Γράφει η Ροδάνθη Κουμή
Παρατηρώ σημαίνει εστιάζω την προσοχή μου σε κάτι,με άδειο μυαλό.
Παίρνω τις πληροφορίες που θέλω να πάρω και τις χρησιμοποιώ προς όφελος δικό μου.
Αυτό μάλλον πολλοί άνθρωποι το έχουν ξεχάσει.
Και αυτό γιατί παρατηρούν πράγματα χωρίς ουσία και την πραγματική ουσία την αγνοούν.
Υπάρχουν και άνθρωποι που βλέπουν την ουσία αλλά δεν την παρατηρούν γιατί σε αυτούς έχει αγκυλωθεί η αλαζονεία σε σημείο τυφλότητας.
Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που δεν θέλουν καν να παρατηρήσουν τίποτε και κανένα.
Και έτσι χάθηκε η ανθρώπινη επαφή,το μεγαλείο του συναλλασόμενου λόγου,το μεγαλείο της σοφίας.
Ξέρετε πόσα πολλά μπορεί να μας διδάξει η παρατήρηση ;
Θυμάμαι στο χωριό που μεγάλωσα τους ανθρώπους που δεν ήξεραν γράμματα να παρατηρούν τα πάντα.
Ήξεραν ακριβώς τον καιρό.
Ήξεραν,πότε θα θερίσουν, ποτέ θα ποτίσουν,πότε θα καρπίσουν.
Τους θυμάμαι να παρατηρούν τον ουρανό ,τα αστέρια και να ξέρουν ακριβώς πως θα φυσήξει ο Αίολος την επόμενη ημέρα.
Τους θυμάμαι να διαβάζουν μια εφημερίδα όλοι μαζί (που συνήθως τους την διάβαζε ο δάσκαλος του χωριού ή ο παπάς) και να ακούνε με άυθραστη σιωπή εκείνα τα λόγια.
Θυμάμαι επίσης να συζητούν μεταξύ τους και ακούει ο ένας τον άλλον με φοβερή προσήλωση σε αυτά που έλεγε.
Ήταν κάτι σαν μεταβίβαση πληροφοριών.
Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν με την παρατήρηση γίνανε σοφοί.
Κάποτε σιωπούσαν και με την σιωπή τους ,μετέδιδαν πράγματα.
Κάποτε αυτοί οι άνθρωποι έγιναν οι επιστήμονες της ζωής και μετέδωσαν αλάνθαστες συμβουλές.
Το τώρα είναι σχεδόν άδειο.
Τι και αν μορφώνεται ο άνθρωπος,τι και αν περνάει τα καλύτερα χρόνια στα θρανία ,τι και αν βάζει ένα τόνους γνώσης στο κεφάλι του εάν δεν έχει το χάρισμα της παρατήρησης ,της επαφής,είναι άδειος.
Αγνοούμε το πόσο πολύτιμη είναι η παρατήρηση μέσα και έξω από εμάς .
Χάθηκε η εποχή του φιλόσοφου,του καθαρού,του αγνού και ήρθε η εποχή που ενώ δεν την θέλουμε στην ουσία μέσα εκεί όμως ζούμε και λέγεται “παγκοσμιοποίηση”…
Ωραία ακούγεται αλλά άχρωμη!