Κύριε Διευθυντά

Στις 26 Σεπτεμβρίου με πρωτοβουλία του προεδρείου του Εμπορικού Συλλόγου Χανίων έγινε ανοικτή συζήτηση με συναδέλφους εμπόρους για την νέα φοροκαταιγίδα που έρχεται. Συζητήθηκε η πραγματική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στον εμπορικό κόσμο αλλά και τρόποι αντίδρασης που μπορούμε να έχουμε. Συζητήθηκε τι πραγματικά εμπορικό σύλλογο θέλουμε αλλά και τι μπορούμε. Στην επίθεση που δεχόμαστε δεν μπορούμε εμείς να μιλάμε για δήθεν δράσεις ( υγιούς επιχειρηματικότητας) ή στην καλύτερη να θέλουμε να μετατρέψουμε το σύλλογο σε εργολαβικό φορέα δήθεν επιμόρφωσης. Γενική ήταν η εκτίμηση ότι η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί μετά την καλοκαιρινή περίοδο και μετά τις κάλπικες εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ για τον ακατάσχετο λογαριασμό ή την κεφαλαιοποίηση των οφειλών στον ΟΑΕΕ μας βρίσκει εμάς τους μικρούς εμπόρους αλλά ιδιαίτερα τους α/α στο χώρο του εμπορίου σε μια ‘’νέα’’ πιο δύσκολη κατάσταση

Οι συνέπειες των φοροληστρικών μέτρων του προηγούμενου διαστήματος τις έχουμε δοκιμάσει για τα καλά στο πετσί μας παρά τις διαβεβαίωσης της κυβέρνησης ότι θα τις καταργούσε και ότι θα έπαιρνε μέτρα ανακούφισης .

Η συγκυβέρνηση έχει οργανώσει μια τρομακτική προσπάθεια παραπληροφόρησης πατώντας στην πεπατημένη των προηγουμένων κυβερνήσεων εφαρμόζοντας το δικό της 3ο μνημόνιο υλοποιώντας βήμα βήμα τα συμφωνηθέντα.

Παράλληλα συνεχίζει και στρώνει το έδαφος για τα νέα μέτρα που ετοιμάζετε να πάρει με την εκπλήρωση των προαπαιτούμενων για την αξιολόγηση του Οκτωβρίου. Οι αιτίες που μας οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση έχουν και όνομα και ταυτότητα και σίγουρα δεν ήταν κάποιο επιδημικό φαινόμενο ή αρρώστια που θα έκανε τον κύκλο της και θα έφευγε χωρίς συνέπειες. Το όνομα λέγεται καπιταλιστική οικονομική κρίση και το επίθετο συσσώρευση τεράστιων κερδών σε όλο και λιγότερα χέρια στα μονοπώλια και τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους . Αυτές λοιπόν οι πολιτικές που εφαρμόζονται είναι κομένες και ραμένες για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Για να στηριχτεί και να ανακάμψει τα κέρδη του το μεγάλο κεφάλαιο θυσιάζοντας τις δικές μας ανάγκες και δικαιώματα.

Είναι οι πολιτικές της Ε.Ε. που συνέβαλαν και συμβάλουν στην απελευθέρωση της αγοράς που στο όνομα του περιορισμού των κρατικών χρεών και ελλειμάτων καλούν εμάς τους μικρούς όχι μόνο να φύγουμε από τα πόδια τους αλλά και να τους παραδόσουμε ότι με κόπο και θυσίες έχουμε αποκτήσει. Μας κουνούν το δάκτυλο και μας καλούν να πληρώσουμε για κάτι που δεν ευθυνόμαστε εμείς. Αυτοί που έχουν το δάκτυλο προτεταμένο, αυτοί χάριζαν απλόχερα προνόμια και επιδοτήσεις, αυτοί νομοθετούσαν φοροαπαλαγές και προνομια για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Αυτοί βάφτιζαν επιχειρηματικη εξωστρέφεια την μετανάστευση επιχειρήσεων στο εξωτερικό. Αυτοί νομοθετούν την δικιά μας εξαφάνισει.

Η ενίσυχυση της επιχειρηματικότητας της ανταγωνιστικότητας δεν χωρά εμάς τους μικρούς είναι το παραμύθι που δεν χωρά τις δικές μας ανάγκες. Για εμάς συνεχίζεται η ληστρική φορολόγηση από το πρώτο ευρώ, ο κεφαλικός φόρος του τέλους επιτιδεύματος, ο παράλογος ΕΝΦΙΑ, η αύξηση του ΦΠΑ, η αύξηση στα καύσιμα, οι πληστηριασμοί , οι κατασχέσεις.

Η πραγματική εικόνα στην οικονομία είναι σκληρή επιβεβαιώνοντας με αριθμούς αυτά που βιώνουμε καθημερινά. Για πρώτη φορά είχαμε πτώση 6.1% του τζίρου στην αγορά τροφίμων, είχαμε πτώση της βιομηχανικής παραγωγής, μείωση των εξαγωγών, πτώση κατά 10% στον τζίρο των καλοκαιρινών εκπτώσεων, μεγάλωμα του ιδιωτικού χρέους προς τις τράπεζεςκαι ασφαλιστικούς οργανισμούς, ήδη 51000 από τις 105 000 έχουν αποβληθεί από την ρύθμιση των 100 δόσεων.

Σ αυτό το οικονομικό περιβάλλον από πού αλήθεια περιμένει η κυβέρνηση να ανοίξει ο δρόμος της ανάπτυξης; Επιδίωξη της να επιταχυνθεί η εξαφάνιση μας, με τα χιλιάδες ειδοποιητήρια του ΚΕΑΟ η έναρξη των κατασχέσεων ακόμα και στην πρώτη κατοικία , νομοθετεί το χάρισμα στις τράπεζες των κόκκινων δανείων, υποκείπτει στις απαιτήσεις των δανειστών και παίρνει πίσω τον ακατάσχετο λογαριασμό και βέβαια δεν παραλείπει να μας ‘’στολίζει΄΄ σε κάθε ευκαιρία φοροφυγάδες, φοροκλέφτες στοχεύοντας έτσι να συγκαλήψει την πολιτκή που γιγαντώνει την νόμιμη μα και παράνομη φοροκλοπή και φοροαπαλαγή των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων

Εύλογα γενάτε το ερώτημα απέναντι σε τέτοιες βάρβαρες πολιτικές ποια είναι η διέξοδος ; ποια είναι η δικιά μας απάντηση.

Εμείς σαν διοίκηση του Ε.Σ.Χ. είμαστε κατηγορηματική ότι μπορούμε να ανακτήσουμε αρκετά από αυτά που έχουμε χάσει τα προηγούμενα χρόνια αλλα και να υπερασπιστούμε τις σύγχρονες ανάγκες μας.

Βασική προυπόθεση είναι η συμμετοχή του καθενός μας στην δράση του συλλόγου μας. Μπορούμε μέσα από οργανωμένο συλλογικό αγώνα να δώσουμε ελπίδα και προοοπτική. Η απομόνωση στις τέσσερις τοίχους του μαγαζιού μας φέρνει μόνο απογοήτευση . Οι δε ατομικές λύσεις τις περισσότερες φορές είναι προσωρινές αλλά στο μέλλον οδηγούν σε αδιέξοδο.

Η απογοήτευση και οι ατομικές λύσεις είναι το κυρίαρχο συστατικό του κυβερνητικού συνδικαλισμού δίνοντας θαρρος στο να παίρνονται όλο και πιο σκληρά αντιλαϊκά μέτρα. Λέμε καθαρά ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να μας εξαπατήσει με ψεύτικες ελπίδες, ότι θα έχουμε μερτικό από την όποια ανάπτυξη έρθει το επόμενο διάστημα. Λέμε καθαρά ότι είναι ψέματα η διαπίστωση που κάνει η κυβέρνηση ότι τα δύσκολα πέρασαν και ότι αυτοί οι 5 μήνες που έρχονται είναι κρίσιμοι για το χρέος και την οικονομία.

Λέμε καθαρά ότι τέτοιου είδους πολιτικές δεν μπορούν να δώσουν ελπίδα. Αντίθετα προσπαθούν να αποσπάσουν την συναίνεση μας ώστε να δεχτούμε ΄σοο το δυνατόν πιο ανώδυνα την εξαφάνιση μας. Πρόθεση μας αλλα και επιλογή μας πρέπει να είναι η κοινή μας δράση με όλους αυτούς που θίγονται από τέτοιες πολιτικές όπως είναι οι εργαζόμενοι, οι μικροί αγρότες, οι συνταξιούχοι, η νεολαία , αυτός είναι ο μονόδρομος που πρέπει να ακολουθήσουμε. Μαζί μπορούμε να βάλουμε εμπόδια να καθυστερήσουμε την εφαρμογή αυτής της βαρβαρότητας, να αποσπάσουμε μέτρα ανακούφισης

Το προηγούμενο διάστημα απόκτήσαμε πολύτιμη πείρα απο την δράση του συλλόγου μας. Τα πράγματα για μας θα ήταν πολύ χειρότερα αν είχαμε καταντήσει χειροκροτητές των περήφανων διαπραγματεύσεων και των κοινωνικών διαλόγων. Θα αποδεχόμασταν στην ουσία αμάχητη την σφαγή μας. Σίγουρα θα ήταν καλύτερα τα πράγματα αν ο συσχετισμός δύναμης στο συνδικαλιστικό κίνημα (σε τοπικο αλλά και σε πανελλαδικό επίπεδο) δεν ήταν αρνητικός. Σοβαρό μερίδιο ευθύνης για την σημερινή κατάσταση έχουν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες. Το απλόχερο μοιρασμένο ζεστό χρήμα μέσω προγραμμάτων που δίνεται από την Ε.Ε. το σίγουρο είναι ότι δεν δίνεται για την ανάπτυξη των μικρών εμπόρων ούτε βέβαια για να ανταγωνιστούμε τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.

Κατάφεραν να μετατρέψουν πολλά σωματεία σε εργολαβικούς φορείς δήθεν επιμόρφωσης. Κατάφεραν να εξαγοράσουν συνειδήσεις και να απαξιώσουν την έννοια της μαζικής συλλογικής δράσης. Κατάφεραν να κάνουν αρκετά σωματεία σφραγίδες. Κατάφεραν να αποπροσανατολίσουν από την ουσία και τις αιτίες του προβλήματος. Κατάφεραν να αφήσουν απροετοίμαστους τους μικρούς συναδελφους απέναντι στην επίθεση που μας εξαπόλυσαν τα προηγούμενα χρόνια. Σ αυτό τον άθλιο ξεπερασμένο δρόμο μας καλούν και σήμερα να βαδίσουμε υπονομεύοντας κάθε αγωνιστική κινητοποίηση, καλλιεργώντας την αδράνεια, την ηττοπάθεια, ένα κλίμα αναμονής.

Συνεχίζουν να παπαγαλίζουν για κομματικοποίηση οι δήθεν ακομάτιστοι-ανεξάρτητοι- αδέσμευτοι αυτοί που ούτε τα κορδόνια των παπουτσιών τους δεν λύνουν χωρίς κομματική εντολή. Ακόμα και σήμερα που η ίδια η ζωή απέδειξε την χρεοκοπία των θέσεων και της τακτικής τους. Δίνουν χέρι βοηθείας στην κυβέρνηση, στην συνδικαλιστική ηγεσία και στα κόμματα που υποστηρίζουν τον δρόμο της επικράτησης του μεγάλου κεφαλαίου, τον δρόμου που προτίνει η Ε.Κ.Τραπεζα το Δ.Ν.Τ. , Ε.Ε. . Σε τοπικό επίπεδο φαίνεται καθαρά ότι στηρίζουν και αγωνιούν για τα συμφέροντα μιας ομάδας μεσαίων εμπορικών επιχειρήσεων που διεκδικούν θέση στις νέες οικονομικές συνθήκες που πάει να διαμορφωθεί. Όλα αυτά όμως μακριά από τις ανάγκες της μεγάλης πλειοψηφίας του εμπορικού κόσμου

Για εμάς άλλος δρόμος από το να πάρουμε την κατάσταση οι πολλοί στα χέρια μας δεν υπάρχει. Πρέπει εμείς να συμπορευτούμε σε κοινούς αγώνες με τους εργαζόμενους, τους αγρότες, τους συνταξιούχους, την νεολαία. Πρέπει να συμβάλουμε στην κοινή δράση να οργανώσουμε το δικό μας αγώνα, την δικιά μας αντεπίθεση. Σήμερα εκτιμούμε ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να ζήσουμε καλύτερα εμείς και οι οικογένειες μας. Κάθε λοιπόν εμπορικός δρόμος πρέπει να γίνει και μια εστία αντίστασης και πάλης που κανένας συνάδελφος που αντιμετωπίζει πρόβλημα να μην μείνει αβοήθητος. Μόλις θα έρχεται σε γνώση μας απόπειρα κατάσχεσης ή πλειστηριασμού να γίνεται άμεση παρέμβαση ή κινητοποίηση. Έχουμε θετική εμπειρία και αποτέλεσμα από τέτοιες δράσεις σε ΔΕΗ-ΚΕΑΟ-ΙΚΑ-ΕΦΟΡΙΑ.

Δεν πρέπει να μας προκαλεί φόβο ή ανασφάλεια το δηλητήριο της ηττοπάθειας ότι δεν γίνεται τίποτα, ότι δεν μπορούμε, ότι δεν είναι για εμάς αυτά, ίσα ίσα τον φόβο και τον τρόμο τον έχουν αυτοί!!! Αυτοί φοβούνται μήπως και οι ανάγκες μας γίνουν και απαίτηση μας. Τρέμουν στην ιδέα του συλλογικού αγώνα που αμφισβητεί το σάπιο σύστημα τους και παλεύει για την ανατροπή του. Σήμερα πρέπει να ακουστούμε πολύ δυνατά ότι αρκετά έχουμε πληρώσει. Αρκετά έχουμε υποφέρει.

Δεν πάει άλλο

Διεκδικούμε

Επαναφορά του αφορολόγητου, αφορολόγητο όριο 20.000€ και επιπλέον 5.000 € ευρώ για κάθε παιδί
Κατάργηση της φορολογίας 22% για τις ατομικές επιχειρήσεις και 29% προσωπικές εταιρίες
Αύξηση της φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων στο 45%
Κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος για εισοδήματα μέχρι 20.000€
Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και όλων των φόρων στην πρώτη κατοικία
Κατάργηση των έμμεσων φόρων και του ΦΠΑ, στα είδη διατροφή, στην εκπαίδευση , την υγεία, και τα οικιακά τιμολόγια ενέργειας, ύδρευσης και τηλεπικοινωνίας
Κατάργηση του ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης
Μείωση κατά 50% των δημοτικών φόρων και τελών για κέρδη μέχρι 20.000€ και αύξηση του για τις μεγάλες επιχειρήσεις
Τα λογιστικά βιβλία μοναδική πηγή προσδιορισμού του εισοδήματος των α/α,
Κατάργηση κάθε αντικειμενικού ή αναδρομικού συστήματος φορολόγησης

Βουρλάκης Νίκος

Μέλος του Δ.Σ. της Ε.Σ.Ε.Ε.
Μέλος του Δ.Σ. της Ο.Ε.Σ.Κ.
Πρόεδρος Εμπορικού Συλλόγου Χανίων

Του Γιώργου Καραγιάννη

 Έρχεται κάποια στιγμή που αποκαλύπτεται τι πραγματικά είναι ένας άνθρωπος είτε βασιλιάς είναι είτε στρατιώτης, είτε πλούσιος είτε πένης είτε δίκαιος είτε αμαρτωλός, που λένε και τα ιερά γράμματα. Για όλους έρχεται η ώρα της αποκαλύψεως   είτε κληρικός είναι  είτε λαϊκός , είτε πιστεύει είτε δεν πιστεύει. Τίποτα δεν μπορεί να μείνει κρυφό. Kαι σε μια στιγμή κρίσης έρχεται η στιγμή της αλήθειας. Αυτό συνέβη και με την περίπτωση του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Β΄. Ήταν αρκετή μια κρίση στις σχέσεις Εκκλησίας –Πολιτείας, ένας «καυγάς» , ένας «Ιερός Πόλεμος υπέρ βωμών και εστιών», μια «μάχη μέχρις εσχάτων» , όπως θέλετε ονοματίστε αυτή την ιστορία που άρχισε με τις επιπόλαιες και ανιστόρητες τοποθετήσεις του Νίκου Φίλη (κλασσικό παράδειγμα κούφιου κοσμοπολίτικου αντικληρικαλισμού της τάχα μου «ανανεωτικής» Αριστεράς στη χώρα μας, τύπου Ρεπούση) , για να φανεί τι ακριβώς πρεσβεύει ο αρχιεπίσκοπος  ο πράος , ο διακριτικός (και  με την εκκλησιαστική έννοια του όρου), ο μετριοπαθής, ο διαλλακτικός  όπως επί χρόνια εμφανιζόταν και τον παίνευαν πρώτοι από όλους κάποιοι διανοούμενοι της «καθ’ ημάς Αριστεράς» , αρχικά της σημιτικής και πρόσφατα της Συριζαίικης.

Μια εισήγηση από τα παλιά

Κι όμως έφτασε η εισήγησή του στην πρώτη μέρα  των εργασιών της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος για να αποκαλυφθεί ο πραγματικός Ιερώνυμος. Μια εισήγηση που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από ανάλογες εισηγήσεις των χρόνων του Εμφυλίου Πολέμου και των «πέτρινων» μετεμφυλιακών καιρών. Κι όσο κι αν ο αρχιεπίσκοπος έξυπνα  ( μην ξεχνάτε ότι είναι και αρβανίτης, από τα Οινόφυτα της Βοιωτίας) στην εισήγηση του   «δανείζεται» τα λόγια και τις σκέψεις  του εκ των «αδιαλλάκτων» της Ιεραρχίας μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ ( τα οποία βεβαίως  υιοθετεί) η ουσία παραμένει η ίδια: Ο αρχιεπίσκοπος με την εισήγησή του έδειξε πως έβλεπαν και βλέπουν οι κορυφές της Ιεραρχίας τις σχέσεις τους με το Κράτος αλλά και με τις προοδευτικές ιδέες.

Το πρώτο, το Κράτος,  το θεωρούν προνομιακό εταίρο με το οποίο η Εκκλησία, παρά την τεράστια πνευματική δύναμη που διαθέτει, διατηρεί ισχυρότατους δεσμούς που της επιτρέπουν να έχει «κοσμικές εξουσίες» και να παρεμβαίνει σε κύριους τομείς της δημόσιας ζωής χωρίς ουδείς να αμφισβητεί τη δράση της.

Τις δεύτερες , τις προοδευτικές ιδέες δεν έπαψε και δεν παύει να τις ξορκίζει και να τις πολεμά. Από τα χρόνια του μεσοπολέμου με τις εκστρατείες κατά των «μαλλιαροκομμουνιστών», την εποχή του Εμφυλίου  όταν αποτελούσε τον κύριο ιδεολογικό βραχίονα του αντικομμουνιστικού αγώνα και τους κληρικούς που υπηρέτησαν στον «Παρθενώνα» της Μακρονήσου ,μέχρι τη συμμετοχή μητροπολιτών στην οργάνωση του σχεδίου «Περικλής» για τον περιορισμό της επιρροής της ΕΔΑ αλλά και τα χρόνια της Χούντας των συνταγματαρχών.

Το πρωί της Τρίτης λοιπόν μόλις συγκεντρώθηκαν οι μητροπολίτες στο Συνοδικό Μέγαρο της οδού Ιασίου στο Κολωνάκι πήγαν στο παρεκκλήσι των Παμμεγίστων Ταξιαρχών της Μονής Πετράκη. Παρακολούθησαν τη λειτουργία   και στη συνέχεια πήγαν στην αίθουσα συνεδριάσεων της Ιεραρχίας. Εκεί σύμφωνα με το τυπικό είχανε μια ακόμη Ακολουθία και αφού ολοκληρώθηκε κι αυτή άρχισε ο αρχιεπισκοπικός εξάψαλμος:

«Τα κόμματα της Αριστεράς, είπε ο αρχιεπίσκοπος,  με τη γνωστή φιλοσοφικο-κοινωνική βιοκοσμοθεωρία του κομμουνιστικού κοσμοειδώλου, όπως γνώρισε τον χωρισμό αυτό ο καταρρεύσας υπαρκτός σοσιαλισμός στο ανατολικό μπλοκ, που στην ουσία ήταν ο διωγμός της θρησκευτικής πίστεως, ελαύνονται από αποτυχημένα αθεϊστικά ιδεολογήματα και συναντώνται με τα υπόλοιπα κόμματα του νεοφιλελεύθερου χώρου κάτω από τις ντιρεκτίβες της νέας εποχής και της νέας τάξεως. Μιλούν για χωρισμό εκκλησίας και Κράτους επικαλούμενοι δήθεν προοδευτικά συνθήματα. Οι αντιλήψεις, όμως, περί χωρισμού είναι του περασμένου αιώνα που γεννήθηκαν κάτω από μισαλλόδοξο αντιθρησκευτικό και αντικληρικαλιστικό λαϊκιστικό πνεύμα που δεν συμβιβάζεται με τις σημερινές πολιτειακές και θρησκευτικές αντιλήψεις»για να διευκρινίσει πως αυτά τα είπε «δανειζόμενος σκέψεις του αγαπητού αδελφού, σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ».

Οι δανεικές «σκέψεις»

Παρατήρηση πρώτη: Ο αρχιεπίσκοπος «δανείστηκε σκέψεις» , υιοθετώντας τις βεβαίως, ενός μητροπολίτη γνωστού για τις αντισημιτικές ( έχει πει πως οι Εβραίοι χρηματοδότησαν τον Χίτλερ) και ομοφοβικές απόψεις του. Ένα κληρικό που υπέβαλε μήνυση για το θεατρικό έργο   Corpus Christi, που ανέβηκε στο θέατρο Χυτήριο το 2012, συνοδευόμενος από Χρυσαυγίτες βουλευτές με επικεφαλής τον φυρερίσκο Παππά. Βέβαια αργότερα τους άσκησε κριτική κατηγορώντας τους για παγανισμό αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι στα δικαστήρια πήγε, κοτζαμού μητροπολίτης αυτός, με τους Χρυσαυγίτες . Ένας μητροπολίτης που πριν χειροτονηθεί στον επισκοπικό βαθμό διέπρεψε ως υπεύθυνος του Δικαστικού Τμήματος της αρχιεπισκοπής Αθηνών, γραμματέας Συνοδικών Δικαστηρίων και ανακριτής σε υποθέσεις κληρικών σε πολλές μητροπόλεις. Λειτουργός μιας Δικαιοσύνης στην οποία σύμφωνα με τα ισχύοντα ακόμη και σήμερα ο παραπέμπων κάποιο κληρικό ( ο προϊστάμενος μητροπολίτης του δηλαδή) είναι και αυτός που τον… δικάζει! Η απόλυτη δεσποτοκρατία …

Προς τιμήν του αρχιεπισκόπου των τανκς

Παρατήρηση δεύτερη: Είναι ίσως γνωστή από παλιότερη ανάρτηση στον «Ημεροδρόμο», όμως θα την επαναλάβουμε εμπλουτισμένη αυτή τη φορά  προς εμπέδωσιν. Με την ομιλία του στην Ιεραρχία ο αρχιεπίσκοπος  «συνάντησε» ξανά το νεαρό φιλόλογο Γιάννη Λιάπη ( αυτό είναι το κοσμικό του όνομα) , καθηγητή του Λεοντείου Λυκείου Νέας Σμύρνης που χειροτονήθηκε διάκονος το Δεκέμβριο του 1967. Πνευματικός πατέρας του νεαρού διακόνου ήταν ο μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας Νικόδημος Γραικός.

O Νικόδημος ήταν στέλεχος της παραεκκλησιαστικής οργάνωσης «Ζωή», με υπηρεσία στο Στρατό όπου υπηρέτησε ως διευθυντής της Θρησκευτικής Υπηρεσίας με το βαθμό του αντισυνταγματάρχη στα χρόνια του Εμφυλίου Πολέμου. Μετά το χουντικό πραξικόπημα τον Απρίλιο του 1967,  την αναγκαστική απομάκρυνση ( ουσιαστικά εκπαραθύρωση) του γηραιού αρχιεπισκόπου Χρυσόστομου και την άνοδο στον αρχιεπισκοπικό θρόνο, με την ωμή παρέμβαση της Χούντας,  του πρωθιερέα των ανακτόρων, εξομολόγου της βασιλικής οικογένειας και στελέχους της «Ζωής» Ιερώνυμου Κοτσώνη,  ο Γραικός ήταν ένα από τα πρώτα στελέχη της παραεκκλησιαστικής οργάνωσης που έγινε μητροπολίτης αναλαμβάνοντας τη μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας  τον Ιούνιο του 1967. Από τους πρώτους που πήρε κοντά του ο Νικόδημος ήταν και ο νεαρός Γιάννης Λιάπης που όταν χειροτονήθηκε διάκονος, ο πνευματικός  του πατέρας του έδωσε το όνομα  Ιερώνυμος προς τιμήν του αρχιεπισκόπου των τανκς.

 Πέταξε το γάντι

Παρατήρηση Τρίτη: Ο αρχιεπίσκοπος πέταξε το γάντι στην Πολιτεία και για το θέμα του χωρισμού Κράτους -Εκκλησίας . «Η Εκκλησία,  κατά την άποψή μου, είπε,  δεν πρέπει να ζητήσει ποτέ τον χωρισμό από το λαό της, γιατί αυτό επιδιώκεται. Εκεί αποβλέπει το εγχείρημα. Η  Εκκλησία υπήρξε, είναι και θα υπάρχει μάνα αυτού του λαού μαι ό,τι αυτό σημαίνει. Η Πολιτεία αν το θελήσει και έχει την συγκατάθεση αυτού του λαού ας το επιχειρήσει τηρώντας βεβαίως τις υποχρεώσεις πού έχει αναλάβει απέναντι της Εκκλησίας και τις σχετικές συμβάσεις». Μετά τη συνεδρίαση οι εκπρόσωποι Τύπου της Ιεραρχίας επέμεναν ότι η λέξη «δημοψήφισμα» δεν ακούστηκε ούτε μια φορά μέσα στην αίθουσα. Όμως χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει. O αρχιεπίσκοπος το είπε καθαρά προκαλώντας την Πολιτεία ακόμη κι αν δεν χρησιμοποίησε τη συγκεκριμένη λέξη : Αν θέλετε χωρισμό τότε να κάνετε δημοψήφισμα.

Ποια πρέπει να είναι η απάντηση; Το έχουμε ξαναγράψει: Ο χωρισμός θα λύσει μια  εκκρεμότητα τη μοναδική που παραμένει , από τις αλλαγές που έφερε στην ελληνική κοινωνία η μεταπολίτευση του 1974 (Διαβάστε: «Χωρισμός εκκλησίας- κράτους: Ένα ώριμο αίτημα»). Μια εκκρεμότητα όχι ενός σοσιαλιστικού αλλά ενός αστικού κράτους , όπως έγινε και στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης. Εδώ και 183 χρόνια από τότε που στον απόηχο της Επανάστασης του 1821 κηρύχτηκε το Αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Ελλάδος και η διοικητική της αυτονόμηση από το Οικουμενικό Πατριαρχείο ο χωρισμός της από την Πολιτεία αποτελεί ένα αίτημα αδικαίωτο παρά τα σοβαρά προβλήματα που δημιουργεί όχι μόνο στην πολιτική ζωή αλλά και στην καθημερινότητα των Ελλήνων πολιτών. Αλλά να ήμαστε ξεκάθαροι: Ο  χωρισμός μπορεί και πρέπει να γίνει με συνταγματική αναθεώρηση, σύμφωνα και με το αστικό Σύνταγμα. Ένα δημοψήφισμα θα μπορούσε να οδηγήσει  σε διχαστικές καταστάσεις σε ώρες που τον λαό τον απασχολούν άλλα προβλήματα. Θα μπορούσε ακόμη να δώσει τη δυνατότητα σε κάθε λογής αγύρτες από τους κλασικούς ακροδεξιούς μέχρι τους διάφορους θεομπαίχτες να οργιάσουν περιφέροντας ανά την Ελλάδα τις παντούφλες του Αγίου τάδε, τμήμα της μυροβόλου χειρός του οσίου δείνα ,τμήματα της οσίας κνήμης  διαφόρων αγίων, κάρες μαρτύρων αφού   υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες από αυτά τα λείψανα για να κινητοποιήσουν τα πιο καθυστερημένα τμήματα του πληθυσμού με το χριστεμπόριο.

Όχι στα ψεύτικα διλήμματα

Κλείνουμε με μια απαραίτητη σημείωση: Αυτές τις μέρες και με αφορμή το θέμα των Θρησκευτικών και των σχέσεων Κράτους- Εκκλησίας επιχειρείται και στο ζήτημα αυτό να παγιδευτούν οι πολίτες σε ένα δίπολο. Από την μια μεριά η κυβέρνηση που τάχα μου επιδιώκει ένα αναγκαίο εκσυγχρονισμό και από την άλλη η Εκκλησία που αμύνεται υπέρ ιερών και οσίων. Κάποιοι από την κυβέρνηση μάλιστα προσπαθούν να επαναφέρουν από την πίσω πόρτα τη γνωστή από τα χρόνια του ΠΑΣΟΚ « μάχη του φωτός με το σκότος». Να ξεχάσουμε με δυο λόγια τα όσα πράττουν σε βάρος του λαού αυτοί οι «αριστεροί» που έχουν αναλάβει να κάνουν τη βρώμικη δουλειά και να τρέχουμε πίσω από τους διάφορους Φίληδες εναντίον διαφόρων δεσποτάδων και τούμπαλιν.

Όχι. Η θέση κάθε κομμουνιστή , κάθε αριστερού , κάθε προοδευτικού ανθρώπου πρέπει να είναι ξεκάθαρη. Ναι σε  αναγκαία μέτρα κατάργησης αναχρονισμών όπως για παράδειγμα στο μάθημα των Θρησκευτικών. Ναι στον αναγκαίο και επίκαιρο χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους. Όχι όμως σε κάλπικες διαχωριστικές γραμμές.

Και το σημαντικότερο: Έχουμε χρέος να κερδηθούν στον αγώνα οι απλοί άνθρωποι που πιστεύουν. (Διαβάστε:«Μαρξιστές και χριστιανοί στον καιρό της κρίσης») Οι πιστοί της διπλανής μας πόρτας που υποφέρουν όπως και όλοι οι άλλοι πολίτες. Οι απλοί κληρικοί που δίνουν καθημερινά αγώνα στήνοντας συσσίτια για φτωχούς Έλληνες και πρόσφυγες Κι αυτούς θα τους κερδίσουμε αν τους αντιμετωπίσουμε όπως αυτοί είναι και όχι όπως εμείς θα θέλαμε να είναι. Και από την άλλη μεριά να μάθουμε ποια ακριβώς είναι η Εκκλησία της Ελλάδος. Για να μην κάνουμε ανιστόρητα λάθη όπως ο Φίλης που τσουβάλιασε τους χιλιάδες απλούς κληρικούς που πήραν μέρος στο ΕΑΜ και στην Εθνική Αντίσταση με τους δεσποτάδες που συνεργάστηκαν με τον κατακτητή. Ή να κάνουμε  εύκολες κριτικές και να χρησιμοποιούμε χαρακτηρισμούς όπως ο  «ακροδεξιός» ο Χριστόδουλος, ο «προοδευτικός» Ιερώνυμος. Και όταν ήρθε  η ώρα που είδαμε  τον νυν αρχιεπίσκοπο να στηρίζει (ακόμη και με την παρουσία του στο υπουργικό συμβούλιο) την άθλια πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου ή τελευταία να κατεβαίνει στο λιμάνι του Πειραιά  μαζί με γνωστές  κυρίες της αστικής τάξης  και να μοιράζει ψίχουλα σε δυστυχισμένους πρόσφυγες για τις ανάγκες μιας φωτογραφίας  να μένουμε άφωνοι , παγιδευμένοι σε εύκολες κρίσεις. Kαι η απάντηση είναι απλή, απλούστατη. Μας το λέει και η νεώτερη ιστορία : Γιατί αυτή είναι η δουλειά των αρχιεπισκόπων. Γι’ αυτό και στις περισσότερες εκλογές προκαθημένων της Εκκλησίας της Ελλάδος η παρέμβαση της Πολιτείας ήταν άμεση και πολλές φορές απροσχημάτιστη.

Υστερόγραφο: Μ’ αυτά και μ’ αυτά το θέμα των Θρησκευτικών πέρασε σε τρίτη μοίρα. Φρόντισε όμως γι’ αυτό ο υπουργός Άμυνας. Πήγε στην αρχιεπισκοπή μεταφέροντας κυβερνητικό μήνυμα  παράδοσης μετά το «αμάρτημα» του Φίλη. Έκανε μετάνοια φίλησε το χέρι του αρχιεπισκόπου  και συμφώνησαν να αρχίσει από μηδενική βάση ο διάλογος. Όπως δηλαδή θέλει η Εκκλησία και είχε συμφωνηθεί αρχικά αλλά τους χάλασε τη μανέστρα η κίνηση  του υπουργού Παιδείας ( και βεβαίως όσων βρίσκονταν πίσω ή δίπλα σ΄ αυτόν)…

imerodromos.gr