Λένε ότι η ελπίδα γεννιέται οπουδήποτε… ακόμα και στο σκοτάδι των υπόγειων διαβάσεων με τη βαριά, αποπνικτική μυρωδιά. Δίπλα στον σιδηροδρομικό σταθμό στο Κελέτι της Βουδαπέστης εκεί όπου έχουν κατασκηνώσει χιλιάδες πρόσφυγες, ανάμεσα σε χαρτόνια και κουβέρτες, δύο μικροσκοπικά νεογέννητα μωρά, κουρνιάζουν στην αγκαλιά των μανάδων τους αγνοώντας την τραγωδία που εκτυλίσσεται γύρω τους. Κορίτσια και τα δύο.
Το όνομα του ενός μωρού είναι Sadan που σημαίνει «Το καταφύγιο». Γεννήθηκε στην υπόγεια διάβαση εκεί όπου η μητέρα και ο πατέρας της περιμένουν απεγνωσμένα να επιβιβαστούν σε ένα τρένο που θα τους οδηγήσει στη νέα ζωή. Μόλις λίγα μέτρα μακριά, μια άλλη πρόσφυγας κρατά σφιχτά ένα άλλο νεογέννητο. Το όνομα που της δόθηκε είναι Shems, το φως του ήλιου και της ελπίδας. Τι κι αν η μάνα της την γέννησε κατάχαμα, κοντά στις ράγες του σταθμού; Η ελπίδα γεννιέται οπουδήποτε.
