Του Μανώλη Καπετανάκη *
Μετά από μια μαραθώνια διαδρομή 24 χρόνων στις 12 Απρίλη ενώπιον των μελών του Περιφερειακού Συμβουλίου Κρήτης η διεπιστημονική ομάδα υπό την εποπτεία του καθηγητή Ιατρικής Χρήστου Λιονή ανακοίνωσε τα πρώτα αποτελέσματα της έρευνας που ασχολήθηκε (εκ παραδρομής) με το φαινόμενο των αυξημένων κρουσμάτων καρκίνου στο νησί. Ολοκληρώνοντας έτσι -σε αυτή τη φάση τουλάχιστον- την από το 1992 πρώτη προσπάθεια μελέτης του καθηγητή Βλαχονικολή που είχε θεσπίσει τότε το Κέντρο Καταγραφής Καρκίνου. Αξιομνημόνευτη και φυσικά αυτονόητη ήταν η επί εικοσαετία υπονόμευση και παύση αυτής της πολυκύμαντης διαδικασίας μέσω της διακοπής της χρηματοδότησης φτάνοντας μέχρι και στο σημείο της δικτατορικής ακόμη απαγόρευσης (!!!)επί υπουργού Υγείας του ΠΑΣΟΚ Κρεμαστινού (αυτών που διεκδικούν από τον ΣΥΡΙΖΑ τα πρωτεία της έλευσης της κυβερνώσας αριστεράς !!) δημοσιοποίησης στοιχείων που αφορούσαν την αύξηση του καρκίνου στο κατά τον υπουργό της εθνικίζουσας εξάρτησης Καμένο αβύθιστο αεροπλανοφόρο και στολίδι του ΝΑΤΟ νησί της Κρήτης.
Τα ποσοστά “ευημερούν”
Προσπερνώντας τους αδιευκρίνιστους λόγους που παρακάμφθηκαν τελικά αυτοί οι προηγούμενοι σκόπελοι (ίσως για να ριχτεί φως που θα συσκοτίσει), οδηγηθήκαμε στην παρουσίαση των επισήμων πλέον δεδομένων αλλά και συνάμα πασίγνωστων στους παροικούντες την περιοχή των βάσεων σχετικά με τη θραύση των νεοπλασιών. Η στατιστική επικύρωση όμως της βοούσας πραγματικότητας πως η επάρατος θερίζει δεν συνοδεύτηκε (άλλο αυτονόητο γεγονός) με την εξακρίβωση των αιτίων που συμβάλλουν στην έξαρση της αρρώστιας αυτής και πολύ δε περισσότερο στη διασύνδεση της με την ύπαρξη των βάσεων. Κύριο επιχείρημα για τη λειψή και τρόπον τινά επουσιώδη στάση των επικεφαλής της συγκεκριμένης εργασίας είναι η αρχική και κεντρική προς ώρας επιδίωξη τους για τη θεμελίωση και ανάπτυξη μιας υποδομής, η οποία θα λειτουργεί σαν αρχείο αποθήκευσης ποικίλων παραμέτρων σχετιζόμενων με τα περιστατικά καρκίνου προσανατολισμένο προς μελλοντική χρήση και αξιοποίηση. Παρά στην (ασύγκριτα πιο ωφέλιμη) ανακάλυψη των λόγων (και άρα συγκάλυψη) που προκαλούν αυτή την ιδιαίτερη κατάσταση.
Επίσης είναι εμφανής η απόπειρα τους να ενοχοποιήσουν τρίτους πλην των βάσεων παράγοντες (όταν απρόθυμοι κλήθηκαν να απαντήσουν) για την κατακόρυφη αύξηση των κακοήθων νεοπλασιών στην Κρήτη τα τελευταία 20 χρόνια. Ενδεικτικά με βάση το πόρισμα της μελέτης αναφέρεται η καταμέτρηση σε αυτό το διάστημα σχεδόν30.000 θανάτων εξαιτίας αυτής της ασθένειας. Ενώ το 1992 υπήρξαν στους άνδρες 189,2/100.000/έτος θάνατοι, το 2013 ανήλθαν στους 201,5/100.000/έτος. Παράλληλα το 1992 είχαν εμφανιστεί στον αντρικό πληθυσμό 448,7/100.000/έτος νέοι πάσχοντες και το 2013 ανηφόρισαν στους 574,2/100.000/έτος (πανευρωπαϊκό σημειωτέον αρνητικό ρεκόρ!!). Ήτοι μεταφράζονται αυτοί οι αριθμοί σε αύξηση της νοσηρότητας κατά 28%. Αλλά και η θνησιμότητα δεν υστερεί, αφού στους άντρες διαμορφώθηκε στα <<λογικά>> επίπεδα του 6,5% για να εκτοξευθεί στο άλλο φύλο στο εντυπωσιακό 27%.
Παρηγορητικά στοιχεία για τον συντοπίτη επίτιμο που ένοιωθε εκνευρισμό εντοπίζοντας ένα πρόσθετο αίτιο της κακοδαιμονίας του ασφαλιστικού, τη <<θρασύτητα>> των συνταξιούχων να καταφέρνουν να ζουν(προμνημονιακά έστω) παραπάνω του υποφερτού. Οι περισσότερες δε περιπτώσεις καρκίνων εκδηλώθηκαν στο βόρειο τμήμα του νησιού, εκεί δηλαδή που εδράζονται ήδη οι βάσεις η` που μέχρι το 1994 <<φιλοξενούνταν>> στις Γούβες.
Το ταξικό φίλτρο
Προφανώς και δεν θέλουμε επηρεασμένοι από το απόλυτα δικαιολογημένο αντιιμπεριαλιστικό μένος μας να εξαγάγουμε αυθαίρετα συμπεράσματα βιάζοντας την επιστημονική αλήθεια. Όχι φυσικά πως η <<προκατάληψη>> μας σε οτιδήποτε ιμπεριαλιστικό είναι καταχρηστική, μιας και έτσι θα αδικούσαμε και συκοφαντούσαμε τους αδίστακτους αμερικάνους ληστές των Ελλήνων και αδυσώπητους φονιάδες των λαών της γης εκτοξεύοντας αστήριχτες κατηγορίες για τα εργαλεία υποδούλωσης και μαζικής καταστροφής που έχουν εγκαταστήσει τον τόπο μας με το όνομα βάσεις η` επί του διπλωματικότερου ευκολίες, δηλαδή διευκολύνσεις των διεθνών εγκληματιών. Η παρουσία και δράση των οποίων συνυφαίνεται με τα εξουθενωτικά μνημονιακά κύματα που εξαπολύονται αλλεπάλληλα σε βάρος μας και τόσες αμέτρητες συμφορές και ποτάμια αίματος έχουν προξενήσει σε γειτονικούς λαούς. Απειλώντας μάλιστα -σαν το ντελίριο του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού φτάσει στο απόγειο του και πατηθεί η σκανδάλη των πυρηνικών- να μετατρέψει σε κρανίου τόπο το νησί μας (που ορισμένοι υδροκέφαλοι δουλικοί καυχώνται για την εξαιρετικά στρατηγική και ολέθρια του σημασία).
Δεν είμαστε σε θέση επίσης να αμφισβητήσουμε με ισοδύναμα έγκυρο τρόπο τα δικά τους πονήματα. Άλλωστε σε ετούτο το στάδιο αποτελούν μια στεγνή παράθεση αριθμών. Χρωματισμένη όμως με σκοπιμότητα αθωοποιήσης της σημαντικής αυτής παρενέργειας των βάσεων. Όταν λοιπόν το επιστημονικό σκέλος μιας υπόθεσης, η κρίση των ειδημόνων επηρεάζεται και καθορίζεται από μια συντεταγμένη και κυρίαρχη πολιτική θεώρηση, σαν η στρατευμένη διανόηση και το στρώμα των επαϊόντων υποσκελίζει το αντικειμενικό πρίσμα ανάλυσης και ερμηνείας της πραγματικότητας, ώστε εν συνεχεία να πολιτικολογεί μηρυκάζοντας μια παραχαραγμένη αντίληψη με μια γλώσσα υποτέλειας, τότε δικαιούμαστε με τη σειρά μας να επιδοθούμε στην <<αδόκιμη>> κριτική του επιστημονικού πεδίου με πρωταγωνιστικά τα πολιτικά κριτήρια.
Ταυτόχρονα και εκ προοιμίου η προσέγγιση σε οιοδήποτε γεγονός επηρεάζεται καταλυτικά από την οπτική της ευρύτερης κοσμοαντίληψης του καθενός. Εντελώς διαφορετικά δηλαδή σταθμίζει ο κομμουνιστής με τον βαθύ ταξικό και ατόφιο ανθρωπιστικό του πνεύμα συγκεκριμένα τον θάνατο, από όποιον διαπνέεται από την μικροαστική νοοτροπία. Το εργατικό ατύχημα ο μεν πρώτος το χαρακτηρίζει σαν δολοφονία του βιομήχανου και ο άλλος αντίθετα (σε αγαστή σύμπνοια με την αστική δικαιοσύνη) σαν απροσεξία του εργαζόμενου η` <<κακή ώρα>>.
Παρόμοια οι εκατόμβες νεκρών στα πλαίσια των άδικων πολέμων αποκαλούνται είτε μάταιο κρέας στα κανόνια των κεφαλαιοκρατών η` ηρωική θυσία για την υπεράσπιση της πατρίδας των ολιγαρχών. Ακριβώς τώρα είναι φυσιολογικό να αποδίδουμε και τον καρκίνο στις δεδομένες ανθυγιεινές συνθήκες ζωής της καπιταλιστικής κοινωνίας πλημυρισμένες από τα άγχη τη επιβίωσης και υπονομευμένες από την ανεπαρκή νοσοκομειακή υποστήριξη και την <<γενναιοδωρία>> της μόλυνσης των βάσεων και όχι σαν ένα αναπόφευκτα δυσάρεστο επακόλουθο της ζωής, όπως άλλωστε είναι και η σωρεία των υπόλοιπων ασθενειών.
Δικαιολογίες των αδικαιολόγητων
Γιατί άραγε τα αποκαλυπτήρια των στοιχείων ακολούθησαν αρκετές καθησυχαστικές δηλώσεις των χρεωμένων επιτετραμμένων της εν λόγω μελέτης; Αποδίδοντας φερειπείν τα διογκωμένα ποσοστά στη δυνατότητα της υψηλής τεχνολογίας να διαγνώσκει νωρίτερα (άρα θα έπρεπε να είχαμε μειωμένη θνησιμότητα ένεκα και της εγκαιρότερης αντιμετώπισης) σε συνδυασμό με την λειτουργία αρτιότερων ογκολογικών κλινικών στην Κρήτη με αποτέλεσμα την μη προσφυγή σε άλλες εξειδικευμένες μονάδες της πρωτεύουσας. Όπως επίσης ότι οι δείκτες καρκινοπαθειών στην Κρήτη υπολείπονται αισθητά των μέσων ευρωπαϊκών όρων. Δηλαδή να νοιώθουμε ανακούφιση για την ανοδική πορεία, αφού και πάλι είμαστε σε χαμηλότερη κλίμακα και παρά τη διαπίστωση πως η θνησιμότητα στην Ευρώπη έχει πάρει την κατιούσα; Η` πως η σταθερή αύξηση του καρκίνου του παχέως εντέρου συνδέεται ως επί το πλείστον με την αλλαγή των διατροφικών πρότυπων.
Τη στιγμή που αυτό δυστυχώς αποτελεί μια γενική τάση σε όλη τη χώρα (απόρροια σε ένα μεγάλο βαθμό και της παραγωγικής απίσχνασης, του μεθοδευόμενου ξεκληρίσματος της αγροτιάς και της εξάρτησης της πατρίδας μας με συνέπεια να εισάγουμε και καταναλώνουμε ότι τροφικά σκουπίδια μας διοχετεύουν οι μητροπόλεις κατά πως μας ενημερώνουν ενίοτε οι ανταγωνιστικές διαρροές των σκανδάλων τους) και δίχως όμως να μαστίζεται από τον καρκίνο αναλογικά με τους ίδιους αυξητικούς ρυθμούς που επικρατούν στο νησί μας.
Απορίας άξιον επίσης είναι η μη αναφορά των περιστατικών καρκίνου που παρατηρούνται στην εγγύς των βάσεων ζώνη και ειδικά στο Ακρωτήρι. Η εστίαση και μόνο σε αυτό το <<ακανθώδες>> σημείο θα βοηθούσε αρκετά στη διαφώτιση του ζητήματος. Απλά στη συνέντευξη που έδωσε ο υπεύθυνος του Κέντρου κ. Λιονής στον δημοσιογράφο Γιάννη Αγγελάκη παράπεμψε στις καλένδες των κατοπινών αναλύσεων την φλέγουσα εξήγηση της μεγαλύτερης συχνότητας εμφάνισης του καρκίνου σε κάποιες επαρχίες και δήμους.
Το καθήκον των ειδικών
Ίσως πιο αποκαλυπτικό για τις προθέσεις των διεκπεραιωτών της καταμέτρησης αλλά και των παρασκηνιακών συντελεστών να είναι το σχόλιο που δημοσιεύτηκε (13-4-16) στην εφημερίδα <<Αγώνας της Κρήτης>> από κύκλους του αρμόδιου φορέα για τη διεξαγωγή αυτής της έρευνας και που τόνιζαν την ανάγκη ‘’να μην δημιουργηθεί πανικός’’ στους κατοίκους λόγω της παρερμήνευσης των αποτελεσμάτων.
Σαφέστατα η αγανάκτηση και εναντίωση των Κρητικών και για αυτή την πτυχή των βάσεων που για εκείνους ορίζεται σαν απευκταίος πανικός και παραμονή στη κανονικότητα της υποταγής, για εμάς αποτελεί έναν πρόσθετο λόγο επιτακτικής ενίσχυσης του ελπιδοφόρου αγώνα των Κρητικών και ολόκληρου του λαού μας κατά της ύπαρξης των βάσεων. Αποκορύφωμα δε της στάσης στο όλο θέμα μιας θεσμικής μερίδας της επιστημονικής κοινότητας ήταν η εκφρασθείσα άποψη ενός ογκολόγου του χανιώτικου νοσοκομείου λίγες μέρες αργότερα στις σελίδες της ίδιας εφημερίδας, όπου απόδιδε αποκλειστικά την μεγέθυνση του φαινόμενου των καρκινοπαθειών σε άσχετα με τις βάσεις αίτια. Σκεπτικό του ήταν η απόδοση της συντριπτικής πλειονότητας των περιστατικών στην Κρήτη σε προσβολές των πνευμόνων και σε δεύτερη μοίρα του παχέως εντέρου, δηλαδή μορφών καρκίνων που εφόσον είναι συμπαγείς όγκοι δεν οφείλονται σε ραδιενεργείς πηγές. Οι οποίες χρεώνονται μόνο τις λευχαιμίες και τον καρκίνο του θυρεοειδή. Οι δράστες κατ` αυτόν είναι λοιπόν οι ‘’θεριακλήδες’’ καπνιστές και το μειωμένο τους φρόνημα περί πρόληψης!!.
Τι και αν παρατηρήθηκε αύξηση και σε επιθετικές κατηγορίες, όπως της λευχαιμίας (6,1 θάνατοι ανά 100.000 κάτοικοι). Τι και αν όλα τα συγγράμματα αναφέρουν πως ένας στους πέντε περίπου πάσχοντες δεν έχουν καπνίσει ποτέ και πως φυσικά κατατάσσεται και η ακτινοβολία στα αίτια. Σύμφωνα μάλιστα με το αμερικάνικο ίδρυμα Stopcanerfund με έδρα την Ουάσινγκτον, δεύτερη αιτία του πνευμονικού καρκίνου είναι το γνωστό ραδόνιο. Συντριπτική απόδειξη της συμμετοχής της ραδιενέργειας σε αυτή την πάθηση είναι οι συχνές εξετάσεις οι οποίες εκτελούνται στο πολιτικό και στρατιωτικό προσωπικό που υπηρετεί σε εγκαταστήσεις στις ΗΠΑ (αυτοί ξέρουν) και έρχεται αντιμέτωπο με τη χρήση υλικών που περιέχουν το μη αθώο ουράνιο. Πολύ δε περισσότερο το αδενοκαρκίνωμα (ένας τύπος του μη μικροκυτταρικού καρκίνου) αντιστοιχεί στο 40% των περιπτώσεων και αν και κατά κύριο λόγο εμφανίζεται σε άτομα με ιστορικό καπνίσματος , ωστόσο είναι ο πιο συχνός καρκίνος πνεύμονα σε μη καπνιστές. Ποιάς μορφής λοιπόν καρκίνος πνεύμονα κυριαρχεί στο νησί; Αυτός άραγε που δεν επηρεάζεται από το κάπνισμα η` σάμπως η τελευταία συνήθεια απαιτεί τη συνέργεια και άλλων συνιστωσών, όπως έχει ήδη αποδειχτεί για το αλκοόλ και γιατί όχι να ισχύει και για τη ραδιενέργεια η` και για άλλες ουσίες που κατακλύζουν τις βάσεις με τα φονικά παρελκόμενα τους;
Τέτοιες κρίσιμες όντως λεπτομέρειες (γεωγραφική κατανομή και είδος καρκίνου) γιατί δεν παρατίθενται; Μήπως για να επιτρέπει στον συγκεκριμένο ογκολόγο το όλον περιβάλλον της ασάφειας να ομολογεί με παρρησία: ‘’Πολύς κόσμος λέει , παθαίνω καρκίνο του πνεύμονα επειδή έχουμε ραδιενέργεια στο Ακρωτήρι. Είναι λάθος μήνυμα αυτό’’. Μήπως η πρωτοφανής και πιθανόν παγκόσμια παραδοξότητα να απαξιώνεται κατά μια έννοια από τους ίδιους τους πρωτεργάτες της μια έρευνα άμα τη εμφανίσει της (είναι δειγματοληπτική, έχει ανεπαρκές υπόβαθρο και να μην εξαχθούν παρακινδυνευμένες διαπιστώσεις, είναι υποδομή και όχι ενδελεχής και ακριβής πραγματεία, κλπ) στοχεύει ακριβώς μέσα από την πιστοποίηση του εξόφθαλμου (αυτό έλειπε δα να ισχυριστούν πως δεν οργιάζει ο καρκίνος στα μέρη μας) στην εν συνεχεία υποτίμηση, σύγχυση και εξιλέωση μιας σφόδρα περιρρέουσας πεποίθησης στους κάτοικους πως οι βάσεις μολύνουν και σκοτώνουν;
Ενός κακού, μύρια έπονται
Ούτως η` άλλως η ακράδαντη τεκμηρίωση αυτής της κραταιής λαϊκής αίσθησης με την αντικειμενική, εμπεριστατωμένη και ολοκληρωμένη μεθοδολογία και σύμφωνα με τα απαιτητικά πρωτόκολλα της επιστήμης δεν είναι εύκολος στόχος. Σίγουρα επιπλέον οι δυσμενείς ταξικοί συσχετισμοί δεν ευνοούν την αποστοίχιση ομάδων επιστημόνων από τον εσμό της αντίδρασης και στο ρίξιμο τους -ταγμένοι όντας στο πλευρό του εργατολαϊκού κινήματος- στη μάχη της σωστής δράσης και πληροφόρησης της πρωτοπόρας σύμμαχης μάζας. Ιδίως αν αναφερόμαστε σε εκπαιδευτικούς μηχανισμούς με ένα αυστηρά αποκρυσταλλωμένο ταξικό πρόσημο και αγκυρωμένη πολιτική χροιά. Άλλωστε σε ένα διαφορετικό αυτή τη φορά επίπεδο χορτάσαμε με τις αναλύσεις, αιτιάσεις και συμβουλές των ειδικών επί των οικονομικών στη ατέρμονα μνημονιακή εποχή που διανύουμε. Που νομιμοποιούν αναίσχυντα την επίθεση του ντόπιου πλουτοκρατικού κηφηναριού και των ιμπεριαλιστικών τοκογλύφων σε βάρος του κόσμου του μόχθου, της βιοπάλης και της προσφοράς.
Επειδή τάχατε είχε περιπέσει στο ασυγχώρητο αμάρτημα της άπληστης υπερκατανάλωσης και τώρα το ισόβιο βούλιαγμα του στη φτώχεια, στις στερήσεις και τη δυστυχία θα είναι το εγγυημένο εισιτήριο εξόδου από την κρίση και της επανόδου στην ευημερία. Αλλά όντας πλέον άστεγος, απερίθαλπτος, με δικαιώματα είλωτα και με μισθό φυτοζωίας θα μπορεί να καμαρώνει την έξοδο από την κρίση. Έτσι και τώρα και εδώ. Το νησί έχει πράγματι όπως το λέει απλά ο λαός το <<κακό>>. Αλλιώς ονομάζεται και βάσεις που αλυσοδένουν στρατιωτικά και πιο γερά την πολύπλευρη εξάρτηση της χώρας μας. Που είναι μια πρόσθετη ορθάνοικτη (το διατυμπανίζει εξάλλου διαρκώς ο Καμένος) πύλη της κόλασης για τους Σύριους και τα καραβάνα των προσφύγων. Που στεγάζονται σε αυτές οι στρατιωτικοί ακόλουθοι των οικονομικών συμφερόντων και των πολιτικών εγκεφάλων που σχεδιάζουν και μας επιβάλουν χωρίς ανάσα το τρίτο μνημόνιο αντάμα και προκαταβολικά για το 2018 (!!)με το τέταρτο. Που όταν (και όχι αν) συμβεί η γενικευμένη ανάφλεξη στη σύσσωμη σύγκρουση των ιμπεριαλιστών θα γίνει ο τόπος μας πυρηνικό αποκαΐδι. Που (και σταχυολογούμε τα πιο σπουδαία που) η λίαν επικίνδυνη και επίκαιρη όξυνση στις αγεφύρωτες αντιθέσεις των μεγαλοαστικών τάξεων στις δυο μεριές του Αιγαίου τροφοδοτεί την εκδοχή να αναμιχθεί η χώρα μας σε οδυνηρές πολεμικές περιπέτειες και αυτό το σκηνικό στήνεται με υπόγειους κυρίως χειρισμούς από τους ιδιοκτήτες των βάσεων. Που είναι (όχι δευτερευόντως) και πηγή του καρκίνου.
Το θανατερό κράμα
Αυτή η πολυπαραγοντική ασθένεια θεριεύει στην περιοχή μας γιατί γεύεται ένα πλούσιο μείγμα ευεργετικών προϋποθέσεων και σταλιά –σταλιά το ποτήρι τους ξεχειλίζει. Θες από το απεμπλουτισμένο ουράνιο που έριξαν κατά κόρον και αλύπητα στον αιματηρό διαμελισμό της τότε ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και ταξίδεψε στα νότια για να σμίξει με τα ραδιενεργά υπολείμματα του Τσερνομπίλ της τότε σοσιαλιμπεριαλιστικής ΣΕ; Προς επίρρωση του ισχυρισμού της βλαπτικότητας αυτού του υλικού συνηγορεί η έρευνα με τίτλο <<Toxicologic and ragiologic effects from exposure toDepleted Uranium during and after combat>> που πιθανολογεί τον καρκίνο του πνεύμονα σαν επίπτωση του απεμπλουτισμένου ουράνιου (η θεωρία των παράπλευρων απωλειών σε διάφορες εναλλαγές της).
Λίγα φορτία τοξικών υλικών κουβαλούν οι νοτιάδες από τη Λιβύη, λες και μας <<εκδικιέται>> για τις απογειώσεις από το Ακρωτήρι των αεροπλάνων όταν τη βομβάρδιζαν, ισοπέδωναν και δηλητηρίαζαν επιστρέφοντας μας πίσω μια ποσότητα; Μονάχα μαγική αστερόσκονη δεν χρησιμοποιούν και ραντίζουν στις αμέτρητες πτήσεις τα αεροσκάφη τους και οι βολές των πυραύλων τους προσφέροντας μας το <<προνόμιο>> να αποτελούμε για κάποιες δοκιμές ένα από τα δύο μοναδικά πεδία στην υφήλιο!!. Αντίθετα περιέχουν, αποβάλουν και μολύνουν τις θάλασσες, τα χωράφια (θεωρείται από ορισμένους ακόμη μειοδότης εκείνος που δυσφημεί σαν μολυσμένα τα αγροτικά προϊόντα που καλλιεργούνται πέριξ των βάσεων), τον αέρα και τα κορμιά μας ουσίες από τις πλέον τοξικές και επιβλαβείς (πχ προωθητικά υλικά όπως UDMH, υδραζίνη, κλπ).
Οι Ακρωτηριανοί επίσης πολύ εύστοχα αποκαλούν κεφαλοτύρι την περιοχή τους, μιας και μέσα στους αχανείς δαιδάλους που βρίσκονται σκαμμένοι στα σωθικά της είναι αποθηκευμένα τόσα και τέτοια απόρρητα πυρομαχικά και διάφορα βαρυσήμαντα οπλικά μέσα. Ώστε να καθιστούν και για αυτό τον λόγο (οι ίδιοι οι αμερικάνοι αξιωματούχοι διαρκώς το διαλαλούν) τη βάση της Σούδας μια από τις δυο τρεις πρώτες πιο νευραλγικής σημασίας σε ολάκερο τον πλανήτη εξέδρες θανάτου. Όλα αυτά λοιπόν τα άκρως ανθυγιεινά αποθέματα σε συνδυασμό με την ακτινοβολία που πλημυρίζει το έδαφος, τα νερά και την ατμόσφαιρα από ραντάρ, από πυρηνοκίνητα υποβρύχια και αεροπλανοφόρα που συχνά ελλιμενίζονται στον κόλπο της Σούδας, από τα χημικά της <<Συρίας>> που πετάχτηκαν πιθανόν ακατέργαστα στο πέλαγος δυτικά του νησιού και αθροιστικά με ότι μεταλλαγμένο και σάπιο μας ταΐζουν ασταμάτητα, αποτελούν το πλούσιο περιεχόμενο του καρκινογόνου μείγματος. Κάθε μάλιστα κάθε συστατικό του έχει αποτυπωμένη πάνω του την αυθεντική σφραγίδα προέλευσης από την καπιταλιστική ασυδοσία και την ιμπεριαλιστική θηριωδία.
Ποια άποψη και πρόταση να εμπιστευτεί ο λαός
Το <<κακό>> όμως ευτυχώς έχει και τη θεραπεία του. Τη δυναμική, τη χειρουργική λύση. Το αφαιρείς οπωσδήποτε με πολύ κόπο και δυσκολίες , με βαρύ τίμημα κιόλας, αλλά το πετάς και σώζεσαι. Ειδάλλως σε σαρακοτρώει καθημερινά και σε λειώνει. Είτε με τον κυριολεκτικό καρκίνο, με τη σύνταξη της ελεημοσύνης και του λιμού η` με τον λιμό της ανεργίας. Η` με τα ψίχουλα της στυγνής εκμετάλλευσης του εργάτη, που η υγειονομική αρωγή του (ακόμη και για τον καρκίνο που ούτως η` άλλως η αντιμετώπιση του αποκτά αυτόματα ταξική διάσταση μιας και διαφορετικά το χειρίζεται ο πένητας από τον εύπορο που θα επισκεφτεί τη πιο διάσημη διεθνώς νοσηλευτική δομή για να γιατρευτεί) θα είναι εντός ολίγου απαγορευμένος καρπός. Ο ειδικοί για τη ριζική αφαίρεση εννοείται δεν είναι οι βιοστατιστικοί που καθαγιάζουν την κατάρα των βάσεων και ξορκίζουν την αποκαθήλωση τους. Ειδικός είναι η αριστερά με ιδιοσυγκρασία όμως όμοια με εκείνη που κάποτε πρωτοστάτησε , πάλεψε και νίκησε τους γερμανούς κατακτητές. Τουτέστιν απορρίπτεται η αριστερά που όψιμα, μισερά και απατηλά ανακάλυψε τον όρο του ιμπεριαλισμού και δέσμια των ρεφορμιστικών καταβολών της αποστρέφεται επί του πρακτέου την αναγκαιότητα ανάπτυξης μετωπικού, μαζικού και μαχητικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Μη βάζοντας και ομογενοποιώντας στο ίδιο τσουβάλι των αγώνων το ζήτημα της μνημονιακής εξαθλίωσης, της πάταξης των ελευθεριών, του κτυπήματος του ασφαλιστικού και του δικαιώματος της μόρφωσης, του προσφυγικού, του φασισμού και της δυναμίτισης της ειρήνης.
Εξυπακούεται δεν είναι η αριστερά της συνδιαλλαγής που με ωμότητα ξεπούλησε προχθές τις κινητοποιήσεις των αγροτών στα μπλόκα υποσχόμενη σαρωτικές επανεφόδους …. στο κενό και πορευόμενη στη τροχιά της πολιτικής αλληλουχίας (αντεπαναστατικό-
Και το εξοργιστικότερο όλων (και εξηγήσιμο) αυτή η συμβιβασμένη ως τον λαιμό αριστερά να επιχειρεί μέχρι εξάντλησης τον εξωραϊσμό, την ορθολογικοποίηση, την μέσω εκλεπτυσμένων κοινοβουλευτικών διαδικασιών καθυπόταξη του χρεωκοπημένου και αναχρονιστικού αστισμού. Επιβάλλοντας του τάχατε με μεταβατικά προγράμματα τον εργατικό έλεγχο, τη στιγμή που αυτός ξαναμπαλώνει και κάνει δειλές δοκιμές με τις παλιές κουρελιασμένες φορεσιές που είχαν έμβλημα τη σβάστικα. Εγκαθιδρύοντας κατ` άλλους στη σφαίρα του μεταφυσικού και με εκλογικές δοξασίες την εξουσία του λαού μέσα στα άθικτα κελιά ενός κολασμένου συστήματος, που αν και φαντάζει παντοδύναμο βρίσκεται σε βαθιά αποσύνθεση μισώντας αβυσσαλέα ανέκαθεν και μέχρι τελικής πτώσης οτιδήποτε κοινωνικά ίσο, δίκαιο και ουσιαστικά ανατρεπτικό.
Η θεραπεία
Κατάλληλη λοιπόν θεωρείται η αριστερά που παρόλο που είναι λειψή στο μπόι και εξαιρετέα στον γεμάτο εύφλεκτο φορτίο κάμπο της τεθλασμένης κίνησης των μαζών, επιμένει και διατείνεται πως ο ειδικότερος των ειδικών για να απαλλαχτούμε από τα δεινά είναι ένας και αναντικατάστατος. Από τον καρκίνο δηλαδή που φέρνουν οι βάσεις, από το καταστροφικό καρκίνωμα πάνω στην ανεξαρτησία της πατρίδας και στην πρόοδο του λαού που είναι οι βάσεις, από τις συμφορές των μνημονίων, από τους πνιγμούς των προσφύγων και από τον φόβο του πολεμικού μακελειού, η σωτηρία δεν έχει εναλλακτική διέξοδο. Λυτρωτής ορίζεται η πάλη του λαού που συνειδητοποιεί και εμπιστεύεται ξανά την απέραντη δύναμη και τη δημιουργική ικανότητα του.
Αρκεί οι λαοί να κατακτήσουν στους δρόμους της αντίστασης την πεποίθηση πως ο καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμός είναι αφ` εαυτού τους ένα ανίατο καρκίνωμα στο βασανισμένο σώμα της ανθρωπότητας και να οργανώνουν αλληλένδετα την ώριμη και σαρωτική απάντηση τους. Τα τωρινά συμπτώματα της κακοήθειας, δηλαδή ο καρκίνος των βάσεων, η εξαθλίωση, η προσφυγιά, η καταστολή αποτελούν το προανάκρουσμα του κυοφορούμενου πυρηνικού Αρμαγεδδώνα. Η δυναμική επέμβαση των μαζών επιβάλλεται να επισπευστεί. Ενάντια στα ρεφορμιστικά παραισθησιογόνα και εναρμονισμένη πάντα με τις διδακτικές παρακαταθήκες των αγώνων του λαού μας και όλων της γης.
* Καπετανάκης Μ. μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης και της ΛΑ.ΑΑΣ
