Ο Μουχαμάντ ιμπν Αμπντ Αλλάχ (Μωάμεθ) γεννήθηκε στη Μέκκα το 571μ.Χ. Ήταν Άραβας στην καταγωγή. Γεννήθηκε ορφανός από πατέρα, ενώ σε ηλικία 6 ετών έχασε και τη μητέρα του. Την κηδεμονία του ανέλαβε ο θείος του, ο οποίος του ανέθετε να μεταφέρει εμπορεύματα με καμήλες σε διάφορες πόλεις, όταν αυτός μεγάλωσε.

Αυτό έκανε το Μωάμεθ να γνωρίσει πολύ κόσμο, να μάθει πολλές ιστορίες και φιλοσοφίες αλλά και για θρησκείες. Έτσι σε ηλικία 40 περίπου ετών αποφάσισε να ιδρύσει μια δική του. Άρχισε λοιπόν το κήρυγμα στη πόλη του την Μέκκα, προσπαθώντας να επιστρατεύσει φίλους και ακολούθους για να εξαπλώσει τη θρησκεία του. Προσπαθούσε 12 χρόνια. Μάτην όμως. Μετά άρχισε να επιστρατεύει μέλη της οικογένειας του και φίλους του. Σκέφτηκε να πάει στη Μεδίνα που ήταν οικονομικό κέντρο εμπορίου που ζούσαν κυρίως Εβραίοι. Δανείστηκε λοιπόν πολλά από τη Π.Διαθήκη για να κάνει τη θρησκεία του πιο αρεστή στους Εβραίους, ν’ αποκτήσει το σεβασμό τους και την εύνοια τους. Έτσι βλέπουμε πολλές ομοιότητες μεταξύ Ιουδαϊσμού και Ισλάμ, π.χ οτι ο υποτιθέμενος προφήτης Μωάμεθ έλαβε την υποτιθέμενη αποκάλυψη από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ και οτι αυτός θα είναι ο τελευταίος προφήτης του Θεού.

Αναφέρει διάφορα βιβλικά ονόματα, αλλά και τον Ιησού ως προφήτη. Με κύριο μέλημα να τον ακολουθήσουν. Όταν οι Εβραίοι του το αρνήθηκαν, όπως έκαναν και με τον Χριστό, ο Μωάμεθ άρχισε να δολοφονεί και να εκδιώκει όσους δεν τον αποδέχονταν. Έτσι το Ισλάμ από πνευματικό κίνημα, μετά από 12 χρόνια, μετατράπηκε σε πολιτικό κίνημα καλυμμένο πίσω από την θρησκεία.

Ο πόλεμος αυτός που κήρυξε χαρακτηρίστηκε ιερός πόλεμος (τζιχάντ) εναντίον παντός απίστου,…”τσακίστε τους λαιμούς των απίστων”…(Κοράνι 47:4). Η ανταμοιβή που θα λάβουν οι μαχητές του Ισλάμ θα είναι ανάλογη, όσους περισσότερους απίστους (κατ’ αυτών) θανατώσουν, τόσο πιο καλά θα περάσουν στον παράδεισο και εφόσον βέβαια θυσιάσουν τη ζωή τους για τον ιερό πόλεμο.

Μετά τις πρώτες κιόλας κατακτήσεις, Εβραίοι και Χριστιανοί έγιναν (dhimmi) υπόδουλοι, δηλαδή πολίτες 2ης κατηγορίας. Τους επέτρεπαν να μείνουν ζωντανοί μόνο αν πλήρωναν τον (τζίζια) φόρο προστασίας, γνωστό στους Έλληνες ως κεφαλικός φόρος και χαράτσι. Είχαν με αυτό το τρόπο την “επιλογή” ή να προσηλυτιστούν στο Ισλάμ ή να πληρώνουν τζίζια για να μείνουν ζωντανοί. Απαγόρευαν στους Εβραίους να ηχούν το σοφάρ, ένα είδος σάλπιγγας, σε θρησκευτικές εορτές τους. Οι χριστιανοί δεν επιτρεπόταν να χτυπούν καμπάνες, ούτε να προσεύχονται ή να κάνουν θρησκευτικές τελετές, όπως περιφορές, σε δημόσιους χώρους. Απαγόρευσαν επίσης ανέγερση νέων ναών. Ακόμα και στις ημέρες μας το ίδιο γίνεται. Στην Αίγυπτο π.χ. και επί Μουμπάρακ για να εκδοθεί άδεια ανεγέρσεως ναού ήθελε 10 χρόνια, ενώ για τζαμί 1 μήνα και πάντα δίπλα ή πολύ κοντά σε χριστιανικό ναό με τα μεγάφωνα του μιναρέ στραμμένα προς το ναό για παρεμπόδιση των ακολουθιών.

Αν πάτε σήμερα στη Βηθλεέμ, όπου ανήκει στο Παλαιστινιακό τομέα, θα το διαπιστώσετε οι ίδιοι. Το Ισλάμ θεωρεί τους Εβραίους (Νέζις) απεκρίμματα, σκουπίδια, σκυλιά κλπ. Υποχρέωναν επίσης σε πολλές περιοχές τους υπόδουλους να φοράνε ρούχα συγκεκριμένα για ταυτοποίηση. Επίσης επέβαλλαν στους Εβραίους το κίτρινο αστέρι από τον 9ο αιώνα στο Ιράκ από το δεύτερο Χαλίφη Αλ Μονταγουάκιλ. Στους Χριστιανούς επέβαλλαν το ζωνάρι. Σε γενικές γραμμές το Ισλάμ έχει διαιρέσει τον κόσμο, όπως προστάζει το Κοράνι, σε δυο σφαίρες: Dar al Islam που σημαίνει “οίκος υποταγής” και Dar al Harb, οίκος του πολέμου. Οι μουσουλμάνοι ανήκουν στη πρώτη κατηγορία, ενώ στη δεύτερη οι χώρες που δεν είναι μουσουλμανικές, οπότε οφείλουν να επιτεθούν για να τις αναγκάσουν να υποταχτούν στο Ισλάμ.

Έτσι το Ισλάμ πορευόταν με τα χρόνια και εξαπλωνόταν ώσπου κατέκτησαν και την Ιερουσαλήμ, εφαρμόζοντας όπως πάντα την ίδια “αγάπη” στους υπόδουλους τους. Όταν το 1090 ο πάπας της Ρώμης υποκίνησε τους Χριστιανούς της Ευρώπης να πάνε να επευλευθερώσουν τους Αγ.Τόπους, ξεκίνησαν οι Σταυροφορίες όπου 300 χρόνια πολέμων δεν έφεραν αποτέλεσμα. Έτσι το Ισλάμ εξαπλώνεται ανεμπόδιστα. Έφτασε ως τη κεντρική Ευρώπη, τη Κίνα (ακόμα υπάρχουν οι Ουιγούροι), την Ινδία, την Ισπανία όπου ονόμασαν Ανδαλουσία. Συνέχισαν τη πορεία τους μέχρι που τους σταμάτησαν στις πύλες της Βιέννης στις 11-9-1529, τη πρώτη φορά και τη δεύτερη το 1683.

Θα πει κάποιος οι νομάδες του καμηλιέρη της ερήμου κατάφερναν τόσες πολλές κατακτήσεις; Όχι, οι προσκυνημένοι από άλλους λαούς, όπως πρώην χριστιανοί ανέλαβαν τη διακυβέρνηση του Ισλαμικού κράτους, απο διαχειριστές οικονομικών, ως ναύαρχοι, πασάδες ακόμα και σουλτάνους. Αυτοί έδωσαν ώθηση στο Ισλάμ και όχι οι αγράμματοι νομάδες, όπως αγράμματος ήταν και ο Μωάμεθ. Ακόμα και το κοράνι γράφτηκε ύστερα από το θάνατο του από μορφωμένους που ίσως να μην ήταν από την αραβική φυλή. Το δεύτερο κοράνιο με τα σχόλια του πρώτου, σίγουρα γράφτηκε από το Ελ-Μποχάρι που ήταν από τη Μπουχάρα μια περιοχή πολύ μακρυά από την Αραβία. Ακόμα και σήμερα διαβάζουμε οτι το Ισλάμ ανέπτυξε τα μαθηματικά, την αστρονομία, την ιατρική κλπ. Λάθος, μέγα λάθος. Οι προσκυνημένοι Έλληνες, Λατίνοι, Πέρσες, Αιγύπτιοι, Σύριοι, Ινδοί, μετέφρασαν στα αραβικά τα ελληνικά συγγράματα σε μια περίοδο 200 ετών περίπου. Αργότερα αυτά τα διέδωσαν οι μουσουλμάνοι στις κατακτημένες χώρες τους. Η πνευματική καλλιέργεια που επικρατούσε από την Ελληνιστική περίοδο στις χώρες της ανατολής έιχε σαν αποτέλεσμα να γραφτούν τα αποδιδόμενα στο Ισλάμ τα βιβλία “Τα παραμύθια της Χαλιμάς”, “ο Σεβάχ ο θαλασσινός” που είναι η αραβική Οδύσσεια( τί γνώριζαν οι νομάδες από θάλασσα;)

Η βιομηχανική επανάσταση του 1800 επέφερε στα κράτη της Ευρώπης χρήμα και δύναμη. Έτσι κατάφεραν μεγάλα πλήγματα στο Ισλαμικό Χαλιφάτο, του οποίου τα κατακτηθέντα εδάφη του ήταν κατά πολύ περισσότερα από του Μ.Αλεξάνδρου ή των Ρωμαίων.

Το τέλος δε, εγράφτηκε το 1924 από τον Κεμάλ Ατατούρκ. Από το ξεκίνημα του πριν 1500 χρόνια πριν, 270 εκατομμύρια άνθρωποι σφαγιάσθηκαν απ’ αυτό. Να αναλογιστούμε τι θα γινόταν αν είχαν στη κατοχή τους όπλα μαζικής καταστροφής όπως υπάρχουν σήμερα.

Συμπέρασμα, επειδή πολλοί λένε οτι η ιστορία επαναλαμβάνεται, πράγμα που δεν συμφωνώ γιατί πιστεύω οτι το σωστό είναι, οτι τα σφάλματα επαναλαμβάνονται, καλό είναι για ένα λαό να διδάσκει την ιστορία όπως πρέπει, με τα διδάγματα που πρέπει να αποκομίζουμε απ’ αυτήν. Ποιος θα περίμενε οτι στις μέρες μας το χαλιφάτο θα μπορούσε να αναστηθεί; Τι έγινε στη μέση Ανατολή τα τελευταία χρόνια που έκανε τους ισλαμιστές ικανούς να ξαναστήσουν το χαλιφάτο; Το πετρέλαιο στη Σ.Αραβία, η άνοδος στην εξουσία του Αγιατολάχ Χομεϊνί το 1979, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι της Αιγύπτου, η δήθεν Αραβική άνοιξη. Έχουμε χρήμα, πνευματική κάλυψη και πολιτική προστασία από τις ΗΠΑ.

Όποιος πιστεύει σε μια θρησκεία και είναι γνώστης αυτής, εφαρμόζει κατά γράμμα αυτά που ορίζει. Στην προκειμένη περίπτωση το Κοράνι είναι ξεκάθαρο στο θέμα του ιερού πολέμου. Σφαγή, όπως ορίζουν οι Σούρες στο 114 κεφάλαιο του Κορανίου.

Μιχαήλ Γ. Κελαϊδής

Εορτάζει στις 5 Σεπτεμβρίου

«… έως του αίματος Ζαχαρίου υιού Βαραχίου,
ον εφονεύσατε μεταξύ του ναού
και του θυσιαστηρίου» (Ματθ. 23,35)

Στο κατά Λουκάν ιερόν Ευαγγέλιον (Κεφ. 1 στίχοι 5-25) διαβάζομε την αγγελίαν της, θεία βουλήσει, γεννήσεως του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου με γονείς του ιερές – προφήτη και μάρτυρα Ζαχαρίαν και την ευλαβεστάτην Ελισάβετ, θυγατέραν Ααρών. Η πίστης τους και αφοσίωσίς τους στον Θεόν αμείβεται και η γηραιά Ελισάβετ θα γεννήσει τον μέγα προφήτη, πρόδρομον του Χριστού και μάρτυρα Ιωάννη, ο οποίος γεννήθηκε έξι μήνες προ Χριστού (Λουκ. 1, 36).

Ως λειτουργός του Θεού άμεμπτος «ιερωσύνης στολισμόν περιβαλλόμενος», σοφός και δίκαιος εδραίος στην πίστη προς τον αληθινόν Θεόν και με παρρησία κήρυκας και ομολογητής του αληθινού Θεού. Επίσης μετά παρρησίας κήρυκας της Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας, κηρύττων μετ’ επιτάσεως ότι η Παναγία είναι Μήτηρ και Παρθένος, «Θεόν τεκούσαν αληθινόν».

Κατά το διάστημα της εφημερίας του στον ναόν, και ενώ εθυμίαζε, παρουσιάστηκε ο άγγελος Κυρίου και του ανήγγειλε ότι η γυναίκα του Ελισάβετ θα γεννήσει αγόρι και θα το ονομάσει Ιωάννην και ότι «έσται χαρά, και αγαλλίασις, και πολλοί επί τη γεννήσει αυτού χαρίσονται. Έσται γαρ μέγας ενώπιον του Κυρίου… και πολλούς των υιών Ισραήλ επιστρέψει επί Κύριον τον Θεόν αυτού… (Λουκ 1, 14, 16). Όπως δε αναφέρει στον Συναξαριστήν του, ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης (τομ. Α, σελ. 86) «ο υιός Ιωάννης εζητείτο εν τω καιρώ της βρεφοκτονίας και δεν ευρίσκετο, διότι εκρύπτετο πέραν του Ιορδάνου εις σπήλαιον μαζί με τον Μητέρα του».

Και για το κήρυγμά του, όπως αναφέραμε, και για την εξαφάνισή του Ιωάννου, τον οποίον εζήτει να φονεύσει ο αιμοβόρος Ηρώδης, εφόνευσε τον πατέρα του Ζαχαρία μεταξύ του Ναού και του θυσιαστηρίου.
Το λείψανον του Αγίου προφήτου Ζαχαρίου βρέθηκε την 11ην Φεβρουαρίου επί αυτοκράτορος Θεοδοσίου του νέου, το 409. Οπότε τότε εορτάζομε το γεγονός της ευρέσεως του λειψάνου με το δίστιχον:

«φανείς ο νεκρός γήθεν Ζαχαρίου,
Τοις ζώσι πιστοίς άφθονον βλύζει χάριν»

Για την εύρεση αυτή διαβάοζμε σχετικά στον Συναξαριστήν του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου (τομ. Γ’, σελ. 250): «Το λείψανον του Αγίου προφήτου Ζαχαρίου ευρέθη εν τοις χρόνοις του νέου Θεοδοσίου, εν έτει 409, εις το χωρίον Κοφάρ της Ελευθερουπόλεως της εν Παλαιστίνη υπό τινός ανθρώπου, Καλημέρου ονομαζομένου, και εφόρει λευκόν ένδυμα, μίτραν χρυσήν εις την κεφαλήν, σανδάλια χρυσά εις τους πόδας, καθώς ευρίσκετο εις το θυσιαστήριον, ότε ελειτούργει των Θεώ (Δοσίθ. Σελ. 267 της Δωδεκαβίβλου). Τώρα δε ευρίσκεται το λείψανόν του εις την Ιταλίαν, καθώς λέγει ο Ιεροσολύμων Νεκτάριος, σελ. 192 της περί της αρχής του Πάπα αντιρρήσεως».

Να σημειώσομε και να ενημερώσομε τους φιλοαγίους αναγνώστες μας ότι υπάρχει εκκλησάκι, και μάλιστα πολύ επιβλητικό επ’ ονόματι του αγίου προφήτου και μάρτυρα Ζαχαρίου, στα Νοχιά Κισάμου, στον αύλειον χώρον του αιδεσιμωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Αποστολάκη, εφημερίου Γλώσσας Κικσάμου.Ψυχωφελές για όλους μας να πάμε και να προσευχηθούμε κατά την πανήγυριν αυτού την ερχομένη Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου.

Απολυτίκιον του Αγίου

Ιερωσύνης στολισμόν, περιβαλλόμενος σοφέ,
κατά τον νόμον του Θεού, ολοκαυτώμωατα δεκτά,
ιεροπρεπώς προσενήνοχας Ζαχαρία • και γέγονα
φωστήρ, και θεατής μυστικών τα σύμβολα
εν σοι, τα της χάριτος, φέρων εκδήλως πάνσοφε•
και ξίφει αναιρεθείς εν τω ναώ του Θεού, Χριστού
Προφήτα, συν τω Προδρόμω, πρέσβευε σωθήναι
τας ψυχάς ημών.

Κοντάκιον του Αγίου
Ο Προφήτης σήμερον, και Ιερεύς του Υψίστου, Ζαχαρίας προύθηκεν, ο του Προδρόμου γενέτης,
τράπεζαν της αυτού μνήμης πιστούς εκτρέφων,
πόμα τε δικαιοσύνης τούτοις κεράσας. Διό τούτον
ευφημούμεν, ως θείον μύστην Θεού της Χάριτος.