Τον παλμό του μέσου Ελληνα ψηφοφόρου επιχείρησε να νιώσει ο απεσταλμένος της ισπανικής εφημερίδας «El Mundo» Ενρίκ Γκονθάλεθ ο οποίος έσπευσε από την πρώτη στιγμή μετά το κλείσιμο της κάλπης στο κέντρο της Αθήνας.
Οι Ελληνες ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ αλλά έχουν δει πολλά τα μάτια τους. Πανηγυρίζουν με μέτρο
Ο ίδιος προσπαθώντας να δώσει μια πλήρη εικόνα από το κέντρο της Αθήνας στους Ισπανούς αναγνώστες γράφει πως για να καταλάβει κάποιος τι γινόταν χθες στην Αθήνα, έπρεπε να σπεύσει «στο επίκεντρο του φαινομένου, στην οδό Σταδίου». Εκεί όπου «η μικρή εξέδρα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν περιτριγυρισμένη από εκατοντάδες ενθουσιώδεις» ψηφοφόρους.
«Ωστόσο» γράφει ο Γκονθάλεθ «λίγο πιο ‘κεί, στους γύρω δρόμους, στην υπόλοιπη Αθήνα, (νόμιζες πως) επρόκειτο για ένα βράδυ Κυριακής, όπως όλα τα άλλα. Για μια δυνητικά ιστορική ημέρα, με μια ασυνήθιστη νίκη της ριζοσπαστικής αριστεράς, που ίσως ακόμα και να σημάνει την αρχή ενός ταξιδιού μέσω μιας νέας πορείας για την Ευρωπαϊκή Ένωση, η συνολική αντίδραση (του κόσμου) είναι μετριοπαθής».
«Δεν σχηματίζουν μακριές ουρές με τα αυτοκίνητά τους στα οποία ανεμίζουν σημαίες (του κόμματος) ούτε κάνουν αυθόρμητους πανηγυρισμούς» προσθέτει ο Γκονθάλεθ για να επισημάνει: «Η αναπνοή των Ελλήνων, των οποίων τα μάτια έχουν δει πολλά τελευταία, παραμένει ήρεμη».
Νέοι από Ιταλία και Ισπανία στους πανηγυρισμούς στην Αθήνα
Παράλληλα, ο Ισπανός δημοσιογράφος παρατηρεί πως στην καρδιά των πανηγυρισμών στην οδό Σταδίου, δεν υπάρχουν μόνο Έλληνες. Η προσδοκία για αλλαγή στην Ευρώπη ξεκίνησε από την Ελλάδα, επισημαίνει ο Γκονθάλεθ, τουλάχιστον χρονικά, που παραθέτει την επιλογή της Ρίτας από την Ιταλία, αλλά και άλλων νέων, κυρίως από την Ισπανία, να επισκεφθούν την Ελλάδα για τις εκλογές.
«Αυτό είναι η αλλαγή για την Ελλάδα και η αλλαγή για όλη την Ευρώπη» λέει η Ιταλίδα Ρίτα στην «El Mundo» κρατώντας ένα πλαστικό ποτήρι με σαμπάνια στο χέρι κάτω από την οθόνη όπου προβάλλονται τα αποτελέσματα.
O δημοσιογράφος επισημαίνει πως όσο περνούν οι ώρες, η Σταδίου κλείνει, το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ότι είναι αρκετά υψηλό και για λίγο σημειώνονται προσδοκίες για αυτοδυναμία. Τότε, ο Ισπανός ακούει τους ψηφοφόρους να φωνάζουν: «Μέρκελ μας ακούς»;
«Υπάρχει μια περίεργη μίξη από ανθρώπους: σακάκια κοτλέ, στιγάρα στο στόμα, πολλά τσιγάρα, αριστεροί “βετεράνοι” που προσδίδουν στην ατμόσφαιρα αέρα δεκαετίας του ’70, πολύχρωμα φορέματα και τατουάζ στα κορμιά των πιο νέων. Στα 200 μέτρα, η πλατεία Ομονοίας, η καρδιά της λαϊκής Αθήνας, μετατρέπεται σε υπαίθριο υπνοδωμάτιο των αστέγων» καταλήγει ο Γκονθάλεθ.