Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας,
Δημοσιογράφος – Ερευνητής – Αναλυτής Α.E.J./I.F.J.
Καθώς η ιστορία γράφεται από τους νικητές πολλές μεγάλες προσωπικότητες αυτής, γράφονται με μικρά γράμματα κάπου στο περιθώριο.
Όμως η αδιαμφισβήτητη λάμψη τους δεν πεθαίνει ποτέ…
Είναι πια η ώρα του απολογισμού, της σιωπής και της συγγνώμης… Ένας ύστατος φόρος τιμής σε αυτούς που έφυγαν…
Τι σημαίνει η λέξη «πόλεμος»;. Γιατί μεγαλώνουμε μαθαίνοντας από μικροί τι σημαίνει, μέσω του μαθήματος της ιστορίας;. Γιατί πρέπει να μαθαίνουμε τις μάχες που έγιναν, το πότε έγιναν, το γιατί και από ποιους;
Όταν το αποτέλεσμα του είναι να χάνονται ανθρώπινες ζωές μόνο για την επίτευξη των καπιταλιστικών στόχων.
Μιας και ο καθένας από εμάς αποτελεί μια ξεχωριστή οντότητα και μεγαλώνει έχοντας τα δικά τους πιστεύω, γιατί να μην εκπαιδεύεται στο πως θα εξουσιάζει το μυαλό του, το μέλλον του; Μήπως κάτι πάει λάθος σε αυτόν τον κόσμο;. Επειδή δεν ξεχνούμε… είναι η ώρα για ένα συγγνώμη για τις χιλιάδες ψυχές που έφυγαν εκβιαζόμενοι από τους εισπράκτορες του θανάτου. Για τους άστεγους που βρέθηκαν στο δρόμο από τους συστημικούς βολεμένους καλοπληρωμένους σωτήρες… ένα συγγνώμη στα παιδιά, που λιποθυμούν περιμένοντας τα σχολικά συσσίτια…
Δεν ξεχνάμε… φαύλος κύκλος. Δεν θα αλλάξει ποτέ αυτός ο κόσμος όσο εμείς διαιωνίζουμε την παθητικότητά μας.
Ντρέπομαι για όλα αυτά. Είναι μερικοί άνθρωποι που κουβαλούν τη ντροπή του κόσμου όλου. Κουβαλούν ακόμη και την ντροπή αυτών που δεν έχουν ντροπή. Και είναι και μερικοί άλλοι που δεν θα καταλάβουν ποτέ τι σημαίνει αξιοπρέπεια. Γιατί οι ίδιοι, δεν έχουν.
Επειδή δεν ξεχνάμε… ένα συγγνώμη στους 1.500.000 άνεργους, που βρέθηκαν χωρίς το βασικό συνταγματικό δικαίωμα της εργασίας από τους αδίστακτους νεοφιλελεύθερους καπιταλιστές που γίνονται πλουσιότεροι στο όνομα της κρίσης που οι ίδιοι δημιούργησαν…
Ένα συγγνώμη… για τα σχολεία και τα νοσοκομεία που έκλεισαν, γιατί κάποιοι θέλουν μεγαλύτερες καταθέσεις και περισσότερα ακίνητα…
Προσπαθώ πραγματικά να γράψω κάτι όμορφο και απλό, κάτι που να ταιριάζει με όλους τους τρόπους και όλα τα χρώματα. Όμως τότε πρέπει να ξεχάσω εντελώς την πραγματικότητα… πρέπει να ξεχάσω τη Γάζα, αλλά και τον τρόπο που παρουσιάζεται κι αυτό το φρικτό έγκλημα από τα συστημικά ΜΜΕ… Θα πρέπει να ξεχάσω την Ουκρανία και το αγκάλιασμα του εκεί φασισμού από την Ε.Ε. και τις «δημοκρατικές» κυβερνήσεις της πολιτισμένης δύσης και πολλά άλλα…
Δυστυχώς στο βάθος του δρόμου, όλα δείχνουν πως προετοιμάζεται στην Ευρώπη ο ερχομός ενός νέου φασισμού που θα στηρίζει και θα βγάζει τον καπιταλισμό από την δύσκολη θέση του…
Επειδή δεν ξεχνάμε… για το σκοτάδι που επέβαλαν ση ζωή μας, ζητάμε συγγνώμη γιατί δυστυχώς υπάρχουν, ζουν και λεηλατούν την Ελλάδα, ένα μάτσο «σωτήρες» τηλεπωλητές, μαϊντανοί, αποστάτες, καλοταϊσμένοι, καλοβολεμένοι, μαριονέτες των νεοφιλελεύθερων αφεντάδων τους…
Κι εμείς τι κάνουμε;. Απλά καθόμαστε στην πολυθρόνα του σπιτιού μας και βλέπουμε σκηνές θανάτου στις οθόνες μας. Από ποιούς; Από ανθρώπους που πληρώνονται για να στέλνονται απλά στο σημείο που εκτυλίσσονται τα γεγονότα. Αδράνεια. Κανένας δεν αντιδρά.
Ένα συγγνώμη… για τους νέους που είδαν τα όνειρα τους να χάνονται, εξαιτίας μιας χούφτας αδηφάγων, που δυστυχώς έχουν την εξουσία…
Επειδή δεν ξεχνάμε… σιωπή και συγγνώμη για όλους αυτούς που παλεύουν να κρατήσουν την ανθρωπιά και την αξιοπρέπεια τους… σιωπή πια…
Και εκεί έξω καιρό που κάνει όλα αυτά να φαίνονται εντελώς απίστευτα…