Με την ευθύτητα (ή και ωμότητα) ενός τεχνοκράτη που έτυχε να γίνει για λίγο και υπουργός, ο κ. Γκίκας Χαρδούβελης κατέρριψε προχτές το μεσημέρι, μιλώντας στον ραδιοσταθμό «Βήμα FM», όλους τους μύθους του success story της κυβέρνησης Σαμαρά.
Μιλώντας στους δημοσιογράφους Μπάμπη Παπαπαναγιώτου και Αργύρη Παπαστάθη, ο κ. Χαρδούβελης ομολόγησε ότι όλη η διαπραγμάτευση της τότε κυβέρνησης βρισκόταν στον αέρα, ότι η περίφημη αξιολόγηση που υποτίθεται θα μας έφερνε στην ανάπτυξη δεν έβγαινε παρά μόνο με την αποδοχή των μεγάλων πλεονασμάτων, δηλαδή με την υποχρέωση σε νέα βαριά μέτρα.
Ακούστε το ηχητικό απόσπασμα, το οποίο μεταφέρουμε παρακάτω κατά λέξη:
Χαρδούβελης: «Πράγματι ήταν αρκετά αυστηρό το πλαίσιο του 2014. Μιλούσε το 2016 να έχουμε ένα πλεόνασμα 4,5%. Στόχος μας ήταν τότε να κλείσουμε την αξιολόγηση. Δεν θέλαμε να το φέρουμε στο τραπέζι από τότε. Θέλαμε να το μειώσουμε από 4,5%, να το φέρουμε στο 3%. Πιστεύαμε ότι ένα 3% θα μπορούσε να το αντέξει η οικονομία με τους ρυθμούς ανάπτυξης που θέλαμε να έχουμε».
Δημοσιογράφος: «Οι δανειστές θα το δεχόντουσαν αυτό;»
Χαρδούβελης: «Θα το δεχόντουσαν. Δεν μπορούσαμε να το βάλουμε στο τραπέζι το 2014, διότι θα χάναμε αξιοπιστία. Επρεπε πρώτα να κλείσουμε την αξιολόγηση. Είχαμε το ΔΝΤ με το μέρος μας. Θα το φέρναμε με το μέρος μας και θα το δεχόντουσαν, πιστεύω».
Με τις δηλώσεις του αυτές ο κ. Χαρδούβελης αποκάλυψε:
1. Οτι η κυβέρνησή του ήταν έτοιμη να δεχτεί εν γνώσει της πλεονάσματα που δεν ήταν σε θέσει να πραγματοποιήσει, με αντίτιμο την υπογραφή της αξιολόγησης.
2. Οτι μετέθετε τη διαπραγμάτευση για τη μείωση του πλεονάσματος μετά το κλείσιμο της αξιολόγησης. Αλλά για ποιο λόγο θα υποχωρούσαν τότε οι δανειστές;
3. Οτι δεν έβαλαν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης τη μείωση των υπερβολικών πλεονασμάτων για να μην χάσουν «αξιοπιστία». Αλλά αν το έκαναν εκ των υστέρων, πώς θα διατηρούσαν την «αξιοπιστία» τους;
4. Οτι θεωρούσε πως θα επιτύχει την υποχώρηση των δανειστών με τη βοήθεια του ΔΝΤ. Μάλιστα στην ίδια φράση λέει ότι «είχαμε το ΔΝΤ με το μέρος μας» και ότι «θα φέρναμε το ΔΝΤ με το μέρος μας». Αλλά γνωρίζουμε όλοι ότι σ’ αυτή την περίπτωση το ΔΝΤ θα συνόδευε τη «βοήθειά» του με τον εξαναγκασμό σε νέα σκληρά μέτρα λιτότητας.
5. Και όλα αυτά, τέλος, συνοδεύονται με τη φράση «πιστεύω πως θα δεχόντουσαν». Αυτή την «πίστη» του ο κ. Χαρδούβελης δεν την τεκμηριώνει πουθενά. Αλλά είναι ενδεικτική για την αφελή (ή τυχοδιωκτική) ερμηνεία εκείνης της κρίσιμης περιόδου.
Ο κ. Χαρδούβελης με την τοποθέτησή του αυτή ουσιαστικά δικαίωσε την επιλογή της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ να επιχειρήσει νέα διαπραγμάτευση ως μόνη διέξοδο στην ολέθρια συμφωνία που ετοίμαζε η κυβέρνηση Σαμαρά.
Μπορεί τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης να μην ήταν τα επιδιωκόμενα, χάρη στην περίφημη «αυταπάτη» της πρώτης κυβέρνησης της Αριστεράς, αλλά όπως αποδεικνύεται σήμερα είχε προηγηθεί η πολύ χειρότερη «αυταπάτη» των Χαρδούβελη-Σαμαρά-Βενιζέλου, ότι τάχα οι δανειστές θα μας λυπηθούν και θα υποχωρήσουν, μετά την υπογραφή της αξιολόγησης.
Δεν είναι ασφαλώς τυχαίο ότι η εξαιρετικά σημαντική αυτή ομολογία του κ. Χαρδούβελη εξαφανίστηκε από τα μέσα ενημέρωσης και αντίθετα αναπαράχθηκαν μόνο οι αναμενόμενες επικριτικές δηλώσεις του για τη σημερινή κυβέρνηση.