Του Daniel Finn για το Jacobinmag
Οι υποστηρικτές του Ισραήλ στις ΗΠΑ και τη Δυτική Ευρώπη ισχυρίζονται ότι αντιτίθενται στη βία. Αλλά έχουν κάνει ό,τι μπορούν για να κλείσουν ή να ποινικοποιήσουν τη μη βίαιη δράση των Παλαιστινίων και των υποστηρικτών τους, από διεθνείς νομικές υποθέσεις μέχρι το κίνημα BDS.
Η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz απηύθυνε μια καταστροφική κρίση για τον ηγέτη της χώρας μετά την έκρηξη της μεγαλύτερης κρίσης στη μνήμη των ανθρώπων το περασμένο Σάββατο:
Η καταστροφή που έπληξε το Ισραήλ κατά τη γιορτή του Σιμτσάτ Τορά είναι ξεκάθαρη ευθύνη ενός ατόμου: Benjamin Netanyahu. Ο πρωθυπουργός, ο οποίος υπερηφανευόταν για την τεράστια πολιτική του εμπειρία και την αναντικατάστατη σοφία του σε θέματα ασφάλειας, απέτυχε εντελώς να εντοπίσει τους κινδύνους στους οποίους οδηγούσε συνειδητά το Ισραήλ όταν εγκαθίδρυσε μια κυβέρνηση προσάρτησης και απαλλοτρίωσης, όταν διόρισε τους Μπεζαλέλ Σμότριχ και Ιτάμαρ Μπεν-Γβιρ σε θέσεις-κλειδιά, ενώ υιοθέτησε μια εξωτερική πολιτική που αγνοούσε ανοιχτά την ύπαρξη και τα δικαιώματα των Παλαιστινίων.
Οι σύμμαχοι του Νετανιάχου στο υπουργικό συμβούλιο Bezalel Smotrich και Itamar Ben-Gvir είναι και οι δύο ακροδεξιοί πολιτικοί από οικισμούς σε κατεχόμενη παλαιστινιακή γη. Νωρίτερα φέτος, ο Smotrich ισχυρίστηκε ότι “δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα” όπως ο παλαιστινιακός λαός, ενώ το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ επέπληξε τον Ben-Gvir για τα “ρατσιστικά, καταστροφικά σχόλιά του” σχετικά με το υποτιθέμενο κατώτερο καθεστώς των Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη.
Το κύριο άρθρο της Haaretz κατηγόρησε τον μακροβιότερο πρωθυπουργό του Ισραήλ ότι επιδιώκει σκόπιμα μια βίαιη αντιπαράθεση με τους Παλαιστίνιους:
Στο παρελθόν, ο Νετανιάχου διαφήμιζε τον εαυτό του ως έναν προσεκτικό ηγέτη που απέφευγε τους πολέμους και τις πολλαπλές απώλειες από την πλευρά του Ισραήλ. Μετά τη νίκη του στις τελευταίες εκλογές, αντικατέστησε αυτή την επιφυλακτικότητα με την πολιτική μιας “πλήρως δεξιάς κυβέρνησης”, με απροκάλυπτα βήματα για την προσάρτηση της Δυτικής Όχθης, για την πραγματοποίηση εθνοκάθαρσης σε τμήματα της περιοχής Γ που ορίστηκε από το Όσλο, συμπεριλαμβανομένων των λόφων της Χεβρώνας και της κοιλάδας του Ιορδάνη. Αυτό περιελάμβανε επίσης μια μαζική επέκταση των οικισμών και ενίσχυση της εβραϊκής παρουσίας στο Όρος του Ναού, κοντά στο Τέμενος Αλ Άκσα, καθώς και κομπασμούς για μια επικείμενη ειρηνευτική συμφωνία με τους Σαουδάραβες στην οποία οι Παλαιστίνιοι δεν θα έπαιρναν τίποτα, με ανοιχτή συζήτηση για μια “δεύτερη Νάκμπα” στον κυβερνητικό του συνασπισμό.
Η Haaretz θα μπορούσε να είχε διευρύνει το κατηγορητήριό της για να συμπεριλάβει και τις δυτικές κυβερνήσεις που υποθάλπουν τον Νετανιάχου και τους συμμάχους του με κάθε ευκαιρία. Ανεξάρτητα από το πόσο συχνά τα ηγετικά μέλη της πολιτικής τάξης του Ισραήλ επέμεναν ότι δεν θα επέτρεπαν ποτέ να δημιουργηθεί ένα παλαιστινιακό κράτος, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι πιο ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες συνέχισαν να υποστηρίζουν το Ισραήλ άνευ όρων, ενώ προσποιούνταν ότι υπήρχε κάποιου είδους ουσιαστική ειρηνευτική διαδικασία.
Ταυτόχρονα, οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι ηγέτες έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να εμποδίσουν ή και να ποινικοποιήσουν τις μη βίαιες μορφές πίεσης προς το Ισραήλ, ενώ έλεγαν στους Παλαιστίνιους ότι δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να χρησιμοποιήσουν βίαιες μεθόδους ενάντια στην κατοχή της γης τους. Τώρα, οι ίδιοι ηγέτες έδωσαν λευκή επιταγή στον Νετανιάχου να διεξάγει πόλεμο στη Γάζα, ενώ γνωρίζουν από την εμπειρία του παρελθόντος ότι αυτό θα οδηγήσει σε μαζική, θανατηφόρα βία εναντίον αμάχων.
Γέφυρες που καίγονται
Ας θυμηθούμε πώς οι δυτικοί σύμμαχοι του Ισραήλ αντέδρασαν σε διάφορες μορφές μη βίαιης δράσης των Παλαιστινίων και των υποστηρικτών τους τα τελευταία χρόνια. Το 2021, η Παλαιστινιακή Αρχή (ΠΑ) ζήτησε από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ΔΠΔ) να διερευνήσει τα φερόμενα ισραηλινά εγκλήματα πολέμου στα κατεχόμενα εδάφη, συμπεριλαμβανομένης της επίθεσης στη Γάζα το 2014. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ καταδίκασε αμέσως την κίνηση αυτή και ο υπουργός Εξωτερικών του Τζο Μπάιντεν, Άντονι Μπλίνκεν, εξέδωσε την ακόλουθη δήλωση:
[Οι Ηνωμένες Πολιτείες πιστεύουν ότι ένα ειρηνικό, ασφαλές και πιο ευημερούν μέλλον για τους λαούς της Μέσης Ανατολής εξαρτάται από την οικοδόμηση γεφυρών και τη δημιουργία νέων οδών για διάλογο και ανταλλαγή, και όχι από μονομερείς δικαστικές ενέργειες που επιδεινώνουν τις εντάσεις και υπονομεύουν τις προσπάθειες για την προώθηση μιας λύσης δύο κρατών με διαπραγματεύσεις.
Θα συνεχίσουμε να διατηρούμε την ισχυρή δέσμευσή μας προς το Ισραήλ και την ασφάλειά του, μεταξύ άλλων, αντιτιθέμενοι σε ενέργειες που επιδιώκουν να στοχοποιήσουν άδικα το Ισραήλ.
Οι ηγέτες των ΗΠΑ και της Ευρώπης έχουν κάνει ό,τι περνάει από το χέρι τους για να εμποδίσουν ή ακόμη και να ποινικοποιήσουν μη βίαιες μορφές πίεσης προς το Ισραήλ.
Η δήλωση αυτή ήταν μια υπολογισμένη προσβολή της νοημοσύνης όσων αναγκάστηκαν να τη διαβάσουν. Ο Μπλίνκεν γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν υπάρχουν “προσπάθειες για την προώθηση μιας λύσης δύο κρατών με διαπραγμάτευση“ που θα μπορούσαν να “υπονομευθούν“ από μια έρευνα του ΔΠΔ. Στην πράξη, η κυβέρνηση Μπάιντεν θέλει το Ισραήλ να προστατεύεται από κάθε νομική ευθύνη για τις πράξεις του από εδώ και πέρα μέχρι το τέλος του κόσμου.
Μετά τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης Νετανιάχου με τους εταίρους του Σμότριτς και Μπεν–Γβιρ, ο Μπλίνκεν δήλωσε σε συνέδριο της J Street τον Δεκέμβριο του 2022 ότι η υποστήριξη των ΗΠΑ προς το Ισραήλ είναι “ιερή“. Όπως σημείωσε ο Peter Beinart, η ομιλία του Μπλίνκεν έδωσε στον Νετανιάχου το πράσινο φως να κάνει ό,τι θέλει στα κατεχόμενα εδάφη:
Ο Μπλίνκεν δεν υποσχέθηκε καν να αναιρέσει τις αναίτιες ταπεινώσεις που επέβαλε στους Παλαιστίνιους ο Ντόναλντ Τραμπ. Δεν υποσχέθηκε να επαναλειτουργήσει την αποστολή της PLO στην Ουάσινγκτον ή την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, η οποία ιδρύθηκε το 1844 πριν κλείσει το 2019 από τον υπουργό Εξωτερικών Μάικ Πομπέο, έναν άνθρωπο που κάποτε αποκάλεσε τον Μπαράκ Ομπάμα συμπαθούντα τον ISIS. Ο Μπλίνκεν δεν είπε ότι οι εποικισμοί παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο – μια άλλη μακροχρόνια θέση των ΗΠΑ που ο Τραμπ ανέτρεψε και η κυβέρνηση Μπάιντεν απέτυχε να αποκαταστήσει.
Τον ίδιο μήνα με την ομιλία του Μπλίνκεν στην J Street, έγινε μια άλλη προσπάθεια να λογοδοτήσει το Ισραήλ μέσω του διεθνούς νομικού πλαισίου. Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ζήτησε από το Διεθνές Δικαστήριο (ΔΔ) συμβουλευτική γνωμοδότηση σχετικά με “τις πολιτικές και τις πρακτικές του Ισραήλ στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη”. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ψήφισαν κατά της παραπομπής, μαζί με ευρωπαϊκά κράτη όπως η Βρετανία και η Γερμανία. Τον Ιούλιο του τρέχοντος έτους, η βρετανική κυβέρνηση υπέβαλε ένα νομικό έγγραφο σαράντα τριών σελίδων στο ΔΔΔ με το οποίο το προέτρεπε να μην εκδικάσει καθόλου την υπόθεση.
Μιλώντας στον Guardian, μια ανώτερη παλαιστινιακή πηγή περιέγραψε το έγγραφο ως “πλήρη έγκριση των ισραηλινών σημείων συζήτησης“. Ο Antony Blinken είχε προηγουμένως αντιταχθεί στην υπόθεση του ΔΔΔ με την αιτιολογία ότι οι Παλαιστίνιοι “δεν μπορούν να χαρακτηριστούν κυρίαρχο κράτος”. Τώρα οι Βρετανοί σύμμαχοί του ανέτρεψαν αυτό το επιχείρημα, παρουσιάζοντας την κατοχή ως “διμερή διαφορά” μεταξύ κρατών. Η μόνη συνεπής αρχή που λειτουργούσε ήταν η απαίτηση ότι το Ισραήλ πρέπει να απολαμβάνει πλήρη ατιμωρησία.
Καταστολή
Οι υποστηρικτές του Ισραήλ στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική είναι εξίσου εχθρικοί στην ιδέα της άσκησης πίεσης μέσω της κοινωνίας των πολιτών. Το κίνημα Μποϊκοτάζ, Αποεπένδυσης και Κυρώσεων (BDS) είναι μια προσπάθεια να αντισταθμιστεί η άρνηση των κυβερνήσεων να επιβάλουν οποιεσδήποτε κυρώσεις στο Ισραήλ για την καταπίεση των Παλαιστινίων. Ωστόσο, έχουν γίνει επανειλημμένες προσπάθειες να τεθεί εκτός νόμου αυτό το κίνημα, από τη Γαλλία έως τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η εχθρική, αυταρχική αντίδραση στις νομικές πρωτοβουλίες και τις πρωτοβουλίες της κοινωνίας των πολιτών από τους δυτικούς συμμάχους του Ισραήλ μας δείχνει τι πραγματικά θέλουν από τους Παλαιστίνιους.
Πιο πρόσφατα, το βρετανικό κοινοβούλιο ψήφισε νομοσχέδιο που απαγορεύει σε δημόσιους φορείς, όπως τα τοπικά συμβούλια, να λαμβάνουν αποφάσεις για προμήθειες ή επενδύσεις με βάση την “πολιτική ή ηθική αποδοκιμασία της συμπεριφοράς ξένων κρατών”. Θεωρητικά, αυτό θα υποχρέωνε τα συμβούλια να συνεργάζονται με οποιοδήποτε κράτος στον κόσμο, όχι μόνο με το Ισραήλ, ανεξάρτητα από την “πολιτική ή ηθική αποδοκιμασία”. Αλλά το νομοσχέδιο επιτρέπει στη βρετανική κυβέρνηση να χορηγεί απαλλαγή από αυτόν τον κανόνα σχεδόν σε κάθε περίπτωση, με εξαίρεση “(α) το Ισραήλ, (β) τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη ή (γ) τα κατεχόμενα υψίπεδα του Γκολάν”.
Με άλλα λόγια, οι βρετανικές αρχές δεν κάνουν καμία διάκριση στο νόμο μεταξύ του Ισραήλ όπως ήταν πριν από τον πόλεμο του 1967 και των κατεχόμενων εδαφών πέρα από τη λεγόμενη Πράσινη Γραμμή. Αυτό είναι σίγουρα ο τρόπος που βλέπουν τα πράγματα οι Ισραηλινοί πολιτικοί: έχουν ξεκαθαρίσει ξανά και ξανά ότι θεωρούν τους οικισμούς της Δυτικής Όχθης αναπόσπαστο μέρος του ισραηλινού κράτους και δεν έχουν καμία πρόθεση να τους διαλύσουν σε οποιαδήποτε στιγμή στο μέλλον.
Η εχθρική, αυταρχική αντίδραση στις νομικές πρωτοβουλίες και τις πρωτοβουλίες της κοινωνίας των πολιτών από τους δυτικούς συμμάχους του Ισραήλ μας δείχνει τι πραγματικά θέλουν από τους Παλαιστίνιους. Δεν θέλουν απλώς το παλαιστινιακό εθνικό κίνημα να μην χρησιμοποιεί βία εναντίον ισραηλινών πολιτών, ή ακόμη και να μην χρησιμοποιεί καθόλου βία. Θέλουν να παραιτηθεί από κάθε μορφή δράσης που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την ικανότητά τους να στηρίζουν την κατοχή και όλη τη βία που απαιτείται για την επιβολή της.
Έχοντας ενθαρρύνει τον Νετανιάχου στον δρόμο προς την καταστροφή, οι πολιτικοί στην Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και άλλες δυτικές πρωτεύουσες υποστηρίζουν τώρα την επίθεσή του στη Γάζα στο όνομα του “δικαιώματος του Ισραήλ να αμυνθεί”, το οποίο οι ισραηλινές κυβερνήσεις πάντα ερμήνευαν ως το δικαίωμα να χρησιμοποιούν βία κατά αμάχων σε μαζική κλίμακα. Η επίθεση έχει ήδη σκοτώσει εκατοντάδες Παλαιστίνιους και θα σκοτώσει εκατοντάδες ή ακόμη και χιλιάδες άλλους αν επιτραπεί να συνεχιστεί. Το να σταματήσει αυτή η επίθεση είναι η κύρια προτεραιότητα σήμερα.