Όρθιοι οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας αποθέωναν την Κυριακή το βράδυ τον πρωθυπουργό, μετά την καταληκτική ομιλία του στη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό.

Ειλικρινά δεν ξέρω για ποιο πράγμα χειροκροτούσαν, ούτε πώς θα δικαιολογήσουν όλον αυτό τον ενθουσιασμό τους σήμερα που θα εμφανιστούν -αν και όταν εμφανιστούν- στις εκλογικές περιφέρειές τους.

Παρακολούθησα με τεταμένη προσοχή την ομιλία του κ. Σαμαρά, μήπως και φωτιστώ σε σχέση με τις εξελίξεις των κρίσιμων, υποτίθεται, συνομιλιών (ας μη μιλάμε καλύτερα για διαπραγματεύσεις) με την τρόικα, γύρω από τις οποίες υπάρχει αρκετό ακόμα σκοτάδι. Ομολογώ ότι δεν φωτίστηκα καθόλου. Ως προς τις προθέσεις του πρωθυπουργού σε σχέση με την απεργία πείνας του Νίκου Ρωμανού ενημερώθηκα επαρκώς. Ως προς τις προθέσεις του γύρω από την προοπτική των μνημονίων, όχι.

Λογικό αυτό, πάντως, αφού ο πρωθυπουργός δεν δύναται σήμερα να επαναλάβει όσα διατυμπάνιζε έως πρόσφατα για οριστική έξοδο από τα μνημόνια, για αποχώρηση της τρόικας και του ΔΝΤ, για το τέλος της κρίσης.

Δεν έχω πολλά να πω για την ομιλία του κ. Σαμαρά. Παρατήρησα βέβαια ότι έχει πάψει να χρησιμοποιεί το πολυσυζητημένο και παραφθαρμένο σλόγκαν «success story». Αυτό ωστόσο δεν τον εμποδίζει να ωραιοποιεί την κατάσταση της χώρας, τα νούμερα του προϋπολογισμού, τη στάση των αγορών και των εταίρων, την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και τον ενεργειακό πλούτο της χώρας (που μακάρι να μην επιβεβαιωθεί, γιατί εκεί να δεις προθυμία για παραχωρήσεις δικαιωμάτων και για τη μετατροπή των ελληνικών πελαγών σε βιομηχανικά πάρκα – πάει και ο έρμος ο τουρισμός, η «βαριά εξαγωγική βιομηχανία της χώρας»)

Κατά τα άλλα, από την ομιλία του πρωθυπουργού αξίζει να σταθώ σε δύο μόνο σημεία:

* «Όταν λέτε ότι θα επιτρέψετε στις παροχές να δοθούν και πάλι, ο κόσμος φοβάται. Όταν δικοί σας άνθρωποι λένε ότι το λεγόμενο πρόγραμμά σας φέρνει δάκρυα και αίμα -δικοί σας άνθρωποι-, ο κόσμος φοβάται. Όταν δικοί σας άνθρωποι λένε ότι αν δεν πιάσει ο εκβιασμός σας για το χρέος θα πατήσετε κάποιο κουμπί που κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς εννοείτε, ο κόσμος φοβάται. Όταν λέτε εσείς οι ίδιοι ότι η εφαρμογή της πολιτικής σας θα φέρει κρίσιμες στιγμές και δύσκολες καταστάσεις, ο κόσμος φοβάται. Δεν φοβάται απλώς, καταλαβαίνει ότι ξαναγυρίζετε σε μνημόνια και αναγκαστικό δανεισμό ή σε χρεοκοπία και έξοδο της χώρας από το ευρώ και απομόνωση της χώρας από παντού. Δεν φοβίζουμε λοιπόν εμείς τον κόσμο, εσείς τον φοβίζετε…».

Η στρατηγική του φόβου σε όλο της το μεγαλείο! Έξω από τη Βουλή, ολόκληρο το σαββατοκύριακο, με ΜΑΤ, με προσαγωγές και συλλήψεις, με κλομπ, με χημικά, με χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και με αύρες. Και την Κυριακή μέσα στη Βουλή, με ευθεία κινδυνολογία. Κατά τα άλλα «δεν φοβίζουμε εμείς τον κόσμο, εσείς τον φοβίζετε…

* «Δεν είστε ο επαναστάτης που οραματίζεται το μέλλον, είστε η τελευταία γραμμή άμυνας του ξοφλημένου χθες», ανέφερε σε μια αποστροφή του προς το τέλος της ομιλίας ο πρωθυπουργός, απευθυνόμενος στον Αλέξη Τσίπρα. «Δεν είστε ο εκπρόσωπος των αδικημένων, είστε το τελευταίο αποκούμπι των βολεμένων, που βλέπουν τώρα τα απαράδεκτα προνόμιά τους να παραμερίζονται».

Προφανώς ο πρωθυπουργός εννοεί το απαράδεκτο προνόμιο του ΕΚΑΣ που έπαιρναν μέχρι τώρα οι χαμηλοσυνταξιούχοι, αλλά που σύντομα φαίνεται πως θα πάψουν πια να το παίρνουν. Προφανώς εννοεί το προνόμιο του επιδόματος των ανέργων, ή ακόμα και το προνόμιο της εργασίας που εκείνοι είχαν προτού αρχίσουν να εφαρμόζονται οι υφεσιακές πολιτικές. Προφανώς εννοεί τα προνόμια του 13^ου και του 14^ου μισθού των λίγων εναπομεινάντων εργαζομένων, που καταργήθηκαν χάρη στις μνημονιακές «μεταρρυθμίσεις». Προφανώς εννοεί το προνόμιο της κατώτερης σύνταξης, που ετοιμάζεται τώρα η κυβέρνησή του να περιορίσει σε βαθμό εξαφάνισης. Προφανώς εννοεί επίσης το προνόμιο της κανονικής σύνταξης, που ετοιμάζεται να στερήσει από τους μεσήλικες στους οποίους θα παραταθούν τα όρια συνταξιοδότησης – και ίσως αρκετοί απ’ αυτούς να μην πάρουν ποτέ. Προφανώς εννοεί το απαράδεκτο προνόμιο των αρρώστων να αγοράζουν τα φάρμακά τους με τον χαμηλό συντελεστή ΦΠΑ – οι βολεμένοι. Προφανώς εννοεί το αντίστοιχο προνόμιο των νησιωτών να πληρώνουν μειωμένο ΦΠΑ, ως αντάλλαγμα για τα μειονεκτήματα που δημιουργεί στην ανάπτυξη του τόπου τους η γεωγραφική του θέση. Προφανώς εννοεί το απαράδεκτο προνόμιο της εθνικής οικονομίας να φορολογούνται με μειωμένο συντελεστή οι διανυκτερεύσεις στα ξενοδοχεία, ώστε οι τιμές τους να είναι ανταγωνιστικές. Προφανώς εννοεί το προνόμιο των μικρομεσαίων να διατηρήσουν τις επιχειρήσεις τους, το προνόμιο των φτωχοποιημένων να διατηρήσουν το σπίτι τους, το προνόμιο των παιδιών να σπουδάζουν σε ανθρωπινά σχολεία και πανεπιστήμια.

Εντάξει, τώρα ξέρω γιατί χειροκροτούσαν με τόσο ενθουσιασμό οι νεοδημοκράτες την Κυριακή το βράδυ στη Βουλή.

thepressproject.gr

Νίκος Ρωμανός.

Μια φωνή καρδιάς απόλυτη από ένα παιδί στην έρημο των παράνομων κρατικών μηχανισμών μιας εξουσίας αδυσώπητης μια φωνή γενναία που τι ζητα;;;ΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΕΙ. Για να κάνει την ποινή του υποφερτή, όχημα ελευθερία. Ο κόσμος είναι μαζί του, η νίκη του θα είναι και δική μας, νίκη μέρος από την επιστολή του από το νοσοκομείο ..

(Εγώ από την πλευρά μου συνεχίζω, προσπερνάω την οποιαδήποτε πιθανότητα να κάνω πίσω και απαντάω με ΑΓΩΝΑ ΩΣ ΤΗ ΝΙΚΗ Ή ΑΓΩΝΑ ΩΣ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ. Ο αγώνας κυοφορεί και απώλειες αφού στα μονοπάτια προς μια αξιοπρεπή ζωή πρέπει να πάρουμε από το χέρι τον θάνατο, ρισκάροντας να τα χάσουμε όλα για να κερδίσουμε τα πάντα’)…….Ν.Ρ

Με την πνοή του ζητά το σπίρτο ν’ ανάψει της γνώσης, δεν ζητά να αποφυλακιστεί, ζητά να σπουδάσει ….

Σαν αρχαία τραγωδία που θελει κάθαρση για να λυτρωθεί το μυστήριο της ζωής, να ησυχάσουν οι ήρωες και οι θεατές, να ξαναβρεί τον ρυθμό της η άνοιξη, να προβάλει από τα καμένα τοπία με την εν δυνάμει τόλμη της να πρωταγωνιστεί, διαγράφοντας κάθε μορφή υποδούλωσης με επαναστατικές πράξεις ..

Ν.Ρωμανος, ήταν παιδί ακομα οταν σημαδευτηκε η ζωή του από τον συγκλονιστικο και αδικο θάνατο του φίλου του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Τώρα ποιος έχει το δικαίωμα ανεξάρτητα από κάθε κριτική για το τι έκανε – έξαλλου πληρώνει για αυτό – να του στερήσει αυτό που ονειρεύτηκε; Μια καινούρια μέρα, μια άλλη προοπτική – μεσα από τα τρύπια σωσίβια σωτηρίας της κοινωνίας που λέγονται φυλακες και που δεν είναι παρα ξέρα σκληρή… απροσπελαστη.

Προσκρουει πάνω της ξεψυχώντας κάθε ευαίσθητη ψυχή……ποιο είναι το αποφασιστικό βήμα;

Σε βάζουν να κάνεις πατινάζ στο παγοδρόμιο της κάρδιας σου, σπάνε οι πάγοι και αυτοδιαλύεσαι για να τρέφεις μια εξουσία απολύτως αδιάφορη για σένα.

Ο Ρωμανός με το να θελει να σπουδάσει θελει να κάνει την φυλακή του υποφερτή να δώσει νόημα στην ιδία την ποινή του και να την κάνει όχημα ελευθερίας. Αλήθεια. γιατί του αρνούνται αυτό τον δρόμο;;;…

Σαν καλλιτέχνης δεν μπορώ να σωπάσω και ουτε ξέρω πώς να συνδράμω, αλλά νοιώθοντας την αδυναμία της ευκολόπιστης τέχνης του σήμερα που σαν μουρμούρα μοιάζει σαν ηχώ παρηγοριάς και εκτόνωσης, ανωδυνα απλώνει τα φτερά της …εδώ και κει…σόλα ανακατεύετε αλλά δεν ΠΕΤΑ..στον ανοικτό ορίζοντα να βρει πηγες ..απάτητες κορφές να τροφοδοτήσει ξανά με ελπίδα και δύναμη την σβησμενη εστία της πίστης μας, να ριψοκινδυνέψει ανοίγοντας τις σφραγισμένες πόρτες της δικαιοσύνης όπου η αισθητική δεν θα είναι πρόκληση ουτε ακόμα μια κοινωνική έκθεση αλλά πρωταρχική ανάγκη ανυψωσης..υπενθυμισης …όπλο πνευματικής εξέγερσης σε γεγονότα τόσο καθοριστικά όπως …αυτή του Ρωμανού.

Θέλω να υποκλιθώ σε αυτό το παιδί που με την θαρραλέα ψυχή του και την αποφασιστική στάση του ζητά αυτό που δικαιούται, επαναπροσδιοριζει το νοημα του αγωνα και προωθεί την άξια να πολεμας …..αλήθεια πως λέγονται οι φυλακες; Αναμορφωτήρια ή τάφοι;

Οσο και αν φυσσουν και ξεφυσούν οι άνθρωποι από μεσα τους ερωτήματα, σκέψεις και όνειρα χρωματίζοντας με έκφραση την κραυγή τους…σα να θέλουν να ξεχάσουν να κάνουν πως δεν συμβαίνει τίποτα ..να γείρουν να κρυφτούν να προστατευτούν σε γιορτουλεςκαι συνεστιάσεις και εκδηλώσεις…και παρουσιάσεις, να χαλαρώσουν από την χημική ροη των ειδήσεων και την παγωνια των ελλείψεων….να κάτσουν κοντά κοντά στα καφενεία να τα πουν…. να ζεσταθούν ….στο βαθος γνωριζουν και ψαχνουν τροπο να παρουν αποφάσεις

Αυτή την ασπρόμαυρη εποχή οι μπογιές δεν χρωματίζουν πια τα τόπια… γιατί χαράχτηκε ανεξίτηλα ο πόνος, τα θύματα δεν είναι ζωγραφιές είναι μηνύματα, σημάδια και φωνές που καμια τέχνη δεν φτάνει ….Όταν πεινάς, κρυώνεις, μεταναστεύεις, είσαι δούλος, είσαι ζητιάνος των ίδιων σου των ιδεών…εκτεθειμένος από παντού, έρμαιο στις λύσεις των συμφερόντων τους, ποια δυναμική έκφραση, έμπνευση και δράση θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στον σχισμένο χάρτη της ύπαρξης …γιατί αν και έχουν γράφει τόσα αν και ‘χουν γίνει τόσες ζωγραφιές, θέατρα, τραγούδια…ο κόσμος όμως καλυτερος..δικαιοτερος..εγινε;;;

Τι και παίζεται η Αντιγόνη, η Ηλέκτρα, η Αρετούσα, η Μήδεια, τι και αν αναλύαμε τον Ρίτσο, τον Ελύτη κλπ όταν γυρνάμε στα σπίτια μας και οι εντυπώσεις σκορπίζονται …. νοιώθουμε πως στην παγερή καθημερινότητα μας δεν βρέθηκαν απαντήσεις, οι απορίες μας δεν λύθηκαν και οι πρωταρχικές ακάλυπτες ανάγκες μας επιτάκτικα ζητούν λύση…

Και καθώς άλλοι άνθρωποι σε χειρότερη μοίρα στοιβαγμένοι και απογυμνωμένοι σου φωνάζουν βοήθεια με την μυρωδιά του πολέμου στα στήθια τους, η τέχνη μοιάζει σαν υπόλειμμα πολιτισμού που της έχουν λεηλατήσει κάθε πολύτιμο και μένει εκτεθειμένη η αρχαία ψυχή της… να φωνάζει ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

Είναι η ιδία η ψυχή του Ν. Ρωμανου που φωνάζει και αρνείται να τρέφει και να υποστηρίζει μια πλαστή εικόνα ευημερίας και δημιουργικότητας… δεν κάνει πως αγνοεί ότι πυρπολήθηκε η πόλη των αξίων των ονείρων, ΙΣΑ-ΙΣΑ προβάλει και μεγεθύνει με την δυναμική της πράξης του ζητώντας να σβήσει τους αντικαθρεφτίσεις των οάσεων βιώνοντας την απόλυτη έρημο που θα τον αναγκάσει να βρει λύση ώστε να μπορεί να διαχειρίζεται ο ίδιος την ελευθερία της δημιουργικότητας του.Μια λύση αυθεντική εναντία στα κατεστημένα μέσα, που παραμένουν πανίσχυρα…

Με την αγωνιστική στάση του ο Ν.Ρωμανος χαράζει την ελπίδα στην τέφρα της υποταγής και παραίτησης …με την ιδία την ζωή του σχεδία σε ένα κατάξερο ποταμό εξουσιών….αναζητώντας την πηγή …..της γνώσης… ποιος μπορεί να μην τον υποστηριξει;;;

Φλόγα η ψυχη του ζητά την προστασία μας….φλόγα πνευματική που διδάσκει το απόλυτο δόσιμο για την πραγματοποίηση του ονείρου του χωρις να υπολογίζει το κόστος… Και καθώς φυλλοροούν τα πρωινά …σα χαμένα πεφταστέρια μοιάζουν οι απουσίες μας ποιος θα προφτάσει να δει ένα κόσμο καλυτερο;

Οι απουσιες μας είναι και η φυλακη μας

ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΖΗΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ

ΜΑΡΙΑ ΑΙΡΑΜ

Πριν λίγο καιρό ο κ Γεωργιάδης δήλωνε έντονα  ενοχλημένος ότι ενώ αυτός κάνει της απολύσεις άλλοι του έπαιρναν την δόξα.

Την  προηγούμενη εβδομάδα διαβάζω στον τοπικό τύπο δημοσίευμα του γραμματέα της ΝΕ ΠΑΣΟΚ Ρεθύμνου να κατακεραυνώνει  τον κ. Σαμαρά και πλήθος υπουργών της Νέας Δημοκρατίας, ότι υπερασπίζονται την πολιτική τους, τα θετικά μακροοικονομικά αποτελέσματα, πλεονάσματα, και της θετικές προοπτικές της οικονομίας ως δικό τους επίτευγμα, αδικώντας το ΠΑΣΟΚ που στην ουσία ήταν όλα αυτά δικά του εφευρήματα, και  μάλιστα το ΠΑΣΟΚ ήταν αυτό που μόνο του σήκωσε όλο αυτό το βάρος.

Βρε  ΣΥΝΤΡΟΦΑΚΙΑ δεν είναι αυτός λόγος να στεναχωριέστε και να αντιδικείτε μεταξύ σας. Σαράντα χρόνια εσείς οι δύο κυβερνάτε και ΜΑΖΙ και ΜΟΝΟΙ όπως λέει και το τραγούδι.

Τα  εύσημα ΟΛΑ δικά σας, μοιραστείτε τα όπως  εσείς  θέλετε, τι  σόι ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ είσαστε; Τώρα, αν πάρει ο ένας κανένα παράσημο παραπάνω απ’ τον άλλον δεν χάλασε δα και ο κόσμος.

Πάντως  εδώ θα μου επιτρέψετε να εκφράσω την προσωπική μου και ΜΟΝΟ άποψη. Αναγνωρίζω χωρίς κανέναν ενδοιασμό ότι από το 1974 μέχρι σήμερα, 40 συναπτά έτη στην εξουσία της χώρας μου εναλλάσσονταν δύο ΔΥΝΑΤΟΙ επιβήτορες, ΠΑΣΟΚ-ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ουδείς άλλος.

Τους αναγνωρίζω ότι και οι δύο ΤΙΜΙΑ και ΕΥΣΥΝΕΙΔΗΤΑ και προ ΠΑΝΤΩΝ ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ  άσκησαν τα καθήκοντα τους. Τήρησαν τον ΟΡΚΟ τους στο ΑΚΕΡΑΙΟ.

Πέρασαν ΒΑΣΑΝΑ, ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΕΣ, από το Καστελόριζο μέχρι τα ΖΑΠΠΕΙΑ μέχρι να μας φτάσουν τον Επίγειο Παράδεισο που ζούμε τα τελευταία 4 χρόνια. Αγωνίστηκαν για να φτάσει το χρέος της χώρας μας εκεί που είναι σήμερα, αγωνίστηκαν σκληρά για να έχουμε πολλές εκατοντάδες χιλιάδες Αυτοκτονίες, αγωνίστηκαν  για να καταστρέψουν  την Υγεία, Παιδεία, το Κοινωνικό Κράτος.

Τα περήφανα γηρατειά έφαγαν ξύλο απ’τόν Σημίτη, τους Αγρότες τους περιποιήθηκε ο κ. Μαρκογιαννάκης στο Λιμάνι του Πειραιά, τους ανάπηρους στα καροτσάκια ή Συγκυβέρνηση  έστειλε τα ΜΑΤ για να βοηθήσουν να μπουν στο Υπουργείο.

Ήσυχα  μπορούν να κοιμούνται μόνο όσοι βρίσκονται με off-shore εταιρίες είναι σε διάφορες ΛΙΣΤΕΣ  όπως ΛΑΓΚΑΡΝΤ και άλλες και όσοι είναι κολλητάρια του συστήματος.

Όλος ο υπόλοιπος  κόσμος ζει με τον τρόπο του πλειστηριασμού, την ανεργία, την φτώχεια, την εξαθλίωση, τα παιδιά να λιποθυμούν από την πείνα στα Σχολεία.

Σας αναγνωρίζω ακόμα ότι κάνετε τα αδύνατα δυνατά για να διαλύσετε την ραχοκοκαλιά της οικονομίας που ήταν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, βιοτεχνίες, βιομηχανίες.

Σας αναγνωρίζω ακόμα ότι με την δική σας Πολιτική, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., ή χώρα μας κατακλείστηκε από Πολυκαταστήματα των Πολυεθνικών, τα τελευταία τέσσερα χρόνια  το κύμα της μετανάστευσης  των Νέων μας ξεπέρασε αυτό των δεκαετιών 1950-1960.

Χιλιάδες νοικοκυραίους Ανθρώπους καταδικάσετε να ζουν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, Άνθρωποι Άρρωστοι ανάπηροι  στο κρεβάτι, τους σκοτώσατε γιατί η ΔΕΗ τους έκοψε το ρεύμα. Ενώ καταργήσατε το Κοινωνικό Κράτος, αφού πρώτα φροντίσατε  να φτωχοποιήσεται τους Έλληνες.

Ευτυχώς το αίσθημα της  Αλληλεγγύης στον Έλληνα ευρίσκετε σε υψηλά στάνταρ και γι’αυτό γεμίσαμε από Κοινωνικά Παντοπωλεία, Ιατρεία κλπ. κλπ.

Η  ημέρα της Κρίσεως είναι Κοντά. Αν με την Πολιτική σας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ δημιουργήσατε Παράδεισο μην ανησυχείτε  ο Έλληνας δεν είναι αχάριστος θα σας επιβραβεύσει.

Αν όμως δημιουργήσατε Κόλαση, τότε ως έντιμοι πολιτικοί πρέπει από μόνοι σας να περάσετε από κάποια δικαστική Αίθουσα προς απολογία.

ΥΓ: και μην ξεχνάτε και τα ΔΥΟ Κόμματα πριν τις εκλογές να τακτοποιηθείτε οικονομικά. Καταλαβαίνετε τι λέω; Εννοώ ότι κάποιες εκατοντάδες εκατομμύρια δάνεια που χρωστάτε πρέπει να εξοφληθούν, μην κάνετε τα κορόιδα.

ΚΑΤΑΝΟΗΤΟΝ;

KΩΣΤΑΣ ΤΣΙΜΠΙΔΗΣ

ΣΥΝ/ΧΟΣ ΟΓΑ