκύουν το επενδυτικό ενδιαφέρον. Αξιόπιστες πληροφορίες αναφέρουν ότι και το σχέδιο δεν θα αργήσει να μπει σε εφαρμογή και αυτό θα γίνει έως το τέλος του έτους.
Ο τρίτος άξονας διευθέτησης της αγοράς τυχερών παιγνίων από την πλευρά της κυβέρνησης έχει να κάνει με τα διαδικτυακά τυχερά παίγνια. Η ίδια η κυβέρνηση έχει επανειλημμένως τονίσει την αδυναμία ελέγχου της συγκεκριμένης αγοράς και ότι το καθεστώς των προσωρινών αδειών που καθιέρωσε ο ν. 4002/2011, πρέπει να τερματιστεί. Η βασική σκέψη είναι να υποχρεωθούν οι πάροχοι ν’ αποκτήσουν διαδικτυακή υπόσταση εντός της επικράτειας. Δηλαδή οι δικτυακοί τόποι τους, μέσω των οποίων προσφέρουν τα διαδικτυακά παίγνια σε Ελληνες πολίτες, να αποκτήσουν υποχρεωτικά ονοματοδοσία ελληνική (.gr). Ετσι θα περιέλθουν στη δικαιοδοσία των ελληνικών αρχών (YΠΟΙΚ, ΕΕΤΤ, ΕΕΕΠ κ.λπ.).
Ολα τα παραπάνω αποτελούν σχέδια του υφυπουργού Οικονομίας Στέργιου Πιτσιόρλα και αναμένεται να υλοποιηθούν σχεδόν ταυτόχρονα. Στόχος είναι η συνολική διευθέτηση της αγοράς, αφενός μεν για να ικανοποιηθούν όλοι –τουλάχιστον εκείνοι που έχουν την ισχύ να κυνηγήσουν νομικά υποθέσεις–, αφετέρου δε να παρουσιαστούν οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ως το συνολικό «ξεκαθάρισμα» της αγοράς, που στόχο έχει να την εξυγιάνει, να προστατεύσει το κοινωνικό σύνολο και κυρίως να πατάξει τον παράνομο τζόγο.
Το σχέδιο νόμου
Ηδη το σχέδιο θεωρείται επιτυχημένο ώς ένα βαθμό, με την αυριανή ψήφιση του σχεδίου νόμου για τα VLTs και το καζίνο Πάρνηθας. Οι δύο πιο ισχυροί παίκτες της αγοράς, ΟΠΑΠ και όμιλος Λασκαρίδη, φαίνεται να έχουν δώσει τη σιωπηλή συγκατάθεσή τους στις κινήσεις της κυβέρνησης.
Γι’ αυτό η κυβέρνηση επέμενε να έρθει ταυτόχρονα με το σχέδιο νόμου η τροπολογία της μετεγκατάστασης του καζίνο της Πάρνηθας, να περάσει στο σχέδιο νόμου για τα VLTs. Αυτή θα μπορούσε κάλλιστα να κατατεθεί σε ένα οποιοδήποτε άλλο σχέδιο νόμου. Το ίδιο αναμένεται να συμβεί και στο θέμα του διαδικτυακού τζόγου από τον ΟΠΑΠ, παρόλο που ο ίδιος πλήρωσε και διαθέτει αποκλειστικά δικαιώματα μέχρι το 2020. Ούτως ή άλλως, λόγω της εκτεταμένης παράνομης (ή γκρίζας) αγοράς, τα δικαιώματα αυτά ο Οργανισμός λίγο, έως καθόλου, τα αξιοποίησε μέχρι σήμερα.
«Επαιξαν» 5,62 δισ. ευρώ το 2016
Οριακή κάμψη εμφάνισε το 2016 η νόμιμη αγορά τυχερών παιγνίων στην Ελλάδα. Σύμφωνα με έκθεση που συνέταξε η Deloitte Business Solutions για λογαριασμό της Επιτροπής Ελέγχου & Εποπτείας Παιγνίων (ΕΕΕΠ), η νόμιμη αγορά τυχερών παιγνίων πέρυσι διαμορφώθηκε στα 5,62 δισ. ευρώ, από 5,67 δισ. το 2015. Η οριακή μείωση εσόδων εμφανίστηκε κατά μήκος όλων των παιγνίων της χώρας, επίγεια ΟΠΑΠ, καζίνο, ιπποδρομίες, λαχεία κ.λπ. Στα μεγέθη αυτά δεν περιλαμβάνονται τα έσοδα των διαδικτυακών παρόχων που λειτουργούν στη χώρα μας μέσω προσωρινών αδειών (ν. 4002/2011) τα μεγέθη των οποίων, όπως έχει παραδεχθεί η κυβέρνηση, δεν μπορούν να ελεγχθούν. Ετσι η νόμιμη αγορά χωρίζεται σε δύο μεγάλους παίκτες, τον ΟΠΑΠ που ελέγχει το 72% (συμπεριλαμβανομένων των λαχείων και του ιπποδρόμου) και τα καζίνο που ελέγχουν το υπόλοιπο 28% του συνολικού τζίρου. Βεβαίως, υπάρχει η παράνομη αγορά, η οποία εκτιμάται ότι ανέρχεται στο ύψος της νόμιμης, αν όχι και μεγαλύτερη. Τόσο η αγορά του ΟΠΑΠ όσο και αυτή των καζίνο έχουν επηρεαστεί καθοριστικά από την κρίση. «Πονταρίσματα» ύψους περίπου 3,6 δισ. ή σχεδόν το 40% του μεγέθους που είχε φτάσει το 2008, έχει χαθεί στην περίοδο της ύφεσης. Το μεγαλύτερο πλήγμα υπέστη η αγορά των καζίνο, η οποία από 3,15 δισ. το 2008 υποχώρησε σχεδόν 50% και διαμορφώθηκε στο 1,57 δισ. το 2016.
Δεκατετράχρονη έφηβη αποφάσισε να τηλεφωνήσει στην εθνική γραμμή SOS 1056 για να καταγγείλει ότι ο πατέρας της την κακοποιούσε σεξουαλικά. Μετά την καταγγελία ακολούθησε μία πολύχρονη διαδικασία, ακροαματική, εισαγγελική και ανακριτική, με τον θύτη να καθυστερεί διαρκώς την εκδίκαση της υπόθεσης.
«Τελικά μετά τις δικές μας πιέσεις και έπειτα από χρόνια έγινε το δικαστήριο και ο πατέρας καταδικάστηκε σε 30 χρόνια φυλακή» διηγείται ο πρόεδρος του «Χαμόγελου του Παιδιού», Κώστας Γιαννόπουλος, ωστόσο, όπως προσθέτει, «σήμερα η κοπέλα είναι φοιτήτρια και αισθάνεται ένοχη γιατί όλη η οικογένειά της την κατηγορεί ότι έβαλε φυλακή τον πατέρα της».
Σχεδόν δύο στα δέκα παιδιά στην Ελλάδα αναφέρουν ότι έχουν υποστεί σεξουαλική βία κατά τη διάρκεια της ζωής τους, σύμφωνα με έρευνα που διεξήγε το 2013 το Ινστιτούτο Υγείας. Παγκοσμίως, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών υπολογίζει ότι κάθε χρόνο 150 εκατομμύρια κορίτσια και 73 εκατομμύρια αγόρια πέφτουν θύματα σεξουαλικής βίας, ενώ, σύμφωνα με το Συμβούλιο της Ευρώπης, στο 70-85% των περιστατικών ο θύτης είναι άτομο που το θύμα γνωρίζει και εμπιστεύεται, συχνότερα ο ίδιος ο γονιός.
Ωστόσο, τα στατιστικά δεν είναι αντιπροσωπευτικά, καθώς το μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών που κακοποιούνται δεν το αναφέρουν ποτέ. «Υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα τόσο στην Ελλάδα, όσο και διεθνώς, που δεν καταγγέλλεται και όταν γίνεται η αποκάλυψη, αυτή είναι σε βάρος του παιδιού» εξηγεί στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο κ. Γιαννόπουλος.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι το 2016 το «Χαμόγελο του Παιδιού» δέχτηκε καταγγελίες για θέματα που αφορούσαν σε συνολικά 1.624 παιδιά, από τις οποίες μόνο το 0,2% είχε να κάνει με καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση. Αντίστοιχα, το πρώτο δεκάμηνο του 2017 η οργάνωση δέχτηκε καταγγελίες για συνολικά 1.459 παιδιά και μόλις το 0,5% αφορούσε σεξουαλική κακοποίηση.
Την ίδια ώρα, όπως περιγράφει ο Γιώργος Νικολαΐδης, ψυχίατρος του «Χαμόγελου του Παιδιού» και επιστημονικός υπεύθυνος στο κέντρο ημέρας για παιδιά θύματα κακοποίησης «Σπίτι του Παιδιού», ένα παιδί που έχει το θάρρος να αποκαλύψει την εμπειρία του «μπαίνει σε ένα κυκεώνα δικαστικών διαδικασιών και ανακρίσεων και θα κληθεί να καταθέσει την εμπειρία του δέκα με 15 φορές». Όπως διηγείται ο ίδιος, «έχω δει περιπτώσεις που η δικαστική διαδικασία κράτησε έντεκα και δώδεκα χρόνια, με αποτέλεσμα τα παιδιά να παλινδρομούν κάθε φορά που έπρεπε να καταθέσουν και ό,τι κέρδος υπήρχε στη θεραπεία τους να χάνεται». Ο κ. Νικολαΐδης εξηγεί ότι «θα πρέπει η κατάθεση του θύματος να γίνεται μία φορά από ενοποιημένες υπηρεσίες και με πρότυπο τρόπο, ώστε να μην εμπλέκεται το παιδί στις δικαστικές διαδικασίες.
Την αντιμετώπιση του φαινομένου της σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών δυσχεραίνει, σύμφωνα με τον κ. Νικολαϊδη, η έλλειψη ενιαίου εθνικού σχεδίου για τα δικαιώματα του παιδιού, αλλά και η απουσία σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης από τα σχολεία, με αποτέλεσμα «να υπάρχει ένα κλίμα μυστικοπάθειας γύρω από αυτό το θέμα, που δεν βοηθάει στις προσπάθειες προσέγγισης των παιδιών». Επιπλέον, η Ελλάδα είναι μία από τις τελευταίες χώρες του ΟΟΣΑ στις δαπάνες για την κοινωνική πρόνοια, για την οικογένεια και το παιδί και «αυτό δημιουργεί οικονομικές επιπτώσεις γιατί η επένδυση στην ευημερία και την ευεξία του παιδιού είναι η μεγαλύτερη κοινωνική επένδυση».
Όπως τονίζει ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, Βασίλης Αλεξανδρής, η ελληνική νομοθεσία είναι υπερπλήρης στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης του φαινομένου, ωστόσο, αυτό που χρειάζεται είναι «να εκπαιδευθούν όλοι όσοι συμμετέχουν ως παράγοντες στην ποινική δίκη σε έναν διαφορετικό τρόπο συζήτησης αυτών των υποθέσεων, ώστε να υπάρχει λιγότερη ταλαιπωρία στο παιδί, χωρίς να χάνεται η ουσία της ποινικής δίκης».
Σήμερα, συναντήθηκαν στην Αθήνα εισαγγελείς, δικαστικοί λειτουργοί, αστυνομικοί, δημοτικές αρχές, εκπαιδευτικοί, εκπρόσωποι νοσοκομείων παίδων και κρατικών φορέων, καθώς και ακαδημαϊκοί, προκειμένου να διεξάγουν ανοιχτό διάλογο για το φαινόμενο της σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών.
Η συνάντηση διοργανώθηκε στο πλαίσιο της πανελλαδικής εκστρατείας ενάντια στη σεξουαλική κακοποίηση που οργανώνει το «Χαμόγελο του Παιδιού» από τις 11 Νοεμβρίου έως τις 11 Δεκεμβρίου. Η εκστρατεία τελεί υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου και την υποστήριξη της αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα. Στόχος είναι να ενημερώσει, να συζητήσει, να καταγράψει τις απόψεις των εμπλεκόμενων φορέων και να κινητοποιήσει τους πολίτες ενάντια σε αυτό το σοβαρό φαινόμενο.
Ο διάλογος των φορέων θα συνεχιστεί αύριο στην Πάτρα, την ερχόμενη Πέμπτη 17/11 στη Λάρισα, στις 27/11 στη Χαλκίδα, στις 28/11 στο Ηράκλειο, στις 29/11 στα Χανιά, στις 4/12 στην Τρίπολη και στις 8/12 στη Θεσσαλονίκη.
Στο πλαίσιο της καμπάνιας, το «Χαμόγελο του Παιδιού» καταθέτει προτάσεις ζητώντας να θεσμοθετηθεί η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, να δημιουργηθούν στην Ελλάδα κέντρα, στα οποία εξειδικευμένη επιστημονική ομάδα θα πλαισιώνει κάθε παιδί-θύμα και όπου το θύμα θα καταθέτει όλα όσα έχει υποστεί, ενοποιημένα, μία και μόνη φορά και σε απόλυτα ασφαλές και φιλικό περιβάλλον. Επιπλέον, προτείνει να συσταθεί και στην Ελλάδα ένας ενιαίος φορέας για την καταγραφή των περιστατικών, να δημιουργηθούν εξειδικευμένα θεραπευτικά κέντρα για τα παιδιά- θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, να εκπαιδευτούν οι εμπλεκόμενοι επαγγελματίες ώστε να μπορούν να διαχειρίζονται αποτελεσματικά κάθε περιστατικό, να επιταχύνονται οι νομικές διαδικασίες και τέλος να απαιτείται πιστοποιητικό λευκού μητρώου που θα ανανεώνεται ετησίως για την πρόσληψη επαγγελματικών σε όλους τους φορείς που έρχονται σε επαφή με παιδιά.
Το «Χαμόγελο του Παιδιού» καλεί τους πολίτες να ενημερωθούν για το φαινόμενο και να υπογράψουν τις προτάσεις της οργάνωσης στην ιστοσελίδαwww.meneimystiko.gr. Μετά το τέλος της καμπάνιας θα εκδοθεί σχετικό ψήφισμα που θα κατατεθεί στους αρμόδιους φορείς στην Ελλάδα.
«Oυσιαστική δουλειά» και «ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός» στα ανοικτά διμερή θέματα Ελλάδας και Αλβανίας δηλώνουν ότι έγιναν κατά τις συνομιλίες που είχαν στην Κρήτη, οι υπουργοί Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς και Ντιτμίρ Μπουσάτι.
Οι δύο υπουργοί, όπως αναφέρει το κοινό ανακοινωθέν, κατά τη συνάντησή τους συζήτησαν «σε φιλικό και εποικοδομητικό περιβάλλον τα ανοικτά διμερή θέματα» αναγνωρίζοντας «τη σημασία του διαλόγου για την επίλυση των εκκρεμών ζητημάτων».
Όπως σημειώνεται στην ανακοίνωση «συμφώνησαν για περαιτέρω βήματα που πρέπει να πραγματοποιηθούν προκειμένου να επιτευχθούν θετικά αποτελέσματα στη βάση των ευρωπαϊκών αξιών και κανόνων και προς όφελος των δύο χωρών και των λαών τους».
«Οι συνομιλίες αποτέλεσαν ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός» προστίθεται στο ανακοινωθέν των δύο υπουργών, επισημαίνοντας ότι «οι προσπάθειες για την εξεύρεση βιώσιμων λύσεων σε μακροχρόνια προβλήματα θα συνεχιστούν».
Υπό αυτό το πρίσμα, δε, «συμφωνήθηκε ότι οι υπουργοί θα συναντηθούν εκ νέου κατά την προσεχή περίοδο στην Αλβανία, προκειμένου να αξιολογήσουν την επιτευχθείσα πρόοδο και να αποφασίσουν για περαιτέρω συγκεκριμένα βήματα προόδου».
