Με χαρά και ικανοποίηση διάβασα την είδηση πως η ΕΛΜΕ Χανίων ακύρωσε σεμινάριο που ανομολόγητο σκοπό είχε να παρέχει μία «πιστοποίηση» σε δασκάλους και καθηγητές της γενικής παιδείας, για να καλύπτουν το ωράριό τους στην ειδική αγωγή. Η εκ του προχείρου κάλυψη των κενών της ΕΑ με τη μέθοδο της συμπλήρωσης ωραρίου των μόνιμων εκπαιδευτικών γενικής αγωγής (που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί) οδήγησε τα τελευταία χρόνια στο να γίνονται ακόμα λιγότεροι διορισμοί αναπληρωτών εκπαιδευτικών που έχουν τα προσόντα, με θύματα βέβαια τα παιδιά της ΕΑ και τους γονείς τους, που παίρνουν από το δημόσιο σχολείο μία στήριξη πολύ κατώτερη απ’ αυτήν που δικαιούνται.
Οι συνάδελφοι, λοιπόν, της ΕΛΜΕ Χανίων ακυρώνοντας το διήμερο (!) αυτό σεμινάριο στάθηκαν στο ύψος τους και στήριξαν τους συναδέλφους τους και τη δουλειά τους! Και η δουλειά τους είναι, να είναι ΔΑΣΚΑΛΟΙ! Όχι βέβαια υπάκουοι και «αξιολογημένοι», όπως τους «θέλουν» οι κυβερνώντες, αλλά ΔΑΣΚΑΛΟΙ!
Συνεπώς, κανένας που καλύπτει διοικητική (πολιτική) θέση, όπως π.χ. ένας προϊστάμενος εκπαίδευσης, δεν είναι σε θέση να τους συμβουλεύει για το επιστημονικό και ειδικά για το συνδικαλιστικό τους έργο, αφού από θέση έχει σαν στόχο και καθήκον του την προώθηση και εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής, η οποία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια και με τους νόμους που έχουν ψηφιστεί στη διάλυση των δημόσιων δομών της ΕΑ. Μόνο κάποιος που έχει λόγους να κρύψει τους σκοπούς του ακολουθεί αυτήν την τακτική, εφόσον βέβαια έχει μάθει να υποκλίνονται μπροστά του οι πάντες… Αυτοί οι αθεόφοβοι, όμως, αντιδρούν και δε σκύβουν το κεφάλι! Πώς τολμούν;
Πώς να το διαχειριστεί ένα «στέλεχος» αυτό το γεγονός; Χρησιμοποιώντας την ειρωνεία, την κοροϊδία, το «καλόπιασμα», το πατρικό ύφος και τις συμβουλές… Τι προτείνει ακριβώς; Μοιάζει σα να λέει: «Οργάνωσε ΕΛΜΕ κάποια σεμινάρια κι εγώ θα είμαι αρωγός σου…» Και παρακάτω: «Κοίτα πως οργανώνω εγώ τα ΣΔΙΤ!!! Κοίτα πως σε παραπέμπω στην εποχή του Κονδυλάκη…» Θυμάστε βέβαια εκείνο το περίφημο: «Τι πολιτικός θα ήμουν εγώ, αν δεν είχα τη δύναμη να μετακινήσω έναν δάσκαλο;»
Χρησιμοποιεί, βέβαια, και τρυκ που καλύτερα θα ήταν να τα αφήσει για κείνους που ξέρουν να τα χρησιμοποιούν κι εκεί που πιάνουν τόπο, σαν το «διαίρει και βασίλευε» (των Εγγλέζων): «Καημένοι μικροί παρασυρμένοι εκπαιδευτικοί της Α/βάθμιας, σας παρέσυραν οι συνάδελφοι σας της Β/βάθμιας να μην παρακολουθήσετε το σεμινάριο του ΚΕΔΔΥ!!! Μην ενωθείτε μαζί τους! Ακούστε εμένα να δείτε χαΐρι…»
«Ξεχνά», όμως, να πει ότι τα ΚΕΔΔΥ στα τόσα χρόνια λειτουργίας τους έχουν μέσα στις υποχρεώσεις τους τη διοργάνωση σεμιναρίων, την ενημέρωση της κοινότητας… Τώρα το θυμήθηκαν ότι πρέπει να διοργανώσουν σεμινάρια και μάλιστα με εντολή του ΙΕΠ; Ή μήπως καταργήθηκαν τα ΠΕΚ; Ποιόν νομίζουν ότι κοροϊδεύουν;
Επιπρόσθετα τον σχολικό σύμβουλο ΕΑΕ (επιστημονικό συνεργάτη των εκπαιδευτικών ΕΑΕ), θα τον βλέπουν οι εκπαιδευτικοί ΕΑΕ μόνο στα σεμινάρια από το ΙΕΠ; Μια και σα μοναδικός στην Κρήτη ολόκληρη δεν μπορεί… είναι γενικά ακριβοθώρητος.
Ποιος θα πει ποιά επιστημονικά και υποστηρικτικά εργαλεία που διαθέτουν τα ΚΕΔΔΥ θα διαθέτονταν στους επιμορφωμένους; Κι αν τα ΚΕΔΔΥ έχουν τέτοια εργαλεία, γιατί δε τα έδωσαν από την αρχή της χρονιάς στους εκπαιδευτικούς να κάνουν τη δουλειά τους;
Επίσης ένα ακόμα ερώτημα: Πώς καταφέρνουν τα ΚΕΔΔΥ να κάνουν διάγνωση σε τόσα παιδιά και να υποστηρίζουν κάθε μέρα στη δουλειά τους, τους εκπαιδευτικούς, όταν τα ίδια υπολειτουργούν και δε μπορούν να εκπληρώσουν σωστά τα καθήκοντά τους;;; Ακόμη, όμως, κι αν ήταν πλήρως στελεχωμένα τα ΚΕΔΔΥ, δεν θα μπορούσαν να ανταποκριθούν στις υπάρχουσες απαιτήσεις (όχι της οικονομίας, αλλά των γονιών, των παιδιών, των εκπαιδευτικών που τα έχουν ανάγκη!), γιατί λείπει η βασική και απαραίτητα προϋπόθεση που δεν είναι άλλη από την πλαισίωση όλων των σχολείων με μόνιμο, ειδικευμένο προσωπικό.
Κι ύστερα: Γιατί το ξεκίνημα «επιμορφωτικών δράσεων», θα πρέπει να εντυπωσιάζει κάποιον; Ξέρετε «οι δράσεις» γίνονταν και στο παρελθόν και «ξεκινήματα» είχαμε πολλά. Κάτι μόνιμο, σταθερό κι αξιόλογο, όμως, εκτός από τα Διδασκαλεία, δεν είχαμε κι αυτά τα πάνε για κλείσιμο, (γιατί μειώνουν –μήπως- το εισόδημα των οργανωτών σεμιναρίων;).
Τέλος, ποιος ευτελίζει το πάγιο και χρόνιο αίτημα των εκπαιδευτικών Α/θμιας και Β/θμιας εκπαίδευσης για μόνιμη, επαναλαμβανόμενη επιμόρφωση; Ποιός μας κοροϊδεύει ότι αυτό αναπληρώνεται από τα ΕΣΠΑ και τα διήμερα σεμινάρια; Ποιός θέτει στη ζυγαριά ως αντίβαρο σ’ αυτά τις καλοπληρωμένες επιμορφώσεις από ιδιώτες και φορείς;
Τόσα χρόνια δεν έβλεπαν, δεν άκουγαν ή ξεχνάνε; Μήπως οι κυβερνώντες, για να «υποστηρίξουν» τους εκπαιδευτικούς, ψηφίζουν κι εφαρμόζουν νόμους διάλυσης ΚΑΙ του πλαισίου ειδικής αγωγής που υπάρχει; Μήπως «υποστηρίζουν» τους γονείς και τα παιδιά, όταν υπογράφουν και επιβάλλουν τη σύμπτυξη τμημάτων, όταν μειώνουν τα κονδύλια για την ΕΑΕ και για τα παιδιά που εξυπηρετεί; Ή όταν στέλνουν τους συναδέλφους σε 2, 3, 4… 14 σχολεία να διδάξουν; Ή όταν στοιβάζουν μέσα σε μια τάξη γενικής και χωρίς επαρκή υποστήριξη 4 και παραπάνω παιδιά ΕΑΕ, γιατί ξεχνούν το πώς έχουν ρυθμίσει να λειτουργούν τα τμήματα ένταξης; Ή μήπως όταν κατασυκοφαντούν και ακυρώνουν το έργο των εκπαιδευτικών παρουσιάζοντας το άσπρο-μαύρο… Τί, άραγε, έχουν να μας πουν; Μήπως ότι «το χειρότερο που κάνουν είναι το καλύτερο για μας γιατί αυτό αξίζουμε; (εκπαιδευτικοί, γονείς και παιδιά.)»
Ναι…, βέβαια, ξέρουμε… Αυτοί ονειρεύονται, ζουν την ουτοπία τους, εμείς όμως ζούμε τη στυγνή πραγματικότητα που μας φτιάχνουν και δεν θα το βουλώνουμε, θα αντιδρούμε και θα μας βρίσκουν απέναντι τους!!!
Μπράβο, λοιπόν, για άλλη μία φορά στην ΕΛΜΕ Χανίων και στους ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ που σήκωσαν κεφάλι.
Γιώργος Παπαγρηγοράκης,
επί τριάντα χρόνια δάσκαλος,
δώδεκα απ’ αυτά στην Ειδική Αγωγή
