Στις 4 Σεπτεμβρίου, ο 26χρονος Mohammad Zatareyh από τη Συρία εγκλωβίστηκε μαζί με χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες σε ένα σιδηροδρομικό σταθμό της Βουδαπέστης, όταν η ουγγρική αστυνομία τους απαγόρευσε να επιβιβαστούν στα μέσα μαζικής μεταφοράς και να συνεχίσου το ταξίδι τους διασχίζοντας τη χώρα.
«Υποφέροντας επί τέσσερις ημέρες, αποφάσισα ότι έπρεπε να προχωρήσω» θυμάται ο ίδιος, που πήρε μία ντουντούκα και παρακίνησε χίλιους ανθρώπους να τον ακολουθήσουν και να περπατήσουν 180 χιλιόμετρα μέχρι την Αυστρία. «Τους είπα: μην φοβάστε, θα περπατάμε οκτώ ώρες κάθε μέρα και θα σταματάμε όποτε αισθανόμαστε κουρασμένοι».
Ο Mohammad προσκάλεσε μαζί τους τρία τηλεοπτικά συνεργεία, θεωρώντας πως η αστυνομία δεν θα τους κάνει κακό μπροστά στις κάμερες. Αυτές οι σχεδόν βιβλικές εικόνες έκαναν το γύρο του κόσμου αναγκάζοντας την κυβέρνηση της Ουγγαρίας να πάρει πίσω την αρχική της απόφαση και να στείλει λεωφορεία για να μεταφέρουν τους ανθρώπους μέχρι τα σύνορα.
Σήμερα ο Mohammad ζει στη Γερμανία περιμένοντας τα πολυπόθητα χαρτιά που θα του επιτρέψουν να εργαστεί και να ξεκινήσει μια νέα ζωή στη χώρα. Παρόλο που οι αντιδράσεις εναντίον των προσφύγων και των μεταναστών πληθαίνουν, δεν θεωρεί ότι η γερμανική κυβέρνηση θα αλλάξει τη μεταναστευτική της πολιτική.
«Η χώρα χρειάζεται εργατικά χέρια κι εγώ θα ήθελα φτιάξω το μέλλον μου εδώ, να δουλέψω, να παντρευτώ, να έχω το δικό μου σπίτι. Είναι μια καλή χώρα. Από παιδί ονειρευόμουν να ταξιδέψω στη Γερμανία γιατί έχω πάθος με τα αυτοκίνητα, θέλω να επισκεφτώ τα εργοστάσια της BMW και της Mercedes». Δεν τα έχει καταφέρει ακόμα.
Ο ίδιος νιώθει περήφανος για το ρόλο που έπαιξε σε εκείνη την πορεία. «Αυτή τη φωτογραφία, ίσως τη δείξω μια μέρα στα παιδιά μου και πιστεύω ότι θα είναι περήφανα γι’ αυτό που έκανε τότε ο πατέρας τους».