Όσο πλησιάζουμε στις 20/9 τόσο πιο ολοκληρωμένα ξετυλίγεται η επιχειρηματολογία των κομμάτων, κυρίως για την επόμενη μέρα. Μάλιστα σε δήλωσή του ο ΣΕΒ έδωσε μεγάλη βαρύτητα: πώς θα εφαρμοστεί καλύτερα η συμφωνία – Μνημόνιο που ψηφίστηκε στη Βουλή από τους 251 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ.
Το ΚΚΕ, ήταν το μοναδικό κόμμα που αντιπάλεψε την ψήφιση του Μνημονίου 3 «μέσα» και «έξω» από τη Βουλή προτάσσοντας ως κύριο καθήκον την οργάνωση του λαού για την αντεπίθεσή του ώστε να αντιπαλέψει τα μέτρα-φωτιά.
Τα κόμματα που ψήφισαν το Μνημόνιο 3 προσπαθούν να «απαλύνουν» την αντίδραση του λαού που από την επομένη των εκλογών θα κληθεί να «πληρώσει το μάρμαρο». Δίνουν ιδιαίτερο βάρος στην λεγόμενη «ανάπτυξη», με διάφορες εύηχες φράσεις όπως «παραγωγική ανασυγκρότηση» ή «εθνικό σχέδιο ανάπτυξης» ώστε ο λαός που ήδη έχει γονατίσει, να συνεχίσει να περιμένει την ελπίδα να έρθει! Κάνουν κουβέντα για τα δικαιώματα, τις ελαφρύνσεις και τις φοροαπαλλαγές των επιχειρήσεων(!) αλλά καμία κουβέντα για τα δικαιώματα των εργαζομένων, για ανάκτηση στα απολεσθέντα δικαιώματά τους ώστε να πάρει ο λαός ανάσα. Στην ουσία αναπαράγουν το γνωστό νοητικό σχήμα: να δώσουμε ευκαιρίες και κίνητρα για επενδύσεις ώστε να υπάρξουν θέσεις απασχόλησης ώστε να αρχίζει ο τόπος να παράγει και να καταπολεμηθεί η ανεργία και να έρθουν καλύτερες μέρες.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από τον παραπάνω ισχυρισμό διότι αποκρύπτει έντεχνα την ουσία της οικονομίας στη χώρα μας, πως η οικονομία δηλαδή στηρίζεται στην ιδιωτική πρωτοβουλία, η οποία καθορίζει το τι θα παραχθεί, με γνώμονα το πόσα θα κερδίζει ο κάθε επιχειρηματίας, βιομήχανος, εφοπλιστής κλπ.
Το κυνήγι όμως του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους συνοδεύεται και από το κυνήγι του μικρότερου δυνατού κόστους, δηλαδή ένα εργατικό δυναμικό, με περικοπές στο λεγόμενο «μη μισθολογικό κόστος» (ασφάλιση, υγεία, διάφορες παροχές προς τους εργαζόμενους, κλπ), με εξοντωτικά ωράρια και μισθούς που θα ανταγωνίζονται τις λεγόμενες αναπτυσσόμενες οικονομίες (Ινδία, κλπ).
Για παράδειγμα στον κλάδο του τουρισμού, κατά πολλούς την «βαριά βιομηχανία της χώρας μας» σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, τα κέρδη για το 2014 ήταν 11,317 δισ. ευρώ, έναντι 10,317 δισ. ευρώ το 2013, δηλαδή αύξηση της τάξης του 9,7%! Στον αντίποδα, οι εργαζόμενοι ξενοδοχοϋπάλληλοι είναι στο 80% εποχικοί. Δουλεύουν χωρίς ρεπό, για πάνω από 8 ώρες τη μέρα. Δηλαδή, λαμβάνουν 840 ευρώ το μήνα για 10 ώρες δουλειά τη μέρα, για 7 μέρες δουλειά τη βδομάδα, για 30 μέρες το μήνα. Και όλα αυτά, για τέσσερις με πέντε μήνες το χρόνο. Δηλαδή 3.360 ευρώ το χρόνο! Ανάλογη είναι η κατάσταση στον επισιτισμό αφού δεν υπάρχει καμιά Συλλογική Σύμβαση και σημείο αναφοράς είναι τα 586 ευρώ μεικτά, λίγο πάνω από 480 ευρώ καθαρά. Χώρια που ο τουρισμός και οι διακοπές είναι πολυτελές εμπόρευμα για την εργατική τάξη, το λαό αντί για δικαίωμα.
Στην ναυτιλία ενώ οι έλληνες εφοπλιστές αποτελούν ισχυρό «παίκτη» στην παγκόσμια οικονομία, αυξάνοντας τα κέρδη τους, οι θαλάσσιες μεταφορές (σε μια χώρα όπως η Ελλάδα με πλήθος νησιών) είναι πλήρως υποβαθμισμένες. Δεκάδες νησιά είναι σχεδόν αποκομμένα με ένα δρομολόγιο ανά εβδομάδα για κάποιο αστικό κέντρο καθώς μοναδικό κριτήριο για τη συχνότητα των δρομολόγιων είναι το εμπορικό κέρδος των ακτοπλοϊκών γραμμών.
Στον κλάδο των κατασκευών υπάρχουν οξυμένες στεγαστικές ανάγκες των νέων ανθρώπων που ζουν με τους γονείς τους γιατί δεν μπορούν διαφορετικά. Ενώ θα μπορούσε να δοθεί τεράστια ώθηση στην οικοδομική δραστηριότητα και τις κατασκευές αν κριτήριο ήταν η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, έχει σταματήσει κάθε οικοδομική δραστηριότητα γιατί αυτή τη στιγμή δεν εξασφαλίζουν στις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους.
Μεγάλος λόγος και για την αγροτική παραγωγή που δήθεν «οι Έλληνες σταμάτησαν να καλλιεργούν τα χωράφια τους» γιατί δεν τους αρέσει η σκληρή δουλειά στο χωράφι και πως μετά τις εκλογές θα δώσουν κίνητρα για τους αγρότες ώστε να ασχοληθούν με την καλλιέργεια. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από αυτή την υπόσχεση αφού ΟΛΑ τα κόμματα εκτός από το ΚΚΕ, αποδέχονται την στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αποκρύπτουν πως την αγροτική πολιτική κάθε χώρας την καθορίζει η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ). Κρύβουν το ο,τι κάθε κράτος που βρίσκεται στην Ε.Ε. είναι υποχρεωμένο να τηρεί απαρέγκλιτα αυτές τις δεσμεύσεις! Για αυτό τα ράφια των Σουπερ Μάρκετ είναι γεμάτα με αγροτικά προϊόντα από κάθε γωνιά της γης εκτός από την χώρα μας! Και ενώ σε μια χώρα όπως η δική μας θα μπορούσε, λόγο κλίματος και τεχνογνωσίας, να εξασφαλιστεί η διατροφική επάρκεια υψηλού επιπέδου και να υπάρχει απόθεμα για εξαγωγές, οι αγρότες θα κληθούν να πληρώσουν 26% φόρο και να προπληρώσουν την επόμενη χρονιά κάνοντας τουλάχιστον δυσβάσταχτο αν όχι απαγορευτικό το να συνεχίσουν να καλλιεργούν.
Οι παραπάνω αντιθέσεις που δημιουργούνται (και δεν είναι μόνο αυτές), δεν μπορούν να λυθούν σε αυτό το οικονομικό σύστημα, στον καπιταλισμό.
Η Ελλάδα μπορεί να ακολουθήσει άλλο δρόμο ανάπτυξης.
Διαθέτει και μέσα παραγωγής και εμπορικό δίκτυο, έχει σημαντικό επίπεδο ανάπτυξης της σύγχρονης τεχνολογίας, διαθέτει πολυάριθμο, ειδικευμένο εργατικό δυναμικό, µε εμπειρία και µε βελτιωμένο μορφωτικό επίπεδο μαζί με ένα πολυάριθμο και αξιόλογο επιστημονικό δυναμικό. Διαθέτει φυσικές πλουτοπαραγωγικές και ενεργειακές πηγές και σημαντικά αποθέματα ορυκτού πλούτου. Μπορεί να εξασφαλίζει επάρκεια στα είδη διατροφής για τις λαϊκές απαιτήσεις, αλλά και το εξωτερικό εμπόριο. Τέλος λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης να μπορεί να συνάπτει σχέσεις αμοιβαίου οφέλους με άλλες χώρες.
Οι δυνατότητες αυτές μπορούν να αξιοποιηθούν στο έπακρο μόνο όταν στο κέντρο της οικονομίας θα μπει η παραγωγή για την κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, με κοινωνική ιδιοκτησία και κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία με εργατικό έλεγχο.
Ο κεντρικός σχεδιασμός προσφέρει τη δυνατότητα για την ικανοποίηση των σύγχρονων και διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών σε αντίθεση με την άναρχη παραγωγή που υπάρχει σήμερα. Ακριβώς επειδή ο καθένας γίνεται μέρος του συνόλου, ο κεντρικός σχεδιασμός επιβάλλει την αξιοποίηση και τον καταμερισμό όλου του ανθρώπινου δυναμικού με ταυτόχρονη εξάλειψη της ανεργίας.
Ο εργατικός έλεγχος στη διεύθυνση της κάθε παραγωγικής μονάδας και υπηρεσίας, σε κάθε όργανο διοίκησης λειτουργεί ώστε να εξομαλύνει τις όποιες τυχόν παραλείψεις εμφανίζονται στον κεντρικό σχεδιασμό.
Η κοινωνική ιδιοκτησία αποτελεί το κλειδί για αυτή την οικονομία αφού τα βασικά μέσα παραγωγής μετατρέπονται σε λαϊκή περιουσία που «κουμάντο» δεν θα κάνει μια «χούφτα» κεφαλαιοκράτες άλλα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.
Στις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη δεν θα κριθεί ο Σοσιαλισμός. Θα κριθεί όμως το κατά πόσο οι εργαζόμενοι, η φτωχή αγροτιά, οι ΕΒΕ, οι άνεργοι, οι νεολαία θα κάνουν ένα αποφασιστικό βήμα για τη συγκρότηση μιας ισχυρής, μεγάλης κοινωνικής λαϊκής συμμαχίας, που θα αγωνίζεται ενάντια στα νέα αντιλαϊκά μέτρα και θα έχει σταθερή πυξίδα την πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό. Αυτή η πρόταση του ΚΚΕ είναι πρόταση για να μπορέσει ο εργαζόμενος λαός να ζήσει καλύτερα, όπως πρέπει, όπως του αξίζει ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ, με βάση τις δυνατότητες που έχει η κοινωνία και τις ανάγκες του λαού. Αυτός ο δρόμος περνά μέσα από τη συγκρότηση μιας ισχυρής, μεγάλης κοινωνικής λαϊκής συμμαχίας, που θα αγωνίζεται ενάντια στα νέα αντιλαϊκά μέτρα και θα έχει σταθερή πυξίδα την πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό. Είναι ο μόνος δρόμος που βγάζει στο ξέφωτο!
Αχιλλέας Ζορμπάς
Εκπαιδευτικός