Κείμενο δημοσίευσε η Άννα Διαμαντοπούλου στην οποία μιλά για την “Αλήθεια” που τελικώς επικράτησε μέσα και από το κείμενο της Συμφωνίας προαναγγέλοντας “συνεννόηση, συναίνεση”:
Μάιος 2010- Ιούλιος 2015
Τόσο χρειάστηκε η Γ Ελληνική Δημοκρατία για να συνειδητοποιήσει που ήταν, που πήγε, που βρίσκεται και που πηγαίνει. Η Δ Ελληνική Δημοκρατία μας υποδέχεται απαιτητική και άτεγκτη.
Μάιος 2010-Ιούλιος 2015.
“Γερμανοτσολιάδες, προδότες, ψεκασμένοι, διχασμένοι, ενωμένοι, σταλινικοί”. Εύκολα εκστομίστηκαν, δύσκολα ξεχνιούνται. Άδικα στιγμάτισαν.
Μάιος 2010 – Ιούλιος 2015
Άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη, αποδοχή. Αποδοχή όχι του μνημονιακού μονοδρόμου, αλλά του εθνικού μονοδρόμου των μεταρρυθμίσεων. Της θεσμικής μας ανασυγκρότησης. Της πολιτισμικής και κοινωνικής μας ωρίμανσης. Ο κύκλος έκλεισε.
Μάιος 2010 – Ιούλιος 2015.
Το Κράτος πατερούλης ετελεύτησε. Το Κόμμα πατερούλης, ζητιανεύει για έλεος εμβολιασμένο με θυμό και οργή σε πλατείες εκτόνωσης.
Μάιος 2010 – Ιούλιος 2015
Χώρα συνταξιούχων με λιτανείες στο ευρώ. Χώρα ασφυκτιούντων νέων με δέησεις σε δραχμικά οράματα χωρίς δραχμικά βιώματα όμως… Ανάσα – όχι αξιοπρέπειας (κανιβαλίστηκε μια ακόμα λέξη) – αλλά προοπτικής απτής και δίκαιης για τους νέους. Υποχρέωση όλων και 1η προτεραιότητα!
Μάιος 2010 – Ιούλιος 2015
Λάθη από τους εντός και πολιτικά εγκλήματα από τους εκτός. Ανισομέρεια κατανομής βαρών σε μια κοινωνία που ήθελε, αλλά με ένα πολιτικό σύστημα που δεν μπορουσε… ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Αριστερά σε σταδιακή αφύπνιση και αφυπηρέτηση και αφίππευση από το πανάρχαιο άρμα του λαϊκισμού. Κάλλιο αργά…
Μάιος 2010 – Ιούλιος 2015
Μια λέξη ως παρακαταθήκη και κληροδότημα αναδεικνύεται πλέον ως εθνική. “Αλήθεια”
Εθνικόν το αληθές γαρ. Τότε η ώρα μιας νέας πατρίδας θα έχει σημάνει. Διότι, αν φτάσουμε να θεωρούμε εθνικό μόνον ότι είναι αληθές, τότε στόχος όλων μας γίνεται μία: η αλήθεια.
Από κοντά έννοιες βαθιές, αλλά δυστυχώς κατακρεουργημένες : συναίνεση, συνεννόηση. Λέξεις που κρύβονται μπροστά στο μπόι της ανιστόρητης και ντεμέκ εθνικής “λεβεντιάς”, έννοιες που βρέθηκαν να κουβαλούν αναίτια ρετσινιά υποτέλειας… κι όμως, αυτές θα μας κουβαλήσουν τώρα στις πλάτες τους.
Μάιος 2010 – Ιούλιος 2015
Χάθηκαν ζωές, καταστράφηκαν οικογένειες. Άξιζε; καθόλου! Στη μνήμη τους θα χτιστεί ξανά η Πατρίδα.
The show must go on…
