Το παρακάτω κείμενο, που περιλαμβάνει μια μικρή ανάλυση για την αναπηρία και μια ενημέρωση για τη Χριστίνα που χρειάζεται άμεσα οικονομική στήριξη,
Ακολουθεί το κείμενο:
Πώς σχετίζεται ο φεμινισμός με την αναπηρία;
Ως διαθεματικές φεμινίστριες αναγνωρίζουμε τις πολλαπλές καταπιέσεις που βιώνουν τα άτομα ως προς το φύλο, την τάξη, την αναπηρία, τη φυλή. Οι καταπιέσεις αυτές συγκεντρώνονται κάποιες φορές σε άτομα και τα καθιστούν αποκείμενα (σε αντιπαράθεση με τον όρο υποκείμενα), μη-πρόσωπα, αδιανόητα σώματα, ζωές που δεν αξίζει να βιωθούν.
Εστιάζοντας στην αναπηρία, οφείλουμε να εξηγήσουμε ότι δεν μιλάμε για κάποιο χαρακτηριστικό του ατόμου, αλλά για τον τρόπο με τον οποίο ένα άτομο που φέρει κάποιου είδους βλάβη (κινητική, αισθητηριακή, νοητική) βιώνει εμπόδια φυσικά (ως προς την πρόσβαση στο φυσικό και στο δομημένο περιβάλλον), συμπεριφορικά (π.χ. ρατσιστικές συμπεριφορές, άσκηση βίας, παραμέληση), επικοινωνιακά και κοινωνικά (π.χ. αποκλεισμός από την εργασία και την εκπαίδευση, αρνητικές αντιλήψεις και στερεότυπα) λόγω του μη συμπεριληπτικού κοινωνικού περιβάλλοντος στο οποίο ζει. Τα εμπόδια αυτά οδηγούν το ανάπηρο άτομο σε κοινωνικό αποκλεισμό και μη ισότιμη ένταξη στην κοινωνία που ανήκει.
Από τη στιγμή μάλιστα που οι καταπιέσεις των ανάπηρων ατόμων στο πλαίσιο του καπιταλισμού διαπλέκονται με ταξικές καταπιέσεις, η ένταξή τους στο κοινωνικό σύνολο δυσχεραίνεται ακόμα παραπάνω. Με απλά λόγια, η αναπηρία δεν έχει τον ίδιο αντίκτυπο αφενός σε ανθρώπους που διαθέτουν τους πόρους (οικονομικούς, κοινωνικούς) ώστε να λάβουν τις απαραίτητες θεραπείες (εάν και εφόσον χρειάζεται) και την απαραίτητη υποστήριξη για την ισότιμη διασφάλιση της αξιοπρεπούς και ανεξάρτητης διαβίωσής τους σε όλους τους τομείς του κοινωνικού φάσματος και αφετέρου σε ανθρώπους που δεν τους διαθέτουν.
Σε ένα συμπεριληπτικό κράτος δικαίου θα περιμέναμε τα εμπόδια αυτά να αντιμετωπίζονταν από κρατικές δομές και να υπήρχε η υποστήριξη που το κάθε άτομο χρειάζεται. Ωστόσο, σ’ ένα αστικό κράτος, που διαχειρίζεται τους ανθρώπους του με όρους ανθρωπίνου δυναμικού σε επιχείρηση, η υποστήριξη των αναπήρων καθίσταται μια ασύμφορη συνθήκη.
Και τώρα, τι γίνεται δίπλα μας;
Η Χριστίνα είναι ανάπηρη γυναίκα, η οποία ζούσε και σπούδαζε μαζί μας στο Ρέθυμνο και αυτή τη στιγμή είναι σε κέντρο αποκατάστασης στην Αθήνα. Ο αγώνας για το βιοπορισμό και την επιβίωση της έχει ανοίξει εδώ και χρόνια με ποικίλους τρόπους, με την τοπική κοινωνία του Ρεθύμνου να προσπαθεί να την στηρίξει με τα όποια μέσα. Αλλά φυσικά όπως προαναφέραμε χωρίς την απαραίτητη κρατική (υπο)στήριξη κάτι τέτοιο είναι αδύνατον! Την συγκεκριμένη χρονική στιγμή η Χριστίνα έχει ανάγκη την 24ωρη στήριξη της από προσωπικούς βοηθούς για να επιτελεί τις βασικές λειτουργίες της καθημερινότητάς της και να ζει με αξιοπρέπεια, κάτι το οποίο έχει ήδη αιτηθεί στις κρατικές δομές χωρίς να έχει λάβει απάντηση, με αποτέλεσμα να καταφεύγει σήμερα στην οδό της αλληλεγγύης.
Όπως αναφέρει και η ίδια: «Δεν πιστεύω στην έννοια της φιλανθρωπίας (παρότι έχω καταφύγει επανειλημμένα σε αυτήν, από ανάγκη), διότι θεωρώ ότι αναπαράγει ιεραρχικές σχέσεις μεταξύ ευεργετών και ευεργετηθέντων. Πιστεύω όμως, στην έννοια της αλληλεγγύης. Όπως η σύνθεση μιας πολυφωνικής χορωδίας, έτσι και κάθε κοινωνική αλλαγή χρειάζεται πολλές διαφορετικές φωνές, για να συντελεστεί. Ελπίζω μόνο, να μην παρεξηγηθούν τα κίνητρά μου. Κι όσοι με γνωρίζουν, εύχομαι να μην αισθανθούν ότι προδίδω τις πεποιθήσεις μου. Η συνείδησή μου είναι αρκετά μπερδεμένη. Αλλά, είναι αργά, για να πάρω πίσω, αυτά που εγώ η ίδια ξεκίνησα. Αναλαμβάνω λοιπόν την ευθύνη της απόφασής μου, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Για ακόμα μια φορά, διεκδικώ σθεναρά το δικαίωμά μου να ζήσω ελεύθερη, ανεξάρτητη, ως αξιοπρεπής άνθρωπος κι ως ολοκληρωμένο κοινωνικό ον. Γιατί, η ανεξάρτητη διαβίωση δεν αποτελεί παραχώρηση ούτε προσωπική “χάρη”. Είναι δικαίωμα. Αναφαίρετο, αδιαπραγμάτευτο ανθρώπινο δικαίωμα».
«Καταγγέλω δημόσια την κοινωνική αδικία που υφίσταμαι ως ανάπηρη πολίτης λόγω της βλάβης μου, με την ελπίδα να ακουστεί η φωνή μου και να μη χρειαστεί ξανά να υποστεί κανείς τον εξευτελισμό, στον οποίο υπόκειμαι εγώ –όπως και άλλοι συνανάπηροι- όλα αυτά τα χρόνια παλεύοντας μάταια για τα αυτονόητα. Η πρόσβαση στην υγεία δε θα έπρεπε να αξιολογείται με ελιτίστικα κριτήρια, ούτε να αποτελεί προνόμιο των λίγων. Απεναντίας, θα έπρεπε να βασίζεται στις πραγματικές ανάγκες των πολιτών».
Στηρίζουμε τον δίκαιο αγώνα της Χριστίνας, που ως ΤΑΞΙΚΑ ΠΛΗΤΤΩΜΕΝΗ ΑΝΑΠΗΡΗ ΓΥΝΑΙΚΑ βιώνει πολλαπλές καταπιέσεις και κοινοποιούμε τον τραπεζικό λογαριασμό στον συγκεντρώνονται χρήματα για τη στήριξή της.
Τραπεζικός Λογαριασμός Όψεως της “Act For Care A.M.K.E.”:
ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ:
IBAN: GR7101101650000016500976085
Με την υποσημείωση στο καταθετήριο της τράπεζας, «Για την Χριστίνα».
Catσούλες, Φεμινιστική Συλλογικότητα Ρεθύμνου
