Άγριο ξυλοδαρμό από πολύ πασίγνωστο ηθοποιό και επιχειρηματία, καταγγέλει η Ι.Κ στο tvxs.gr. «Το περιστατικό συνέβη το 1998, σε πολύ γνωστό μπαρ στο κέντρο της Αθήνας και ναι, είχε κόσμο γύρω. Κατέληξα στο νοσοκομείο με εξάρθρωση στο παρά μεσαίο δάχτυλο του αριστερού χεριού και δυο μετατοπίσεις σπονδύλων στην μέση. Γιατί δεν έκανα καταγγελία τότε; Γιατί μου είπε ότι θα με βρουν σε χαντάκι. Γιατί φοβήθηκα. Γιατί μέχρι και ο γιατρός φοβήθηκε όταν άκουσε το όνομα του» λέει η Ι.Κ στο tvxs.gr η οποία δηλώνει πως σήμερα αισθάνεται πιο δυνατή χάρη στο ελληνικό #metoo και παρά τον φόβο της, θα το σκεφτόταν σοβαρά να κάνει καταγγελία αν παρενέβαινε ο εισαγγελέας. «Δεν αισθάνομαι πια μόνη, μπορώ να το μοιραστώ, θέλω να το μοιραστώ» λέει η Ι.Κ που νιώθει κάνοντας αυτή την επώδυνη αναδρομή «…ταχυκαρδία αλλά και πεταλούδες στο στομάχι. Μια αγωνία και ανακούφιση».
Ακολουθεί ολόκληρη η μαρτυρία της, όπως μας την περιέγραψε:
«Αγίου Δημητρίου 1998 και έχω βγει με μια φίλη για φαγητό. Τελειώνοντας αποφασίζουμε να πάμε στο μαγαζί ενός φίλου του Δημήτρη για τα χρόνια πολλά και αφού σχεδόν το ξημερώσαμε, καταλήξαμε περί της δύο το πρωί σε γνωστό «αφτεράδικο» στο κέντρο της Αθήνας στο οποίο ήμουν συχνή θαμώνας την εποχή εκείνη…
Καθόμαστε με την φίλη μου σε μια γωνία και πηγαίνοντας εγώ πιο κοντά στο «κέντρο» του μαγαζιού να παραγγείλω ποτά, με πλησιάζει ένας κύριος ρωτώντας με αν είμαι η Ι.Κ. « Ναι του λέω», ακούγοντάς τον να μου λέει ότι ήταν αυτός που με είχε βγάλει από μια δύσκολη θέση που είχα αντιμετωπίσει στη δουλειά μου. Αφού τον ευχαρίστησα μου πρότεινε πολύ φιλικά να πάμε με την παρέα του να μας κεράσει ένα σφηνάκι και τότε ήταν που μου σύστησε τον φίλο του…
Γνωστός ηθοποιός της εποχής με ομολογουμένως, μεγάλο πάταγο στο γυναικείο φύλο. Είχε πρωταγωνιστήσει σε ένα από τα πιο δημοφιλή σήριαλ της, τότε, τελευταίας διετίας, και είχε κάνει και πολλές πρωτοσέλιδες φωτογραφίσεις… Ο τύπος του σκληρού άντρα με το διαπεραστικό και κοφτερό βλέμμα που καθήλωνε τις γυναίκες…
Συστηθήκαμε και άρχισε η ώρα να κυλάει με πολύ χορό και τα σφηνάκια να ρέουν….
Κάποια στιγμή, όντας εγώ και η φίλη μου πια καθισμένες στο μπαρ, μας είπαν τα αγόρια, ότι έπρεπε να φύγουν και μεταξύ σοβαρού και αστείου θυμάμαι ότι είπα «γιατί βρε παιδιά.. που θα βρείτε καλύτερα;» για να πάρω από τον κύριο την απάντηση «άμα θες, σπίτι μου, για ένα καλό γ*****»… μας χαιρέτησαν και έφυγαν… Μάλλον φάνηκε ότι στράβωσα με την απάντησή του και η φίλη μου με ρώτησε τι μου είχε πει και είχα ενοχληθεί τόσο (είχε πολύ φασαρία και δεν είχε ακούσει τον διάλογο) … «άσε με με τον μ*****» απαντάω.
Οι δυο άντρες όμως, ήταν ακόμα στην πόρτα και ο εν λόγω «κύριος» με άκουσε και γύρισε σε εμένα και απλά με έπιασε από τα μαλλιά τύπου σφιχτό κράτημα…
«Άσε με πονάω», του είπα, «δεν έχεις νιώσει πόνο ακόμα» απάντησε.
Αυτά είναι τα τελευταία λόγια που θυμάμαι πριν με τραβήξει πίσω από τα μαλλιά και αρχίσει να με κλωτσάει στο πάτωμα . Θυμάμαι να κρύβομαι κάτω από το πάσο (στο κενό που μπαίνουν τα πόδια όταν κάθεσαι στο σκαμπό) γονατισμένη σε εμβρυακή θέση με την πλάτη μου προς τα έξω και αυτόν να με κλωτσάει με τις μπότες του στην πλάτη για να βγω … το κατάφερε φυσικά και όταν ξανα σηκώθηκα τον είδα να παίρνει το μπουκάλι της μπύρας που έπινα, το σπάει και να με κυνηγάει με αυτό… τότε ήταν που ήρθε και ο μαγαζάτορας και μου ζήτησε να σταματήσω γιατί, λέει, του έδιωχνα τους πελάτες! Δεν ήθελε προφανώς να τα βάλει με τον σταρ που θεωρούσε ότι του έφερνε πελάτες στο μαγαζί.
Εντωμεταξύ είχαν «φυγαδευτεί» οι περισσότεροι πελάτες από το νεοκλασικό στέκι και είχε πέσει εντολή να κλειδώσουν οι πόρτες ….
Οι μπάρμεν είχαν κρυφτεί πίσω από το μπαρ και η φίλη μου προσπαθούσε να του μιλήσει για να σταματήσει να με χτυπάει. Θυμάμαι, συγκεκριμένα, να μπαίνει στην μέση για να με προστατεύσει και να την χτυπάει και αυτήν.
Ο φίλος του στην άκρη φώναζε σποραδικά ένα «Έλα ρε μαλάκα Μ. πάμε να φύγουμε, φτάνει» αλλά τίποτα… Ο ζεν πρεμιέ συνέχιζε το έργο του.
Κάποια στιγμή κατάφερα να σταθώ όρθια μπροστά του μόνο για να τον ακούσω να λέει «..έχω κάνει δυο φόνους … στα αρ***** μου να κάνω και τρίτο» βγάζοντας ένα όπλο από μέσα από το μπουφάν του… Ένιωθα τα ούρα να τρέχουν μέσα από το παντελόνι μου και να γίνομαι μούσκεμα… Τότε ήταν που τον πήρε ο φίλος του και έφυγαν.
Δεν σηκώθηκε ένας άνθρωπος να με βοηθήσει παρά μόνο περίμεναν από πίσω μου βγαίνοντας να ξανά κλειδώσουν τις πόρτες.
Μπήκα σε ένα ταξί με την φίλη μου και του ζήτησα να μας πάει στον Ευαγγελισμό (έμενα εκεί κοντά) αλλά τελικά δεν διανυκτέρευε και καταλήξαμε στο Ιπποκράτειο. Μπήκα στα επείγοντα και εξιστορώντας τα συμβάντα, μου έκαναν ακτίνες στο χέρι γιατί πονούσε το δάχτυλο μου. Είχα πάθει εξάρθρωση στο παρά μεσαίο δάχτυλο του αριστερού χεριού και δυο μετατοπίσεις σπονδύλων στην μέση. Ζήτησα να μιλήσω με τον ορθοπεδικό εφημερίας και του είπα ότι ήθελα γραπτή διάγνωση για να κάνω καταγγελία αλλά αρνήθηκε να υπογράψει λέγοντάς μου ότι δεν ήθελε να μπλέξει με τον εν λόγω άνθρωπο. Το κρατάω χρόνια μέσα μου. Δεν αισθάνομαι πια μόνη, μπορώ να το μοιραστώ, θέλω να το μοιραστώ.