Κύριε Διευθυντά,
Αυτός ο στίχος, από το «Canto General» δηλ. Γενικόν Άσμα, μου ‘ρχεται τον τελευταίο (προεκλογικό) καιρό στη θύμηση, βλέποντας τις υποψηφιότητες…
Τόσα ψέμματα!
Προσπαθώ να τους ξεχάσω, όλους αυτούς. Να ξεχάσω, σαν τις χειρότερες αμαρτίες του εκλογικού μας σώματος, αυτά τα γεννήματα των χείριστων αποφάσεών μας. Μάλιστα, καλό μου πληκτρολόγιο, προσπαθώ να ξεχάσω ότι όλες κι όλοι εμείς, είμαστε εκείνοι που με την ψήφο μας και με την ανοχή μας, τους αφήσαμε αυτούς τους άθλιους να μας κυβερνούν, τόσα χρόνια.
Αύξηση των τιμών στις εργολαβίες δακοκτονίας ζητά ο αντιπεριφερειάρχης Χανίων
Την αύξηση των τιμών στις εργολαβίες των δολωματικών ψεκασμών για την δακοκτονία του 2015, ζητά ο Αντιπεριφερειάρχης Χανίων, κ. Απόστολος Βουλγαράκης, με επιστολή του προς τη Γενική Δ/νση Φυτικής Παραγωγής του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης.
Η ΠΑΣΕΒΕ καταγγέλλει τους περιφερειακούς σύμβουλους ΠΑΣΟΚ-ΝΔ που ψήφισαν υπέρ της λειτουργίας καταστήματος της πολυεθνικής H&M στα Χανιά
Συνεχίζονται οι αντιδράσεις για την ίδρυση καταστήματος της πολυεθνικής H&M στα Χανιά μετά από έγκριση του Περιφερειακού Συμβουλίου. Με ανακοίνωσή της και η ΠΑΣΕΒΕ καταγγέλλει τους περιφερειακούς σύμβουλους ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και υπερψήφισαν την αδειοδότηση.
Πιο αναλυτικά, σε ανκοίνωσή της η Πανελλαδική Αντιμονοπωλιακή Συσπείρωση Επαγγελματιών – Βιοτεχνών – Εμπόρων σημειώνει:
Η επέλαση εδώ και αρκετά χρόνια των πολυεθνικών και μονοπωλιακών ομίλων στο εμπόριο, είναι και στα Χανιά μια πραγματικότητα. Γνωστά τα οδυνηρά αποτελέσματα για τον μικροέμπορο αλλά και για τον εργαζόμενο.
Το «επιχειρώ», είναι για τις πολυεθνικές ένας δρόμος στρωμένος με προκλητικά ευνοϊκούς προς όφελος τους, νόμους φορολογικής ελάφρυνσης και εύρυθμης λειτουργίας. Νόμους που ,ταυτόχρονα, σημαίνει συνθήκες «γαλέρας» για τους εργαζόμενους σε αυτές.
Εξάλλου, αυτός είναι και γενικότερα ο δρόμος της περιβόητης «ανάπτυξης» και της «ανταγωνιστικότητας», που εφαρμόζεται σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε χώρες με ή και χωρίς μνημόνια.
Ακριβώς σ’ αυτό το δρόμο, βάδισε και η απόφαση που πήρε η πλειοψηφία του περιφερειακού συμβουλίου την Τετάρτη 14/1/2015, στο Ηράκλειο, σχετικά με την ίδρυση και λειτουργία ενός υποκαταστήματος μεγάλης πολυεθνικής στα Χανιά.
Για τους μικρούς εμπόρους και όλους όσους «ματώνουν» στην καθημερινότητα τους και αγωνιούν για την επιβίωση τους, είναι τουλάχιστον εχθρική και σίγουρα βλαπτική η στάση όσων υπερψήφισαν για την αδειοδότηση του πολυκαταστήματος.
Υποκριτική η στάση αυτών που από τη μια ψηφίζουν νόμους που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων και από την άλλη έχουν το θράσος να φωνάζουν για το πόσο διαφορετικά συμφέροντα υπάρχουν μεταξύ μικροέμπορων και πολυεθνικών
Επικίνδυνη η στάση αυτών που, από τη μια πίνουν νερό στο όνομα του ευρωενωσιακού δρόμου «ανάπτυξης» και από την άλλη κόπτονται για τους Χανιώτες εμπόρους και τα συμφέροντά τους .
Με βάση τα παραπάνω, ως ΠΑΣΕΒΕ, καταγγέλλουμε τους Χανιώτες περιφερειακούς συμβούλους της Ν.Δ και του ΠΑ.ΣΟ.Κ που υπερψήφισαν για την αδειοδότηση.
Καταγγέλλουμε, επίσης, και αυτούς που ενώ καταψήφισαν την αδειοδότηση, δε λένε ποτέ κουβέντα για τον ρόλο της Ε.Ε. και τις κατευθύνσεις που δίνει και ταυτίζονται και αυτοί με τη λογική της «ανταγωνιστικότητας». Τη λογική, δηλαδή, που κλείνει τον κάθε μικρό έμπορο και ωφελεί τα μονοπώλια.
Στην θέση 10 ο Τσίπρας, στη θέση 11 ο Κουτσούμπας | Φωτό
Στην ίδια πτήση για Θεσσαλονίκη βρέθηκαν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας και ο γενικός γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, όπως αποκαλύπτει η φωτογραφία που δημοσιεύουν σήμερα «Τα Νέα».
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας, οι δύο πολιτικοί βρέθηκαν στην ίδια πτήση για τη συμπρωτεύουσα και κάθισαν με διαφορά μίας θέσης: στη 10 ο κ. Τσίπρας και στην 11 ο κ. Κουτσούμπας.
Ωστόσο, δεν έχει γίνει γνωστό εάν οι δυο τους είχαν έστω μια σύντομη συνομιλία μεταξύ τους.
Μένει να φανεί αν η συνύπαρξη θα τελειώσει εκεί ή θα συνεχίσει σε μία μεγάλη κυβέρνηση της Αριστεράς.
Ο Ντάριο Φο για τον ΣΥΡΙΖΑ: Αποδείξατε ότι είστε η αλλαγή στην πράξη
“Όταν καταλαβαίνουν ότι ένα κίνημα μεγαλώνει και φουντώνει, αρχίζουν να μιλούν για φόβο, ότι η αλλαγή κυβέρνησης στην Ελλάδα θα αποτελέσει μια καταστροφή για το νόμισμα”, υπογραμμίζει στην “Αυγή” ο Ντάριο Φο, ο άνθρωπος που σημάδεψε με το τεράστιο και δημιουργικό του έργο τη φαντασία και την αυταπάτη για έναν καλύτερο κόσμο χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους.
Ολόκληρη η συνέντευξη:
* Η σάτιρα βρέθηκε στο στόχαστρο των ισλαμιστών φονταμενταλιστών…
Δεν μπορεί να σκοτώνεις. Δεν μπορείς να πυροβολείς ποτέ στο όνομα του θεού, ανεξάρτητα σε ποιον θεό πιστεύει ο καθένας, όπως είπε και ο Πάπας Φραγκίσκος. Η σάτιρα είναι ένα αποτελεσματικό όπλο εναντίον της εξουσίας και γι’ αυτό έχουν προσπαθήσει να την καθυποτάξουν διαχρονικά. Δεν μπορούν να σκοτώσουν τη σάτιρα και την ελευθερία.
* Μπορούν όμως να δαιμονοποιήσουν όχι μόνο τη σάτιρα, αλλά αξίες, πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις, όπως συμβαίνει τις τελευταίες εβδομάδες εν όψει των εκλογών στην Ελλάδα…
Όταν καταλαβαίνουν ότι ένα κίνημα μεγαλώνει και φουντώνει αρχίζουν να μιλούν για φόβο. Ανακαλύπτουν τον φόβο και τον κίνδυνο. Αυτή τη φορά προσπαθούν να δημιουργήσουν τον φόβο για το πώς θα ζήσουμε χωρίς την Ευρώπη και το νόμισμά της, το ευρώ. Ότι η αλλαγή κυβέρνησης στην Ελλάδα θα αποτελέσει μια καταστροφή για το νόμισμα. Δεν πρέπει να καταφέρουν να μπλοκάρουν κανέναν.
Η ευφυΐα και η διορατικότητα του ελληνικού κινήματος ήταν ότι κατάφερε να πει: “Σταματήστε, πρέπει να κάτσουμε να συζητήσουμε και να σκεφτούμε όλοι μαζί”. Πρέπει να βρούμε μια λύση μαζί. Αποδείξατε ότι πρέπει να υπάρχει μια αλλαγή όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη, ότι πρέπει να μιλήσουμε με τους απελπισμένους, αυτούς που οδηγήθηκαν σε απόγνωση από την κρίση, ότι πρέπει να συμμετέχει η κοινωνική βάση για τα προβλήματα που την αφορούν. Είναι πολύ σημαντικό. Αυτός είναι ο βασικός λόγος της επιτυχίας σας.
* Μετά την ψήφιση της απελευθέρωσης των απολύσεων, η Ιταλία οδηγείται στην εκλογή νέου προέδρου της δημοκρατίας…
Πάνω απ’ όλα πρέπει να ενημερώσουμε τον κόσμο, γιατί δυστυχώς είναι απληροφόρητος. Ο κόσμος έχει την τάση να ξεχνά αυτούς που τον εξαπατούν. Πρέπει λοιπόν να τον ενημερώσουμε από την αρχή, να του θυμίσουμε τι έκαναν οι άνθρωποι που τον κυβερνούν. Πρέπει να κάνουμε μια μεγάλη αντιπληροφόρηση εναντίον της εξουσίας. Γιατί η εξουσία και αυτοί που μας κυβερνούν συνεχίζουν να μας διηγούνται τις ίδιες ψευτιές εδώ και μια εικοσαετία. Ο κόσμος ξεχνάει ότι έπεσε θύμα απάτης. Γιατί κάθε χρόνο καταλαβαίνουμε ότι δεν θα κάνουν πραγματικές μεταρρυθμίσεις, δεν είναι αλήθεια ότι θα καταργήσουν την πιο άτιμη νομοθεσία, δεν είναι αλήθεια ότι… Τότε λοιπόν θα πρέπει να επιμορφώσουμε, να ξαναμορφώσουμε τον κόσμο.
Σαν τους καλούς δασκάλους θα πρέπει να επαναλάβουμε το μάθημα. Δεν θα πρέπει να περιοριστούμε να πούμε μόνο μελετήστε και διαβάστε. Θα πρέπει να τους πούμε ελάτε να επαναλάβουμε αυτά που μάθαμε.
* Η απάντηση θα πρέπει να δοθεί στο πολιτιστικό και πολιτικό επίπεδο;
Ασφαλώς. Γιατί οι αντίπαλοί μας κοιτούν να μας πλήξουν πρωτίστως στο πολιτιστικό επίπεδο, στα θεάματα, στο θέατρο, στη λογοτεχνία. Χτυπούν τα θεμέλια, τις βάσεις μας. Τι θα ήταν η Ελλάδα χωρίς τον πολιτισμό και την κουλτούρα της; Δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ ότι η Αθήνα είναι παρούσα στη μνήμη όλων των λαών της Ευρώπης κυρίως χάρη στον πολιτισμό και στην κουλτούρα της. Η Σπάρτη, που είχε στρατιώτες και ήρωες, χάθηκε. Δεν είχαν ποιητές, θέατρα και μουσική, γιατί δεν ήταν δημιουργικοί.
* Η κουλτούρα και γενικότερα ο πολιτισμός αποτελούν βασικά θύματα της πολιτικής των Μνημονιών. Διανύουμε μια περίοδο αναλφαβητισμού…
Ένας λαός χωρίς κουλτούρα είναι ένας ανίσχυρος λαός. Γίνεται με ευκολία δεσμώτης. Πρέπει να κάνουμε μεγάλη δουλειά ενημέρωσης. Το πρόβλημα του ελληνικού λαού, όπως του ισπανικού, του ιταλικού και των άλλων λαών είναι ότι είναι ανενημέρωτοι. Ακόμη και εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε ενημερωμένοι. Και αποτελεί μια μεγάλη αδυναμία.
* Στο βιβλίο σας “Τσιούλια, ο κακοποιός”, που κυκλοφόρησε το φθινόπωρο αναφέρεστε στη διαφθορά στη Ρώμη πριν από περίπου δύο αιώνες. Φαίνεται ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Μπορεί να υπάρξει όμως κάποια ρήξη; Μπορεί να δημιουργηθεί κάτι καινούργιο;
Για να φτιάξουμε κάτι καινούργιο, θα πρέπει να γνωρίζουμε καλά την Ιστορία του παρελθόντος. Στην Ιταλία είχαμε έναν άνθρωπο ανεκτίμητης αξίας, τον Αντόνιο Γκράμσι, που ίδρυσε το Κομμουνιστικό Κόμμα. Ο Γκράμσι έλεγε: “Εάν δεν ξέρεις από πού έρχεσαι, δεν θα μπορέσεις ποτέ να αποφασίσεις να πας εκεί που πιστεύεις ότι θέλεις να φτάσεις”. Αυτό που ζήσαμε εμείς το έζησαν και οι παππούδες μας. Η απάτη γίνεται με τον ίδιο τρόπο. Οι κλέφτες που δεν πάνε ποτέ φυλακή. Το ίδιο πράγμα. Η διαφθορά. Να κλέβεις το κράτος. Πράγματα που επαναλαμβάνονται σε όλους τους πολιτισμούς. Γι’ αυτό όταν θα ξέρουμε την τεχνική του αντιπάλου μας, θα έχουμε την πιθανότητα να τον κερδίσουμε.
* Είμαστε δηλαδή σε μια διαρκή αναζήτηση της κοινωνικής δικαιοσύνης…
Βεβαίως. Πρέπει να κάνουν τον λαό να πιστέψει ότι είναι αμαθής και ανίδεος από πάντα. Πρέπει να μάθουμε μαζί με τον κόσμο ότι ο πολιτισμός και η κουλτούρα είναι δικό μας έργο. Των χαμηλών τάξεων, των ταπεινωμένων τάξεων, των απονεκρωμένων στρωμάτων. Είναι η επίσημη κουλτούρα που μας διηγήθηκε το αντίθετο. Το ελληνικό θέατρο προέρχεται από τη λαϊκή παράδοση και όχι από τους πάνω. Οι κωμωδίες αποτελούν έργο το λαού. Γι’ αυτό και τις μάθαιναν. Γιατί αποτελούν ένα τρομερό όπλο.
* Στο νέο βιβλίο σας, που θα κυκλοφορήσει σε λίγες ημέρες με τίτλο “Υπάρχει ένας τρελός βασιλιάς στη Δανία” αναζητείτε τους σκοτεινούς διαδρόμους της εξουσίας, του διαφωτισμού και της επανάστασης;
Το βιβλίο βασίζεται σε ανέκδοτα ντοκουμέντα. Μια περιπέτεια που εμπλέκονται τρία άτομα και που θα οδηγήσει στην κατάργηση των βασανιστηρίων, την ελευθερία του Τύπου, την κατάργηση των προνομίων της κάστας και την προώθηση της κουλτούρας και της παιδείας.
Λίγα λόγια για τον Ντάριο Φο
Ο Ντάριο Φο, δραματουργός, ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας, σκιτσογράφος, σκηνογράφος, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως γελωτοποιός της εξουσίας. Βραβεύτηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1997, ενώ είχε προταθεί και το 1975. Συγγραφέας εκατοντάδων κωμωδιών και ακούραστος θεατρίνος. Το τελευταίο βιβλίο που εξέδωσε με τη Φράνκα Ράμε είχε τον τίτλο “Η άγνωστη Κάλας”.
Η ιστορία του Ντάριο Φο και της Φράνκα Ράμε ακολουθεί μια παράλληλα πορεία με τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στην Ιταλία και στον υπόλοιπο κόσμο. Ο Φο και η Ράμε ξεκίνησαν τη Μαχητική Κόκκινη Βοήθεια και τη σάτιρα σαν εργαλείο εναντίον της εξουσίας χρησιμοποιώντας τις διαλέκτους της Βορείου Ιταλίας. Λογοκρίθηκε και κυνηγήθηκε από τη δημόσια ραδιοτηλεόραση και τις νεοφασιστικές ομάδες, ενώ αποτελεί ένα σύμβολο για τη δημοκρατική, κοσμική, προοδευτική και κινηματική Ιταλία. Ο Ντάριο Φο υποστηρίζει στην Ιταλία το Κίνημα Πέντε Αστέρων του Γκρίλο.
“Σταγώνες”: O αγώνας του Αποπηγαδίου για το νερό και τη ζωή σήμερα στην ΚΡΗΤΗ 1
Κάθε λεπτό που περνά, ο χρόνος φαίνεται τελειώνει, όχι μίας κυβέρνησης αλλά μίας ολόκληρης εποχής. Όμως, για να έρθει αυτό το τέλος συντέλεσαν και συντελούν πολλοί αγώνες.
Και στην Κρήτη, οι αγώνες των πολιτών είχαν αντίκτυπο. Κι ένας από τους πιο σημαντικούς αγώνες είναι αυτός που δίνεται, ακόμα και σήμερα για το νερό. “Στ-αγώνες” το ονόμασε η Νέλλη Ψαρρού, θεωρώντας ότι η σωτηρία του πιο πολύτιμου αγαθού, του νερού, εμπεριέχει μέσα του την έννοια του αγώνα. Νερό, το οποίο οφείλουμε να διαφυλάσσουμε, σταγόνα τη σταγόνα. Τόσο πολύτιμο είναι.
Σημαντικό τμήμα του ντοκιμαντέρ αφιερώνεται στον αγώνα των κατοίκων του Αποπηγαδίου.
Εκεί, όπως σημειώνει και η σκηνοθέτης “εδώ και μια δεκαετία λαμβάνει χώρα η πιο εξόφθαλμη υφαρπαγή των ιδιοκτησιών των κατοίκων της περιοχής χάριν της γαλλικής πολυεθνικής εταιρείας ενέργειας EDF και η παραχώρηση των υπόγειων αποθεμάτων νερού ως αποθήκη ενέργειας. Να σημειωθεί πως τα υδατικά αποθέματα που η κυβέρνηση χαρίζει στην εταιρεία αποτελούν την αποθήκη νερού όλης της επαρχίας Σελίνου.”
Κι αφού ολοκληρώθηκε μία σειρά προβολών σε περιοχές της Κρήτης, πριν ξεκινήσει ένας δεύτερος κύκλος προβολών, σε συνεργασία με την Κρητική Τηλεόραση 1, θα γίνει προβολή μέσω των τηλεοπτικών δεκτών του τμήματος του ντοκιμαντέρ για το Αποπηγάδι.
Όλα αυτά, μόλις λίγες ημέρες πριν την εκλογική διαδικασία της 25ης Ιανουαρίου. Η προβολή θα γίνει σήμερα Τετάρτη 21 Ιανουαρίου, αμέσως μετά το τέλος της εκπομπής του δημοσιογράφου Νίκου Αγγελάκη “Χθες – Σήμερα – Αύριο”, περίπου στις 16.30.
Ανεξάρτητη έρευνα
Οι συντελεστές του ντοκιμαντέρ ταξίδεψαν συνολικά σε 5 περιοχές ανά την Ελλάδα (Βόλος-Πήλιο, Θεσσαλονίκη, Σκουριές Χαλκιδικής, Ασωπός ποταμός και Αποπηγάδι) προκειμένου να αναδείξουν τα πολλαπλά προβλήματα σχετικά με το νερό, αλλά και τους αγώνες των κατοίκων ενάντια στη λεηλασία του τόπου τους. Είναι μια συνολική έρευνα που σκοπό έχει να ευαισθητοποιήσει, να ενημερώσει και να συνδέσει τον πολύτιμο αυτόν πόρο, το νερό, με τους αγώνες για τη φύση, τη ζωή και την ελευθερία.
Το ντοκιμαντέρ αυτό δημιουργήθηκε με την οικονομική ενίσχυση ατόμων και ομάδων, ύστερα από κάλεσμα μέσω διαδικτύου, αλλά και με την εκ των υστέρων εθελοντική συνεισφορά των συμπολιτών μας σε κάθε προβολή – που είναι ανοιχτή στο κοινό χωρίς εισιτήριο. Η χρηματοδότηση “από τα κάτω” εξασφάλισε την αντικειμενικότητα και αμεροληψία στην έρευνα, με σκοπό να σπάσει την παραπληροφόρηση των καθοδηγούμενων ΜΜΕ που εξυπηρετούν τις κυβερνητικές προθέσεις.
Η ομάδα
Η βασική ομάδα του ντοκιμαντέρ ξεκίνησε από την Κρήτη και, τυχαίως, πλαισιώθηκε από ανθρώπους που προέρχονται από αυτήν με κάποιον τρόπο. Η ιδέα, καθώς και η έρευνα και το στήσιμο της παραγωγής ανήκουν στη Νέλλη Ψαρρού, πολιτική επιστήμονα και συγγραφέα, που επέλεξε ως τόπο της τα Χανιά εδώ και τρία χρόνια, όταν αποφάσισε να κάνει τη δική της αποκέντρωση από την Αθήνα. Η σχέση της με την Κρήτη πηγαίνει χρόνια πίσω, το 2003, όταν δίδασκε στο τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (Ρέθυμνο). Τα γυρίσματα πραγματοποίησε μαζί με την εξαιρετική φωτογράφο Στέλλα Μελιγκουνάκη, που κατάγεται από Χανιά-Ηράκλειο και εργάζεται στο Ηράκλειο.
Την αρχική αυτή ομάδα πλαισίωσαν λίγοι ακόμη επαγγελματίες από τον χώρο του ντοκιμαντέρ: ο μουσικός Χρήστος Γαρμπιδάκης από τα Χανιά, ο μοντέρ Γιάννης Φραγκουλάκης από την Αθήνα με καταγωγή από το Ηράκλειο, και ο Παντελής Παντελόγλου από την Αθήνα, δίνοντας ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα που τιμήθηκε από τον κόσμο που το παρακολούθησε σε Ελλάδα και εξωτερικό “διαφημίζοντάς” το από στόμα σε στόμα. Την καταξίωση από το κοινό ακολούθησε και η επίσημη βράβευση στο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Χαλκίδας (Νοέμβριος 2014), όπου τιμήθηκε με το ειδικό βραβείο “Γιώργος Κολόζης”. Η ομάδα του ντοκιμαντέρ αισθάνεται ιδιαίτερη χαρά για το κλείσιμο αυτής της κοπιαστικής και δημιουργικής χρονιάς με την προβολή στην Παλαιόχωρα διότι με την προβολή των Σταγώνων από τον Μάρτιο ως σήμερα έγινε γνωστή πανελλαδικώς η τόσο άγνωστη ως σήμερα ιστορία του Αποπηγαδίου και η αγωνία των κατοίκων να σώσουν τον τόπο τους.
Το ντοκιμαντέρ Σταγώνες είναι ελεύθερα αναρτημένο στην ιστοσελίδα www.stagonesdoc.gr, και με αγγλικούς υπότιτλους. Μπορεί κανείς ελεύθερα να το προβάλει, χωρίς αντίτιμο, με όποιον τρόπο θεωρεί καλύτερο για την ενημέρωση του κόσμου. Τηλεοπτικά έχει προβληθεί ολόκληρο μέσω της ΕΤ3 ενώ στην Κρήτη τμήμα του θα προβληθεί για πρώτη φορά μέσω της Κρητικής Τηλεόρασης 1.
Συντονιστείτε λοιπόν, αυτή την Τετάρτη 21 Ιανουαρίου στις 16.30 στην ΚΡΗΤΗ 1.
Και στηρίξετε αυτή την προσπάθεια, που χρηματοδοτείτε μόνο από τους πολίτες, επισκεπτόμενοι την ιστοσελίδα του ντοκιμαντέρ και προσφέροντας ένα μικρό ποσό.
Ή, μέσω τραπεζικού λογαριασμού εδώ:
Τράπεζα Πειραιώς
αρ. λογαριασμού:
6832 123 205 445
ΙΒΑΝ GR47017 1832 00068321 2320 5445
Αιτιολογία: “Σταγώνες”
5 νέες κορυφαίες εταιρείες κρουαζιέρας για πρώτη φορά στο Λιμένα της Σούδας και στα Χανιά το 2015 και το 2016 – 90.000 επιβάτες το 2015 | Πίνακες
Σε μεγάλη αύξηση επισκεψιμότητας του λιμανιού της Σούδας από κρουαζιερόπλοια αναφέρεται το Λιμενικό Ταμείο Χανίων αφού 5 νέες κορυφαίες εταιρείες κρουαζιέρας θα επικσεφθούν για πρώτη φορά το Λιμένα της Σούδας και τα Χανιά για το 2015 και το 2016. Σε σχετική ανακοίνωσή σημειώνεται ότι αναμένεται σημαντική αύξηση με 68 αφίξεις κρουαζιεροπλοίων και 90.000 επιβάτες στα Χανιά το 2015.
Πιο αναλυτικά, σε σχετικό δελτίο τύπου αναφέρονται τα εξής:
Σε μια δύσκολη αντικειμενικά χρονική περίοδο λόγω των γεωπολιτικών εξελίξεων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά και των αποδρομολογήσεων κρουαζιερόπλοιων από την Μεσόγειο προς την Ασία, την Αυστραλία και την Καραϊβική, ο Λιμένας της Σούδας και ο προορισμός των Χανίων κερδίζει τις προτιμήσεις όχι μόνο των υφιστάμενων εταιρειών διαχείρισης κρουαζιερόπλοιων, αλλά το κυριότερο νέων και πολύ σημαντικών εταιρειών.
Συγκεκριμένα, οι κορυφαίες παγκοσμίως εταιρείες διαχείρισης κρουαζιερόπλοιων MSC Cruises, Crystal Cruises, Costa Cruises, Princess Cruises και Aida Cruises μας ενημέρωσαν επίσημα ότι θα πραγματοποιήσουν προσεγγίσεις για πρώτη φορά στο Λιμένα της Σούδας. Η MSC Cruises τον Μάιο 2015, η Crystal Cruises τον Σεπτέμβριο 2015, η Costa Cruises τον Νοέμβριο 2015, η Princess Cruises τον Απρίλιο 2016 και η Aida Cruises τον Νοέμβριο 2016.
Η MSC Cruises θεωρείται μία από τις κορυφαίες εταιρείες διαχείρισης κρουαζιερόπλοιων διεθνώς, διαθέτοντας έναν υπερσύγχρονο στόλο και ένα υψηλού επιπέδου προϊόν κρουαζιέρας στους επιβάτες της. Η Costa Cruises, η Princess Cruises και η Aida Cruises ανήκουν στην μεγαλύτερη εταιρεία διαχείρισης κρουαζιερόπλοιων διεθνώς την Carnival Corporation, με εξίσου σύγχρονο στόλο και προϊόν κρουαζιέρας. Η Crystal Cruises είναι επίσης διάσημη εταιρεία για την υψηλή ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρει στους επιβάτες της και συνεχώς βρίσκεται στην κορυφή των αξιολογήσεων στην κατηγορία της (μεσαίου/μεγάλου μεγέθους και υπερπολυτελή).
Ειδικά η Princess Cruises, εγκαινίασε πρόσφατα (2013 & 2014) δύο από τα πιο σύγχρονα και μεγάλα κρουαζιερόπλοια διεθνώς, το Royal Princess και το Regal Princess που διαθέτουν πλούσιες ανέσεις και εντυπωσιακές καινοτομίες. Η εν λόγω εταιρεία φημίζεται για τις κρουαζιέρες του γύρου του κόσμου (World Cruises) που σε διάστημα σχεδόν 4 μηνών προσεγγίζουν γνωστούς και άγνωστους προορισμούς ανά τον κόσμο, προσελκύοντας υψηλού επιπέδου επιβάτες. Σε αυτό το πλαίσιο άλλωστε θα είναι και η προσέγγιση που θα έχει η εταιρεία στον Λιμένα της Σούδας, γεγονός επίσης που έχει ιδιαίτερη σημασία για το λιμάνι και τον προορισμό (world cruise port of call/destination). Αξίζει να σημειωθεί ότι στη συγκεκριμένη παγκόσμια κρουαζιέρα (world cruise 2016), το κρουαζιερόπλοιο θα προσεγγίσει στην Ελλάδα μόνο στα Χανιά και στη Ρόδο.
Το γεγονός ότι πέντε νέες κορυφαίες εταιρείες διαχείρισης κρουαζιερόπλοιων, με νέα κρουαζιερόπλοια επισκέπτονται για πρώτη φορά το Λιμένα της Σούδας, είναι εξαιρετικά σπουδαίο καθώς αναβαθμίζει σημαντικά τον προορισμό των Χανίων στο χάρτη της κρουαζιέρας διεθνώς.
Αυτές οι πολύ θετικές εξελίξεις είναι αποτέλεσμα της στρατηγικής που εφαρμόζει από τον Σεπτέμβριο του 2013 το Λ.Τ.Ν.Χ. και η Λιμενική Επιτροπή, στηριζόμενη σε δύο βασικούς πυλώνες:
1) Την εξωστρέφεια με την απευθείας επικοινωνία με τις μεγαλύτερες εταιρείες διαχείρισης κρουαζιερόπλοιων παγκοσμίως στα κεντρικά τους γραφεία και παράλληλα
2) Την βελτίωση-αναβάθμιση των υποδομών και των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους επιβάτες και τα κρουαζιερόπλοια και τον γενικότερο εξωραϊσμό του Λιμένα της Σούδας.
Τονίζεται ότι η παρουσία των εν λόγω εταιρειών για πρώτη φορά στο Λιμένα της Σούδας και στα Χανιά, είναι το άμεσο αποτέλεσμα από τις κατ’ ιδίαν επαφές που έγιναν στα κεντρικά γραφεία των εταιρειών στις Η.Π.Α. (Δεκέμβριος 2013, Δεκέμβριος 2014) και στην Ευρώπη (Φεβρουάριος 2014, Μάιος 2014), αλλά και την παρουσία του Λ.Τ.Ν.Χ. με δικό του περίπτερο στις μεγάλες διεθνείς εκθέσεις κρουαζιέρας στις Η.Π.Α. (Μάρτιος 2013, Μάρτιος 2014) και στην Ευρώπη (Σεπτέμβριος 2013, Σεπτέμβριος 2014). Στις συναντήσεις αυτές στα γραφεία των εταιρειών έγιναν αναλυτικές τεχνικές παρουσιάσεις των παρεχόμενων υπηρεσιών, των υποδομών και των βελτιώσεων του Λιμένα της Σούδας, του αγκυροβολίου του Ενετικού Λιμένα και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του προορισμού των Χανίων και ταυτόχρονα «χτίζεται» μια προσωπική συνεχής επικοινωνία και συνεργασία με τα υψηλόβαθμα στελέχη των εταιρειών.
Το 2014 ήταν μια δύσκολη χρονιά στον τομέα της κρουαζιέρας για την Ελλάδα και ιδιαίτερα για τα Χανιά, λόγω της μετακίνησης του κρουαζιερόπλοιου Navigator of the Seas από την Μεσόγειο στην Καραϊβική για λόγους που δεν είχαν να κάνουν με την ικανοποίηση από το λιμάνι και τον προορισμό των Χανίων, αλλά για λόγους πολιτικής-στρατηγικής της εταιρείας η οποία μείωσε το 2014 τα κρουαζιερόπλοιά της στην Μεσόγειο δρομολογώντας τα σε άλλες περιοχές. Παρόλα αυτά είναι πολύ σημαντικό ότι είχαμε 8 νέες εταιρείες διαχείρισης κρουαζιεροπλοίων που για πρώτη φορά ήρθαν στο Λιμένα της Σούδας και στα Χανιά αυξάνοντας τις εταιρείες που έρχονται από 8 σε 16, το οποίο δείχνει ότι το Λιμάνι της Σούδας και τα Χανιά διατηρούν την δυναμική τους και καθιερώνονται με σταθερά βήματα στον τομέα της κρουαζιέρας.
Αυτό επιβεβαιώνεται και από τα μέχρι σήμερα στοιχεία των αφίξεων κρουαζιεροπλοίων για την τουριστική περίοδο του 2015 τα οποία είναι εξαιρετικά θετικά και παρουσιάζουν μια πολύ σημαντική αύξηση σε σχέση με το 2014, καθώς ουσιαστικά ο Λιμένας της Σούδας και τα Χανιά επανέρχονται στα μεγέθη του 2013 και του 2012 με 68 συνολικά αφίξεις (Λιμάνι Σούδας και Ενετικό Λιμάνι Χανίων) κυρίως πολυτελών και υπερπολυτελών κρουαζιερόπλοιων και περίπου 90.000 επιβάτες. Αυτό φανερώνει ξεκάθαρα την δυναμική και την ελκυστικότητα που έχει πλέον ο Λιμένας της Σούδας και ο προορισμός των Χανίων.
Χαρακτηριστικό είναι και το γεγονός του τριπλασιασμού των προσεγγίσεων και της αύξησης της δυναμικότητας των κρουαζιερόπλοιων του Ομίλου της Royal Caribbean International, που από 9 το 2014 γίνονται 31 το 2015 με τα πλοία άνω των 2.000 επιβατών από 5 το 2014 να γίνονται 21 το 2015.
Τέλος, τονίζεται ότι για το άμεσο μέλλον, για το 2016 και το 2017, οι προσπάθειες του Λ.Τ.Ν.Χ. θα συνεχιστούν το ίδιο επίμονα και μεθοδικά με στόχο την προσέλκυση νέων, μεγάλων και σημαντικών εταιρειών διαχείρισης κρουαζιερόπλοιων και την καθιέρωση διεθνώς του Λιμένα της Σούδας και του προορισμού των Χανίων στον ποιοτικό τουρισμό κρουαζιέρας, συμβάλλοντας στην οικονομική ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής των Χανίων.
Ο Πρόεδρος
Λιμενικού Ταμείου Νομού Χανίων
Κωνσταντίνος Μπροκαλάκης
Πολιτικός Μηχανικός MSc
Οι εκπληκτικές φωτογραφίες του Κωνσταντίνου Μάνου από την Κρήτη της δεκαετίας του ’60 στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης | Φωτός
Συνεχίζεται η έκθεση “Κωνσταντίνος Μάνος – A GREEK PORTFOLIO, 50 χρόνια μετά”. Τα εγκαίνια της έκθεσης έγιναν στις Αίθουσες Περιοδικών Εκθέσεων του Ιστορικού Μουσείου Κρήτης στις 15 Νοεμβρίου και συνεχίζεται έως τις 14 Φεβρουαρίου.
Πιο αναλυτικά, η Εταιρία Κρητικών Ιστορικών Μελετών ολοκληρώνει τον κύκλο των περιοδικών της εκθέσεων για το έτος 2014 με μία νοσταλγική έκθεση του Μουσείου Μπενάκη με τίτλοΚωνσταντίνος Μάνος | A GREEK PORTFOLIO |50 Χρόνια μετά. Την έκθεση επιμελήθηκε, τον περασμένο χρόνο, ο Γιάννης Δήμου. Με άξονα τη δημιουργική συνεργασία του Ιστορικού Μουσείου με το Μουσείο Μπενάκη, η παρούσα έκθεση διαδέχεται την περιοδική έκθεση Ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος μεταξύ Βενετίας και Ρώμης στο πλαίσιο του εορτασμού του Έτους Γκρέκο (2014), η οποία εγκαθίσταται στο Μουσείο Μπενάκη και θα εγκαινιαστεί στην οδό Πειραιώς στις 20 Νοεμβρίου 2014.
Στη νέα περιοδική έκθεση του Ιστορικού Μουσείου Κρήτης ενενήντα τέσσερις (94) φωτογραφίες από τον φακό του διακεκριμένου φωτογράφου Κωνσταντίνου Μάνου θα μας μεταφέρουν στα απομακρυσμένα χωριά και νησιά της Ελλάδας -με έμφαση στην Κρήτη- της δεκαετίας του 1960, όπου ο Μάνος μας καλεί συνοδοιπόρους σ’ ένα σκηνικό αγροτικής απλότητας και γαλήνης. Πέρα από το εθνολογικό-ιστορικό ενδιαφέρον, η ποιητική ικανότητα του φακού του Μάνου δημιουργεί εικόνες διαχρονικές που αποπνέουν τη μοναδικότητα του τοπίου και των κατοίκων του.
Το Ιστορικό Μουσείο και η Περιφέρεια Κρήτης ανέλαβαν την άρτια παρουσίαση της έκθεσης στο Ηράκλειο, την οποία σχεδίασε και επιμελήθηκε -σε συνεργασία με την ομάδα του Ιστορικού Μουσείου Κρήτης- η κυρία Αλίκη Τσίργιαλου, υπεύθυνη του Φωτογραφικού Αρχείου του Μουσείου Μπενάκη. Για την έκθεση στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης η Αλίκη Τσίργιαλου γράφει:
«Με αφορμή τη συμπλήρωση των 50 χρόνων από τη δημιουργία της πολυβραβευμένης ενότητας φωτογραφιών A Greek Portfolio, ο Κωνσταντίνος Μάνος επανεξετάζει τις λήψεις που πραγματοποίησε κατά το διάστημα 1961-1964 (και συμπληρώθηκαν το 1967), όταν περιηγήθηκε τη γη των γονιών του από άκρη σε άκρη, ως ένας φιλικός παρατηρητής, δίχως βιασύνη και συγκεκριμένο σχέδιο και μας προσφέρει μια διαφορετική ανάγνωση του υλικού του. Οι μεγάλου μεγέθους πρωτότυπες εκτυπώσεις αποτελούν λήψεις που επέλεξε ο ίδιος το 1972 για να εικονογραφήσει το ομότιτλο λεύκωμά του.
Αντίθετα, τα θέματα που παρουσιάζονται στα μικρότερα κάδρα σταχυολογήθηκαν από τα 219 πρωτότυπα τυπώματα που πρόσφατα δώρισε ο δημιουργός στο Φωτογραφικό Αρχείο του Μουσείου Μπενάκη και τα οποία δεν συμπεριέλαβε κατά τη σύνθεση του βιβλίου A Greek Portfolio. Οι δύο αυτές ενότητες έρχονται σε διάλογο καθώς στο σύνολό τους αποτελούν αξιόλογα δείγματα της γραφής του. Μολονότι δεν είχαν την ίδια προβολή, οι εικόνες που για πρώτη φορά μας αποκαλύπτει ο Μάνος αποπνέουν χάρη στην ποιητική του ικανότητα τη μοναδικότητα του τοπίου και των κατοίκων του. Η προσέγγιση των θεμάτων του ξεχωρίζει από την έως τότε φωτογραφική απεικόνιση της χώρας και λειτουργεί ως εφαλτήριο στους νέους φωτογράφους για μια διαφορετική απόδοση της ελληνικής υπαίθρου».
Ο κατάλογος της έκθεσης και τα λευκώματα του Κ. Μάνου A Greek Portfolio καιAmerican Color θα διατίθενται στο Πωλητήριο του ΙΜΚ.
Ο ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ
Ο Κωνσταντίνος Μάνος γεννήθηκε στην πόλη Κολούμπια της Νότιας Καρολίνας των Η.Π.Α. από έλληνες γονείς. Με τη φωτογραφία ήρθε σε επαφή για πρώτη φορά στα δεκατρία του χρόνια, ως μέλος της φωτογραφικής λέσχης του σχολείου του. Στο πανεπιστήμιο ανακάλυψε τον Henri Cartier-Bresson και το έργο του. Έχοντας βρει τον μέντορά του, απέκτησε αμέσως την πρώτη του μηχανή Leica με την οποία πραγματοποίησε τις πρώτες του λήψεις σ’ ένα μικρό νησί απέναντι από τα παράλια της Νότιας Καρολίνας, όπου κατοικούν απόγονοι σκλάβων που εργάζονταν σε φυτείες. Σε ηλικία μόλις δεκαεννέα ετών προσλήφθηκε ως επίσημος φωτογράφος της Συμφωνικής Ορχήστρας της Βοστόνης για το καλοκαιρινό της φεστιβάλ. Η συνεργασία του αυτή οδήγησε το 1961 στην έκδοση του πρώτου του βιβλίου με τίτλο Portrait of Α Symphonyπου περιλαμβάνει στιγμιότυπα από πρόβες και παραστάσεις της ορχήστρας στο ωδείο της πόλης.
Αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνας το 1954 με πτυχίο στην αγγλική λογοτεχνία και για τα επόμενα δύο χρόνια υπηρέτησε στον αμερικανικό στρατό. Μετά τη λήξη της στρατιωτικής του θητείας εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη και εργάστηκε ως επαγγελματίας φωτογράφος για τα περιοδικά Esquire, Life και Look. Από το 1961 έως το 1963 ο Μάνος έζησε στην Ελλάδα όπου και φωτογράφησε για το λεύκωμα A Greek Portfolio το οποίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1972. Το βιβλίο απέσπασε διακρίσεις στο φωτογραφικό φεστιβάλ της Arles και στο φεστιβάλ βιβλίου της Λειψίας. Το 1999 επανεκδόθηκε με αφορμή την έκθεση των φωτογραφιών του στο Μουσείο Μπενάκη. Εικόνες από τη σειρά αυτή έχουν παρουσιαστεί εκτός των άλλων στο Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγου και στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Παρισιού.
Επιστρέφοντας στις ΗΠΑ εγκαταστάθηκε στη Βοστόνη και συνεργάστηκε με τις εκδόσεις Time-Life συμβάλλοντας μάλιστα στην εικονογράφηση του βιβλίου τους για την Αθήνα. Το 1974, εργάστηκε ως κύριος φωτογράφος του Where’s Boston?, μιας παραγωγής πολυμέσων με θέμα τη ζωή της πόλης 200 χρόνια μετά την Αμερικανική Ανεξαρτησία. Με το πρόγραμμα αυτό συνδέθηκε τόσο η έκδοση του βιβλίου του Bostonians όσο και μια υπαίθρια έκθεση με 152 ασπρόμαυρες φωτογραφίες στις οποίες αποτυπώνεται η ποικιλομορφία των κατοίκων της πόλης.
Από το 1963 ο Μάνος είναι μέλος του διεθνούς πρακτορείου Magnum Photos. Φωτογραφίες του συμπεριλαμβάνονται στις μόνιμες συλλογές σημαντικών ιδρυμάτων όπως του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, του Μουσείου Καλών Τεχνών της Βοστόνης, του Ινστιτούτου Τέχνης του Σικάγου, του Μουσείου Καλών Τεχνών του Χιούστον, της Εθνικής Βιβλιοθήκης του Παρισιού, του Μουσείου Τέχνης Chrysler στο Νόρφολκ, του George Eastman House στο Ρότσεστερ, του Μουσείου Τέχνης της Ατλάντα καθώς και του Μουσείου Μπενάκη.
Το 1982 ο Μάνος πέρασε από την ασπρόμαυρη φωτογραφία στην έγχρωμη. Τα πρώτα δείγματα από το εν εξελίξει έργο του American Color δημοσιεύτηκαν στο ομότιτλο βιβλίο το 1995. Το 2000 δημοσιεύτηκε η συνέχεια αυτής της δουλείας με τον τίτλοAmerican Color 2. To 2003 απέσπασε το βραβείο Leica Medal of Excellence ανάμεσα σε 250 συναδέλφους για την έγχρωμη δουλειά του.
ελc: Οι Έλληνες ήταν επίσης πολύ φτωχοί την περίοδο που κάνατε το ελληνικό πορτοφόλιο σας το 1961…
Κ.Μ.: Ήταν πολύ φτωχοί και εγώ δούλεψα σε χωριά που δεν είχαν καθόλου ρεύμα. Ο κανόνας ήταν ότι έψαχνα να βρω τον πιο υποτυπώδη τρόπο ζωής. Δεν υπήρχαν ψυγεία, τηλεοράσεις, ούτε καν ραδιόφωνα. Ήταν φτωχοί, αλλά υπήρχε αρκετό φαγητό, είχαν στέγη και ρούχα και ήταν περήφανοι. Δεν ήταν καταπιεσμένοι. Είχαν τη ζωή τους, ήταν πολύ ανεξάρτητοι και παρήγαγαν όλα αυτά που χρειάζονταν. Ήταν πολύ φιλόξενοι.
Στην Αμερική δούλεψα πολύ με φτωχούς ανθρώπους. Ακόμα και στο American Color πήγα σε μέρη που θα πήγαινε η εργατική τάξη, οι καθημερινοί άνθρωποι. Δεν πήγα ποτέ σε μέρη που πήγαιναν οι πλούσιοι. Έψαχνα την πρώτη ύλη, ακατέργαστο υλικό για να φτιάξω μια εικόνα made in America, αλλά δεν προσπαθούσα να κάνω ένα ντοκιμαντέρ για την Αμερική.
Χρησιμοποιούσα αυτά τα μέρη, το χρώμα, τη στιγμή και το φως για να φτιάξω μια πιο σουρεαλιστική εικόνα, πιο περίπλοκη.
Υπάρχουν δύο είδη φωτογραφιών: Εκείνες που τις κοιτάς και δεν τις ξανακοιτάς, όπως με τις περισσότερες φωτογραφίες στις εφημερίδες, είναι η φύση τους. Είναι εφήμερες. Οι φωτογραφίες όμως που μπορείς να τις κρεμάσεις στον τοίχο ή που μπορούν να χαραχτούν στη μνήμη σου επειδή είναι πιο περίπλοκες και γεννούν ερωτήματα δεν είναι τόσο πολλές.
ελc: Από ποια οπτική βλέπετε τον άνθρωπο; Σας φαίνεται παράξενος; Τον συμπαθείτε;
Κ.Μ.: Τα ανθρώπινα όντα τα βρίσκω ενδιαφέροντα. Βρίσκω τη σχέση μεταξύ τους ενδιαφέρουσα. Επίσης, τραβά την προσοχή μου ό,τι συμβαίνει σε ένα μέρος, σε συνδυασμό με το φως, το χρώμα και τη διάθεση. Βρίσκω ακόμα και το πιο αμόρφωτο ανθρώπινο ον σαν σώμα και πλαίσιο ενδιαφέρον και μου αρέσει να το χρησιμοποιώ σε σχέση με το περιβάλλον. Η δουλειά μου προσπαθεί να ξεπεράσει τα όρια της τεκμηρίωσης. Κάνω μια τεκμηρίωση προσωπικού είδους, αν χρειάζεται ένας τίτλος.
ελc: Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είστε ένας καλλιτέχνης…
Κ.Μ.: Δε μου άρεσαν ποτέ οι άνθρωποι που δίνουν στον εαυτό τους αυτόν τον τίτλο. Είμαι ένας φωτογράφος. Αν γίνω καλλιτέχνης, αυτό θα συμβεί επειδή με σέβονται και έχω κάνει εκθέσεις. Το θεωρώ αλαζονικό κάποιος να αποκαλεί τον εαυτό του καλλιτέχνη. Είναι ένας τιμητικός τίτλος.
ελc: Πώς ξέρετε πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να πατήσετε το κουμπί για να βγάλετε μια φωτογραφία;
Κ.Μ.: Είναι η στιγμή της απόφασης. Κάθε πλαίσιο είναι σαν σκηνικό θεάτρου. Από την απόσταση που βλέπεις μια κατάσταση που προκύπτει. Υπάρχει ένα ενδεχόμενο να συμβεί. Και βλέπεις το σκηνικό και θέλεις να είσαι μέσα στο κάδρο. Οπότε μετά κάνεις ότι φωτογραφίζεις την εκκλησία, το δρόμο, τα αμάξια και δεν κοιτάζεις στα μάτια τους ανθρώπους που θέλεις να φωτογραφίσεις, εσύ απλά κλικάρεις, κλικάρεις και τελείωσε. Εγώ φωτογραφίζω ανθρώπους χωρίς να το γνωρίζουν. Δεν τους μιλάω ποτέ, δεν ξέρουν ποτέ τι κάνω, δεν ξέρουν ότι παίρνω δική τους φωτογραφία. Και ποτέ δεν αλλάζω τα περιθώρια στις φωτογραφίες. Ακόμα και στο Greek Portfolio ήμουν εκεί, ήξεραν ότι ήμουν εκεί, αλλά δεν ήξεραν πότε φωτογράφιζα. Περιμένω να κάνουν ό,τι κάνουν και μετά φωτογραφίζω. Και πάντα χρησιμοποιώ ευρυγώνιους φακούς και είμαι πολύ κοντά τους.
ελc: Ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα που πρέπει να ξέρει ένας νέος φωτογράφος;
Κ.Μ.: Πιστεύω ότι ένας νέος φωτογράφος πρέπει να σκεφτεί το θέμα με το οποίο θα ασχοληθεί, πώς θα είναι οι φωτογραφίες του, τι φως θέλει να έχουν. Αν θα χρησιμοποιήσει έγχρωμο ή ασπρόμαυρο φιλμ. Και πρέπει να εστιάσει στο να είναι η άποψή του συγκεκριμένη και ξεκάθαρη, μια προσωπική άποψη, όχι γενικότητες. Υπάρχουν γενικότητες και λεπτομέρειες. Έχουμε δει στο παρελθόν τις γενικότητες. Ο καθένας έχει δει πώς είναι όλα. Οι ζούγκλες, ο ουρανός, το φεγγάρι, πώς μοιάζουν. Ένας φωτογράφος πρέπει να μας δείξει κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί και που δε θα ξαναδούμε ακριβώς λόγω του τρόπου που εκείνος βλέπει. Και του τρόπου που επιλέγει. Αυτό είναι το επίκτητο προσόν ενός καλού φωτογράφου. Βλέπεις κάτι που κανένας άλλος δεν έχει δει.
Η συνέντευξη από elculture.gr
“Στις 25 Ιανουαρίου, είμαστε όλοι Ελληνες!”: Βαρυσήμαντο άρθρο Σλαβόι Ζίζεκ για τις εκλογές στην Ελλάδα
Εκτενές άρθρο για την ελληνική κρίση και για την εκλογική μάχη της 25ης Ιανουαρίου στην Ελλάδα έγραψε ο διάσημος Σλοβένος φιλόσοφος Σλαβόι Ζίζεκ.
Αυτοί που επικρίνουν τους δημοκρατικούς θεσμούς μας, διαμαρτύρονται συχνά για τις εκλογές που δεν παρουσιάζουν ποτέ στους ψηφοφόρους πραγματικές επιλογές. Κατά κανόνα καλούμαστε να επιλέξουμε μεταξύ ενός κεντροδεξιού και ενός κεντροαριστερού κόμματος, των οποίων τα προγράμματα είναι σχεδόν αδιαφοροποίητα.
Η 25η Ιανουαρίου, θα είναι μια εξαίρεση στο κανόνα:
Όπως στις 17 Ιουνίου 2012, οι έλληνες ψηφοφόροι θα πρέπει να σταθμίσουν στη πλάστιγγα από τη μια μεριά το κατεστημένο κι από την άλλη τον ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου περίεργο που αυτή η πραγματική επιλογή πανικοβάλλει σήμερα τους ανθρώπους του κατεστημένου. Γι΄ αυτό απειλούν σκιαγραφώντας μια κοινωνία που βυθίζεται στο χάος, στη φτώχεια και στη βία αν το “κακό” κόμμα βγεί νικητής.
Η απλή δυνατότητα μιας νίκης του ΣΥΡΙΖΑ κάνει όλες τις διεθνείς αγορές να τρέμουν. Και χωρίς έκπληξη παρατηρούμε την επανεμφάνιση της ιδεολογικής προσωποποίησης: οι αγορές ξαναρχίζουν να μιλούν σαν ζωντανοί άνθρωποι, εκφράζοντας την “ανησυχία” τους για τις συνέπειες της εκλογής μιας κυβέρνησης χωρίς λαϊκή εντολή συνέχισης της δημοσιονομικής λιτότητας.
Σιγά σιγά, πίσω από τά σχόλια του ευρωπαϊκού κατεστημένου μιας πιθανής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, αναδύεται ένα όραμα. Την καλύτερη διατύπωση αυτού του οράματος τη βρίσκουμε στο άρθρο των Financial Times ( 19/12/2014), που υπογράφει ο Gideon Rachman :
“Ο αδύνατος κρίκος της ευρωζώνης είναι οι ψηφοφόροι της”.
Στον ιδανικό κόσμο που οραματίζεται το κατεστημένο, η Ευρώπη θα μπορούσε να απαλλαχθεί από τον “αδύναμο κρίκο”, αφήνοντας στους εμπειρογνώμονες την εφαρμογή των απαραίτητων οικονομικών μέτρων. Και αν θα έπρεπε να συνεχιστεί ο θεσμός των εκλογών, ο σκοπός τους θα ήταν η επιβεβαίωση της συναίνεσης των εμπειρογνωμόνων.
Από αυτή τη σκοπιά, οι ελληνικές εκλογές φαντάζουν σαν εφιάλτης.
Πως λοιπόν το κατεστημένο θα μπορούσε να αποφύγει αυτή τη καταστροφή;
Ο πιο σίγουρος τρόπος θα ήταν ο εκφοβισμός των ψηφοφόρων, λέγοντάς τους: “Νομίζετε πραγματικά πως υποφέρετε αυτό το καιρό; Και που να δείτε! Αν ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει στην εξουσία, θα νοσταλγήσετε τη ξένοιαστη ζωή που περάσατε μέχρι τώρα!”
Θα μπορούσαμε επίσης να φανταστούμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαταλείπει την Ευρώπη (ή πως η Ευρώπη τον διώχνει) με απρόβλεπετες συνέπειες, ή, πως η άσκηση της εξουσίας του καταλήγει σε ένα “θλιβερό συμβιβασμό”. Αυτή η τελευταία δυνατότητα θα μπορούσε μάλιστα να δημιουργήσει έναν άλλο φόβο: όχι τον φόβο μιας “μη ορθολογικής” συμπεριφοράς του ΣΥΡΙΖΑ μετά τη νίκη του, αλλά αντίθετα, τον φόβο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ενδώσει σε ένα “ρεαλιστικό” συμβιβασμό που θα απογοητεύσει τους ψηφοφόρους του, δημιουργώντας έτσι δυσαρέσκεια, την ενέργεια της οποίας δεν θα μπορούσε πια να χρησιμοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ως καλό αγωγό …
Τι περιθώρια ευελιξίας θα μπορούσε να έχει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ;
Παραφράζοντας τον αμερικανό πρόεδρο Μπους, δεν θα πρέπει να υποτιμάμε την διαβρωτική δύναμη του διεθνούς κεφαλαίου, κυρίως όταν αυτή συνδυάζεται με τη δολιοφθορά ενός ελληνικού γραφειοκρατικού, διεφθαρμένου και πελατειακού κράτους.
Μπορεί πραγματικά να επιβάλει ριζικές αλλαγές μια νέα κυβέρνηση υπό αυτές τις συνθήκες ;
Τη παγίδα αυτή διατυπώνει με σαφήνεια ο Τομά Πικετί στο βιβλίο του “Το κεφάλαιο στον εικοστό πρώτο αιώνα”, υποστηρίζοντας πως πρέπει να αποδεχτούμε τον καπιταλισμό ως μόνο αξιόπιστο σύστημα. Κατά συνέπεια, δεν έχουμε άλλα περιθώρια από το να επιτρέψουμε στον καπιταλιστικό μηχανισμό να λειτουργεί ελεύθερα, στη δική του σφαίρα, αναθέτοντας παράλληλα την άσκηση της ηθικής δικαιοσύνης σε ένα δημοκρατικό θεσμό εξουσίας, ο οποίος θα ρυθμιζει τους κανόνες που διέπουν το οικονομικό σύστημα, αναλαμβάνοντας επίσης την ανακατανομή του πλούτου.
Η λύση αυτή είναι ουτοπική με την στενότερη ερμηνεία του όρου. Ο Πικετί ξέρει καλά πως το μοντέλο που προτείνει θα μπορούσε να λειτουργήσει μόνο αν εφαρμοστεί σε διεθνή κλίμακα, χωρίς το εμπόδιο των συνόρων των εθνικών κρατών. (Διαφορετικά, το κεφάλαιο θα μπορούσε να βρει καταφύγιο στις χώρες με μειωμένη φορολογία). Μια διεθνής λύση τέτοιου τύπου, προϋποθέτει την ύπαρξη ενός υπερεθνικού οργάνου εξουσίας που θα διαθέτει και το κύρος και τα απαραίτητα μέσα ελέγχου.
Η δημιουργία ωστόσο ενός τέτοιου θεσμού, είναι αδιανόητη στο πλαίσιο του σημερινού καπιταλιστικού συστήματος και των παρελκομένων πολιτικών μηχανισμών.
Αν υπήρχε αυτή η δυνατότητα, το πρόβλημα των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων θα είχε ήδη επιλυθεί.
Για να βγούμε από αυτόν τον φαύλο κύκλο, δεν υπάρχει παρά μια λύση. Να κόψουμε τον γόρδιο δεσμό και να αναλάβουμε ένα σχέδιο δράσης. Ξέροντας, πως δεν πρέπει να περιμένουμε τις τέλειες συνθήκες για να δράσουμε: κάθε πρωτοβουλία λαμβάνεται εξ ορισμού “πριν”.
Χρειάζεται πάντα μια αρχή για να οριστεί μια καινούργια πράξη. Αρκεί μόνο να συνυπολογιστούν οι μεταγενέστερες συνέπειές της.
Είναι δηλαδή εντελώς ουτοπικό να φανταστούμε πως μπορούμε να διατηρήσουμε το καπιταλιστικό σύστημα όπως λειτουργεί σήμερα, προσθέτοντας απλά έναν υψηλότερο φορολογικό συντελεστή σύμφωνα με τον Πικετί.
Και τι γίνεται με το φαραωνικό δημοσιονομικό χρέος;
Η ευρωπαϊκή πολιτική απέναντι στις υπερχρεωμένες χώρες όπως η Ελλάδα, μπορεί να συνοψιστεί ως εξής: «επέκτεινε και προσποιήσου» ( επέκτεινε την εξόφληση των δανείων και προσποιήσου ότι όλα τα χρέη τελικά θα εξοφληθούν).
Γιατί όμως η αυταπάτη της εξόφλησης είναι τόσο πεισματική;
Δεν είναι μόνο γιατί η σκέψη της εξόφλησης του χρέους είναι καθησυχαστική για τους γερμανούς ψηφοφόρους. Ούτε γιατί η διαγραφή του ελληνικού χρέους θα οδηγούσε άλλες χώρες όπως η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία, να διατυπώσουν το ίδιο αίτημα.
Οχι. Η εμμονή αυτή πηγάζει μόνο από την θέληση κάποιων να μην εξοφληθεί εντελώς το χρέος.
Οι πιστωτές και οι διαχειριστές του χρέους κατηγορούν επίσης τις υπερχρεωμένες χώρες πως δεν αισθάνονται αρκετά ένοχες. Τις κατηγορούν μάλιστα πως αισθάνονται αθώες.
Η πίεση αυτή αντιστοιχεί απόλυτα στο υπερεγώ της ψυχανάλυσης. Οπως σωστά το είχε διατυπώσει ο Φρόυντ, το παράδοξο του υπερεγώ είναι πως η ενοχή είναι ανάλογη της υπακοής στις ηθικές προσταγές του.
Φανταστείτε λοιπόν έναν διαστροφικό δάσκαλο που δίνει δύσκολες εργασίες στους μαθητές του και τους χλευάζει σαδιστικά όταν τους βλέπει να διακατέχονται από άγχος και πανικό.
Ο κύριος στόχος της χορήγησης του χρηματικού δανείου δεν είναι η εξόφλησή του με κέρδος. Είναι η απεριόριστη επέκταση του για να υποχρεώσει τον οφειλέτη να παραμένει σε κατάσταση διαρκούς εξάρτησης και υποταγής.
Πριν από δέκα χρόνια, η Αργεντινή αποφάσισε να εξοφλήσει το χρέος της στο ΔΝΤ, πριν από τη λήξη της ταχθείσας προθεσμίας (με τη βοήθεια της Βενεζουέλας).
Η αντίδραση του ΔΝΤ ήταν απορίας άξια: αντί να επιδείξει ικανοποίηση για την αποπληρωμή του δανείου, το ΔΝΤ (ή μάλλον οι ανώτατοι αξιωματούχοι του) ανησύχησε μήπως η Αργεντινή εκμεταλλευτεί την νέα ελευθερία και ανεξαρτησία της έναντι των διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, και εγκαταλείψει την δημοσιονομική λιτότητα, κάνοντας ανεύθυνες δαπάνες…
Το χρέος χρησιμοποιείται ως δικαίωμα ελέγχου και επιβολής κανόνων στον οφειλέτη. Για τον λόγο αυτό, πρέπει να διατηρείται πάντα σε μια κλίμακα προοδευτικής εξέλιξης.
Κατά συνέπεια, υπάρχει μόνο μια προφανής, σωστή λύση:
Αφού όλοι γνωρίζουν ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει ποτέ να εξοφλήσει το χρέος της, θα πρέπει να βρεθεί το απαραίτητο θάρρος για την διαγραφή του. Οι οικονομικές συνέπειες είναι εύκολα διαχειρίσιμες. Χρειάζεται μόνο πολιτική βούληση.
Αυτή είναι και η μόνη μας ελπίδα να σπάσει ο φαύλος κύκλος της νεοφιλελεύθερης τεχνοκρατίας και των αντιμεταναστευτικών νευμάτων.
Αν δεν κάνουμε κάτι, άλλοι, όπως η Χρυσή Αυγή ή το UKIP, θα το κάνουν στη θέση μας.
Στις Σημειώσεις για τον ορισμό της κουλτούρας, ο μεγάλος συντηρητικός Τ.Σ. Ελιοτ, επισημαίνει ότι κάποιες φορές, η μόνη δυνατή επιλογή είναι μεταξύ αίρεσης και απιστίας. Δηλαδή κάποτε, ο μόνος τρόπος αναβίωσης μιας θρησκείας είναι η ρήξη με το ετοιμοθάνατο δόγμα.
Σ΄αυτό ακριβώς το σημείο βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή στη σχέση μας με την Ευρώπη: Μόνο μια νέα “αίρεση” (που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ ) μπορεί να σώσει αυτό που αξίζει να σωθεί από την ευρωπαϊκή κληρονομιά: τη δημοκρατία, την εμπιστοσύνη στο λαό, την ισότιμη αλληλεγγύη…
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ηττηθεί, η Ευρώπη που θα επικρατήσει θα είναι η “Ευρώπη των ασιατικών αξιών” που δεν έχει βέβαια καμιά σχέση με την Ασία: υποδηλώνει μόνο την τάση του σύγχρονου καπιταλισμού αναστολής της δημοκρατίας.
Η πιο πολύτιμη ευρωπαϊκή κληρονομιά μας θα έχει τεθεί σε κατάσταση ομηρείας…
Ποιος είναι ο Σλαβόι Ζίζεκ
Ο Σλάβοϊ Ζίζεκ , γεν. 21 Μαρτίου 1949) είναι Σλοβένος φιλόσοφος και κριτικός θεωρητικός που δουλεύει στα πλαίσια των παραδόσεων του Χεγκελιανισμού, του Μαρξισμού και της Λακανιανής ψυχαναλυτικής. Ο Ζίζεκ έχει σημαντική συμβολή σε τομείς όπως η πολιτική θεωρία, η θεωρία του κινηματογράφου και η θεωρητική ψυχανάλυση.
Αντλεί παραδείγματα από τη μαζική κουλτούρα για να εξηγήσει τη θεωρία του Ζακ Λακάν και τις χρήσεις της λακανιανής ψυχαναλυτικής, και θέσεις της χεγκελιανής φιλοσοφίας και της μαρξιστικής οικονομικής θεωρίας για να ερμηνεύσει τα κοινωνικά φαινόμενα. Τα θέματα που διαπραγματεύεται στα γραπτά του συμπεριλαμβάνουν την υποκειμενικότητα, την ιδεολογία, τονκαπιταλισμό, το φονταμενταλισμό, το ρατσισμό, την ανεκτικότητα, την πολυπολιτισμικότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τηνοικολογία, την παγκοσμιοποίηση, τον Πόλεμο στο Ιράκ, την επανάσταση, την ουτοπία, τον ολοκληρωτισμό, το μεταμοντερνισμό, τη μαζική κουλτούρα, την όπερα, τον κινηματογράφο, την πολιτική θεολογία και τη θρησκεία.
Μετάφραση: Βασιλική Παπαδάκη – syriza-fr.org
Σχετικά με εμάς
O “Αγώνας της Κρήτης” εκδόθηκε στις 8 Ιουλίου του 1981. Έμεινε όλα αυτά τα χρόνια σταθερός στη διακήρυξή του για έγκυρη – έγκαιρη ενημέρωση χωρίς παρωπίδες.
Χρήσιμες Σελίδες
Εγγραφείτε
Copyright © 1981-2023 ΑΓΩΝΑΣ ΚΡΗΤΗΣ ΙΚΕ & ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΡΗΤΗΣ ΙΚΕ | ΑΠΟΚΟΡΩΝΟΥ 51, ΧΑΝΙΑ, 73134, ΚΡΗΤΗ | ΤΗΛ.: 28210-74544 | ΕΜΑΙL: news@agonaskritis.gr. | Created by Websitepro