Η αστάθεια, η ανασφάλεια και η αδυσώπητη αναταραχή των τελευταίων ετών αγχώσει ιδιαίτερα τους εργαζόμενους. Και ενώ βλέπουμε τις απολύσεις να πολλαπλασιάζονται και οι μισθοί αποτυγχάνουν να συμβαδίσουν με τον αυξανόμενο πληθωρισμό, οι εργαζόμενοι εξακολουθούν να ανησυχούν – σε ορισμένες περιπτώσεις, περισσότερο από ποτέ.
Το παγκόσμιο στέλεχος αυτού που ορισμένοι αποκαλούν «permacrisis» επηρεάζει τους εργαζόμενους όλων των ηλικιών, ωστόσο πολλοί ερευνητές και ειδικοί υποστηρίζουν ότι η Gen Z είναι η πιο αγχωμένη ομάδα στο χώρο εργασίας συνολικά.
Δεδομένου ότι ορισμένοι εισήλθαν στο εργατικό δυναμικό μόνο κατά τη διάρκεια της πανδημίας, τους έχει φέρει αντιμέτωπους με ιδιαίτερα δύσκολες καταστάσεις.
Σύμφωνα με την έρευνα της Cigna International Health για το 2023 με σχεδόν 12.000 εργαζόμενους σε όλο τον κόσμο, το 91% των νέων ηλικίας 18 έως 24 ετών αναφέρουν ότι έχουν στρες – έναντι 84% κατά μέσο όρο, όπως αναφέρει το BBC.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
Αν και ο πανικός γύρω από την πανδημία του κοροναϊού έχει καταλαγιάσει έως έναν βαθμό, το 2023 συνεχίζει να αγχώνει τους περισσότερους εργαζόμενους.
Στο χώρο εργασίας, αφού ορισμένοι εργαζόμενοι αποκόμισαν τα οφέλη μιας πιο ευέλικτης προσέγγισης στην εργασία, πολλοί εργοδότες αλλάζουν πορεία και απαιτούν πλήρη επιστροφή στο γραφείο.
Η οικονομική αστάθεια εξακολουθεί να επικρατεί και πολλές εταιρείες περικόπτουν χιλιάδες θέσεις εργασίας ή αφήνουν τους υπαλλήλους να ανησυχούν ότι είναι οι επόμενοι.
Οι οικονομικές δυσκολίες επιδεινώνουν μνημειώδη προβλήματα στο χώρο εργασίας, επίσης. Τα δεδομένα από μια έκθεση του 2023 από την εταιρεία λογισμικού HR Workhuman δείχνουν ότι η κρίση κόστους ζωής προκαλεί στρες και άγχος στο 84% των εργαζομένων στο Ηνωμένο Βασίλειο. Υπάρχουν παρόμοιες τάσεις σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Ιρλανδίας , των ΗΠΑ και του Καναδά.
Ωστόσο, ενώ αυτές οι ανησυχίες είναι ευρέως διαδεδομένες, η Gen Z φαίνεται να τις νιώθει πιο έντονα. Τα στοιχεία του Οκτωβρίου 2022 από τη McKinsey and Company δείχνουν ότι οι απασχολούμενοι Gen Zers είχαν περισσότερες πιθανότητες από άλλους ερωτηθέντες (26% έναντι 20%) να αναφέρουν ότι η αμοιβή τους δεν τους επέτρεπε να έχουν «καλή ποιότητα ζωής» στην τρέχουσα οικονομία.
Αυτά τα αποτελέσματα είναι ήδη εμφανή: Η Gen Z εξοικονομεί σημαντικά λιγότερα χρήματα και πολλοί βγάζουν με τα βίας τα προς το ζην. Επίσης, αγωνίζονται περισσότερο από άλλες γενιές να επιτύχουν βασικά ορόσημα, όπως η ιδιοκτησία σπιτιού. Αλλά αυτά τα συναισθήματα είναι πιο διαδεδομένα μεταξύ των νέων (59% των νέων 18 έως 24 ετών, σε σύγκριση με 29% των νέων 29 έως 34 ετών).
Οι σχέσεις
Πέρα από τους μεγάλης κλίμακας στρεσογόνους παράγοντες, οι ειδικοί λένε ότι οι νέοι εργαζόμενοι παλεύουν με τις διαπροσωπικές σχέσεις.
Συνολικά, αυτός ο συνδυασμός στρεσογόνων παραγόντων έχει οδηγήσει σε κακή εργασιακή εμπειρία. Τα δεδομένα δείχνουν ότι οι εργαζόμενοι της Gen Z αναφέρουν περισσότερα προβλήματα από τον γενικό πληθυσμό με εχθρικά εργασιακά περιβάλλοντα, προβλήματα ψυχικής και σωματικής υγείας και ακόμη και την αδυναμία να μοιραστούν τις σκέψεις τους στο χώρο εργασίας.
Θεωρείται ωστόσο ότι η Gen Z βιώνει ένα συγκεκριμένο είδος άγχους λόγω του ασυνήθιστου κλίματος στο οποίο εισήλθαν στο χώρο εργασίας.
Για τους πανεπιστημιακούς Gen Zers, πολλοί αναγκάστηκαν να τελειώσουν τα πτυχία τους σε απομονωμένα, πλήρως εικονικά περιβάλλοντα μάθησης κατά τη διάρκεια της πανδημίας, μόνο για να μεταβούν απευθείας σε μια επισφαλή οικονομική κατάσταση και ασυνήθιστες συνθήκες εργασίας, υπό την απειλής της απόλυσης.
Μέχρι το 2025, η Gen Z θα αποτελεί το 27% του εργατικού δυναμικού στις χώρες του ΟΟΣΑ και το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού. Εάν η πλειοψηφία είναι πολύ πιεσμένη για να εργαστεί, τότε κάτι τέτοιο θα ήταν «καταστροφικό – οικονομικά και κοινωνικά».