Το Ίδρυμα Konrad Adenauer ένας οργανισμός που συνδέεται με τη Χριστιανοδημοκρατική Ένωση των Μέρκελ και Σόιμπλε, θα διοργανώσει το “5ο Ελληνογερμανικό Δημοσιογραφικό Εργαστήρι”.
To συγκεκριμένο Ίδρυμα του οποίου η έδρα βρίσκεται στη Βόννη, έχει γραφεία και τρέχει προγράμματα σε 100 διαφορετικές χώρες. Είναι μέλος του Κέντρου για τις Ευρωπαϊκές Σπουδές, του επίσημου οργανισμού και think tank του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (EPP) στο οποίο συμμετέχουν όλα τα συντηρητικά και δεξιά κόμματα της Ευρώπης.
Όπως ενημερωνόμαστε είναι η 5η φορά μέσα σε μόλις τρία χρόνια που διοργανώνεται το συγκεκριμένο “Δημοσιογραφικό Εργαστήρι”. Σκοπός είναι η συντέλεση στη δημιουργία κλίματος “αλληλοκατανόησης” ώστε να προβάλλονται όπως πρέπει “δημοσιογραφικά ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος” που αφορούν τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών.
Είναι ξεκάθαρο πως ο σκοπός του Εργαστηρίου συνδέεται με την κρίση που διέπει τις σχέσεις Ελλάδας – Γερμανίας την περίοδο της κρίσης.
Αναφέρεται σχετικά στο κείμενο της πρόσκλησης:
Οι σχέσεις μεταξύ της Ελλάδας και της Γερμανίας έχουν πληγεί πολύ τα τελευταία χρόνια, λόγω της κρίσης. Οι δημοσιογράφοι και των δύο χωρών καταπιάνονται κυρίως με τα αρνητικά της άλλης χώρας.
Από το 2012 το Ίδρυμα Konrad Adenauer στην Αθήνα λειτουργεί σαν γέφυρα μεταξύ των δύο χωρών και δίνει τη δυνατότητα στους δημοσιογράφους να συνομιλήσουν μεταξύ τους, κάνοντας διάλογο, αντί να μιλούν για ή κατά του άλλου.
Άξιο αναφοράς ότι από ελληνικής πλευράς συμμετέχει η δημοσιογράφος του ειδησεογραφικού πρακτορείου iefimerida.gr Ελίνα Μακρή η οποία το 2012 είχε βραβευθεί μαζί με τον κ. Σόιμπλε με το βραβείο “Καρλομάγνος”.
Προηγούμενες δράσεις
Σε προηγούμενο σεμινάριό εκπαίδευσης Ελλήνων δημοσιογράφων τον Οκτώβρη του 2012, μεταξύ των «εκπαιδευτών» ήταν ο Γερμανός πρέσβης Wolfgang Dold, το μέλος της Task Force (Ομάδα Δράσης) Jens Bastian, ο Γιώργος Τζογόπουλος, συνεργάτης του γνωστού και μη εξαιρετέου ΕΛΙΑΜΕΠ και ο δημοσιογράφος της «Καθημερινής» και του «Σκάι» Τάσο Τέλογλου.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του “Ριζοσπάστη“, «μέχρι τώρα, η σχέση του ιδρύματος (καθώς και της γερμανικής πρεσβείας) περιοριζόταν στη στενή επαφή που είχε με δυο τρεις γνωστούς δημοσιογράφους, αλλά τελευταία ενδιαφέρεται και για τη νέα γενιά των Ελλήνων δημοσιογράφων».
Ενδεικτικό του περιεχομένου και της σκοπιμότητας που υπηρετεί το συγκεκριμένο σεμινάριο, είναι το μάθημα που έγινε την περασμένη Δευτέρα από το Γερμανό εκπρόσωπο της Task Force, με αντικείμενο την «οικονομική προσαρμογή της Ελλάδας και τις δομικές μεταρρυθμίσεις». Δηλαδή, διδάσκουν στους δημοσιογράφους την προπαγάνδα υπέρ των αντιλαϊκών μέτρων που παίρνονται για να σωθεί το κεφάλαιο.
Ο εκπρόσωπος του ιδρύματος στην Ελλάδα διαβεβαιώνει ότι με τα σεμινάρια και άλλες πρωτοβουλίες «δημιουργείται μία ομάδα συνεργατών του ιδρύματος», το οποίο, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του, συνεργάζεται ως εταίρος «με κρατικά θεσμικά όργανα, κόμματα, οργανώσεις της δημοκρατικής κοινωνίας, καθώς και με την επιλεγμένη ελίτ (…) συμβάλλουμε στην τήρηση της διεθνής τάξης, που σε κάθε χώρα καθιστά δυνατή την ανάπτυξη σε έναν χώρο ελευθερίας και ατομικής ευθύνης».
Οι ίδιοι λένε ακόμα ότι το ίδρυμα «μπορεί να συμβάλλει ουσιαστικά στη στήριξη της μεταρρύθμισης των υποδομών της χώρας με σταθερό προσανατολισμό».
Οδηγίες για τη λήψη προληπτικών μέτρων αντιμετώπισης παθολογικών καταστάσεων από υψηλές θερμοκρασίες εξέδωσε η Γενική Διεύθυνση Δημόσια Υγείας της Περιφέρειας Κρήτης
Δύο σπουδαίες ταινίες του μεγάλου σκηνοθέτη Μιχάλη Κακογιάννη με μουσική του Μίκη Θεοδωράκη θα προβληθούν στον Δημοτικό Κινηματογράφο «Κήπός» στα πλαίσια του αφιερώματος για τα 90 χρόνια από τη γέννηση του Μίκη Θεοδωράκη και με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και του Ιδρύματος Κακογιάννη.
Στο Spiegel on Line δημοσιεύτηκε προ ημερών το πορτρέτο του Γιάννη Συγγελάκη, επιζήσαντα του φοβερού Ολοκαυτώματος της Βιάννου (το 2ο μεγαλύτερο στη χώρα), που στην τρυφερή ηλικία των 7 ετών έχασε τον πατέρα του Αριστομένη, τα αδέλφια του πατέρα του Παύλο, Ιωάννη και Ματθαίο και τον παππού του Νικόλαο, δηλαδή 5 άτομα από το ίδιο σπίτι (ενώ δύο άλλα αδέλφια του πατέρα του – Γιώργος και Μυρώνης- γλίτωσαν από θαύμα τη χαριστική βολή).
Στο άρθρο γίνεται αναφορά και στον Αριστομένη Συγγελάκη, που δεν γνώρισε τον πατέρα του. Σήμερα ο Αριστομένης (του Αριστομένους) είναι 71 ετών, Πρόεδρος της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δήμου Βιάννου και Αντιδήμαρχος Βιάννου και μάχεται δυναμικά για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων.
Το άρθρο αυτό, το οποίο υπογράφουν οι David Böcking και Giorgos Christides δίνει ώθηση στο ζήτημα της διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων, και είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα στις 2 πρώτες μόλις μέρες το είχαν διαβάσει περισσότεροι από 100.000 Γερμανοί.
Ολόκληρο το άρθρο έχει ως εξής:
Το πορτραίτο ενός Έλληνα, θύματος των ναζί: Η γερμανική κατάρα
Ο Γιάννης Συγγελάκης, ως παιδί, πίστευε ότι οι γυναίκες φορούν πάντα μαύρα. Ο πατέρας του δολοφονήθηκε με εκατοντάδες άλλους σε μια μαζική σφαγή των Ναζί στην Κρήτη. Η απώλεια αυτή στιγμάτισε τη ζωή του κ. Συγγελάκη.
Ένα καλάθι γεμάτο αυγά∙ αυτή είναι η πρώτη καθαρή ανάμνηση της ζωής του Γιάννη Συγγελάκη. Ο εφτάχρονος το κουβαλάει μέχρι την πλατεία του χωριού. Όπως ακριβώς του είπαν να κάνει οι γονείς του. Άλλοι φέρνουν ψωμί, κρασί ή ούζο. Κάπως έτσι θέλουν να μαλακώσουν τους Γερμανούς. Είναι 14 Σεπτεμβρίου 1943, η μέρα της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού, μιας πολύ σημαντικής γιορτής για τους ορθόδοξους χριστιανούς.
Στον Αμιρά* της Βιάννου, ένα ορεινό χωριό στη νοτιοανατολική Κρήτη, το παιδί συναντά τους στρατιώτες της Βέρμαχτ. Περισσότεροι από 2.000 βρίσκονται στο χωριό. Λένε ότι οι κάτοικοι δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν. Και τους πιστεύουν.
Κανείς δεν μπορεί φανταστεί ότι σε μια τόσο σημαντική γιορτή κάτι κακό θα συμβεί.
Παιδιά και στρατιώτης του στρατού κατοχής στη Βιάννο, τον Ιούνιο του 1943
Λίγες ημέρες νωρίτερα, οι Έλληνες αντάρτες σκότωσαν σε κοντινό χωριό της Κάτω Σύμης 3 στρατιώτες της Βέρμαχτ. Στη συνέχεια, στάλθηκαν στην περιοχή δύο λόχοι πεζικού.
Όμως οι αντάρτες τους έστησαν ενέδρα. Η μάχη κράτησε πολλές ώρες. Στο τέλος της, μια ντουζίνα Γερμανοί στρατιώτες έπεσαν νεκροί.
Δύο μέρες μετά στα Αμιρά*: ο μικρός Γιάννης φτάνει στην πλατεία με το καλάθι του. Ο 79χρονος σήμερα θυμάται ότι οι στρατιώτες είχαν φτιάξει μια γραμμή, την οποία κανείς δεν μπορούσε να παραβιάσει. Από την μια πλευρά έπρεπε να στέκονται οι άνδρες. Από την άλλη, οι γυναίκες και τα παιδιά.
Ξαφνικά εμφανίστηκε η μητέρα του Γιάννη. Κανένα ίχνος από τον πατέρα του και τον θείο του, που ήθελαν να έρθουν. «Έκλαιγε, τα μαλλιά της ήταν μπερδεμένα», διηγείται ο Γιάννης Συγγελάκης. Η φωνή του σπάει. «Μου είπε: έλα, γιέ μου. Ο πατέρας σου είναι νεκρός».
Οι Γερμανοί αιφνιδίασαν τον Αριστομένη Συγγελάκη και τον αδερφό του στο σπίτι τους. Περικύκλωσαν την έγκυο γυναίκα του και πυροβόλησαν το πλαίσιο του παραθύρου για προειδοποίηση. Αυτό που συνέβη στη συνέχεια, άλλαξε για πάντα την οικογένεια αυτή.
Οι στρατιώτες σκότωσαν τον πατέρα και τον θείο του Γιάννη. Σε ένα μικρό ρυάκι κοντά στο σπίτι πυροβόλησαν τον Αριστομένη Συγγελάκη (πατέρα του Γιάννη) με πυροβόλο. Οι σφαίρες έσκισαν το κορμί του. «Δεν μπορέσαμε να βρούμε το κεφάλι». Ο θείος του υπέκυψε στα τραύματά του από όπλο τύπου μπαγιονέτ.
Ο Αριστομένης Συγγελάκης εργαζόταν ως πλανόδιος πωλητής, δεν υπήρξε ποτέ αντάρτης. Ο 33χρονος είχε βρει καταφύγιο στο βουνό και μετά τις διαβεβαιώσεις των Γερμανών εγκατέλειψε την κρυψώνα του. Προφανώς πίστευε ότι κάτι τέτοιο θα κατευνάσει τους κατακτητές.
Καθώς η μητέρα και ο γιος κατέφευγαν στο βουνό, άκουσαν πυροβολισμούς. Οι στρατιώτες έστησαν τους συγκεντρωμένους άντρες σε ένα τοίχο και τους σκότωσαν με δύο πυροβόλα. «Ανάμεσα στα θύματα, ήταν άνδρες κάθε ηλικίας ακόμα και ένας ανάπηρος».
Εκτιμάται ότι συνολικά πάνω από 400 άνθρωποι δολοφονήθηκαν στη Βιάννο και στα γύρω χωριά. Εκτός από τον πατέρα του, σκοτώθηκαν επίσης ο παππούς του και τρεις θείοι του. Ένας άλλος θείος του επέζησε της σφαγής μόνο και μόνο επειδή κρύφθηκε (καλύφθηκε) από τα πτώματα.
Αφού τελείωσαν τη δουλειά τους, οι Γερμανοί ξεκίνησαν να τρώνε και να πίνουν όσα καλούδια είχαν φέρει οι κάτοικοι του χωριού. Έφαγαν, ήπιαν και χόρεψαν υπό τους ήχους ενός γραμμοφώνου. Μιμούνταν (χλευαστικά) ακόμα τις κραυγές των γυναικών που ούρλιαζαν «Παναγίτσα μου», για το χαμό των ανδρών τους.
Ο Αριστομένης Συγγελάκης, στην ηλικία των 30 ετών
Η εντολή για την αντιμετώπιση των συμμοριών του Χίτλερ και ο στόχος της ημέρας
Τι συνέβη εκείνη την ημέρα, ο Γιάννης Συγγελάκης θα το κατανοήσει δεκαετίες αργότερα. Θα τον βοηθήσει ένα τηλεγράφημα που ανακάλυψε ο ιστορικός MartinSeckendorf στα ομοσπονδιακά αρχεία. Το τηλεγράφημα είχε την σφραγίδα Απόρρητο, ελήφθητο βράδυτης 14ης Σεπτεμβρίουκαιαπευθυνόταν στον Διοικητή του φρουρίου της Κρήτης.
Το τηλεγράφημα στις γερμανικές δυνάμεις κατοχής, που ήταν ενεργές στην Άνω Βιάννο, με ημερομηνία 15 Σεπτέμβρη του 1943, ώρα 4 πμ (λίγο μετά την πρώτη ημέρα της σφαγής των τριών ημερών που έληξε με τη δολοφονία 401 ανθρώπων και την κατεδάφιση 950 κατοικιών). Το έγγραφο δόθηκε στον κ. Συγγελάκη (εννοεί τον Αριστομένη Συγγελάκη το νεότερο, εγγονό του εκτελεσθέντος) από τον Δρ. Martin Seckendorf, όταν ο κ. Συγγελάκης επισκέφθηκε το Βερολίνο τον Ιούνιο του 2013.
Η 22η μεραρχία πεζικού υπό την ένδειξη: «Επιχείρηση Βιάννος» αναφέρει τα εξής:
«Ο στόχος της ημέρας δεν επετεύχθη. Μέχρι σήμερα έχουν σκοτωθεί 280 Έλληνες ενώ προσπαθούσαν να διαφύγουν. Η Κάτω Σύμη και τη Πεύκη ξανακάηκαν. Ο ανδρικός πληθυσμός της Άνω Βιάννου συνελήφθη. Συνολικά έχουν συλληφθεί 310 άνδρες».
Η σφαγή στη Βιάννο αποτελούσε αντίποινα, με τα οποία η Βέρμαχτ τρομοκρατούσε την Ευρώπη. Ο ισχυρισμός ότι τα θύματα ήθελαν να διαφύγουν αποτελούσε την δικαιολογία για τις εκτελέσεις. Οι Γερμανοί θύτες δεν έπρεπε να έχουν κανένα φόβο δίωξης, το αντίθετο μάλιστα. Η γνωστή εντολή για την αντιμετώπιση των συμμοριών (Bandenbefehl) της 16ης Δεκεμβρίου 1942, η οποία ίσχυε και στην Ελλάδα, διέτασσε ρητώς για εγκλήματα κατά του άμαχου πληθυσμού:
«Αν αυτός ο αγώνας κατά των συμμοριών…. (των ανταρτών)… δεν διεξάγεται με τα πιο άγρια μέσα, δεν θα επαρκούν πλέον στο εγγύς μέλλον τα διαθέσιμα μέσα και θα κυριαρχήσει αυτή η μάστιγα. Τα στρατεύματα έχουν λοιπόν το δικαίωμα και την υποχρέωση να χρησιμοποιούν κάθε μέσο ακόμα και εναντίων γυναικών και παιδιών, για την επιτυχία του αγώνα».
Κάτοικος της Βιάννου με το παιδί της τον Ιούνιου του 1943
Η κατάρα των θυμάτων
Πολλοί από τους θεοσεβούμενους Κρητικούς είδαν τη σφαγή ως ένα χτύπημα της μοίρας. Ο ορφανός Γιάννης και η οικογένειά του θεωρούνταν πλέον καταραμένοι και οι άνθρωποι τους απέφευγαν. Πριν τη σφαγή, ο νονός του Γιάννη τον καλούσε πάντα στο σπίτι του τη μέρα της Πρωτοχρονιάς. Στην Ελλάδα, θεωρείται καλός οιωνός αν την πρώτη μέρα του χρόνου ένα παιδί διασχίσει το κατώφλι του σπιτιού. Μετά τη σφαγή, δεν ξανακάλεσαν ποτέ τον Γιάννη στο σπίτι. «Μας περιφρονούσαν όλοι. Κανείς δεν έλεγε μια καλή κουβέντα για μας». Υπήρχαν και άλλες οικογένειες που βίωσαν την απώλεια στο χωριό. Το αγόρι μεγάλωσε ανάμεσα σε χήρες που φορούσαν μαύρα. «Νόμιζα ότι οι γυναίκες φορούν μόνο μαύρα».
Η μητέρα του Γιάννη, η κ. Δέσποινα, ήταν 35 χρονών κατά τη σφαγή και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής της χωρίς να παντρευτεί. Νύχτες ολόκληρες την άκουγε ο γιος της να κλαίει, όμως κατά τη διάρκεια της μέρας πάλευε για τα παιδιά της.
Ο κ. Συγγελάκης έκανε τα πάντα για να μορφωθεί. Πλήρωσε ένα πανάκριβο σχολικό βιβλίο με 70 αβγά σε δόσεις και κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας περνούσε ώρες στην τουαλέτα για να διαβάσει.
Ο κ. Συγγελάκης έγινε δάσκαλος, καθηγητής, διευθυντής σχολείου και τελικά προϊστάμενος διεύθυνσης δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Έχει 7 πανεπιστημιακά πτυχία, ενώ το τελευταίο το ολοκλήρωσε στα 52 χρόνια. Όταν έβγαιναν τα αποτελέσματα των μαθημάτων, ο κ. Συγγελάκης ρωτούσε τους συμφοιτητές του αν όντως κάτω από το όνομά του έγραφε ότι πέρασε το μάθημα. Τόσο πεπεισμένος ήταν ότι ήταν καταδικασμένος να αποτύχει.
Οι μνήμες επανέρχονται. Ακόμα και δεκαετίες αργότερα, η μητέρα του όταν άκουγε γερμανικά στην τηλεόραση, έφευγε από το δωμάτιο. Το ίδιο και ο γιος. «Σε κάθε Γερμανό βλέπω αυτόν που σκότωσε τον πατέρα μου».
Η χήρα Δέσποινα Συγγελάκη – Ηλιάκη
Μια κίνηση που άλλαξε την εικόνα
Το φθινόπωρο του 2013, ο κ. Συγγελάκης γνώρισε τον Καθηγητή Ιστορίας του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης Christoph Schminck-Gustavus, ο οποίος μιλούσε ελληνικά. Ασχολούνταν από καιρό με τα ναζιστικά εγκλήματα και έμεινε στη χώρα τρία χρόνια για να πάρει συνεντεύξεις από τους μάρτυρες. Τον κάλεσε ο γιος του κ. Συγγελάκη, ο οποίος είναι μέλος της Ένωσης Θυμάτων των Ναζί στην Βιάννο (σημείωση: και του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών). «Αυτή η κίνηση άλλαξε την εικόνα της Γερμανίας για τον πατέρα μου», αναφέρει ο 44χρονος.
Άλλαξε ακόμα περισσότερο όταν ο Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας Joachim Gauck επισκέφθηκε το χωριό Λυγκιάδες. Εκεί η Βέρμαχτ συνέχισε μετά τη δολοφονία στη Βιάννο τη δράση της. Και εκεί, για ακόμα μια φορά μια μάχη με τους αντάρτες στάθηκε αφορμή να σφαγιαστεί άμαχος πληθυσμός.
Ο Γερμανός πρόεδρος Γκάουκ ενώ αποτίει φόρο τιμής σε μνημείο για τα θύματα των ναζί στις Λιγκιάδες
Ο κ. Gauck ζήτησε συγγνώμη για τα εγκλήματα εκ μέρους των Γερμανών. Ο νεότερος Συγγελάκης, ήταν εκεί, όπως και ο θείος του, στον οποίο ήταν έγκυος η Δέσποινα Συγγελάκη-Ηλιάκη την ώρα της σφαγής. Και οι δύο άνδρες φέρουν το όνομα Αριστομένηςαπό τον δολοφονημένο παππού και πατέρα τους. Ευχαριστούν προσωπικά τον κ. Gauck για το λόγο του. Κρατούν ένα πανό στο οποίο είναι γραμμένο: «Δικαιοσύνη και αποζημίωση!». Όμως, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θεωρεί ότι το θέμα των αποζημιώσεων έχει διευθετηθεί.
Η Ελλάδα έχει όντως λάβει αποζημιώσεις,** όμως οι επιζώντες της Βιάννου, των Λυγκιάδων και του Διστόμου δεν έχουν λάβει ποτέ ατομικές αποζημιώσεις. Το ενδιαφέρον στη Γερμανία ήταν για αρκετό καιρό ελάχιστο. Ο Schminck–Gustavus μπόρεσε να εκδώσει το βιβλίο του μόνο στην Ελλάδα καθώς στη Γερμανία δεν βρήκε εκδότη.
Ο Αριστομένης Συγγελάκης με τον πρόεδρο Γκάουκ
Καθώς η Γερμανία έχει ήδη καταβάλει δισεκατομμύρια σε άλλες χώρες και ομάδες θυμάτων, είναι πολύ εύκολο για τους Γερμανούς πολιτικούς σήμερα να παρουσιάσουν τις ελληνικές απαιτήσεις ως ένα κομμάτι μιας προσπάθειας για οικονομική υποστήριξη λόγω κρίσης, γεγονός που φάνηκε και στην τελευταία σύνοδο κορυφής.
Όταν ο Gauck προσέγγισε πάλι το ζήτημα των αποζημιώσεων, η αντιπολίτευση ήταν σαφής. Ο ευρωβουλευτής του CSUMarkusFerber πρότεινε ότι οι Έλληνες πρέπει «να χρησιμοποιήσουν περισσότερη δύναμη για να προωθήσουν τη χώρα τους και να μην σκάβουν στα αρχεία για δήθεν χρέη πολέμου».
Για έναν άνθρωπο σαν τον Γιάννη Συγγελάκη αυτό ηχεί ως κοροϊδία. Οι επιζώντες δεν ξεκίνησαν να απαιτούν αποζημιώσεις από όταν ξεκίνησε η κρίση στην Ελλάδα. Ο πρώτος σύνδεσμος θυμάτων ιδρύθηκε αμέσως μετά το τέλος του πολέμου.
Διαμαρτυρία στις Λιγκιάδες: Δικαιοσύνη και Αποζημίωση
«Δεν δέχομαι ότι πρέπει να μας λένε ζητιάνους», λέει ο Γιάννης Συγγελάκης στο τέλος μιας μακράς συζήτησης σε ένα αθηναϊκό καφέ. «Είμαστε περήφανοι και εργατικοί άνθρωποι!». Η θλίψη τον έχει κυριεύσει και κρατάει το μαντήλι στη γροθιά του. «Δεν είναι για τα χρήματα. Χρειαζόμαστε τις αποζημιώσεις γιατί αυτοί οι άνθρωποι πρέπει κάποια στιγμή να τιμωρηθούν. Για να μην το ξανακάνουν ποτέ».
Ο κ. Συγγελάκης δεν έχει απαλλαχθεί ακόμα από την ιδέα ότι τον κυνηγάει μια κατάρα μετά από εκείνη τη σφαγή: «Ποτέ δεν επισκέφτηκα έκτοτε κανένα την μέρα της Πρωτοχρονιάς στο σπίτι του γιατί πίστευα ότι θα φέρω γρουσουζιά».
* Εκ παραδρομής οι συντάκτες του άρθρου αντί για το χωριό Αμιράς (στο οποίο μεγάλωσε ο Ιωάννης Συγγελάκης) γράφουν για την Άνω Βιάννο, έδρα της επαρχίας Βιάννου.
** Οι συντάκτες του άρθρου προφανώς αναφέρονται στις αποζημιώσεις βάσει του Συμφώνου του 1960 (μεταξύ της ΟΔ.Γ. και του Βασιλείου της Ελλάδος), ως αντάλλαγμα για την έκδοση στη Γερμανία του διαβόητου Μαξ Μέρτεν, του σφαγέα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης, ο οποίος είχε καταδικαστεί από την ελληνική Δικαιοσύνη σε 25 χρόνια φυλάκιση. Η Ο.Δ.Γ. συμφώνησε να καταβάλει στη χώρα μας 115 εκατομμύρια μάρκα ως αποζημίωση, την οποία «δικαιούνται Έλληνες υπήκοοι διωχθέντες από 6 Απριλίου 1941 μέχρι τέλους του 1945, υπό οργάνων του Γερμανικού Εθνικοσοσιαλιστικού Καθεστώτος δια λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς ή αντιθέσεως προς την εθνικοσοσιαλιστικήν κοσμοθεωρίαν», δηλαδή υπέρ κυρίως των Εβραίων – θυμάτων του Γ’ Ράιχ. Όπως όμως σημείωσε ο ευπατρίδης πρεσβευτής της χώρας μας στη Βόννη Θωμάς Υψηλάντης, σε απαντητική επιστολή του προς τον Υφυπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας (η οποία αποτελεί μέρος της συμφωνίας): «επιφυλάσσεται (η Ελλάδα) εντούτοις όπως προβάλη νέας απαιτήσεις, αίτινες προέρχονται εξ εθνικοσοσιαλιστικών μέτρων διώξεως κατά τη διάρκεια του πολέμου και της κατοχής…». Συνεπώς ζήτημα παραίτησης της Ελλάδας από τις αξιώσεις της δεν υφίσταται.
Το Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου ( ΝΠΔΔ) Δήμου Πλατανιά , ενημερώνει ότι θα ξεκινήσουν οι αιτήσεις για εγγραφές στους Δημοτικούς Παιδικούς Σταθμούς Βουκολιών και -Σκινέ για το Σχολικό έτος 2015-2016 για παιδιά από 2,5 ετών και άνω.
Ο Βαρουφάκης ήταν επιλογή του πρωθυπουργού, όχι της Αριστερής Πλατφόρμας, τόνισε μεταξύ άλλων, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και στέλεχος της Αριστερής Πλατφόρμας, Στάθης Λεουτσάκος, ο οποίος τόνισε “να μην προχωρήσει ο Τσίπρας σε τρίτο μνημόνιο”
Σαφές μήνυμα προς τον πρωθυπουργό να μην προχωρήσει στην υπογραφή τρίτου μνημονίου έστειλε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και στέλεχος της Αριστερής Πλατφόρμας, Στάθης Λεουτσάκος, μιλώντας στην πρωινή εκπομπή “Πρωινό MEGA“.
Ο κ. Λεουτσάκος αναφερόμενος στο κείμενο 5 σημείων που υπογράφει ο ίδιος και άλλοι δύο βουλευτές του κόμματος και το οποίο αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα Iskra, είπε πως δεν ζητούν την παραίτηση του πρωθυπουργού και πρόσθεσε:
“Εμείς θεωρούμε ότι ως πρωθυπουργός της χώρας και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να προχωρήσει σε ένα τρίτο μνημόνιο το οποίο θεωρούμε ότι είναι βλαπτικό για τα συμφέροντα της χώρας και μετατρέπει τον ΣΥΡΙΖΑ σε ένα κόμμα μνημονιακό. Αυτό θεωρούμε ότι δεν πρέπει και δεν μπορεί να γίνει. Όχι μόνο γιατί αυτό θα είναι ζημιογόνο για τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά – αυτό πιθανότατα να είναι και το λιγότερο κακό – το μεγαλύτερο κακό είναι ότι αυτή η πολιτική που μας προτείνουν οι δανειστές είναι μια πολιτική αδιέξοδη που θα συνεχίσει τη λιτότητα”.
Τονίζοντας πως ακόμα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει παραδεχθεί τον εκβιασμό που υπέστη από τους εταίρους κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης, είπε πως οι κομματικές διαδικασίες δεν μπορούν να νομιμοποιήσουν μια αλλαγή πλεύσης του κόμματος.
Αναφερόμενος στα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ δεν απέκλεισε να διεξαχθεί το Σαββατοκύριακο διαρκές συνέδριο του κόμματος ώστε εκεί να λυθούν μια και καλή οι διαφορές της ηγετικής ομάδας με την Αριστερή Πλατφόρμα και πρόσθεσε ότι θα εργαστούν όλοι για τη συνοχή του κόμματος με στόχο όμως την εφαρμογή των ιδρυτικών του σκοπών.
Ερωτηθείς για το τι θα πράξει η Αριστερή Πλατφόρμα στην περίπτωση που ο Αλ. Τσίπρας προκηρύξει εκλογές με λίστα στην οποία δεν θα συμπεριλαμβάνονται οι διαφωνούντες ο κ. Λεουτσάκος, αφού είπε πως η Αριστερή Πλατφόρμα αλλά και ο πρόεδρος του κόμματος, είναι η ψυχή του ΣΥΡΙΖΑ εξήγησε πως η επιλογή των προσώπων για τα ψηφοδέλτια έχει να κάνει με τις αποφάσεις της Κεντρικής Επιτροπής και όχι με το τι θέλει αποκλειστικά ο πρόεδρος του κόμματος.
Ο Στ. Λεουτσάκος σχολίασε και τις αποκαλύψεις για το Plan B του Γ. Βαρουφάκη λέγοντας ότι είναι αρκετοί εκείνοι οι Οργανισμοί που για προληπτικούς λόγους έχουν εκπονήσει μελέτες για το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ, “κάρφωσε” όμως το Μαξίμου λέγοντας:
“Ο κ. Βαρουφάκης δεν ήταν ούτε επιλογή της Αριστερής Πλατφόρμας, δεν έχει πολιτική και οργανωτική σχέση με την Αριστερή Πλατφόρμα και δεν είναι και μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν μια επιλογή του ίδιου του πρωθυπουργού. Από εκεί και πέρα αυτό που γίνεται με τον κ. Βαρουφάκη εμάς δεν μας βρίσκει ηθικά σύμφωνους”.
Ενάντια στα μνημόνια -ψηφίζοντας «όχι» στο πιο πρόσφατο- αλλά θετικός στην κυβέρνηση και υπέρμαχος της ενότητας του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει στην «Εφ.Συν.» ο βουλευτής Νομού Λέσβου του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Ζερδελής. Τον τίμησε για δεύτερη φορά με την ψήφο της η Λέσβος στις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου, ενώ και ως γιατρός παθολόγος ο ίδιος αντιτάχθηκε στο νέο σύστημα πρωτοβάθμιας περίθαλψης, το ΠΕΔΥ, συμμετέχοντας σε κινητοποιήσεις του κλάδου. Παράλληλα, δεν έκρυψε ποτέ τη διαφωνία του με την αύξηση των μειωμένων συντελεστών του ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου.
• Κύριε Ζερδελή, είχατε ψηφίσει «ναι» στις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ προς τους «θεσμούς», αλλά στη συνέχεια ψηφίσατε «όχι» στη συμφωνία. Δεδομένου ότι δεν είστε μέλος της Αριστερής Πλατφόρμας, τι σας οδήγησε σε αυτή την απόφαση;
Το «ναι» συνοδεύτηκε και από μια κοινή ανακοίνωση 15 βουλευτών/βουλευτριών του ΣΥΡΙΖΑ που εξήγησε τη σημασία του «ναι» στην πρώτη ψηφοφορία. Δεν θα αφαιρούσαμε τη δυνατότητα της διαπραγμάτευσης από την κυβέρνηση. Δεν συμφωνούμε με το περιεχόμενο του υπό διαπραγμάτευση κειμένου, το οποίο όμως δεν είχε μέχρι τότε ψηφιστεί από τη Βουλή.
• Αρκετοί είναι εκείνοι που κατηγορούν και εσάς μεταξύ των 39 ότι με την καταψήφιση των μέτρων οδηγείτε την κυβέρνηση σε πτώση. Τι απαντάτε;
Σε πτώση θέλουμε να οδηγήσουμε το μνημόνιο και όχι την κυβέρνηση. Η διαφορά ανάμεσα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και στα κόμματα Ν.Δ., Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ είναι μεγάλη. Εμείς δεν θεωρούμε τα μνημόνια ιδιοκτησία μας. Στην παρούσα χρονική περίοδο και συγκυρία μιας βαθιάς οικονομικής κρίσης, η εφαρμογή μιας μνημονιακής πολιτικής εμφανίζεται ως ευκαιριακά επιλέξιμη. Οχι όμως αποδεκτή. Η αποδοχή της λιτότητας και της βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής, που είναι το μη αμφισβητούμενο εργαλείο διάσωσης από τον νεοφιλελευθερισμό, ενός συστήματος που είναι στην εντατική με μη ανατάξιμες βλάβες, δεν μας βρίσκει σύμφωνους. Η κυβέρνηση για να πέσει πρέπει να μη συγκεντρώσει 151 θετικές ψήφους σε περίπτωση πρότασης δυσπιστίας από την αντιπολίτευση. Δεν υπάρχει κατά τη δική μου εκτίμηση ούτε ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που θα αρνηθεί την ψήφο του στην κυβέρνηση.
• Είχατε σταθεί απέναντι σε οποιαδήποτε απόπειρα αύξησης των μειωμένων συντελεστών του ΦΠΑ στα νησιά και εν γένει στα μνημόνια. Μετά από 5 μήνες διαπραγματεύσεων, θεωρείτε ότι υπήρχε εναλλακτική;
Ειδικές ρυθμίσεις που θα τείνουν στο να μειωθεί η ανισότητα των νησιωτικών περιοχών είναι συνταγματική υποχρέωση της πολιτείας σύμφωνα με το άρθρο 101. Η αύξηση του ΦΠΑ στις νησιωτικές περιοχές θα κάνει το τουριστικό προϊόν λιγότερο ανταγωνιστικό και θα αυξήσει την τελική τιμή των ιδιαίτερων αυτών προϊόντων που η γη και η θάλασσα προσφέρουν. Η ύφεση αναμένεται. Ειδικά για τα νησιά, επειδή ο ΦΠΑ βαρύνει τον καταναλωτή στις περιοχές με μεγάλη τουριστική δραστηριότητα είναι κατανοητό ότι θα υπάρχει αύξηση των εσόδων σε ευρώ. Ομως για να μην πληρώσουν την αύξηση και τα φτωχά και ευάλωτα στρώματα, θα μπορούσε κατά την άποψή μου, ειδικά για τα νησιά, οι έχοντες εισόδημα μικρότερο από 12.000 ευρώ π.χ. να απαλλάσσονται από την καταβολή φόρου εισοδήματος.
• Πώς εκτιμάτε την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και ποια θα είναι η προσωπική σας στάση ως βουλευτή Λέσβου μέσα στη Βουλή από δω και πέρα;
Το πρόσημο που βάζω στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι θετικό. Σε 5 μήνες, με νομοσχέδια που έφερε προς ψήφιση (αντιμετώπιση ανθρωπιστικής κρίσης, ρύθμιση οφειλών, ιθαγένειας, σωφρονιστικό), έδειξε τον αριστερό της βηματισμό και τη διαφορά αντίληψης για το πώς πρέπει να είναι οι μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος. Η προσωπική μου στάση θα εξαρτηθεί από τη συνέχεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κλείσει τα αυτιά στις Σειρήνες της διάσπασης. Αναμένω -και δεν είμαι ο μόνος- νομοσχέδια που θα φέρουν μια σειρά από ριζοσπαστικές αλλαγές μη δημοσιονομικού χαρακτήρα. Η ψήφισή τους από το σύνολο των βουλευτών της κυβέρνησης θεωρώ πως θα λειτουργήσει θετικά προς όλες τις κατευθύνσεις και ιδιαίτερα στην κοινωνική του βάση.
Σύμφωνα με τη Βάγκενκνεχτ, αντιπρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Die Linke, το πρόγραμμα που επιβάλλεται στην Ελλάδα είναι καταδικασμένο σε αποτυχία. Μόνη λύση είναι ο τερματισμός της λιτότητας και το κούρεμα του χρέους. Η ίδια ασκεί κριτική στην κυβέρνηση, καθώς, όπως λέει, περίμενε ότι θα επικρατούσε ο «θρίαμβος της λογικής» στους δανειστές, μια ψευδαίσθηση που οδήγησε στον ωμό εκβιασμό και στη συνθηκολόγηση.
• Ποια είναι η αποτίμηση που κάνετε για τη συμφωνία την οποία επέβαλαν οι πιστωτές στην ελληνική κυβέρνηση; Τη θεωρείτε εφαρμόσιμη;
Οχι. Δεν υπήρξε καμία διαπραγμάτευση, παρά μόνο καθαρός εκβιασμός. Η ΕΚΤ έκοψε τη ρευστότητα από τις ελληνικές τράπεζες στο πιο κρίσιμο στάδιο της διαπραγμάτευσης. Κάνοντάς το αυτό έβαλαν το μαχαίρι στον λαιμό του Αλέξη Τσίπρα. Με αυτή την επίδειξη δύναμης έγινε ξεκάθαρο ότι οι δημοκρατικές αποφάσεις και η βούληση ενός λαού δεν παίζουν κανένα ρόλο. Εγινε ήδη ξεκάθαρο μέχρι τώρα ότι με την αύξηση του ΦΠΑ και την περικοπή των συντάξεων η Ελλάδα θα ξανακυλήσει βαθιά στην ύφεση.
Ως συνέπεια το χρέος θα σκαρφαλώσει τουλάχιστον στο 200% του ΑΕΠ. Κάποια μέρα θα αναφέρεται στην Ιστορία σαν καθαρή τρέλα ότι οι κυρίαρχες ελίτ της Ευρώπης εξανάγκασαν μια χώρα με ανεργία των νέων μεγαλύτερη από 50% σε περαιτέρω μαζικές απολύσεις. Ολες οι περικοπές που έχουν επιβληθεί δεν αποτελούν μόνο καταστροφή για τον ελληνικό λαό, αλλά επιπλέον είναι ένα οικονομικό δηλητήριο. Ο μοναδικός τρόπος για να τελειώσει η ελληνική τραγωδία είναι ένα κούρεμα του χρέους, ο τερματισμός της λιτότητας που έχει αποτύχει τα τελευταία πέντε χρόνια και ένα πρόγραμμα επενδύσεων που θα αναζωογονήσει την ελληνική βιομηχανία.
• Η Αριστερή Πλατφόρμα και αρκετοί άλλοι στην Ελλάδα κατηγορούν τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ ότι συνθηκολόγησε με τα αιτήματα των δανειστών. Πιστεύετε ότι υπήρχε κάποια άλλη εναλλακτική; Για παράδειγμα, θα ήταν μια επιλογή η εθελοντική έξοδος από το ευρώ;
Θεωρητικά, υπάρχουν δύο επιλογές για την Ελλάδα μέσα στο ευρώ: συνθηκολόγηση με τις απαιτήσεις των δανειστών και πάνω απ’ όλους της Γερμανίας. Αυτό σημαίνει τις βάρβαρες περικοπές, προκειμένου να λάβεις περισσότερες πιστώσεις και στο τέλος να έχεις ένα μεγαλύτερο χρέος. Η δεύτερη επιλογή στη θεωρία θα ήταν να αντιληφθούν οι πιστωτές ότι οι περαιτέρω περικοπές θα κάνουν χειρότερη την καταστροφή και να αποδεχθούν φυσικά μιαν αλλαγή. Πιστεύω ότι έναν τέτοιο θρίαμβο της λογικής ήταν που περίμενε μέχρι την τελευταία στιγμή η ελληνική κυβέρνηση.
Οι προηγούμενες εβδομάδες, ωστόσο, είχαν δείξει καθαρά ότι ήταν εντελώς μάταιο να περιμένεις να δείξουν λογική οι πιστώτριες χώρες. Ετσι, η Ελλάδα θα χρειαζόταν μια ρεαλιστική προσέγγιση για ένα σχέδιο Βήτα, προκειμένου να μην αναγκαστεί να υποκύψει στον εκβιασμό χωρίς έλεος. Ο Βαρουφάκης έχει δηλώσει καθαρά σε συνέντευξή του ότι είχε κάποιες ιδέες γι’ αυτό το θέμα, οι οποίες όμως δεν είχαν την υποστήριξη της πλειοψηφίας. Βέβαια, είναι πάντα εύκολο να διατυπώνεις άποψη απ’ έξω για το ένα ή το άλλο που πήγε λάθος. Η ελληνική κυβέρνηση αντιμετώπιζε ένα πραγματικό δίλημμα, διότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού ήθελε τερματισμό της λιτότητας, αλλά την ίδια στιγμή ήθελε την παραμονή στην ευρωζώνη. Δεν μπορούσαν να ικανοποιηθούν και τα δύο.
• Και το Grexit;
Φυσικά, ένα Grexit θα ήταν επίσης δύσκολο και θα οδηγούσε, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, σε μια δραματική υποτίμηση των μισθών και των συντάξεων. Και αυτό στον βαθμό που δεν θα μπορούσε η κυβέρνηση να βασιστεί στο ελάχιστο στην ΕΚΤ ότι θα κουνήσει το δαχτυλάκι της για να προστατέψει το ελληνικό νόμισμα από ολική υποτίμηση.
Το ερώτημα όμως είναι εάν αυτό το νέο βάρβαρο πρόγραμμα λιτότητας θα αποτρέψει ολοκληρωτικά το Grexit ή απλώς θα το μεταθέσει. Και όσο πιο πολύ καταστρέφεται η ελληνική βιομηχανία τόσο δυσκολότερα γίνονται τα πράγματα. Μιλώντας εκ των υστέρων, θα ήταν καλύτερο να είχε εγκαταλείψει η Ελλάδα την ευρωζώνη ήδη από το 2010, αντί να αφήνει μια παράλογη πολιτική να καταστρέφει την ελληνική οικονομική ισχύ κατά 25%. Βέβαια, το να κοιτάμε πίσω είναι κάτι έξυπνο και απ’ αυτή την άποψη σίγουρα δεν μπορεί να κατηγορηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ για τη λανθασμένη πορεία όλο αυτό το διάστημα.
• Ο Σόιμπλε, προτείνοντας την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, επιβεβαίωσε ότι το ενιαίο νόμισμα τελικά ήταν «αναστρέψιμο». Αλλά, σπάζοντας το μεγάλο ταμπού του ευρώ, ορισμένοι υποστηρίζουν ότι είναι η Γερμανία εκείνη που πρέπει τώρα να φύγει από το ευρώ και όχι η Ελλάδα. Ποια είναι η γνώμη σας;
Από οικονομική σκοπιά αυτό είναι σίγουρα σωστό. Στα πρώτα χρόνια της νομισματικής ένωσης οι γερμανικές ελίτ με όργανα τους μισθούς, τη φορολογία και το κοινωνικό ντάμπινγκ, έδωσαν τη δυνατότητα στις γερμανικές επιχειρήσεις να έχουν υψηλότερες πωλήσεις στο εξωτερικό, εις βάρος των βιοτικών στάνταρ του ίδιου του δικού τους πληθυσμού, αλλά και των γειτονικών τους χωρών.
Αυτή η πολιτική βασίστηκε στην έλλειψη αλληλεγγύης και ονομάστηκε «Ατζέντα 2010» (επί Σρέντερ), ενώ προκάλεσε τεράστιες ανισορροπίες στα πρώτα δέκα χρόνια της ευρωζώνης, αναφορικά με τις ανταλλαγές προϊόντων και υπηρεσιών ανάμεσα στη Γερμανία και στα υπόλοιπα κράτη-μέλη του ευρώ. Για να αξιολογήσουμε τις τεράστιες επιπτώσεις αυτής της πολιτικής πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι στα χρόνια πριν την εισαγωγή του ευρώ, η Γερμανία είχε αρνητικό ισολογισμό, εξαιτίας της γερμανικής επανενοποίησης. Μετά την ενεργοποίηση της πολιτικής της «Ατζέντας 2010», σε λιγότερα από δέκα χρόνια, η Γερμανία συσσώρευσε ένα τεράστιο πλεόνασμα της τάξης των χιλίων δισεκατομμυρίων ευρώ.
Οι άλλες χώρες δεν είχαν τρόπο να προστατευθούν απέναντι σ’ αυτή την επιθετική πολιτική, η οποία στερούνταν παντελώς αλληλεγγύης, υποτιμώντας το νόμισμά τους. Λαμβάνοντας αυτό υπόψη είναι απολύτως σωστό να χαρακτηρίσουμε τη Γερμανία καταστροφέα της ευρωζώνης. Χωρίς τη Γερμανία, η υπόλοιπη ευρωζώνη θα ήταν πολύ πιο σταθερή. Πολιτικά, ωστόσο, είναι σχεδόν αδύνατο να εγκαταλείψει η Γερμανία την ευρωζώνη με τη θέλησή της, καθώς η ζώνη του ευρώ αποτελεί κινητήρια δύναμη για την εξαγωγική της βιομηχανία. Και μέχρι τώρα δεν έχει υπάρξει σχεδόν καμία πίεση στη Γερμανία από τη Γαλλία και την Ιταλία, προκειμένου να σταματήσει αυτή τη στρατηγική του ντάμπινγκ των μισθών.
• Κατά την άποψή σας, για ποιο λόγο η κυρία Μέρκελ και ο κύριος Σόιμπλε επέμειναν τόσο πολύ στη δημιουργία ενός νέου ταμείου για την ιδιωτικοποίηση της ελληνικής δημόσιας περιουσίας;
Ενα τέτοιο ταμείο δημιουργεί ευκαιρίες για κλοπή της περιουσίας της χώρας. Η Γερμανία είχε τη δική της εμπειρία μ’ ένα τέτοιο ταμείο στο πρόσφατο παρελθόν της. Οι κρατικής και δημόσιας ιδιοκτησίας επιχειρήσεις τής πρώην Ανατολικής Γερμανίας μεταφέρθηκαν στο ταμείο «Treuhandanstalt», μετά τη λεγόμενη επανένωση, προκειμένου να ιδιωτικοποιηθούν. Αυτό κατέληξε σε μια καταστροφή. Χωρίς να υπολογίσουμε τα πολλά σκάνδαλα διαφθοράς που έγιναν, το ταμείο πούλησε όλες τις ανταγωνιστικές ανατολικογερμανικές επιχειρήσεις σε εξευτελιστικές τιμές στους Δυτικογερμανούς ανταγωνιστές τους, οι οποίοι στη συνέχεια τις αποψίλωσαν από τα περιουσιακά τους στοιχεία και τις έκλεισαν. Με το ταμείο αυτό η Ανατολική Γερμανία αποβιομηχανοποιήθηκε. Μεγάλες εταιρείες της Δύσης πήραν τα φιλέτα.
Η Ελλάδα είχε, επίσης, κακή εμπειρία τα τελευταία χρόνια με τις ιδιωτικοποιήσεις που υπαγορεύθηκαν από την τρόικα. Το ξεπούλημα του απολύτως κερδοφόρου ΟΠΑΠ σε χαμηλή τιμή σ’ έναν Ελληνα ολιγάρχη είναι ένα μόνο παράδειγμα. Ωστόσο, με το «Treuhandanstalt 2» για την Ελλάδα, το οποίο υπαγορεύθηκε από Μέρκελ και σία, η εκμετάλλευση της δημόσιας περιουσίας θα είναι ακόμα χειρότερη. Είναι απολύτως απαράδεκτο ολόκληρα νησιά του πανέμορφου Αιγαίου να πρόκειται να πουληθούν σε διάφορους μεγιστάνες. Πρόκειται για έγκλημα. Το ίδιο ισχύει και για τα σχέδια να πουληθούν τα 14 πιο κερδοφόρα αεροδρόμια στη γερμανική Fraport. Αντίθετα, τα αεροδρόμια που παράγουν ζημιές πρόκειται να μείνουν στο ελληνικό Δημόσιο. Αυτή η πολιτική εκμετάλλευσης έχει τα χαρακτηριστικά νεο-αποικιοκρατίας.
• Τι σηματοδοτούν οι εξελίξεις στην Ελλάδα για ολόκληρη την Ευρώπη;
Οι ανεύθυνες πολιτικές μισθών, συντάξεων και κοινωνικής λιτότητας, όπως και η πολιτική διάσωσης των τραπεζών εις βάρος των φορολογουμένων η οποία ακολούθησε την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση και για την οποία η πολιτική έχει την ευθύνη, παρήγαγαν ένα επικίνδυνο κοκτέιλ κρίσης στην Ευρώπη. Οι καταστροφικές συνέπειες είναι περισσότερο ορατές από οπουδήποτε αλλού στην Ελλάδα. Οι Ελληνες πολίτες έδειξαν καθαρά τι θέλουν με την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ στις αρχές του χρόνου, αλλά και με το εντυπωσιακό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος: θέλουν ένα τέλος στη λιτότητα.
Και σε άλλες χώρες επίσης η πλειοψηφία δεν θέλει να αυξάνεται όλο και περισσότερο η κοινωνική αδικία και να μετατραπεί η Ευρώπη σε ένα πολιτικό σχέδιο του πιο πλούσιου 1% του πληθυσμού. Ωστόσο, η αντίσταση είναι αρκετά μικρή. Στην εξουσία ανεβαίνουν πιο συχνά κόμματα του κυρίαρχου ρεύματος. Και υπάρχουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι που στρέφουν την πλάτη στην Ευρώπη και ακολουθούν εθνικιστικές δυνάμεις, όπως το Εθνικό Μέτωπο [στη Γαλλία]. Αυτή είναι μια πολύ επικίνδυνη εξέλιξη. Εάν δεν κατορθώσουμε να αναστρέψουμε την πολιτική σχετικά με την Ευρώπη, δεν έχουμε καμία προοπτική.
Ποια είναι
Γεννημένη το 1969 στην πόλη Ιένα της πρώην Aνατολικής Γερμανίας, έχει σπουδάσει οικονομικά και φιλοσοφία και σήμερα είναι αντιπρόεδρος της Κ.Ο. του γερμανικού αριστερού κόμματος Die Linke και μέλος της Εθνικής του Επιτροπής. Μετά την πτώση του Τείχους εντάχθηκε στο τότε Κόμμα Δημοκρατικού Σοσιαλισμού και ήταν μέλος της τάσης Κομμουνιστική Πλατφόρμα. Στις αρχές του 2012 αποκαλύφθηκε ότι η Βάγκενκνεχτ ήταν ένας από τους 27 βουλευτές του Die Linke οι οποίοι παρακολουθούνταν από τις μυστικές υπηρεσίες.
Ένα εύλογο ερώτημα πηγάζει από τις εξελίξεις που έχουν διαμορφωθεί από την αρχή της οικονομικής κρίσης: Πως είναι δυνατόν, παρά τις αρνητικές προοπτικές και εξελίξεις της διεθνούς οικονομίας, τα χρηματιστήρια και οι αγορές να μη δείχνουν μια ανάλογη πτώση; Πρόκειται για οξύμωρο που δεν αποτελεί «θαύμα» του καπιταλισμού. Ο κύριος λόγος της επιβίωσης των διεθνών αγορών είναι οι συνεχείς «ενέσεις» χρήματος και εγγυήσεων με κρατικά κονδύλια. Τις οποίες καλείται εν καιρώ να καλύψει ο κάθε φορολογούμενος μέσω της επιβολής μέτρων λιτότητας, περικοπών των κρατικών δαπανών για περίθαλψη και κοινωνική μέριμνα, κοκ.
Η αρχή έγινε με την πτώση της τράπεζας Lehman Brothers το 2008, όταν για να σωθεί το διεθνές νεοφιλελεύθερο σύστημα ρίχτηκαν γύρω στα 12 τρις. δολάρια στον χρηματοπιστωτικό τομέα της οικονομίας, με τα οποία αυτός ο τομέας υπερτιμήθηκε. Για να καλυφθεί το τεράστιο ποσό αυτής της διάσωσης, επιβλήθηκαν στη συνέχεια πολιτικές λιτότητας. Με αυτόν τον τρόπο, η πραγματική οικονομία των κρατών που επηρεάστηκαν από την κρίση υποτιμήθηκε.
Όμως οι διεθνείς αγορές και τα χρηματιστήρια αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία και σχεδόν καμία χώρα δεν παραμένει ανεπηρέαστη από τις διεθνείς εξελίξεις. Ακόμη και χώρες που έχουν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης βρίσκονται παγιδευμένες στη δίνη της χρηματιστηριακής ρουφήχτρας, η οποία απομυζά σημαντικό μέρος του κρατικού πλούτου.
Παράδειγμα τα πρόσφατα σκαμπανεβάσματα του κινεζικού χρηματιστηρίου, η αξία του οποίου έχει πέσει κατά ένα τρίτο μέσα σε ενάμιση μήνα. Για να τη σταθεροποιήσει, η κυβέρνηση της Κίνας επενέβη 40 φορές κατά αυτό το διάστημα, χρησιμοποιώντας επενδύσεις, εγγυήσεις και δεσμεύσεις που αντιστοιχούν στο 10% του ΑΕΠ της χώρας (δηλαδή περίπου ένα τρις. δολάρια).
Παρ’ όλα αυτά, στις 27 Ιουλίου το κινέζικο χρηματιστήριο έπεσε πάλι κατά 9%, ποσοστό που αποτελεί τη διαχρονικά δεύτερη μεγαλύτερη ημερήσια πτώση του (η πρώτη συνέβη το Φεβρουάριο του 2007), επηρεάζοντας αρνητικά τα άλλα διεθνή χρηματιστήρια. Οι επεμβάσεις διάσωσης συνεχίστηκαν, και οι πτώσεις της κινεζικής αγοράς δεν απειλούν μόνο την ίδια την Κίνα.
Διότι τα συμφέροντα των ΗΠΑ και άλλων κρατών απειλούνται άμεσα από την κινεζική κρίση. Η Κίνα κατέχει το 20% των κρατικών χρεογράφων των ΗΠΑ (αξίας 1,3 τρις. δολαρίων), και αποτελεί τη μεγαλύτερη αγορά για πολλά είδη αμερικανικών και ευρωπαϊκών προϊόντων. Η παραγωγή της πέφτει συνεχώς, και ταυτόχρονα πέφτει και η κινεζική κατανάλωση εισαγομένων πρώτων υλών, για παράδειγμα μετάλλων, και συνεπώς πέφτει η αξία τους και βέβαια η αξία των εξαγωγών των ανεπτυγμένων οικονομιών που τα παράγουν. Συνεπώς οι διασώσεις της κινεζικής αγοράς αφορούν επίσης τις αγορές των ανεπτυγμένων οικονομιών.
Ο μηχανισμός των διασώσεων διαφέρει από τη μία χώρα στην άλλη, αλλά τα χαρακτηριστικά του είναι παρόμοια. Οι κυβερνήσεις δημιουργούν ειδικές ομάδες εξουσιοδοτημένες να παρέχουν «ενέσεις» κρατικού χρήματος ή δεσμεύσεων ώστε να αποτρέπονται μεγάλες πτώσεις των αγορών. Αν και δεν είναι ευρέως γνωστό, το 1988 οι ΗΠΑ συνέστησαν μια ολιγομελή ομάδα, γνωστή ως Plunge Protection Team (Ομάδα Προστασίας Βύθισης), για να αποτρέψει ή να θεραπεύσει «βουτιές» των αγορών, όπως αυτή της «Μαύρης Δευτέρας», της 19ης Οκτωβρίου του 1987, όταν ο αμερικανικός βιομηχανικός δείκτης Dow Jones έπεσε κατά 22,6%. Παρόμοιες ομάδες λειτουργούν σε όλες τις μεγάλες οικονομίες, συμπεριλαμβανομένης της κινεζικής. Και το βράδυ της Δευτέρας 27 Ιουλίου έγιναν δύο διαδοχικές παρεμβάσεις στην κινεζική αγορά μέσα σε μία ώρα, για να αποφευχθεί ακόμη μεγαλύτερη πτώση του κινεζικού χρηματιστηρίου.
Αλλά πολλοί αναλυτές, όπως στελέχη των αμερικανικών Capital Economics και Information Handling Services (IHS), έχουν επανειλημμένα δηλώσει ότι τα αποτελέσματα τέτοιου είδους παρεμβάσεων είναι βραχυχρόνια και οι προσπάθειες υποστήριξης των αγορών είναι καταδικασμένες σε αποτυχία. Συνεπώς οι κρατικές διασώσεις των αγορών πρέπει να επαναλαμβάνονται σε τακτικά διαστήματα και οι φορολογούμενοι καλούνται να καλύψουν τα ολοένα μεγαλύτερα κρατικά ελλείμματα που δημιουργούνται από τέτοιες παρεμβάσεις. Υπάρχουν βέβαια και αθεράπευτα αισιόδοξοι σχολιαστές, όπως ο Roger Bootle της αγγλικής Telegraph, ο οποίος έγραψε μόλις μερικές ώρες πριν από το μίνι-κραχ της 27ης Ιουλίου ότι η πτώση των κινεζικών χρηματιστηρίων δεν πρέπει να ανησυχεί τις αγορές. Ενώ δηλώσεις αξιωματούχων, όπως αυτή του υφυπουργού οικονομίας της Κίνας Zhu Guangyao, ότι «η αναταραχή (του κινεζικού χρηματιστηρίου) έχει τελειώσει», 9 μέρες πριν το νέο μίνι-κραχ, αποκτούν κωμικό χαρακτήρα.
Το τελικό συμπέρασμα συνοψίζεται ακριβέστατα στο σχόλιο που έκανε στο Bloomberg την περασμένη βδομάδα ο Donald Straszheim, επικεφαλής έρευνας για την Κίνα στο Evercome ISI της Νέας Υόρκης: «Οι αγορές της Κίνας δεν είναι στην πραγματικότητα αγορές. Είναι κυβερνητικές δραστηριότητες». Μόνο που μπορούσε κάλλιστα να προσθέσει ότι όλες οι διεθνείς αγορές είναι κατά βάση κυβερνητικές δραστηριότητες, καθότι διασώζονται σε τακτικά διαστήματα με επιβάρυνση των φορολογουμένων, οι οποίοι υποβάλλονται σε μέτρα λιτότητας και υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου, για να διατηρηθεί το χρηματιστηριακό κερδοσκοπικό παιχνίδι εν ενεργεία. Διότι οι ογκώδεις «ενέσεις» κρατικών κονδυλίων στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες, όπως και στην Κίνα, είχαν και έχουν ως πρωταρχικό σκοπό την απορρόφηση των ζημιών των διεθνών αγορών.
Συνεπώς το πραγματικό ερώτημα δεν είναι γιατί οι αγορές δεν έχουν πέσει παρά την οικονομική κρίση, αλλά πότε θα ξυπνήσουν οι φορολογούμενοι και θα αποφασίσουν να πάψουν να υποστηρίζουν το στημένο καζίνο των αγορών: το ποντάρισμα και την κάλυψη κάθε απώλειας με τα λεφτά των άλλων.
Mε μια ακόμη επιχειρούμενη ρελάνς από τον Αλέξη Τσίπρα και με ρυθμιστή, όπως όλα δείχνουν, την Ομάδα των 53 ο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει στην τελική ευθεία του εμφυλίου και του εσωκομματικού ξεκαθαρίσματος.
Η Κεντρική Επιτροπή πουσυγκαλείται αύριο θα είναι εκείνη που θα καθορίσει τελικά εάν το κόμμα θα πάει σε έκτακτο ή σε διαρκές συνέδριο, ακόμη και το επόμενο Σαββατοκύριακο, ή αν θα υπάρξει και εσωκομματικό δημοψήφισμα. Στρατόπεδα και συμμαχίες παραμένουν τόσο συγκεχυμένα και ρευστά που η Πολιτική Γραμματεία δεν κατάφερε χθες να καταλήξει σε κοινό τόπο ως προς τις συνεδριακές διαδικασίες, με την πλειοψηφία του οργάνου πάντως να εισηγείται έκτακτο συνέδριο τον Σεπτέμβριο.
Το έκτακτο συνέδριο, το οποίο θα έδινε και τη δυνατότητα ανοίγματος του κόμματος, αποτελεί και την βασική, αρχική πρόταση της προεδρικής πλειοψηφίας. Ωστόσο χθες, και μετά τα νέα μηνύματα μετωπικής σύγκρουσης από την πλευρά Λαφαζάνη, ο Αλέξης Τσίπρας επιχείρησε νέα ρελάνς με στελέχη της προεδρικής ομάδας να λένε «ναι» στην πρόταση της Αριστερής Πλατφόρμας για διαρκές συνέδριο με χρόνο διεξαγωγής ακόμη και το Σαββατοκύριακο της 8ης και 9ης Αυγούστου.
Επίσης από την προεδρική πλευρά μπήκε στο τραπέζι και η πρόταση για διεξαγωγή εσωκομματικού δημοψηφίσματος το οποίο θα έχει ως βασικό διακύβευμα το δίλημμα που έθεσε ο Αλέξης Τσίπρας «παραμένουμε στην κυβέρνηση ή παραδίδουμε στο χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα», καθώς βεβαίως και το εάν ο ΣΥΡΙΖΑ λέει «ναι» ή «όχι» στην επίτευξη συμφωνίας με τους πιστωτές.
Επ’ αυτού του τελευταίου ερωτήματος η Αριστερή Πλατφόρμα ξεκαθάρισε εκ νέου χθες, ευθέως, τη στάση της με κοινό κείμενο ρήξης που υπέγραψαν και κατέθεσαν τρία στελέχη της, ο Αντώνης Νταβανέλος, ο Στάθης Λεουτσάκος και η Σοφία Παπαδόγιαννη. Με το κείμενο καλούν την κυβέρνηση να σταματήσει άμεσα τις διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές για το τρίτο Μνημόνιο, και ζητούν σύγκλιση διαρκούς συνεδρίου που θα επαναβεβαιώσει τις αντιμνημονιακές καταστατικές δεσμεύσεις του κόμματος.
Η διαφορά μεταξύ εκτάκτου και διαρκούς συνεδρίου είναι ότι στο μεν έκτακτο συνέδριο εκλέγονται νέοι αντιπρόσωποι από τις οργανώσεις μελών του κόμματος, ενώ στο διαρκές μετέχουν οι σύνεδροι που είχαν εκλεγεί στο τελευταίο τακτικό Συνέδριο. Με βάση το καταστατικό τα μέλη για να έχουν δικαίωμα εκλέγειν και εκλέγεσθαι σε συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να έχουν συμπληρώσει τουλάχιστον δύο μήνες συμμετοχής σε οργάνωση μελών.
Στόχος του Αλέξη Τσίπρα, όπως διαμήνυσε και την περασμένη εβδομάδα είναι να «αντιστοιχηθεί ο κομματικός ΣΥΡΙΖΑ με τον κοινωνικό ΣΥΡΙΖΑ», εξ ου και η βασική θέση του υπέρ έκτακτου συνεδρίου, ανοιχτού σε νέα μέλη. Ωστόσο, η σταθερή κλιμάκωση της εσωκομματικής έντασης την ώρα που εκκρεμούν μείζονα ζητήματα σε ό,τι αφορά τη συμφωνία για το νέο δάνειο και το χρέος, τον ωθούν σε αποφάσεις για ταχείες λύσεις, ακόμη και με διαρκές άμεσο συνέδριο. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, ο πρωθυπουργός θεωρεί ότι παρά τη διχασμένη Κεντρική Επιτροπή μπορεί ακόμη και με τους υπάρχοντες κομματικούς συσχετισμούς να κερδίσει το συνέδριο θέτοντας ουσιαστικά το δίλημμα της πτώσης ή μη της κυβέρνησης.
Υπό αυτό το κλίμα, το ρυθμιστικό ρόλο στην αυριανή συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής φαίνεται πως θα παίξει η «Ομάδα των 53» που παρά την σταθερή εγγύτητά της με την προεδρική πτέρυγα το τελευταίο διάστημα εμφανίστηκε ιδιαιτέρως προβληματισμένη για τις κυβερνητικές επιλογές, με κάποια μέλη της να αποστασιοπούνται ή και να διαφοροποιούνται. Σύμφωνα με τις έως τώρα πληροφορίες, οι 53 θα κινηθούν μεν στην κατεύθυνση της ενότητας και της αποτροπής κάθε περαιτέρω εσωκομματικής έντασης, ωστόσο η θέση τους φαίνεται να διαμορφώνεται υπέρ έκτακτου συνεδρίου με συντεταγμένη προετοιμασία.
