Του Πέτρου Κατσάκου | Οι μεν απολυμένοι σχεδόν δύο χρόνια τώρα και οι δε να ανησυχούν για τις θέσεις εργασίας τους. Οι μεν εργάζονταν σε μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της χώρας, ενώ οι δε εργάζονται σε μια ισχυρή βιομηχανία. Ένα εργοστάσιο στη Θεσσαλονίκη κλειστό και ένα εργοτάξιο στη Χαλκιδική με τη λειτουργία του υπό αμφισβήτηση.
Οι απολυμένοι της 3Ε διεξάγουν εδώ και μήνες έναν δύσκολο αγώνα κόντρα σε έναν πανίσχυρο αντίπαλο, καλώντας το καταναλωτικό κοινό να μποϊκοτάρει τα προϊόντα της εταιρείας. Οι εργαζόμενοι της Ελληνικός Χρυσός αποφασίζουν να στραφούν κατά της κυβέρνησης, την οποία κατηγορούν ότι θέλει να τους αφήσει χωρίς δουλειά. Οι πρώην εργαζόμενοι της Coca – Cola, μια φορά το μήνα μαζεύουν ό,τι χρήματα καταφέρνουν να συγκεντρώσουν από εισφορές αλληλεγγύης σωματείων και πολιτών και έρχονται στην Αθήνα για αφισοκόλληση και διανομή φυλλαδίων. Οι εργαζόμενοι της Eldorado, με την ευγενική χορηγία της εργοδοσίας και ναυλωμένα πούλμαν, έρχονται στην πρωτεύουσα να διαδηλώσουν υπέρ των εξορυκτικών σχεδίων της εταιρείας. Οι απολυμένοι της 3Ε δεν έχουν δει στις πορείες και τις δράσεις τους ούτε μια τηλεοπτική κάμερα. Οι εργαζόμενοι της Ελληνικός Χρυσός απολαμβάνουν τον τηλεοπτικό χρόνο που απλόχερα τους προσφέρουν. Οι απολυμένοι της Coca – Cola δεν υπάρχουν για τη συντριπτική πλειονότητα των ΜΜΕ. Οι μεταλλωρύχοι της Χαλκιδικής είναι οι πρωταγωνιστές των βραδινών δελτίων ειδήσεων και του Διαδικτύου.
Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για δύο μέτρα και δύο σταθμά στη δημοσιογραφική κάλυψη και προβολή των δύο ειδικών αυτών εργατικών αγώνων. Και όμως. Δεν υπάρχουν ούτε δύο μέτρα ούτε και δύο σταθμά, καθώς ο παρονομαστής είναι ένας και μόνο ένας και λέγεται χορηγία, διαφήμιση και πληρωμένη καταχώρηση. Τα ταμεία των δύο εταιρειών και τα γραφεία δημοσίων σχέσεων είναι αυτά που καθορίζουν τη στάση των ΜΜΕ απέναντι στις δύο περιπτώσεις διαμαρτυριών. Η μεν Coca – Cola, αγοράζοντας τηλεοπτικό χρόνο και σελίδες, επιβάλλει τη σιωπή, η δε Eldorado, με χορηγίες και καταχωρήσεις, εξασφαλίζει την υπερπροβολή. Τόσο απλά.
Μπροστά στον κίνδυνο να κοπούν από την 3Ε οι τόσο πολύτιμες διαφημίσεις της, οι απολυμένοι «εξαφανίζονται» από το κάδρο της ενημέρωσης, σε αντίθεση με τους εργάτες της Ελληνικός Χρυσός που, κατά τη διάρκεια της παρουσίας τους στην Αθήνα, ένα σμάρι από κάμερες τους ακολουθεί κατά πόδας. Τόσο απλά.
Και κάπως έτσι γεννιούνται και κάποιες ειδήσεις. Εξαρτάται ποιος πληρώνει. Τόσο απλά.
