Η Κρήτη, από χρόνια έχει την πρωτιά στην Ελλάδα όσον αφορά τη μελισσοχωρητικότητα αλλά και την παραγωγή εξαιρετικού μελιού (θυμάρι, πευκοθύμαρο, πεύκο), ενώ σύντομα θα είναι ΠΟΠ το Πευκοθύμαρο Κρήτης αλλά και το Πεύκο Κρήτης.
Τα κρητικά μέλια είναι από τα πλέον περιζήτητα μέλια της παγκόσμιας αγοράς, δυστυχώς, όμως, όχι με τις πρέπουσες τιμές, σημειώνει ο πρόεδρος του Μελισσοκομικού Συλλόγου Ηρακλείου, Γιάννης Λεονταράκης, που εξηγεί ότι όσο βαθαίνει η κρίση και γιγαντώνεται η λογική των ελληνοποιήσεων, ο κόσμος που στράφηκε στη μελισσοκομία, δείχνει να απογοητεύεται και να απομακρύνεται. «Την τελευταία δεκαετία, που το μέλι κράτησε τη δυναμική του, η αύξηση όσων στράφηκαν στη μελισσοκομία ήταν ραγδαία. Από τα 700-800 άτομα στο Ηράκλειο, σήμερα εγγεγραμμένοι είναι 1.500, ενώ στην Κρήτη οι μελισσοκόμοι ξεπερνούν τους 5.000.
Δυστυχώς όμως είναι τέτοιος ο ανταγωνισμός με τα υποτιθέμενα ελληνικά μέλια (αυτά που δεν είναι αλλά βαφτίζονται), που ολοένα και περισσότερο οι άνθρωποι αυτοί δείχνουν ανήμποροι να στηρίξουν τον κόπο τους». Από τη μία, το υψηλό κόστος παραγωγής (αύξηση ΦΠΑ, καύσιμα κ.ά.), οι χαμηλές τιμές πώλησης ανάλογα το κόστος αλλά και οι αυξήσεις φορολογίας και ασφαλιστικών εισφορών και από την άλλη οι ελληνοποιήσεις, όπως εξηγεί, έχουν δημιουργήσει ένα πρωτοφανές κλίμα για τους μελισσοκόμους. «Όταν βλέπεις στα ράφια καταστημάτων ένα κιλό μέλι συσκευασμένο και πωλείται 4 ευρώ και 60 λεπτά, τι μπορείς να κάνεις; Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε ως Κρήτες παραγωγοί είναι οι παράνομες ελληνοποιήσεις – κρητικοποιήσεις αμφιβόλου ποιότητας φτηνών μελιών από τρίτες χώρες. Μιλάμε για τεράστιες ποσότητες μελιών (πολλές φορές δεν είναι καν μέλια, αλλά γλυκαντικές ουσίες με χρωστικές) από Κίνα, Βουλγαρία, Αργεντινή, που κατακλύζουν την ελληνική αγορά αλλά και σημεία εστίασης, όπως τα ξενοδοχεία. Πώς να ανταγωνιστείς, και μάλιστα με τέτοια βάρη, αυτή την πραγματικότητα;».
Το ζήτημα εδώ και αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα αποτελεί κύριο θέμα, το οποίο θέτουν στους φορείς της πολιτείας οι μελισσοκόμοι, ενώ πασχίζουν να κρατήσουν την ποιότητα στο προϊόν. Και όμως, αυτό βλέπουν ότι δεν τους δημιουργεί την ασφάλεια που θα έπρεπε. «Όταν στα ξενοδοχεία και σε χώρους εστίασης βλέπεις ότι το μέλι που διαθέτουν μόνο ελληνικό ή κρητικό δεν είναι, προφανώς και απογοητεύεσαι. Κοιτάνε την τιμή και τίποτα άλλο.
Είναι σαφές ότι με τα βάρη που έχουν οι μελισσοκόμοι, η επιλογή να σταματήσουν να αγωνίζονται χωρίς αποτέλεσμα μοιάζει με μονόδρομο». Εκείνο στο οποίο στέκονται οι μελισσοκόμοι είναι η ανάγκη ελέγχων και αυξημένων προστίμων για να περιοριστεί το φαινόμενο. «Το κρητικό μέλι είναι ένα διαβατήριο το οποίο μπορεί να σε ταξιδέψει στις καλύτερες αγορές του κόσμου, αρκεί να προστατευτούν οι παραγωγοί».