24.8 C
Chania
Sunday, October 6, 2024

Σοκ και εθνικό πένθος στον Λίβανο

Τα κομμάτια της προσπαθεί να μαζέψει η κοινωνία του Λιβάνου ανάμεσα στα ανθρώπινα υπολείμματα και στα ερείπια που άφησε πίσω της η διπλή βομβιστική επίθεση μαχητών αυτοκτονίας του Ισλαμικού Χαλιφάτου – Ενωμένες για πρώτη φορά εμφανίζονται οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας.

Ένα σχεδόν εικοσιτετράωρο μετά τις δυο εκρήξεις που κόστισαν τη ζωή σε τουλάχιστον 44 ανυποψίαστους ανθρώπους και τραυμάτισαν περισσότερους από 200, το προάστιο της Βηρυτού  Bourj el-Barajneh που μέχρι χθες έσφυζε από ζωή και εμπορική κίνηση, σήμερα δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα βομβαρδισμένο τοπίο, με τη μυρωδιά του θανάτου και του αίματος να μην αφήνει πολλές ελπίδες για το ότι αυτή η περιοχή θα μπορέσει ποτέ να επιστρέψει σε μια οποιαδήποτε κανονικότητα.

Κάτοικοι και υπηρεσίες του Δήμου επιχειρούν να καθαρίσουν την περιοχή από ό,τι απέμεινε μετά τα δυο τυφλά χτυπήματα των τζιχαντιστών, ένα εκ των οποίων μάλιστα έξω από σχολικό κτίριο.

Κυριολεκτικά σοκαρισμένοι οι κάτοικοι από το πρωτοφανές λουτρό αίματος επιχειρούν να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος της τραγωδίας, ωστόσο δεν διστάζουν να δηλώσουν στα διεθνή ΜΜΕ πως «οι τρομοκράτες όχι μόνο δεν πρόκειται να τους κάμψουν αλλά αντιθέτως το μόνο που καταφέρνουν είναι να τους κάνουν ακόμη πιο δυνατούς».

«Μπορεί να μας αναγκάσουν να φύγουμε από τα σπίτια μας ή ακόμη και από τις περιοχές που ζούμε αλλά ποτέ δεν θα καταφέρουν να μας κλονίσουν τη θέλησή μας να αντιστεκόμαστε» δήλωσε χαρακτηριστικά ένας ιδιοκτήτης καταστήματος σε ξένους δημοσιογράφους.

Φόβοι για νέο κύκλο αίματος στη χώρα

Παρά το γεγονός ωστόσο πως οι λιβανέζοι εμφανίζονται αποφασισμένοι να μην υποκύψουν στην τρομοκρατία του ISIS, η συγκεκριμένη ενέργεια δείχνει να επαναφέρει φόβους για το ότι η χώρα μπορεί να ξαναμπεί σε έναν νέο κύκλο βίας και αίματος από επιθέσεις κομάντο αυτοκτονίας, καθώς, ενέργεια σαν της Παρασκευής 13 Νοεμβρίου είχε να πραγματοποιηθεί στον Λίβανο για τουλάχιστον ενάμισυ χρόνο.

Την ίδια στιγμή η χώρα αντιμετωπίζει και το ζήτημα των περισσότερων από 1,5 εκατ. προσφύγων που έφτασαν από τη γειτονική Συρία με τις υποδομές της να έχουν ξεπεράσει προ πολλού τις αντοχές τους.

Ωστόσο η συγκεκριμένη τραγωδία δείχνει να ενώνει έστω και συγκυριακά τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας, οι οποίες τώρα εμφανίζονται να συγκροτούν κοινό  μέτωπο κατά του ISIL και ενώ μέχρι χθες, όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν ξένοι ανταποκριτές, «δεν μπορούσαν μέσα στο κοινοβούλιο να συμφωνήσουν ούτε για τα θέματα της ημερήσιας διάταξης».

Σχόλιο TPP: Υπενθυμίζεται πως ο Λίβανος παρέμεινε για περισσότερο από 12 μήνες δίχως πρόεδρο και ακόμη και σήμερα βρίσκεται σε κατάσταση διαρκούς πολιτικού αδιεξόδου, με τις δημόσιες υπηρεσίες αλλά και τις κρατικές δομές της να βρίσκονται σε κατάσταση σχεδόν πλήρους παράλυσης.

Την ίδια στιγμή η  αντίληψη που επικρατεί σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας είναι πως το σύνολο των πολιτικών της ενεργεί κατ’ εντολή ξένων δυνάμεων, η χώρα έχει χαρακτηριστικά αποικίας ενώ οι ίδιοι αισθάνονται διαρκώς όμηροι.

thepressproject.gr

Αλλεπάλληλες συσκέψεις στο Μαξίμου – Αναμένεται επικοινωνία Τσίπρα με Ολάντ

Μπαράζ συσκέψεων έχει από το πρωί ο Πρωθυπουργός στο Μέγαρο Μαξίμου, στον απόηχο του πολλαπλού τρομοκρατικού χτυπήματος στο Παρίσι.

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει συνάντηση με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, Πάνο Καμμένο, προκειμένου να ληφθούν όλα τα μέτρα ασφαλείας. Εξερχόμενος του Mαξίμου ο κ. Καμμένος τόνισε ότι επιβεβαιώνονται οι φόβοι πως μαζί με τους πρόσφυγες-θύματα του ισλαμοφασιμού, περνούν στην Ευρώπη και ακραία στοιχεία. Όπως υπογράμμισε ο κ. Υπουργός, «τον κίνδυνο είχα επισημάνει από καιρό και το είχα θέσει στο ΝΑΤO».

Κυβερνητικές πηγές ξεκαθάριζαν ότι δεν πρόκειται να αυξηθεί ο βαθμός ασφαλείας στην Ελλάδα, ωστόσο κρίνεται απαράιτητο να ενισχυθούν τα μέτρα σε πολυσύχναστα μέρη και σε πιθανούς «στόχους».

Τις επόμενες ώρες αναμένεται τηλεφωνική επικοινωνία του κ. τσίπρα με τον γάλλο Πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, μετά το μήνυμα αλληλεγγύης και θλίψης που έστειλε χθες ο Πρωθυπουργός, μέσω sms. Στο τηλεφώνημα ο κ. Τσίπρας αναμένεται να επισημάνει την ανάγκη επίλυσης της συριακής κρίσης.

Με τα νέα δεδομένα, αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον και το ταξίδι του Πρωθυπουργού στην Αγκυρα.

newpost.gr

Ένοχος ο ιμπεριαλισμός: επτά (7) σημεία για την επίθεση στο Παρίσι

Γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης

  1. Οι επιθέσεις στο Παρίσι το απόγευμα της Παρασκευής, αυτή η τυφλή βία που στοχοποίησε φτωχά λαικά στρώματα, απλούς εργαζόμενους και νεολαία, προκαλεί οργή και αποτροπιασμό, θλίψη και έντονο προβληματισμό. Η αλληλεγγύη μας στα θύματα αυτών των επιθέσεων πρέπει να είναι δεδομένη. Αλλά χρειάζεται να είμαστε ξεκάθαροι ότι η επίθεση αυτή έρχεται ως συνέχεια της επίσης τυφλής και ακόμη περισσότερο δολοφονικής βίας των βομβαρδισμών της γαλλικής αεροπορίας (κι όχι μόνο…) στη Συρία, με απόφαση του Ολάντ και της κυβέρνησής του – που τόσο θερμά υποδέχτηκε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας λίγες εβδομάδες νωρίτερα στην επίσκεψη του Γάλλου προέδρου στη χώρα μας.
  1. Οι βομβαρδισμοί αυτοί που υποτίθεται ότι στοχεύουν το Ισλαμικό Κράτος, στην πραγματικότητα, και με την παρέμβαση των ρωσικών βομβαρδισμών, προστατεύουν το καθεστώς του κύριου υπαίτιου για το μαρτύριο του λαού της Συρίας, του δικτάτορα Άσαντ. Κι εκεί επίσης οι άμαχοι είναι τα πρώτα θύματα, καταδικασμένα να ζουν μέσα στον τρόμο ή να φύγουν με κίνδυνο της ζωής τους. Όσοι γλιτώνουν τη σφαγή στη συνέχεια παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς, αναζητώντας σωτηρία (τι ειρωνεία…) σε αυτούς που είναι πραγματικά υπεύθυνοι για την καταστροφή του τόπου τους, μόνο και μόνο για να έρθουν αντιμέτωποι με τη FRONTEX, τις ρατσιστικές πολιτικές της Ευρώπης Φρούριο και των φασιστικών συμμοριών. Με λίγα λόγια ένοχος για το χθεσινό έγκλημα είναι ο γαλλικός ιμπεριαλισμός αλλά και ο αμερικάνικος, ο ρώσικος και ναι, όσο κι αν ενοχλεί ορισμένους, ο ελληνικός ιμπεριαλισμός. Ο σοσιαλδημοκράτης πρωθυπουργός της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος τώρα δηλώνει υπερασπιστής της ελευθερίας κατά της βαρβαρότητας, έστειλε το γαλλικό στρατό στο Μαλί και τη Μέση Ανατολή και άφησε πίσω εκατόμβες νεκρών, συνεχίζοντας την παράδοση σφαγών της γαλλικής αποικιοκρατίας. Ήταν ο πρώτος που πήρε τα συγχαρητήρια του Ομπάμα για την συμμετοχή της Γαλλίας στις επεμβάσεις στη Συρία και το Ιράκ με πρόσχημα την καταπολέμηση του ISIS. Οι δικές τους επεμβάσεις είναι αυτές που έθρεψαν τέτοιες οργανώσεις όπως ο ISIS, στρέφοντας τους σουνίτες ενάντια στους σιίτες.
  2. Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης ότι η Μέση Ανατολή αποτελεί την πιο ασταθή και χτυπημένη περιοχή του πλανήτη. Μια απέραντη έκταση «κινούμενης άμμου», από τις ακτές της βόρειας Αφρικής μέχρι τα βουνά του Αφγανιστάν και τις ερήμους της Αραβικής χερσονήσου. Μοιάζει σαν ένα ατέλειωτο και αξεδιάλυτο κουβάρι «παράλογων» αντιθέσεων. Πεδίο επαναλαμβανόμενων ιμπεριαλιστικών εξορμήσεων, ανταγωνισμών ανάμεσα σε τοπικές άρχουσες τάξεις, άγριας καταστολής από δικτατορικά καθεστώτα, σεχταριστικών θρησκευτικών και εθνοτικών συγκρούσεων και σφαγών. Αλλά και πεδίο αντίστασης και μεγάλων αγώνων –από τα αντιαποικιακά κινήματα και την παλαιστινιακή αντίσταση μέχρι τις επαναστάσεις της «Αραβικής Άνοιξης» που έδωσαν έμπνευση σε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Αργά ή γρήγορα οι εγκληματικές συνέπειες αυτής της ιμπεριαλιστικής και ρατσιστικής πολιτικής θα έρχονταν και προς την Ευρώπη για να χτυπήσουν όμως ανθρώπους που δεν έχουν καμία ευθύνη για τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα στην περιοχή.
  1. Η ισλαμοφοβία έχει γίνει η κύρια μορφή ρατσισμού σήμερα. Την ίδια ώρα που η «Ευρώπη-φρούριο» πνίγει στη Μεσόγειο χιλιάδες πρόσφυγες από την Ασία και την Αφρική, οι κυβερνήσεις της, συνεπικουρούμενες από μια συγχορδία «πρόθυμων» σχολιαστών, αναλυτών κλπ, δεν χάνουν ευκαιρία να αναδείξουν τους μουσουλμάνους σαν τον υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνο που απειλεί τις ζωές μας. Οι δολοφονίες των δημοσιογράφων του Charlie Hebdo στο Παρίσι, οι ανατριχιαστικές επιθέσεις στο Παρίσι το απόγευμα της Παρασκευής, με περισσότερους από 120 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες οι αγριότητες του αντιδραστικού ISIS  στη Συρία και στο Ιράκ, έχουν τροφοδοτήσει ακόμα περισσότερο αυτή την υστερική προπαγάνδα που θέλει να μας πείσει ότι πίσω από κάθε γυναίκα με μαντήλα και κάθε μουσουλμάνο μετανάστη ή πρόσφυγα κρύβεται ένας πιθανός τζιχαντιστής εκτελεστής. Η ισλαμοφοβία σήμερα, σαν μορφή καλλιεργούμενου ρατσισμού από τις άρχουσες τάξεις, δεν διαφέρει σε πολλά από τον αντισημιτισμό του 20ου αιώνα που τελικά οδήγησε στο Ολοκαύτωμα: στηρίζεται στη στοχοποίηση και τη θυματοποίηση μιας μειονοτικής ομάδας στον πληθυσμό στη βάση ότι η κουλτούρα της και τα βασικά πιστεύω της αποτελούν θεμελιακή απειλή για την υπόλοιπη κοινωνία.
    Είναι ανάγκη και καθήκον για το εργατικό κίνημα και την Αριστερά να σταματήσει αυτές τις αντιδραστικές και δολοφονικές πολιτικές, ιδιαίτερα μετά από τις χθεσινές εξελίξεις (όπως είχε συμβεί και με την επίθεση στο Charlie Hebdo), όπου εντός κι εκτός Γαλλίας, τα αστικά ΜΜΕ, τα κόμματα της επίσημης πολιτικής σκηνής, η γαλλική ακροδεξιά (Μαρί Λεπέν) και οι σύμμαχοι της στην υπόλοιπη Ευρώπη (ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής) προσπαθούν από την πρώτη στιγμή να στοχοποιήσουν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ως υπέυθυνους για το χθεσινό έγκλημα. Χρειάζεται να σηκώσουμε το ανάστημά μας ενάντια σε κάθε προσπάθεια συσπείρωσης κάτω από μία εθνική σημαία και στο όνομα μια ςακαθόριστης εθνικής ενότητας που ωφελεί τους καπιταλιστές σε βάρος των φτωχών. Είναι πιο αναγκαίο από ποτένα αποκυρήξουμε και να τσακίσουμε τον ρατσισμό που παράγει το Κράτος στο όνομα των δήθεν « αξιών της δημοκρατίας », τη στιγμή που, με το προκάλυμμα του αγώνα ενάντια στην τρομοκρατία, τα δημοκρατικά δικαιώματα είναι αυτά που απειλούνται. Απαιτούμε την άρση της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης.
  1. Η ενοχή, για αυτήν την εξέλιξη στο Παρίσι, των κυβερνήσεων που στρατεύτηκαν πρόθυμα στο πλευρό των ιμπεριαλιστών και έσπειραν τη φρίκη, τη καταστροφή και το θάνατο σε εκατομμύρια στην Μέση Ανατολή και την Αφρική για χάρη των συμφερόντων των πολυεθνικών εταιρών, δεν μπορεί να κρυφτεί.Ένοχες είναι οι κυβερνήσεις που στρατεύτηκαν πρόθυμα στο βάρβαρο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», πρώτα του Τζώρτζ Μπούς και μετά του Μπαράκ Ομπάμα και έσπειραν τη φρίκη, τη καταστροφή και το θάνατο σε εκατομμύρια στην Μ.Ανατολή και την Αφρική για χάρη του στρατηγικού ελέγχου της περιοχής. H περιθωριοποίηση, η καταπίεση και η βάρβαρη εκμετάλλευση του μουσουλμανικού στοιχείου, η ισλαμοφοβία και η ξενοφοβία στην ίδια την Δύση, ο  κάθε είδους ρατσισμός, η κατασκευασμένη σκοταδιστική θεωρία περί της «σύγκρουσης των πολιτισμών» διευκολύνουν στο να στρέψουν το κοινωνικό πόλεμο σε βάρος του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας που έχουν εξαπολύσει οι καπιταλιστές με αφορμή την κρίση στο εσωτερικό των φτωχών, να τον μετατρέψουν σε «πόλεμο φυλών» από το Φέργκιουσον, το Παρίσι ως την Αθήνα. Είναι υπόθεση του εργατικού κινήματος και πρώτα-πρώτα των επαναστατών να μην αφήσουμε τις προβοκάτσιες να αξιοποιηθούν από τον κοινό μας εχθρό.  Ο εργατικός και λαϊκός αγώνας κατά της βάρβαρης καπιταλιστικής εκμετάλλευσης με αφορμή την κρίση, ο αγώνας εναντίον των διαφόρων τερατουργημάτων που ο «προηγμένος δυτικός πολιτισμός» ξεγέννησε από τη μήτρα της εξαθλίωσης και του μίσους, πρέπει να συνεχιστεί αλλά και να είναι νικηφόρος.
  1. Δεν θα σταματήσουν αυτές οι δολοφονικές επιθέσεις με την ισλαμοφοβία και τα αστυνομικά μέτρα που κλιμακώνουν τώρα οι κυβερνήσεις και καλούν σε εθνική ομοψυχία τους λαούς της Ευρώπης. Στη Γαλλία μάλιστα κηρύχθηκε στρατιωτικός νόμος, για πρώτη φορά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, υποτίθεται για να ελέγξει τη φυγή των δολοφόνων από τη χώρα αλλά στην πραγματικότητα εγκαινιάζοντας μια προσπάθερια γενικευμένης καταστολής ενάντια σε δημοκατικά δικαιώματα (απαγορεύθηκαν οι διαδηλώσεις!) αλλά και δημιουργώντας αρνητικό προηγούμενο στην υποδοχή των προσφύγων από τη Συρία και αλλού, συνεχίζοντας τη ρατσιστική πολιτική διάφορων χωρών στην κεντρική Ευρώπη και στα Βαλκάνια. Οι φράχτες στα σύνορα και η FRINTEX,  τα στρατόπεδα συγκέντρωσης – Γκουαντάναμο, o ρατσισμός φουντώνουν τα ακροδεξιά και φασιστικά κόμματα στην Ευρώπη. Θα σταματήσουν μόνο με ένα ισχυρο μαζικό κίνημα ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τον πόλεμο και το ρατσισμό. Οι δικοί μας σύμμαχοι  δεν είναι οι ρατσιστές ισλαμιστές, αλλά τα κινήματα στη Μέση Ανατολή που συγκρούστηκαν με τον ιμπεριαλισμό και τις δικτατορίες, από το κίνημα της Ταχρίρ στην Αίγυπτο που έδειξε πώς γίνεται η μάχη για την ελευθερία μέχρι τους μαχητές στη Γάζα που αντιστέκονται στα εγκλήματα του κράτους του Ισραήλ και των συμμάχων του.
  1. Ένα είναι το σύνθημα που όλους (πρέπει να) μας ενώνει: ΟΧΙ στην Ευρώπη Φρούριο, ΟΧΙ στην ισλαμοφοβία, ΟΧΙ στο ρατσισμό και το φασισμό (σχετικά με τα γεγονότα του Παρισιού ταιριάζει η παλιά, καλή παροιμία “ο λύκος στην αναμπουμπούλα φαίνεται”) και τέλος να γκρεμίσουμε τώρα τους φράχτες στο Αιγαίο, ν’ ανοιξουμε τα σύνορα, να έρθουμε σε σύγκρουση με ότι μας καταδυναστεύει. Τώρα, πριν είναι αργά, χρειάζεται να ενισχύσουμε την πανελλαδική εκστρατεία για να πέσει ο φράχτης στον Έβρο. Να υψώσουμε φωνή ανταρσίας, να μην δεχθούμε μια κυβέρνηση που ωραιοποιεί τη λιτότητα και μας κοροϊδεύει λέγοντας ότι ο φράχτης δεν μπορεί να πέσει “για τεχνικούς λόγους”. Τα ερωτήματα είναι πιο κρίσιμα από ποτέ. Πώς θα σώσουμε τις ζωές των προσφύγων που σβήνουν στα νερά του Αιγαίου; Μετατρέποντας «το προσφυγικό» σε διαπραγματευτικό χαρτί με τα επιτελεία της ΕΕ ή ανοίγοντας τα σύνορα για τους κατατρεγμένους; Πώς θα σταματήσουμε τον πόλεμο και στις βόμβες που δεν φερνουν την ειρήνη, αν όχι δεν σταθούμε ελεύθερα και ξεκάθαρα απέναντι σε όλους αυτούς που καλλιεργούν ένα κλίμα τρομοκρατίας; Τα πιο μεγάλα καθήκοντα βρίσκονται μπροστά μας.

Θρησκείες και πολιτισμοί – Σύγκλιση, σύγκρουση, διάλογος: Αφιέρωμα στο Παρίσι της 13ης Νοεμβρίου 2015

Του Αλέξανδρου Κ. Παπαδερού

«Ελπίζω πως έρχεται η εποχή που η ανθρώπινη θρησκεία, κατά το μέρος που παραμένει ακόμη κρυμμένη και σκοτεινή (ανεξερεύνητη), θα μας γίνει ολοένα και περισσότερο κατανοητή, και ότι η Θρησκειολογία, που μπορούμε να τη χαρακτηρίσουμε σήμερα ως ένα όραμα και μία σπορά, θα οδηγήσει στην εκπλήρωση και σε ένα πλούσιο θερισμό. Όταν θα έχει έλθει αυτός ο χρόνος του θερισμού, όταν θα εκσκαφτούν και θα ανασυνδεθούν οι βαθύτατες ρίζες όλων των Θρησκειών του κόσμου, ποιός ξέρει αν δεν θα συγκεντρώσουν γύρω τους, όπως οι κατακόμβες και οι κρύπτες των καθεδρικών μας ναών, την κοινότητα εκείνων, που, μέλη ως τότε κάποιας Ομολογίας, επιζητούν με θέρμη κάτι καλύτερο, καθαρότερο, αρχαιότερο και πιο αληθινό, από εκείνο που μπορούν να βρουν στις κατά παράδοση θυσίες, στις λατρείες και στα κηρύγματα, μέτοχοι των οποίων έγιναν εκ γενετής… Καθένας από τους πιστούς ας κατεβάσει μαζί του στην ήρεμη εκείνη κρύπτη ό,τι του είναι περισσότερο αγαπητό, τον πολύτιμο μαργαρίτη του· ο Ινδουιστής την έμφυτη απιστία του στα επίγεια και την πρόθυμη πίστη του σε έναν άλλο κόσμο, ο Βουδιστής την αντίληψή του για τον αιώνιο νόμο, την υπακοή σ’ αυτόν, την προσήνεια και τη συμπάθειά του, ο Μουσουλμάνος, αν όχι κάτι άλλο, τη νηφαλιότητά του, ο Ιουδαίος την κατά τις αγαθές και τις πονηρές ημέρες διάπυρη προσήλωσή του στον ένα Θεό, που το όνομά του είναι “εγώ ειμι”, ο Χριστιανός το καλύτερο απ’ όλα, εκείνο, για το οποίο κανείς από όσους το δοκίμασαν δεν πρόκειται να αμφιβάλει: την αγάπη μας στο Θεό, όπως και να τον ονομάζουμε, τον Αόρατο, τον Αιώνιο, τον Πατέρα, το ύψιστον Εγώ και ο οποίος αποκαλύπτεται στην αγάπη μας προς τους ανθρώπους, τους ζώντες και τους απελθόντες.»

«Μία τιτανική πάλη προετοιμάζεται…, η ύψιστη, η πιο λαμπρή στιγμή στην Ιστορία της ανθρωπότητας θα είναι εκείνη, κατά την οποία θα εγερθούν και θα συγκρουστούν όχι πια συστήματα πολιτικά, όχι συμφέροντα κοινωνικά, αλλά οι Θρησκείες της ανθρωπότητας και, ύστερα από τις πρώτες εικονικές αψιμαχίες γύρω από τους μυθολογικούς και τους δογματικούς φλοιούς και τα περιβλήματα…, θα φθάσει τελικά ο αγώνας στο υψηλό εκείνο επίπεδο, όπου, επιτέλους, συγκρούονται πνεύμα με πνεύμα, όπου ο καθένας είναι υποχρεωμένος να πει απροκάλυπτα τί βαθύτερο, τί γνήσιο έχει, αν έχει κάτι!»

«Η ανθρωπότης πορεύεται προς μίαν νέαν φάσιν της Ιστορίας αυτής, κατά την οποίαν, ως προβλέπουν πολλοί, η Θρησκεία, ο Πολιτισμός και η Γλώσσα θέλουσιν ανακτήσει και πάλιν κεντρικήν θέσιν, ως συνέβη και κατά τας μεγάλας μεταβατικάς ιστορικάς φάσεις του παρελθόντος. Τούτο αποτελεί προφανώς θετικήν προοπτικήν, υπό τον όρον ότι βαίνομεν όχι προς σύγκρουσιν Θρησκειών, Πολιτισμών και Γλωσσών, αλλά προς δημιουργικόν διάλογον αυτών.»

Μεταφράσαμε προ ετών τις προβλέψεις δυο μεγάλων Θρησκειολόγων, του Friedrich Max Müller και του Rudolf Otto, προσθέσαμε την πρόβλεψη του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, τις οποίες προτάξαμε και σχολιάσαμε σε μελέτη μας, στο πλαίσιο των ακόλουθων ενοτήτων:

ΕΝΑΣ «ΡΕΦΕΝΕΣ» ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ;

ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΣΕ ΠΑΛΗ ΤΙΤΑΝΙΚΗ;

ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΣΕ ΔΙΑΛΟΓΟ;

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

ΤΑ ΜΕΛΛΟΥΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΘΟΥΜΕΝΑ

«Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

ΝΕΑ «ΠΑΡΑΠΕΤΑΣΜΑΤΑ»

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΤΟΠΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΓΥΡΟΣ

Ως προς την Τουρκία

Ως προς την Ελλάδα

(βλπ. Αλέξανδρος Κ. Παπαδερός, ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΙ. ΣΥΓΚΛΙΣΗ, ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ, ΔΙΑΛΟΓΟΣ, στον Τόμο: ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ Η ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΟΤΗΣ, Έκδοσις Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου, Άγιον Όρος 1997, σ. 193-207.

Μας κοροϊδεύουν κατάμουτρα

Γράφει ο Τάσος Παππάς

Δεν σταματούν να μας εκπλήσσουν οι εκπρόσωποι της ευρωκρατίας. Ο παχυδερμισμός τους είναι τόσο κραυγαλέος που αναρωτιέσαι: Είναι αλαζόνες; Είναι ανίκανοι; Είναι φανατικοί; Είναι και τα τρία μαζί; Κλίνω προς την τέταρτη εκδοχή.

Πολλά τα παραδείγματα που ενισχύουν αυτήν την προσέγγιση. Ακόμη ένα, τελευταίας σοδειάς.

Προ ημερών μίλησαν στα μέλη της οικονομικής και νομισματικής επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου ο πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ και ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ.

Δεν είναι τίποτα σπουδαίο ως προσωπικότητες.

Οταν αποχωρήσουν από τις θέσεις τους για κάποια προσοδοφόρα πόστα σε τράπεζα ή πολυεθνική θα τους ξεχάσουν και… τα πόμολα των γραφείων στις Βρυξέλλες.

Πρόκειται για υπαλλήλους του Σόιμπλε, για γραφειοκράτες που εκτελούν εντολές και υπηρετούν με θρησκευτική ευλάβεια ό,τι επεξεργάζεται ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας.

Ο κ. Ντάισελμπλουμ -για να μην ξεχνιόμαστε έγινε ρεζίλι των σκυλιών όταν «συνελήφθη» με πλαστό μεταπτυχιακό, κάτι όμως που δεν εμπόδισε τους ομολόγους του να τον διορίσουν ξανά στην ίδια θέση- τάχθηκε κατά της συμμετοχής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις διαπραγματεύσεις της ευρωζώνης για το ελληνικό θέμα λέγοντας ότι «το θέμα της δημοκρατικής νομιμότητας είναι υπεράνω των παιχνιδιών εξουσίας».

Θράσος απύθμενο από έναν τύπο που είναι επικεφαλής ενός συστήματος (του Eurogroup), το οποίο δεν έχει θεσμική υπόσταση, δεν κρατούνται πρακτικά στις συνεδριάσεις του και παρ’ όλα αυτά είναι το κυρίαρχο όργανο στη δομή της ευρωζώνης.

Αυτό αποφασίζει για όλα τα κρίσιμα ζητήματα που απασχολούν τις χώρες-μέλη και οι ηγέτες στις συνόδους κορυφής απλώς επικυρώνουν.

Αν θέλετε μια απόδειξη, δεν νομίζω ότι υπάρχει καλύτερη απ’ αυτήν που συνάγεται από την απάντηση που έδωσε η Μέρκελ στον Τσίπρα, όταν ο τελευταίος ζήτησε πολιτική παρέμβαση για να αρθεί η εμπλοκή που έχει προκύψει στις διαπραγματεύσεις:

«Θα ρωτήσω τον Σόιμπλε» είπε η Γερμανίδα καγκελάριος και άφησε κάγκελο στην κυριολεξία τον Ελληνα πρωθυπουργό!

Δεν θέλει λοιπόν ο κ. Ντάισελμπλουμ τη συμμετοχή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Τι κι αν το ζητάει μια κυβέρνηση.

Σιγά τώρα μην κάνουν χάρες στον αριστεριστή Τσίπρα που τους ταλαιπώρησε επί επτά μήνες μέχρι τελικά να υποκύψει στις αξιώσεις τους.

Τι κι αν το επιθυμεί ο πρόεδρος του σώματος Μάρτιν Σουλτς. Αυτός ας περιοριστεί στις δημόσιες σχέσεις κι ας ρίξει το βάρος του για να μπουν στην κυβέρνηση το αγαπημένο του ΠΑΣΟΚ και το για όλα πρόθυμο Ποτάμι, μπας και βγάλουν άκρη με την Ελλάδα.

Τι κι αν ο πρόεδρος της Κομισιόν (εκλεγμένος αυτός) Γιούνκερ έχει δηλώσει ότι υπάρχει πρόβλημα δημοκρατικής νομιμοποίησης της τρόικας.

Να χρωστάει ευγνωμοσύνη αυτός ο κύριος που ξέχασαν τις πομπές του όταν ήταν πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και να μην μπλέκεται στα πόδια τους, υποδυόμενος τον ευαίσθητο σε θέματα δημοκρατίας.

Ο έτερος Καππαδόκης της ιστορίας μας, ο κ. Ρέγκλινκ, απέδωσε τα δεινά της Ελλάδας στο ότι υπερδιπλασιάστηκαν οι μισθοί στη χώρα κατά τη 15ετία πριν από την κρίση, στη διαφθορά, στα λάθη των κυβερνήσεων και στα παραποιημένα στοιχεία για το δημόσιο έλλειμμα.

Τι δεν μας είπε ο επικεφαλής του ESM;

➤ Οι κυβερνήσεις των μεγάλων χωρών της ευρωζώνης δεν είχαν κανένα πρόβλημα με τις αυξήσεις στους μισθούς, δεν έστειλαν προειδοποιητικά μηνύματα ούτε έκαναν σοβαρές συστάσεις, γιατί τα παραπάνω χρήματα των Ελλήνων ήταν δανεικά από τις τράπεζες των χωρών τους, πήγαιναν στην αγορά καταναλωτικών αγαθών που παράγονταν από ευρωπαϊκές επιχειρήσεις και σε εξοπλισμούς από τις αμυντικές βιομηχανίες κυρίως της Γερμανίας και της Γαλλίας. Κορόιδα ήταν να διαμαρτυρηθούν; Οταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι, έσωσαν τις τράπεζές τους, υποχρέωσαν τον ελληνικό λαό να φάει κατακέφαλα τα μνημόνια και βύθισαν τη χώρα μέχρι τον λαιμό στο χρέος, το οποίο μάλιστα βρίσκουν σήμερα βιώσιμο!

➤ Στη διαφθορά, όπως και στο τανγκό άλλωστε, χρειάζονται δύο. Είναι τυχαίο ότι πρωταθλήτριες στον τομέα αυτό αναδείχτηκαν οι γερμανικές εταιρείες που λάδωναν ό,τι κινούνταν στην Ελλάδα και μπούκωναν με μαύρο χρήμα κόμματα, υπουργούς, στελέχη της δημόσιας διοίκησης και συνδικαλιστές; Μήπως είναι επίσης τυχαίο ότι η γερμανική κυβέρνηση προστατεύει τους υπηκόους της που διέφθειραν το μισό πολιτικό σύστημα (βλέπε περίπτωση Χριστοφοράκου);

➤ Αν οι ελληνικές κυβερνήσεις έκαναν λάθη στη διαχείριση (εγκλήματα διέπραξαν, όχι απλώς λάθη), μήπως μπορεί να μας πει ο κ. Ρέγκλινκ γιατί εμπιστεύτηκαν οι προϊστάμενοί του το ίδιο πολιτικό προσωπικό για να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση; Τόση ασχετοσύνη πια; Εκτός αν έχουμε να κάνουμε με συνενοχή.

➤ Τέλος, για τα «παραποιημένα στοιχεία», ας ρωτήσει ο επικεφαλής του ESM τούς Αλμούνια και Μπαρόζο που είχαν την ευθύνη της παρακολούθησης της ελληνικής οικονομίας, γιατί έκαναν τα στραβά μάτια την περίοδο της πενταετίας Καραμανλή;Διέλαθε την προσοχή τους το πάρτι που γινόταν στη χώρα; Ή μήπως έδειξαν επιείκεια για λόγους πολιτικής (δεν θέλω να υποθέσω κάτι άλλο) σκοπιμότητας;

efsyn.gr

“Το σκοτάδι πέφτει”: Ο Carlos Latuff σχολιάζει με σκίτσα και μηνύματα την επίθεση στο Παρίσι

Ο Carlos Latuff σχολιάσει με τον δικό του τρόπο τα γεγονότα στο Παρίσι, με δύο σκίτσα αλλά και με συνεχείς αναρτήσεις και σχολιασμό στον προσωπικό λογαριασμό του στο twitter.

Σχολιάσε μάλιστα και ειρωνικά τη στάση του περιοδικού Charlie Hebdo που χρησιμοποιεί επιλεκτικά καταστροφές για να κάνει “χιούμορ”:

“Περιμένω από το περιοδικό Charlie Hebdo ένα αστείο σκίτσο για την τραγωδία στο Παρίσι”, για να συμπληρώσει λίγο μετά ότι “ούτε τα γεγονότα με το ρώσικο αεροπορικό δυστύχημα ήταν αστείο”.

Το πρώτο σκίτσο που δημοσιοποίησε είχε τον τίτλο “Το σκοτάδι πέφτει πάνω από το Παρίσι” και σημείωσε ότι ο χρόνος μετρά αντίστροφα για τη μεγάλη αντιμουσουλμανική υστερία, μετά και την επίθεση στο Παρίσι.

Ενώ αργότερα δημοσιοποίησε και ένα δεύτερο σκίτσο με τίτλο: “Το Παρίσι θρηνεί τους νεκρούς του”

Έρευνα ΠΑΜΑΚ:Το 78% των πολιτών απαντά πως τα πράγματα πάνε σε λάθος κατεύθυνση – 70% των ψηφοφόρων ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ικανοποιημένοι από τα πεπραγμένα της κυβέρνησης

Απαισιοδοξία για τη γενική οικονομική κατάσταση της Ελλάδας επικρατεί στους πολίτες, ενώ οι επιδόσεις της κυβέρνησης στους δύο πρώτους μήνες μετά τις εκλογές βαθμολογούνται αρνητικά, όπως καταδεικνύει νέα δημοσκόπηση

Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας που διενεργήθηκε για λογαριασμό του ΣΚΑΪ, το 78% των πολιτών απαντά πως τα πράγματα πάνε σε λάθος κατεύθυνση, το 13% σε σωστή κατεύθυνση και το 4% εκτιμά πως είναι πολύ νωρίς για να κρίνει.

Οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ απαντούν σε ποσοστό 56,6% ότι τα πράγματα θα κινηθούν σε λάθος κατεύθυνση. Το 29% απαντά στη σωστή και το 6,5% απαντά πως είναι πολύ νωρίς για να κρίνει.

Ενδιαφέρον έχει και η απάντηση ως προς τις επιδόσεις της κυβέρνησης. Το 86% απαντά πως δεν είναι ικανοποιημένο από τα μέχρι τώρα πεπραγμένα (70% στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ), το 29% εκφράζει ικανοποίηση (23% στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ) και το 3% απαντά πως είναι πολύ νωρίς για να κρίνει (6% στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ).

Το 50% απαντά πως δεν πρέπει να εφαρμοστούν σκληρά μέτρα, ενώ το 40,5% θέλει εφαρμογή κατά γράμμα των μεταρρυθμίσεων. Σε όσους ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ το ποσοστό αυτών που δεν θέλουν σκληρά μέτρα ανέρχεται στο 50% και όσων θέλουν πιστή εφαρμογή του προγράμματος στο 44,5%.

Το 73,5% (55,5% στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ) εκτιμά πως η κυβέρνηση δεν θα βγάλει τη χώρα από το μνημόνιο στο τέλος της τετραετίας και το 17,5% (36,5% στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ) εκτιμά το αντίθετο.

Τέλος, το 43% εκτιμά πως η κατάσταση θα χειροτερέψει, το 27,5% πως μάλλον θα χειροτερέψει, το 21,5% πιστεύει πως ούτε θα βελτιωθεί , ούτε θα χειροτερέψει, το 5,5% πιστεύει πως θα βελτιωθεί και το 1% θα βελτιωθεί.

Ο πόλεμος είναι εδώ

Η τρομοκρατική κτηνωδία στο Παρίσι, δεν είναι τίποτε περισσότερο από την προσπάθεια «μεταφοράς» του πολέμου που διεξάγεται με αγριότητα στη Συρία εδώ και κάποια χρόνια. Πρόκειται, θα μπορούσε κάποιος να πει για μια «πολεμική» επιχείρηση στα μετόπισθεν του «εχθρού». Γιατί η Γαλλία (και γενικότερα η Ευρώπη) είναι, βλέποντας τα πράγματα από την πλευρά του λεγόμενου Ισλαμικού Κράτους, ένας από τους εχθρούς.

Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι η Γαλλία πρόθυμα ανέλαβε το βάρος της ευθύνης που συνεπάγεται η συμμαχική της σχέση με τις ΗΠΑ και στις πολεμικές επιχειρήσεις κατά τις Λιβύης και κατά του Ισλαμικού κράτους στα εδάφη της Συρίας και του (πρώην) Ιράκ. Μάλιστα τις επόμενες μέρες είναι προγραμματισμένο να αποπλεύσει για την περιοχή της Μέσης Ανατολής το γαλλικό αεροπλανοφόρο Σαρλ Ντεγκόλ προκειμένου να κλιμακωθούν οι αεροπορικές επιδρομές κατά στόχων του Ισλαμικού κράτους.

Κάτι που επίσης δεν πρέπει να μας διαφεύγει είναι ότι κατά του Ισλαμικού κράτους επιχειρούν, εδώ και μερικές βδομάδες, ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις γεγονός που δεν πρέπει να είναι άσχετο με την κατάρριψη του ρωσικού επιβατικού αεροπλάνου πάνω από τη χερσόνησο του Σινά…

Μαριονέτες και ανεξέλεγκτοι 

Η κλιμάκωση των στρατιωτικών επιχειρήσεων κατά του μεσαιωνικού Ισλαμικού Κράτους, θα πρέπει να υπογραμμιστεί πως ξεκίνησε μετά την συμφωνία ΗΠΑ- Ιράν για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης. Μετά από αυτήν τη συμφωνία, όλα είναι έτοιμα για να υπάρξει μια τελική διευθέτηση στο πόλεμο στη Συρία, καθώς οι δύο πραγματικοί αντιμαχόμενοι (ΗΠΑ- ΙΡΑΝ) τα βρήκαν.

Για να προκύψουν- ωστόσο- και οι τελικές διευθετήσεις θα πρέπει να ελεγχθούν και οι «αντιπρόσωποι» μέσω των οποίων οι δύο πλευρές πολεμούσαν τα δυο τρία τελευταία χρόνια: από την μία η Τεχεράνη (μαζί με την Μόσχα) έχουν αναλάβει να καθοδηγήσουν τον πρόεδρο Ασαντ και οι Αμερικανοί τις δικές τους μαριονέτες: την λεγόμενη συριακή αντιπολίτευση και τους Κούρδους.

Στο παιχνίδι αυτό ωστόσο, υπάρχει και ο ανεξέλεγκτος παράγοντας, το λεγόμενο ισλαμικό κράτος, που εμφανίστηκε τελικά στην περιοχή—υποβοηθούμενο και από τις μυστικές υπηρεσίες της δύσης– ως «αναγκαιότητα» για να καλύψει το κενό της καταστροφής  και τις διάλυσης δύο χωρών: του Ιράκ και της Συρίας.

Υπό αυτήν την έννοια η καλά οργανωμένη  τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι αποτελεί μια προσπάθεια «απάντησης» του Ισλαμικού Κράτους στις αναμενόμενες τελικές διευθετήσεις στη Συρία, οι οποίες συνεπάγονται αλλαγές στο χάρτη:

  • Μια ζώνη στο βόρειο τμήμα της Συρίας με πρόσβαση στη Μεσόγειο προορίζεται ως δώρο στο κρουδικό κράτος – προτεκτοράτο των ΗΠΑ. Κάτι που εκτός των άλλων ενοχλεί σφόδρα την Αγκυρα. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι η κυβέρνηση Ερντογάν υπόσχεται στους Ευρωπαίους τον απόλυτο έλεγχο της ροής τη μετανάστευσης αρκεί ο τουρκικός στρατός να καταλάβει και να ελέγξει την εν λόγω ζώνη όπου οι πρόσφυγες θα διαβιούν υπό την ασφάλεια των τουρκικών όπλων και θα αναμένουν την ανάπτυξη που θα προκύψει από την ανοικοδόμηση που θα αναλάβουν να διεκπεραιώσουν (και) τουρκικές εταιρίες. Πρόκειται- προφανώς- για μια επιδίωξη που προσκρούει σε αμερικανικούς (και ρωσικούς) τοίχους…
  • Μια περιοχή η οποία θα περιλαμβάνει και την Ταρσό- το μόνο λιμάνι που έχει πρόσβαση ο Ρωσικός στόλος στη Μεσόγειο, θα αποτελέσει το απομεινάρι του Συριακού καθεστώτος του Ασαντ – είτε αυτός παραμείνει είτε όχι στην εξουσία

Αυτές οι αλλαγές στο χάρτη, οι οποίες θα διαμορφώσουν την νέα κατάσταση στην περιοχή, χαράσσονται με το αίμα των εκατομμυρίων ανθρώπων που όλα αυτά τα χρόνια ζουν μέσα στον πόλεμο και τελικά όσοι από αυτούς μπορούν και έχουν τη δύναμη και τη δυνατότητα παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς.

Συνεχής πόλεμος

Μας διαφεύγει—γιατί έχουμε την τάση να λησμονούμε—ότι από την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 και με αφορμή  την επίθεση τρομοκρατών σε αμερικανικό έδαφος έχει κηρυχτεί ένας (ασύμμετρος) πόλεμος κατά του «κακού». Το «κακό» προσδιορίστηκε με σαφήνεια από την Ουάσιγκτον: Αφγανιστάν – Ιράκ- Ιράν- Λιβύη- Β. Κορέα. Κάτι που επίσης ξεκαθάρισαν οι Αμερικανοί από την πρώτη στιγμή και προς κάθε κατεύθυνση ήταν: όποιος δεν είναι μαζί τους, είναι εναντίον τους. Έκτοτε τα κράτη  (και οι λαοί) της Δύσης σύρονται- συμμετέχουν ή απαθώς παρακολουθούν  και υφίστανται την κοσμογονία των οδυνηρών αλλαγών που συνεπάγεται ο (κάθε) πόλεμος.

Μέσα σ αυτήν την τελευταία δεκαπενταετία του παγκόσμιου ασύμμετρου πολέμου παρακολούθησε η ανθρωπότητα:

  • Τη διάλυση δύο κρατών (Ιράκ- Λιβύη)
  • Την μόνιμη κατοχή του Αφγανιστάν
  • Την διάχυση του πολέμου στον περίγυρο αυτών των κρατών (Συρία, Υεμένη, ανατολικά στην Αφρική)

Τα σύνορα χαράσσονται με αίμα

Οι ευημερούντες (σε σχέση με τους ανθρώπους που τους έλαχε να ζουν στις χώρες- πεδία μαχών) Ευρωπαίοι  μέχρι πρόσφατα είχαν μια εικόνα του πολέμου μόνο από τις τηλεοπτικές εικόνες. Μόλις τον τελευταίο χρόνο άρχισαν να συνειδητοποιούν τι  ακριβώς σημαίνει πόλεμος: καταστροφή, θάνατος, προσφυγιά. Τα εκατομμύρια των ανθρώπων που συνωστίζονται στα ευρωπαικά σύνορα και παίζουν τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους κορώνα γράμματα για να τα διαβούν μας υπενθυμίζουν ότι οι συνέπειες ενός πολέμου αφορούν όλους όσους και με όποιον τρόπο συμμετέχουν: επιτιθέμενους- αμυνόμενους, νικητές- ηττημένους, ένοπλους –άμαχους.

Ευρωπαϊκή διάλυση

Βρισκόμαστε, λοιπόν, στο σημείο όπου η Ευρώπη και οι Ευρωπαίοι συνειδητοποιούν με την τρομακτική ροή των προσφύγων και την τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι, ότι οι πόλεμοι έχουν οδυνηρές συνέπειες (ακόμη και για τους νικητές) και πως τα σύνορα χαράσσονται με αίμα, όχι απαραίτητα μόνο των ηττημένων.

Κάτι, επίσης, που με οδύνη συνειδητοποιούν οι Ευρωπαίοι είναι ότι η περίφημη «ενοποίησή» τους δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια εμπορική- οικονομική ένωση που λειτουργεί μάλιστα όπως ειδικά εδώ στην Ελλάδα βιώνουμε, υπέρ των ισχυρότερων και σε βάρος των ασθενέστερων. Η  απουσία κοινής εξωτερικής- αμυντικής πολιτικής (δηλαδή υπέρ ενός κοινού οράματος για τη θέση σου στον κόσμο που μπορείς να το υπερασπιστείς) αποκαλύπτει την ευρωπαϊκή γύμνια και την αδυναμία της Ενωσης  να αντιμετωπίσει τις παγκόσμιες προκλήσεις.

Έτσι, παρακολουθούμε τη Γερμανία να προσπαθεί να περισώσει την οικονομική της πρωτοκαθεδρία, τη Γαλλία να διεκδικεί το ρόλο του «δεκανέα» στις αμερικανικές στρατιωτικές επιχειρήσεις και τις υπόλοιπες χώρες να ορθώνουν φράκτες μπας και ανακόψουν την ροή των εκατομμυρίων ανθρώπων που προσπαθούν να διαφύγουν από τα πεδία των μαχών, του θανάτου και της πείνας.

Η Ελληνική «αποθήκη»

Μέσα σ αυτήν την κοσμογονία η Ελλάδα αποτελεί βασική πύλη εισόδου του προσφυγικού ρεύματος το οποίο θα συνεχίσει να ρέει αμείωτο όσο οι άνθρωποι αδυνατούν να επιβιώσουν στους φλεγόμενους τόπους τους. Μετά και από το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι, η τάση περιχαράκωσης των συνόρων των ευρωπαικών χωρών αναμένεται να ενισχυθεί και να πολλαπλασιαστούν οι «φράχτες» με στόχο τον περιορισμό της μεταναστευτικής ροής.

Σε μια Ευρωπαική Ενωση  αδύναμη να εκπονήσει μια κοινή στρατηγική για την εξωτερική της πολιτική και την άμυνα κάθε χώρα μέλος επιχειρεί να διασφαλίσει με όποιον τρόπο μπορεί τα βασικά του συμφέροντα. Στην προκειμένη περίπτωση, η Ελλάδα, που δεν είναι σε θέση να ορίσει ούτε το ύψος του ΦΠΑ, αναρωτιέται κάποιος πως μπορεί να αποφύγει να μετατραπεί σε «αποθήκη» των εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων που θα συνεχίσουν να αναζητούν τρόπους να περάσουν τους φράκτες προς την ευρωπαϊκή «ασφάλεια» και «ευημερία»…

topontiki.gr

Στα Χανιά ο υποψήφιος πρόεδρος της ΝΔ Απόστολος Τζιτζικώστας

Περιοδεία σε Χανιά και Ρέθυμνο θα πραγματοποιήσει τη Δευτέρα 16 Νοεμβρίου ο υποψήφιος πρόεδρος της ΝΔ, Απόστολος Τζιτζικώστας, με πρώτο σταθμό τον τόπο της άφιξής του, τα Χανιά.

Το πρόγραμμα επισκέψεων στην πόλη των Χανίων:

• 11.10: Επίσκεψη και κατάθεση στεφάνου στους Τάφους των Βενιζέλων.

• 11.30: Περίπατος στη Δημοτική Αγορά των Χανίων.

• 11.55: Επίσκεψη στον μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου, Δαμασκηνό.

• 12.10: Καφέ στο ενετικό λιμάνι Χανίων και συζήτηση.

• 13.00: Συζήτηση με τους φορείς των Χανίων στο ΕΒΕΧ.

• 13.40: ΝΟΔΕ Χανίων – συνέντευξη Τύπου.

• 14.10: Επίσκεψη στον Δήμαρχο Χανίων.

• 15.30: Αναχώρηση για Ρέθυμνο.

 

Ισπανία: Αυξάνεται δραματικά ο αριθμός των παιδιών που ζουν στη φτώχεια

Αυξάνεται ο αριθμός των παιδιών που ζουν σε συνθήκες φτώχειας στην Ισπανία, η οικονομική ανάκαμψη της οποίας δεν καταφέρνει να γεφυρώσει το όλο και μεγαλύτερο χάσμα που δημιουργείται ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς, το οποίο δημιουργεί όλο και περισσότερα προβλήματα για το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης το οποίο τελεί ήδη υπό μεγάλη πίεση.

Αν και η ευρωπαϊκή αυτή οικονομία βγήκε από την ύφεση και μετατρέπεται σε μια από τις γρηγορότερα αναπτυσσόμενες οικονομίες στην Ευρώπη, περισσότερα από ένα στα τρία παιδιά –ή 2,6 εκατομμύρια– βρίσκονται αντιμέτωπα με τον κίνδυνο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία της ΕΕ.

Τα υψηλά ποσοστά των μακροχρόνια ανέργων σε συνδυασμό με τις περικοπές στις δαπάνες για την υγεία και την παιδεία έχουν οδηγήσει περισσότερες οικογένειες και παιδιά στηφτώχεια παρά την ανάκαμψη της οικονομίας.

Η ανισότητα αναμένεται ότι θα αποτελέσει το κεντρικό ζήτημα των εκλογών του Δεκεμβρίου για τις οποίες το κυβερνών κεντροδεξιό Λαϊκό Κόμμα πραγματοποιεί προεκλογική εκστρατεία η οποία επικεντρώνεται στο πώς η Ισπανία κατάφερε να αποφύγει ένα σχέδιο διάσωσης στην ευρωζώνη και στην ανοδική πορεία της οικονομίας της. Οι αντιπολιτευόμενοι Σοσιαλιστές και το νέο αριστερό κόμμα Podemos (Μπορούμε) επικεντρώνουν ωστόσο τις εκστρατείες τους στα αυξανόμενα ποσοστά της φτώχειας τα οποία δείχνουν, σύμφωνα με τα ίδια, ότι η οικονομική ανάκαμψη δεν έχει καταφέρει να φτάσει σε πολλά νοικοκυριά.

Στην νότια περιοχή της Μούρθια, η οποία έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά φτώχειας στην Ισπανία, η διαζευγμένη μητέρα τεσσάρων παιδιών Βικτόρια Μπελμόντε ψάχνει δουλειά τέσσερα χρόνια τώρα παντού: από τα εργοστάσια ως τα σουπερμάρκετ.

Από τότε που σταμάτησε το κρατικό επίδομα που λάμβανε, τον περασμένο Ιούνιο, η 42χρονη πρώην αισθητικός στηρίζεται στις φιλανθρωπικές εκδηλώσεις και στην σύνταξη της μητέρας της για θρέψει και να ντύσει τα τέσσερα παιδιά της.

«Το εισόδημά μου αυτήν την στιγμή είναι μηδέν ευρώ», δήλωσε μιλώντας από ένα κτίριο της εκκλησίας στο Πουέντε Τοθίνος, ένα εργατικό προάστιο της Μούρθια, όπου εθελοντές βοηθούν παιδιά να κάνουν τα μαθήματά τους.

«Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι τα παιδιά, επειδή θέλουν να κάνουν πράγματα, αλλά δεν μπορούν», πρόσθεσε. «Προσπαθώ να ζω μέρα με τη ημέρα, αλλά ανησυχώ για το μέλλον. Τί θα γίνει αν για παράδειγμα ένα από τα παιδιά μου θελήσει να πάει στο πανεπιστήμιο;».

ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

Ο αυξανόμενος αριθμός των παιδιών που ζουν σε συνθήκες φτώχειας ασκεί ακόμη μεγαλύτερες πιέσεις στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης της Ισπανίας, το οποίο έχει ήδη να παλέψει με έναν από τους ταχύτερα γηράσκοντες πληθυσμούς στον κόσμο.

Τα παιδιά που μεγαλώνουν μέσα στην παγίδα της φτώχειας και δεν έχουν ευκαιρίες στη ζωή τους μπορεί να καταλήξουν να ζουν από τα κρατικά επιδόματα αντί να μεγαλώσουν και να γίνουν οι εργαζόμενοι που πληρώνουν τους φόρους τους οποίους χρειάζεται απεγνωσμένα το σύστημα, προειδοποιούν ακτιβιστές και οικονομολόγοι.

“Θα γίνουν ενήλικες που δεν θα μπορούν να αναπτύξουν το δυναμικό τους. Θα γίνουν ενήλικες που θα εξαρτώνται πιθανώς από την κοινωνική ασφάλιση”, δήλωσε ο Αντρές Κόντε, επικεφαλής της οργάνωσης Save the Children στην Ισπανία.

Το ποσοστό των παιδιών κάτω των 16 ετών που απειλούνται από την φτώχεια ή τον κοινωνικό αποκλεισμό στην Ισπανία έφτασε στο 35,4% πέρυσι, και είναι το υψηλότερο στην ευρωζώνη εκτός της Ελλάδος.

Το ποσοστό αυτό, το οποίο βρίσκεται δέκα μονάδες πάνω από τον μέσο όρο στην ευρωζώνη, αυξήθηκε αιφνίδια από 31,9% που ήταν το 2013, όταν η ισπανική οικονομία βγήκε από περισσότερα από 5 χρόνια ύφεσης.

Ο δείκτης της ΕΕ, γνωστός ως AROPE, υπολογίζεται λαμβάνοντας υπόψη παράγοντες, όπως το σχετικό εισόδημα των νοικοκυριών σε σύγκριση με τον μέσο όρο σε πανεθνικό επίπεδο και την δυνατότητα κάλυψης του κόστους βασικών αγαθών, όπως η παροχή επαρκούς θέρμανσης ή η αγορά ενός πλυντηρίου.

Μια από τις βασικές αιτίες της παιδικής φτώχειας είναι ο υψηλός αριθμός αυτών που είναι άνεργοι για περισσότερα από δύο χρόνια — ο οποίος είναι ο εννεαπλάσιος από αυτόν του 2008 σε μια χώρα στην οποία σταματάει η παροχή κοινωνικού επιδόματος έπειτα από περίπου 18 μήνες στην ανεργία.

“Οι απώλειες θέσεων εργασίας και η μείωση των μισθών επικεντρώνονται στη μερίδα των ενηλίκων που ζουν με παιδιά. Επομένως τα παιδιά έχουν περισσότερες πιθανότητες να είναι φτωχά απ’ό,τι άλλες μερίδες του πληθυσμού”, δήλωσε ο Σαλβαδόρ Πέρεθ-Μορένο, καθηγητής του τμήματος εφαρμοσμένων οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα.

Το ποσοστό της ανεργίας στην Ισπανία έπεσε σε περίπου 21% από 26% που ήταν όταν σταμάτησε η ύφεση το 2013, αλλά το ποσοστό των ανέργων που δεν έχουν δουλειά για δύο ή περισσότερα χρόνια έκανε άλμα περίπου 10 ποσοστιαίων μονάδων.

Λίγες ώρες, χαμηλές αποδοχές

Η Μούρθια, γνωστή για τα γήπεδα του γκολφ της, βρισκόταν σε έναν κατασκευαστικό πυρετό κατά τη διάρκεια των ετών της ευημερίας και η φούσκα των ακινήτων το 2008 άφησε πολλούς χωρίς δουλειά στην περιοχή αυτή, σημείωσε ο περιφερειακός εκπρόσωπος του Λαϊκού Κόμματος Βίκτορ Μαρτίνεθ.

«Η ανάκαμψη είναι πραγματική, η χώρα μας βγαίνει από την κρίση», δήλωσε επίσης στο Reuters.  «Όμως η ανάκαμψη αυτή χρειάζεται πολύ καιρό για να φτάσει στους ιδιώτες και τις εταιρείες».

Για παράδειγμα ο πρώην σύζυγος της Μπελμόντε εργαζόταν ως υδραυλικός πριν από την ύφεση και έβγαζε αρκετά χρήματα για να μπορεί να συντηρεί την οικογένειά του και η μητέρα των τεσσάρων παιδιών ηλικίας 6 ως 16 ετών να μην χρειάζεται να εργαστεί και να φροντίζει για την ανατροφή τους. Ωστόσο μετά κατέρρευσε επαγγελματικά και αυτήν τη στιγμή δεν έχει κανένα εισόδημα.

Αν και το ποσοστό της ανεργίας πέφτει, πολλές από τις θέσεις εργασίας που είναι διαθέσιμες προσφέρουν χαμηλές αποδοχές και αφορούν ένα περιορισμένο ωράριο, το οποίο σημαίνει ότι ακόμη και αυτοί που εργάζονται αγωνίζονται για να καταφέρουν να τα βγάλουν πέρα οικονομικά.

Οι αποδοχές αυτών που έχουν χαμηλές αποδοχές στην Ισπανία έχουν εξάλλου μειωθεί τα επτά τελευταία χρόνια. Επίσης ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν σε νοικοκυριά στα οποία οι ενήλικες εργάζονται λιγότερες από το ένα πέμπτο των συνηθισμένων ωρών εργασίας έχει υπερδιπλασιαστεί τον τελευταίο χρόνο στην Ισπανία από αυτόν που ήταν όταν είχε αρχίσει η απότομη πτώση της οικονομίας.

Στο Πουέντε Τοθίνος, η φιλανθρωπική οργάνωση Caritas της Καθολικής Εκκλησίας έχει δημιουργήσει ένα από τα πολλά προγράμματα στην χώρα που προσφέρουν ακαδημαϊκή και ψυχολογική υποστήριξη στα παιδιά με την ελπίδα να βελτιώσουν τις πιθανότητές τους στη ζωή.

Περίπου 35 παιδιά ηλικίας 6 ως 12 ετών μαζεύονται κάθε μέρα γύρω από τα τραπέζια της οργάνωσης για να διαβάσουν τα μαθήματά τους προτού τους δοθεί ένα σνακ με τόνο και ένας χυμός για να τα καταναλώσουν στο διάλειμμά τους στην πλατεία.

Ο ιερέας Χοσέ Αντόνιο Κάνο, ο οποίος επιβλέπει το πρόγραμμα, λέει ότι τα περισσότερα από αυτά προέρχονται από συνηθισμένες οικογένειες που έχουν πληγεί πάρα πολύ από την ύφεση.

«Συνειδητοποιήσαμε ότι αν δεν τα βοηθούσαμε εμείς με την εκπαίδευσή τους αυτός ο κύκλος δεν θα τελείωνε ποτέ», είπε.

newpost.gr