Του Αριστομένη  Ι. Συγγελάκη

«Μια μέρα την είχα δει σε μια μικρή γερμανική πολιτεία, πάνου σε ένα τραπέζι, να μιλάει σε χιλιάδες εργάτες και πεινασμένους. Ήταν αδύναμη, σα ραχητική, φορούσε ένα παλιό σάλι, έτρεμε από το κρύο κι έβηχε. Μα ποτέ δεν θα ξεχάσω την κραυγή που τινάχτηκε από το ανεμικό της στόμα κι ανέβηκε στον ουρανό: «Ελευτερία, φως, δικαιοσύνη. Να χαθούμε, όλοι αδέλφια, για να σώσουμε τη γης!».

Νίκος Καζαντζάκης.

96 χρόνια συμπληρώθηκαν, πριν λίγες μέρες, από τη δολοφονία του Καρλ Λίμπκνεχτ και της Ρόζας Λούξενμπουργκ Στις 15 Γενάρη του 1919 οι ηγέτες του κινήματος του «Σπάρτακου» συνελήφθηκαν και, λίγο πριν οδηγηθούν στη φυλακή, δολοφονήθηκαν άνανδρα, βάρβαρα και παράνομα από τα Freikorps, που λειτούργησαν ως πολιορκητικός κριός και προλείαναν το έδαφος για την επικράτηση των ναζί. Είχε μεσολαβήσει η αποτυχημένη εξέγερση του Γενάρη του 1919, παρά τις οδηγίες της Ρόζας. Η Ρόζα, σπουδαία διανοούμενη και αγωνίστρια, απετέλεσε εμβληματική φυσιογνωμία του πολιτικού και κοινωνικού αγώνα για μία άλλη, σοσιαλιστική, κοινωνία με ελευθερία, δημοκρατία και ισότητα. Όπως η ίδια έγραφε: «ελευθερία χωρίς ισότητα είναι εκμετάλλευση. Ισότητα χωρίς ελευθερία είναι καταπίεση. Η αλληλεγγύη είναι η κοινή ρίζα της ελευθερίας και της ισότητας».

Από μια άποψη η Ρόζα ήταν τυχερή: αυτός ο γλυκός άνθρωπος, η σπάνιας ποιότητας διανοούμενη, η ασυμβίβαστη υπέρμαχος του σοσιαλισμού με δημοκρατία και η ανιδιοτελής μαχήτρια των πανανθρώπινων αξιών δεν πρόλαβε να ζήσει την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία και, μαζί του, την επικράτηση των πιο σκοταδιστικών, βίαιων, απάνθρωπων και  εφιαλτικών ιδεών και πρακτικών που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Ίσως, βέβαια, αν ζούσε, τα πράγματα να είχαν πάρει άλλη τροπή (τόσο σπουδαία ήταν!) αλλά σε κάθε περίπτωση ο θάνατός της ήταν ένας προάγγελος της κατεύθυνσης που είχε ήδη πάρει η Γερμανία: όπως γράφει ο Σεμπάστιαν Χάφνερ[1], όσο μεγάλωνε η επιρροή των ναζί ο αέρας γινόταν όλο και πιο αποπνικτικός, η χαρά της ζωής, η κατανόηση, η καλή προαίρεση, η γενναιοψυχία, ο διάλογος, έδιναν τη θέση τους στην προπαγάνδα, την αντισημιτική και αντικομουνιστική υστερία, το διάχυτο φόβο, την αδίστακτη βία, την απειλητική μυρωδιά του αίματος.

Τι είναι αυτό, όμως, που συνδέει τη Ρόζα με το Ολοκαύτωμα της Βιάννου; Στις 17 Γενάρη 1919, 48 ώρες μετά την άνανδρη, βάρβαρη και εν ψυχρώ δολοφονία της Ρόζας Λούξενμπουργκ και του Καρλ Λίμπκνεχτ, οι εφημερίδες του Βερολίνου φιλοξενούσαν την επίσημη εκδοχή του γερμανικού κράτους σύμφωνα με την οποία οι δύο επαναστάτες «πυροβολήθηκαν ενώ προσπαθούσαν να διαφύγουν». Όπως σημειώνει ο Χάφνερ, η μέθοδος αυτή αποτελούσε συνήθη πρακτική για την εκκαθάριση πολιτικών αντιπάλων «ανατολικά του Ρήνου».

Η παρατήρηση αυτή του Χάφνερ έφερε στο μυαλό μου το τηλεγράφημα της Βέρμαχτ, το οποίο απεστάλη στις 4.00 τα χαράματα της 15ης Σεπτεμβρίου 1943, αμέσως μετά την πρώτη ημέρα της σφαγής της Βιάννου και μας το εμπιστεύθηκε ο σπουδαίος ιστορικός και συναγωνιστής από τη Γερμανία Δρ Μάρτιν Ζέκεντορφ.  Ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι οι 401 αθώοι συγγενείς, συγχωριανοί και συνεπαρχιώτες μας εκτελέστηκαν εν ψυχρώ και με σαδιστική μεθοδικότητα ανά ομάδες, «εν πλήρη τάξη», η επίσημη γερμανική αναφορά ισχυρίζεται ότι «πυροβολήθηκαν ενώ προσπαθούσαν να διαφύγουν»! Η μεθόδευση αυτή αποκαλύπτει την πάγια πρακτική των ναζί να αποστέλλουν ψευδείς, χαλκευμένες αναφορές, προκειμένου να αποκτήσουν άλλοθι ή ελαφρυντικά για τα αποτρόπαια εγκλήματά τους ενώπιον των δικαστηρίων ή της Ιστορίας. Μία πρακτική όμως που έρχεται από το 1919…

Η χώρα μας πλήρωσε βαρύτατο τίμημα από τη γερμανική κατοχή: η Βιάννος και όλη η χώρα βυθίστηκαν στο πένθος, ορφάνεψαν, ρήμαξαν. Κατά το μεγάλο Μανόλη Γλέζο «όλη η Ελλάδα έγινε Ολοκαύτωμα». Δικαίως πολλοί έγκριτοι οικονομολόγοι και ιστορικοί θεωρούν ότι η ρίζα του σημερινού δράματος που βιώνει η χώρα μας βρίσκονται στην Κατοχή. Όμως ο λαός μας δεν τρέφει μίσος για τους Γερμανούς. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του Γκερντ Χέλερ, ανταποκριτή  της εφημερίδας Frankfurter Rundschau στην Αθήνα: «λίγοι λαοί της Ευρώπης υπέφεραν από τη Γερμανική Κατοχή όσο οι Έλληνες. Όμως οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που, μετά το τέλος της ναζιστικής βαρβαρότητας, έτειναν χείρα φιλίας προς τους Γερμανούς». Αντί όμως για αναγνώριση και ανταπόδοση της φιλίας μας, για μία ακόμη φορά το γερμανικό κράτος μας αντιμετώπισε με περιφρόνηση, σκληρότητα και αδιαλλαξία.

Το «τραύμα της Βιάννου»[2], το τραύμα της Ελλάδας, δεν θα κλείσει αν δεν υπάρξει δικαιοσύνη και αποζημίωση. Οι συναγωνιστές μας από τη Γερμανία, ο Μάρτιν Κρίγκνελ, η Γκάμπι Χάινεκε, ο Λαρς Ράισμαν της ομάδας «ΑΚ Δίστομο από το Αμβούργο», οι καθηγητές Κριστόφ Σμινκ Γουσταύους, Μάρτιν Ζέκεντορφ, Νόρμαν Πεχ, οι φίλοι μας από το κόμμα της Αριστεράς (Die Linke)[3] και πολλοί ακόμη δημοκράτες δεν θα σταματήσουν να αγωνίζονται μαζί μας, πιέζοντας για την καταβολή των αποζημιώσεων στην Ελλάδα. Διότι, ακριβώς επειδή αγαπούν την πατρίδα τους, την θέλουν με εκκαθαρισμένες τις υποχρεώσεις της, οριστικά απαλλαγμένη από το ναζισμό, λυτρωμένη από το παρελθόν της. Εμείς, έχουμε το δικαίωμα να ζητάμε κάτι λιγότερο απ’ αυτό;

Και για μας, και για τους Γερμανούς δημοκράτες, είναι κοινός ο αγώνας για την συντριβή του ναζισμού και την καταβολή των αποζημιώσεων: αγώνας εθνικός, ευρωπαϊκός, οικουμενικός! Όπως θα έλεγε και η Ρόζα: «σπίτι μου είναι όλος ο κόσμος, όπου υπάρχουν σύννεφα και πουλιά και δάκρυα ανθρώπων.».

Ο κ.Συγγελάκης ειναι Μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα

aristomenis.syngelakis@gmail.com

[1] Το υπέροχο βιβλίο του «αψηφώντας τον Χίτλερ» περιγράφει με την οπτική ενός νέου Γερμανού την αλληλουχία των γεγονότων που οδήγησαν το Χίτλερ στην εξουσία, πώς δηλαδή ο ναζισμός έγινε κυρίαρχη ιδεολογία στη Γερμανία και πώς κατέλυσε το Σύνταγμα, κάθε έννοια δημοκρατίας και κράτους δικαίου, αλλοτριώνοντας παράλληλα τους ανθρώπους.

[2] Σύμφωνα με την γλαφυρή έκφραση της Καθηγήτριας Πέπης Ρηγοπούλου κατά την ομιλία της στο πρόσφατο εξαιρετικά επιτυχημένο συνέδριο της Βιάννου (13-15.9.2013)

[3] Με χαρά μάθαμε, μόλις, ότι το προεδρείο του Die Linke  με ομόφωνη απόφασή του, επιβεβαίωσε την πάγια θέση του ότι η Ελλάδα έχει κάθε δικαίωμα να ζητεί αποζημίωση για τις καταστροφές που υπέστη στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, διορθώνοντας το επιπόλαιο σφάλμα του συμπροέδρου του Ρίξινγκερ.  Καθόλου τυχαία, το επιστημονικό ινστιτούτο του κόμματος της Αριστεράς στη Γερμανία φέρει το όνομα «Ρόζα Λούξενμπουργκ» 

cretalive.gr

Ένα κείμενο – έπαινο προς τον Πάνο Καμμένο δημοσίευσε ο πολύ γνωστός μπλόκερ pitsirikos. Στο κείμενο, αφού απονέμει το βραβείο της καλύτερης προεκλογικής καμπάνιας στους Ανεξάρτητους Έλληνες, λέει ότι ο Πάνος Καμμένος έκανε την προσπάθειά του. Όμως, δυστυχώς, οι κεντροδεξιοί, σε αντίθεση με τους κεντροαριστερούς που κατευθύνθηκαν προς ΣΥΡΙΖΑ, έμειναν στη Νέα Δημοκρατία χειροτερεύοντας τις προοπτικές της χώρας.

Ολόκληρο το κείμενο έχει ως εξής:

Ζούμε την πιο βαρετή προεκλογική περίοδο των τελευταίων δεκαετιών, αφού όλοι ξέρουμε τα πάντα για την χώρα μας, και -το κυριότερο- ξέρουμε και το αποτέλεσμα των εκλογών. Τα προεκλογικά σποτ περιέχουν τρομοκρατία, φόβο, υποκρισία, εκβιασμούς και πάρα πολύ «σοβαρούς» πολιτικούς σωτήρες. Τούτων δοθέντων, απονέμω το βραβείο της καλύτερης προεκλογικής καμπάνιας στους Ανεξάρτητους Έλληνες και στον Πάνο Καμμένο, γιατί ήταν οι μόνοι που με έκαναν να χαμογελάσω.

Ποτέ στη ζωή μου δεν έχω ψηφίσει Δεξιά ή Κεντροδεξιά. Αλλά παραδέχομαι πως ο Πάνος Καμμένος, μετά την χρεοκοπία της χώρας, έκανε την προσπάθειά του. Αυτή που μπορούσε.

Τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά σήμερα για τη χώρα μας και τους πολίτες, αν το 2012 οι Έλληνες δεν έκαναν ξανά κυβέρνηση τη σάπια Νέα Δημοκρατία και το καταδιεφθαρμένο και τελειωμένο ΠΑΣΟΚ, αλλά είχε προκύψει κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Ανεξάρτητων Ελλήνων.

[youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=C7uys7GSLDY”]

Μια κυβέρνηση Αριστεράς-Δεξιάς θα μπορούσε να πετύχει πολλά πράγματα και στην διαπραγμάτευση με τις Βρυξέλλες αλλά και σε σημαντικούς τομείς, όπως η Δικαιοσύνη.

Οι αριστεροί και κεντροαριστεροί ψηφοφόροι έκαναν ένα μεγάλο βήμα το 2012, στέλνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ από το 4% στο 27%.

Οι δεξιοί και κεντροδεξιοί ψηφόφόροι δεν τόλμησαν.

Ο Πάνος Καμμένος έκανε την προσπάθειά του. Και μάλλον ήταν ο πρώτος που είδε την διάλυση της Νέας Δημοκρατίας που έρχεται.

[youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=YnMXMGa31Og”]

Όλοι αυτοί οι δεξιοί που κατηγορούν σήμερα τους Ανεξάρτητους Έλληνες για έλλειψη σοβαρότητας -γιατί οι ίδιοι είναι πάρα πολύ σοβαροί άνθρωποι-, ας πήγαιναν στους Ανεξάρτητους Έλληνες και ας τους έκαναν καλύτερους, δίνοντας καλύτερη προοπτική για την χώρα και τους πολίτες.

Αλλά προτίμησαν να παραμείνουν στο ξεπουλημένο μαντρί της Νέας Δημοκρατίας.

Οπότε δεν δικαιούνται να ομιλούν.

(Ο Πάνος Καμμένος παίρνει και το βραβείο κανονικού ανθρώπου γιατί είναι παλικάρι. Από όλους τους πολιτικούς αρχηγούς, είναι ο μόνος που θα μπορούσα να φανταστώ να πίνουμε παρέα έναν καφέ ή να τρώμε σε μια ταβέρνα. Εντάξει, και με τον Τσίπρα θα μπορούσα να τα πιώ αλλά ξεκόλλα, ρε Αλέξη!)

pitsirikos.net

Άρθρο του Νίκου Χουντή – Επιμέλεια: Βαγγέλης Πάλλας, Δημοσιογράφος | Στις 25 Ιανουαρίου 2015 δίνουμε τη μάχη για να αποτρέψουμε τη συνέχιση της οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής της πατρίδας μας. Δίνουμε τη μάχη για να βάλουμε ένα τέλος στην εξαθλίωση και την υποταγή. Δίνουμε τη μάχη για να έρθει ο λαός στο προσκήνιο των πολιτικών διαδικασιών, για να πάρει τις τύχες της Ελλάδας στα χέρια του.

Ο ελληνικός λαός, δίνοντας δύναμη στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, βάζει ένα τέλος στο Μνημονιακό καθεστώς που χτίστηκε τα τελευταία 4 χρόνια από τις κυβερνήσεις της Τρόικα. Βάζει ένα τέλος στην υποταγή της ελληνικής κοινωνίας στις πολιτικές της καταστροφικής λιτότητας, βάζει ένα τέλος στο δυσβάστακτο και μη βιώσιμο δημόσιο χρέος.

Μας λένε ότι η εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ στην Κυβέρνηση οδηγεί τη χώρα στην καταστροφή και ότι θα χαθούν όλες οι θυσίες που έχει κάνει ο ελληνικός λαός.

Μας λένε ότι το πρόγραμμά μας για την εξασφάλιση των στοιχειωδών για τους έλληνες πολίτες, είναι παροχολογία και όνειρα θερινής νυκτός.

Μας λένε ότι το success story της κυβέρνησης είναι η μόνη βιώσιμη λύση για τα προβλήματά μας και για το χρέος.

Μας λένε ότι μια μείωση του χρέους είναι αδύνατη, αφού, μετά το PSI, το χρέος μας είναι πλέον βιώσιμο.

Μας λένε ότι έχουμε υπογράψει διεθνείς συμβάσεις με ρήτρες και εγγυήσεις και δεν μπορούμε να τις παραβιάσουμε.

Μας λένε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ έχουν κανόνες που όλοι πρέπει να τηρούν.

Μας απειλούν ότι κάθε «κίχ» που θα βγάλουμε απέναντι στους δανειστές και τους «ευρωπαίους εταίρους» οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια, προς τον γκρεμό και την έξοδο από την Ευρωζώνη.

Μας εκβιάζουν ότι αν δεν «κάτσουμε καλά», αν δεν είμαστε «καλά παιδιά» σαν τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο, τον Παπαδήμο πιο πριν και τον Παπανδρέου ακόμα παλιότερα, θα μας κόψει τη χρηματοδότηση η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Υπάρχουν, όμως, και πράγματα που δεν μας λένε, ούτε οι ευρωπαίοι εταίροι, ούτε η σημερινή κυβέρνηση, αλλά ούτε τα κυρίαρχα ΜΜΕ, ελληνικά και ξένα.

Δεν μας λένε ότι όλοι οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί και αναλυτές, με όλες τις δυνατές υποθέσεις και παραδοχές, κρίνουν ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και απαιτείται αναδιάρθρωση. Πως, άλλωστε, να είναι βιώσιμο ένα χρέος που αφαιρεί κάθε χρόνο, σχεδόν το 4% του ΑΕΠ ως πρωτογενές πλεόνασμα; Πως μπορεί να είναι βιώσιμο ένα χρέος που ακόμα αυξάνεται και έχει φτάσει περίπου στα 320 δις ευρώ; Πως μπορεί να είναι βιώσιμο ένα χρέος, όταν για την εξυπηρέτησή του έχουμε χάσει το 25% του ΑΕΠ μας και η ανεργία και η φτώχεια έχουν ξεπεράσει κάθε όριο;

Δεν μας λένε ότι το «μεγαλύτερο κούρεμα στην ιστορία», το κούρεμα του κ. Παπαδήμου και Βενιζέλου, ήταν η μεγαλύτερη απάτη στην οικονομική ιστορία, αφού κατάφερε, όχι μόνο να αυξήσει το συνολικό μας χρέος, αλλά και να τινάξει στον αέρα, χιλιάδες οικογένειες, δεκάδες ΔΕΚΟ και φορείς του Δημοσίου και να οδηγήσει στην καταστροφή και την αστάθεια τα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες.

Δεν μας λένε ότι κάθε σημαντική απόφαση που πάρθηκε σε ευρωπαϊκό επίπεδο, δεν βασίστηκε στους περιβόητους, άκαμπτους, κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ευρώ, αλλά σε πολιτικές επιλογές για να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στους λαούς του Νότου, στους εργαζόμενους. Δεν μας λένε ότι ρήτρες, εγγυήσεις, νόμους και κανόνες, πρέπει να εφαρμόζονται και για την Κομισιόν και για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν μας λένε ότι δεν μπορεί η Κομισιόν και η ανεξάρτητη ΕΚΤ να παρεμβαίνουν στην οικονομική πολιτική ενός κράτους μέλους και να του λένε, πόσο θα πάει ο κατώτατος μισθός, πόση θα είναι η σύνταξη, πόσες οι δαπάνες για την παιδεία, την υγεία και την πρόνοια.

Δεν μας λένε ότι η Eurostat σε συνεργασία με τον κ. Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ, έχουν ευθύνες όταν παραβιάζουν, τόσο την εθνική, όσο και την ευρωπαϊκή νομοθεσία, αυξάνοντας μέσα σε μια νύχτα το έλλειμμα της Ελλάδας, μόνο και μόνο για να το εμφανίσουν μεγαλύτερο από την Ιρλανδία.

Δεν μας λένε ότι έχουμε δικαίωμα, όχι μόνο πολιτικό, όχι μόνο ηθικό απέναντι στον ελληνικό λαό, αλλά και νομικό σύμφωνα με τους δικούς τους κανόνες, να ψάξουμε το δημόσιο χρέος, να ερευνήσουμε τη νομιμότητά του και τη σύνθεσή του, να εξετάσουμε τις διαδικασίες του PSI και τα δάνεια που πήραν από ελληνικές τράπεζες, επιχειρήσεις και πολιτικά κόμματα, να διεκδικήσουμε τις γερμανικές οφειλές και το κατοχικό δάνειο.

Δεν μας λένε ότι ο κ. Ντράγκι, όπως και ο κ. Στουρνάρας, μπορεί να είναι «ανεξάρτητοι», αλλά δεν είναι «ανεύθυνοι», δεν είναι υπεράνω των νόμων και των Συνθηκών.

Η δέσμευσή του ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφής:

Θα καταργήσουμε το Μνημόνιο και τις πολιτικές που το συνοδεύουν και θα διαπραγματευτούμε τις δανειακές συμβάσεις, με στόχο το δημόσιο χρέος να γίνει οικονομικά, και κυρίως κοινωνικά, βιώσιμο.

Ζητάμε τη διαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων, γιατί το δημόσιο χρέος μας δεν είναι βιώσιμο, και οι όροι εξυπηρέτησής του αντιαναπτυξιακοί και αντικοινωνικοί.

Ζητάμε τη διαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων γιατί θεωρούμε ότι υπήρχε άλλος τρόπος για να ξεπεράσουμε την κρίση.

Ζητάμε τη διαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων γιατί πιστεύουμε ότι η κρίση χρέους δεν είναι ελληνική, αλλά ευρωπαϊκή και οι όποιες λύσεις θα πρέπει να είναι κοινές, δίκαιες και προς όφελος των λαών μας.

Καταργούμε τα Μνημόνια γιατί το, νομικό και οικονομικό, καθεστώς που έχουν δημιουργήσει, αποτελεί εμπόδιο, όχι μόνο στην ίδια την εξυπηρέτηση του χρέους, αλλά και στο ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης μέσω της εφαρμογής ενός προγράμματος οικονομικής ανόρθωσης και παραγωγικής ανασυγκρότησης.

Στις 25 Ιανουαρίου ο λαός μας θα επιλέξει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, θα το κάνει κυβερνητικό πρόγραμμα και θα το στηρίξει στην εφαρμογή του. Στις 25 Ιανουαρίου τελειώνουν οι εκλογές και αρχίζουν οι νέες μάχες για μια νέα πορεία της πατρίδας μας, για μια νέα πορεία της Ευρώπης και των λαών της.