Η Louise Perry, συγγραφέας του βιβλίου “Η Υπόθεση Εναντίον της Σεξουαλικής Επανάστασης: Ένας Νέος Οδηγός για το Σεξ στον 21ο Αιώνα”, αμφισβητεί την κάποτε αδιαμφισβήτητη θετική άποψη για τη σεξουαλική επανάσταση.
Η Perry υποστηρίζει ότι ο θετικός σεξουαλικά φεμινισμός δικαιολογεί τις καταχρηστικές και εκτός ισορροπίας σεξουαλικές πρακτικές και πιέζει τις γυναίκες να μιμούνται τους αρσενικούς ρόλους.
Πιστεύει ότι οι κατ’ ουσίαν φυσικές και ψυχολογικές διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών έχουν βαθιές κοινωνικές επιπτώσεις που ο τρέχων σεξουαλικός πολιτισμός δεν εξυπηρετεί. Το βιβλίο της αμφισβητεί την ιδέα ότι η σεξουαλική επανάσταση ήταν αμιγώς θετική.
Δείτε το βίντεο:
Ακολουθεί το κείμενο μεταφρασμένο:
Ήμουν πλήρως πεπεισμένη για την παραδοσιακή ανάλυση της σεξουαλικής επανάστασης – ότι ήταν αναμφισβήτητα κάτι καλό. Άρχισα να το αμφισβητώ, πιθανότατα αρχικά στο πανεπιστήμιο. Είχα αυτά τα μικρά ντόμινο να αρχίζουν να πέφτουν περίπου τότε, αν και δεν θα περίμενα ότι θα κατέληγα να γράφω ένα βιβλίο με τίτλο “Η Υπόθεση Εναντίον της Σεξουαλικής Επανάστασης”. Η φράση που συχνά ακούω είναι: “Δεν θέλουμε να επιστρέψουμε στη δεκαετία του 1950, έτσι δεν είναι;” Ή το “Χειροποίητο Παραμύθι” είναι προφανώς παρών στο παρασκήνιο ως αυτή η φοβερή απειλή αν αμφισβητήσουμε οποιοδήποτε από το αφήγημα της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Δεν νομίζω ότι είναι δυαδική επιλογή: Υπάρχει πολύς χώρος ανάμεσα στις δύο ακραίες επιλογές της απόλυτης επιείκειας και της θεοκρατίας. Το πρόβλημα είναι ότι ο θετικός σεξουαλικός φεμινισμός, στην πράξη, χρησιμοποιείται για τον σκοπό της δικαιολόγησης όλων των ειδών των πραγματικά καταχρηστικών, πραγματικά άσχημων σεξουαλικών πρακτικών και καταλήγει να είναι αυτό το είδος ιδεολογίας που απλώς περιμένει να δικαιολογήσει οποιαδήποτε ανισορροπία ισχύος στις σεξουαλικές σχέσεις. Λαμβάνουμε αποφάσεις μέσα σε μια δομή κινήτρων η οποία έχει μια διαδρομή ελαχίστης αντίστασης, και η διαδρομή ελαχίστης αντίστασης είναι πλέον όλα γύρω από την άποψη του να έχουμε σεξ, όπως ένας άντρας, ως επιδίωξη. Δεν χρειάζεται να είναι έτσι, όμως. Είναι δυνατόν να κάνουμε διαφορετικές επιλογές, και πιστεύω, όλο και περισσότερο, ότι υπάρχουν όλο και περισσότερες νεαρές γυναίκες που το κάνουν αυτό και ξυπνούν στα αρνητικά της σεξουαλικής απελευθέρωσης.
Είμαι η Louise Perry. Είμαι δημοσιογράφος και συγγραφέας, και το βιβλίο μου ονομάζεται “Η Υπόθεση Εναντίον της Σεξουαλικής Επανάστασης: Οδηγός για το Σεξ στον 21ο Αιώνα.”
Αν κοιτάξετε την ανθρώπινη ιστορία, φαίνεται να υπάρχει κάποιο είδος εφέ του rollercoaster στον σεξουαλικό πολιτισμό, στον οποίο θα έχετε περιόδους μεγαλύτερης επιείκειας, περιόδους μεγαλύτερης περιορισμού, που εναλλάσσονται. Η διαφορά, πιστεύω, με τη δική μας σεξουαλική επανάσταση είναι ότι η δική μας παρέμεινε, και πιστεύω ότι ο λόγος που η δική μας παρέμεινε είναι εξαιτίας του ‘χαπιού’. Αυτό αναστέλλει τη γυναικεία γονιμότητα και το κάνει με έναν τρόπο που οι γυναίκες μπορούν να ελέγχουν, και που είναι αόρατος. Αυτό ήταν τόσο ριζοσπαστικό, και συνοδεύτηκε επίσης από όλες τις είδη των αλλαγών στην οικονομία. Πράγματα όπως πλυντήρια, κεντρική θέρμανση, φούρνοι μικροκυμάτων, πάνες, ταμπόν, όλα τα πράγματα που σχετίζονται με τη σύγχρονη οικιακή ζωή που οι πρόγονοί μας δεν είχαν πρόσβαση.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι τώρα έχει γίνει πολύ ευκολότερο για τις σύγχρονες γυναίκες να ζουν σαν άντρες, να μιμούνται τους παραδοσιακά ανδρικούς ρόλους, είτε αυτό αφορά την επαγγελματική ζωή είτε σε όρους σεξουαλικότητας. Αυτό που έχουμε δει, πιστεύω, είναι ότι τα νέα κοινωνικά κίνητρα σύρουν αυτήν την καμπύλη των γυναικών προς την καμπύλη των ανδρών, ενθαρρύνοντας τις γυναίκες να μιμούνται την ανδρική σεξουαλικότητα και να είναι πιο πρόθυμες να έχουν περιστασιακό σεξ, να ενδιαφέρονται περισσότερο για την παρακολούθηση πορνό, να είναι πιο σεξουαλικά πειραματικές, και ούτω καθεξής. Για κάποιες γυναίκες, αυτό είναι εντάξει, είναι ένα καλό αποτέλεσμα. Για πολλές γυναίκες, αυτό που ακούς είναι αυτή η ενίοτε ελαφρώς αόριστη αίσθηση δυσαρέσκειας και ανησυχίας.
Βρισκόμαστε τώρα σε έναν σεξουαλικό πολιτισμό όπου οι γυναίκες νιώθουν ότι δεν έχουν πολλές επιλογές εκτός από το να μιμούνται την ανδρική σεξουαλικότητα· ότι είναι δηλαδή αναγκαίο ως ένα είδος πέρασμα στην ενηλικότητα να περάσουν μια περίοδο που θα εμπλακούν σε σεξουαλικές σχέσεις χωρίς συναισθηματικές δεσμεύσεις και να προσπαθήσουν να κάνουν σεξ σαν άνδρα. Αυτή είναι η φράση που χρησιμοποιείται στο πρώτο επεισόδιο του “Sex and the City”, όπου η πρωταγωνίστρια στο πρώτο επεισόδιο κάνει σεξ με έναν πρώην σύντροφο και είναι πλήρως συνειδητή του γεγονότος ότι αυτό είναι χωρίς συναισθήματα.
Λέει στην αφήγηση:
CARRIE BRADSHAW: “Συνειδητοποίησα ότι το είχα κάνει. Μόλις είχα σεξ σαν άνδρας. Έφυγα αισθανόμενη ισχυρή, ικανή και απίστευτα ζωντανή.”
PERRY: Έτσι, αυτό προβάλλεται ως κάτι προς μίμηση, και πιστεύω ότι αυτός ο κοινωνικός πολιτισμός δεν εξυπηρετεί πραγματικά τα συμφέροντα των νεαρών γυναικών.
Μέχρι και την εφεύρεση του χαπιού, το να κάνεις σεξ είναι πιθανότατα το πιο σημαντικό πράγμα που μπορεί να κάνει μια γυναίκα. Έχεις περισσότερους από εννέα μήνες εγκυμοσύνης, μια επικίνδυνη και δύσκολη γέννα, πολλά χρόνια φροντίδας του βρέφους, συμπεριλαμβανομένου του θηλασμού. Οι συνέπειες για τις γυναίκες είναι τεράστιες, και έτσι φυσικά, είναι λογικό σε αυτό το πλαίσιο ότι οι γυναίκες θα είχαν εξελιχθεί να είναι πολύ πιο επιλεκτικές. Ένα ελαφρώς αμφιλεγόμενο σημείο που κάνω στο βιβλίο είναι ένα κεφάλαιο που ονομάζεται ‘Οι άνδρες και οι γυναίκες είναι διαφορετικοί’. Η πραγματικότητα για το είδος μας είναι ότι μόνο η μια μισή πληθυσμού μπορεί να μείνει έγκυος, η άλλη μισή μπορεί να πραγματοποιήσει την γονιμοποίηση, και αυτή η μισή πληθυσμού που μπορεί να μείνει έγκυος είναι επίσης μικρότερη και φυσικά αδυναμότερη από την άλλη μισή, κάτι που έχει βαθιές κοινωνικές επιπτώσεις. Οι περισσότεροι άνδρες μπορούν να σκοτώσουν τις περισσότερες γυναίκες με τα γυμνά τους χέρια, αλλά όχι το αντίστροφο. Οι άνδρες μπορούν, κατά μέσο όρο, να χτυπήσουν με περίπου διπλάσια δύναμη από τις γυναίκες, και να σηκώσουν στην τράβηγμα με διπλάσια δύναμη.
"google ad"
Και μετά υπάρχουν επίσης οι ψυχολογικές διαφορές: Υπάρχει μια ιδιότητα που οι ψυχολόγοι αποκαλούν ‘κοινωνική σεξουαλικότητα’ που δεν είναι ακριβώς το ίδιο με την σεξουαλική όρεξη. Είναι το ενδιαφέρον σας για σεξουαλική ποικιλία. Έτσι, κάποιος που έχει απεριόριστη κοινωνική σεξουαλικότητα θα είναι πιο ενδιαφερόμενος στο να παρακολουθεί πορνό, να πειραματίζεται με περίεργα και να κάνει περιστασιακό σεξ. Έτσι, στις εφαρμογές γνωριμιών, αυτό που θα δείτε είναι ότι οι γυναίκες τείνουν να συγκεντρώνονται προς τους πιο επιθυμητούς άνδρες: τους πιο πλούσιους, τους πιο όμορφους. Αυτοί οι άνδρες μπορούν να έχουν διαφορετική συνάντηση με διαφορετική γυναίκα κάθε μέρα της εβδομάδας, να συναρμολογήσουν αυτά τα είδη ψηφιακών αρενών. Σε ένα σύστημα όπου ορισμένοι άνθρωποι είναι εκ φύσεως πιο ισχυροί από άλλους, εάν τους χορηγηθεί περισσότερη ελευθερία, υπάρχει ο κίνδυνος να χρησιμοποιήσουν αυτήν τη μεγαλύτερη ελευθερία για να εκμεταλλευτούν άνθρωπους που είναι αδύναμοι από αυτούς.
Υπάρχει μια φράση από τον σοσιαλιστή ιστορικό, R.H. Tawney, “Η ελευθερία για το λούτσο είναι θάνατος για τα μικρόψαρα”. Τώρα αυτός μιλούσε για την οικονομία, αλλά πιστεύω ότι θα πρέπει να κατανοούμε τον σεξουαλικό πολιτισμό με τον ίδιο τρόπο. Κάποιος με χαμηλή κοινωνική σεξουαλικότητα θα είναι πολύ πιο επικεντρωμένος στη μονογαμία και τη δέσμευση, θα είναι πολύ πιο διστακτικός να πηδήξει στο κρεβάτι με κάποιον που μόλις γνώρισε. Δεν πιστεύω ότι κανείς που παρακολουθεί θα είναι έκπληκτος να ακούσει ότι οι άνδρες είναι κατά μέσο όρο υψηλότεροι στην κοινωνική σεξουαλικότητα από ό,τι οι γυναίκες, με πολλές εξαιρέσεις, προφανώς. Αλλά, γνωρίζετε, αν μιλάτε σε επίπεδο πληθυσμού, μιλάμε για εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια ανθρώπους, έχετε αυτό που ονομάζω την “απόκλιση της κοινωνικής σεξουαλικότητας”, όπου στο επίπεδο του πληθυσμού, έχετε πολύ περισσότερους άνδρες που είναι πρόθυμοι να πηδήξουν στο κρεβάτι με γυναίκες και δεν υπάρχουν αρκετές γυναίκες που πραγματικά θέλουν να το κάνουν.
Πώς γεφυρώνετε αυτό το χάσμα της κοινωνικής σεξουαλικότητας; Διάφοροι πολιτισμοί έχουν βρει διαφορετικές λύσεις. Μία λύση για αυτό είναι η πορνεία, όπου ουσιαστικά έχετε μια τάξη φτωχών γυναικών που είναι διαθέσιμες για τον σκοπό της απορρόφησης όλης αυτής της υπερβολικής αρσενικής σεξουαλικής ενέργειας. Δεν το δέχομαι αυτό. Κάνει ένα τρομερό κακό σε αυτές τις γυναίκες να έχεις ουσιαστικά μια τάξη γυναικών που είναι διαθέσιμες για αυτόν τον σκοπό. Επίσης πιστεύω ότι ο τρέχων πολιτισμός, όπου βλέπετε όλες τις γυναίκες να ενθαρρύνονται να συρθούν προς το αρσενικό πρότυπο, είναι επίσης προφανώς πηγή αγωνίας. Πιστεύω, κατ’ ουσία, ότι μια φεμινιστική απαίτηση είναι ότι να έχεις ανεπιθύμητο σεξ είναι χειρότερο από το να αισθάνεσαι σεξουαλική απογοήτευση. Έτσι πιστεύω ότι ένα φεμινιστικό εγχείρημα, ένα πραγματικά φεμινιστικό εγχείρημα, δεν θα πρέπει να προσπαθεί να πείσει τις γυναίκες να γίνουν περισσότερο σαν τους άνδρες. Να κάνουν σεξ σαν τους άνδρες, θα έπρεπε πραγματικά να επικεντρώνεται στο να πείσει τους άνδρες να κάνουν σεξ περισσότερο σαν τις γυναίκες.