Αγώνας της Κρήτης. Έτος 2013 Ιούλιος. Κόβουμε ένα τιμολόγιο για ανακοίνωση πρόσληψης προσωπικού στην παραπάνω υπηρεσία. Ποσό ασήμαντο, περίπου 67 ευρώ. Αλλά στην εποχή μας και για μικρομεσαίες επιχειρήσεις που δε μπήκαν μέσα στα κόλπα, είναι ένα ποσό πολύ σημαντικό.
Στην εποχή μας, αυτή τη δύσκολη για εφημερίδες, όπου όλα τα υλικά εκτύπωσης πρωτοπληρώνονται με μετρητά και όπου και 5 ευρώ να λείπουν δε σου στέλνουν τα αναγκαία για να εκδοθείς, σε αντίθεση με παλιότερα όπου δέχονταν και εξάμηνες επιταγές και είχες περιθώριο να τζιράρεις, δεν περισσεύει τίποτα.
Υπήρχαν φορές που μπορεί να έχεις 5.000 ευρώ και να σου λείπουν αυτά τα 67 ευρώ. Τότε, κοιτάζουμε ποια τιμολόγια «βόσκανε», εδώ και εκεί. Έτσι, βρήκαμε και το συγκεκριμένο τιμολόγιο, των 67 ευρώ. Μετά από κάποιους μήνες ζητήσαμε απ’ την εν λόγω υπηρεσία να μας ενημερώσει για την «τύχη» του. Τη μία φορά όμως, έλειπε ο αρμόδιος, την άλλη ήταν εκεί ο αναρμόδιος, την παράλλη δεν είχαν λεφτά.
Μας πήγαν προπαραμονή νέου έτους οπότε μας ειδοποίησαν να πάμε να πληρωθούμε. Τέλος καλό, όλα καλά, σκέφτηκα. Τρέξαμε χαρωποί να πληρωθούμε γιατί 60 ευρώ εδώ, 30 ευρώ εκεί, 100 ευρώ πιο εκεί, μαζεύονται τα χρήματα. Αμ δε! Θέλανε δημοτική ενημερότητα! Προφανώς ήξεραν πως δεν είχαμε!
Βέβαια, δεν χρειαζόταν γιατί το ποσό ήταν ασήμαντο και γιατί λειτουργεί ως ανεξάρτητη υπηρεσία του Δήμου. Τους πέρνουμε τηλέφωνο και του το λέμε, όμως τίποτα. Δεν πλήρωναν χωρίς δημοτική ενημερότητα.
Μετά από 1 εβδομάδα τους την πάμε. Πάλι δεν πλήρωναν. Το ένταλμα, λέει, γύρισε πίσω. Ελάτε μετά από 10 μέρες. Μετά από 10 ημέρες όμως είχε μπει το νέο έτος 2014. Τώρα, λέει, δεν έχουμε προϋπολογισμό. Ελάτε μετά από 1 μήνα. Πήγαμε μετά από 1 μήνα. Τώρα, λένε, ο προϋπολογισμός είναι στην περιφέρεια για έγκριση. Ελάτε αργότερα.
Μην τα πολυλογώ, με το έτσι και το αλλιώς φτάσαμε Ιούνιο του 2014. Είχανε γίνει οι εκλογές, τυπικά παρέμενε πρόεδρος η κυρία που ήταν μέχρι τότε. Τώρα, είχαν προϋπολογισμό, είχε βγει το ένταλμα αλλά έλειπε πάλι ο ταμίας. Μας είπαν, ελάτε την Παρασκευή, λήγει η άδεια. Πάμε Παρασκευή, όμως έλειπε. Ελάτε Δευτέρα. Πάμε Δευτέρα, είχε αναρρωτική. Ελάτε αργότερα. Ακριβολογώ..
Το ‘χουμε βάλει ινάτι να το εισπράξουμε το συγκεκριμένο τιμολόγιο γιατί μυριστήκαμε καψόνι. Και στρατιωτικό. Και επειδή δε γουστάρουμε τα καψόνια από τον Δήμο «Ευταξία», συνεχίσαμε.
Δε μου έκανε βεβαίως εντύπωση η συμπεριφορά του και σε αυτό το θέμα, κι αυτός ήταν άλλωστε ένας από τους λόγους που εγώ τον καταψήφισα, αφού σε κάθε δίκαιο και απαραίτητο αγώνα, σε κάθε συλλαλητήριο και σε κάθε κατάληψη (αυτές τις μορφές πάλης το ΠΑΣΟΚ μας τις δίδαξε, το ξεχάσανε μάλλον), έστελναν τα ΜΑΤ. Είκοσι διαδηλωτές 100 αστυνομικοί των ΜΑΤ. Στο Δημαρχείο; Σιδεριές! Λες και ήτανε το σπίτι του…
Από ποιους ήθελε να προφυλαχθεί ο Δήμαρχος; Απ’ τον εχθρό λαό; Απ’ αυτούς που τον ψήφισαν; Γιατί φοβόταν αυτούς που τον ψήφισαν; Θα τους πρόδιδε; Θα στεκόταν απέναντί τους; Ναι, τους πρόδωσε! Δεν ήταν με το μέρος του λαού που υπέφερε ποικιλοτρόπως. Ήταν με το μέρος της γερμανικής Bild. Ε, ας τον ψήφιζε η Bild.
Λοιπόν, εδώ τελειώνει η παρένθεση και επιστρέφω στο θέμα μας.
Πιάσαμε Ιούλιο με το τιμολόγιο. Μετά τις άδειες, και τους αναπληρωτές, μας λένε, θα μπορέσετε να πληρωθείτε.
Αλλά τώρα, βρήκαν να ζητήσουν κάτι διαφορετικό. Φέρτε καταστατικό της Εταιρείας και καταστατικό πως ο υπάλληλος είναι εξουσιοδοτημένος με συμβολαιογράφο να εισπράττει. Αυτό, δεν γίνεται να συμβαίνει, σκέφτηκα, είναι τρελό!
Τους πάμε το καταστατικό της Εταιρείας (το είχανε, αλλά η συγκεκριμένη υπάλληλος ήτανε λέει καινούργια, από την αρχή του έτους, και δεν το είχε), και τους πάμε και χαρτί από συμβολαιογράφο πως μπορώ εγώ να εισπράττω.
"google ad"
Πηγαίνω αυτοπροσώπως, εγώ, με τα έγγραφα. Η υπάλληλος επιθετική. Μιλά στον ενικό. Να πας, μου λέει, να βγάλεις φωτοτυπίες. Μετά τις φωτοτυπίες θέλει θεώρηση από το ΚΕΠ.
– Να τα χαρτιά, της λέω. Κάθε χρόνο τα στέλνουμε. Δείτε τα πως είναι εντάξει, δε χρειάζονται βεβαίωση. Βγάλτε τα εσείς φωτοτυπία αφού δε θέλουν βεβαίωση.
– Δεν έχουμε χαρτιά για να τυπώσουμε. Να πας να τα βγάλεις εσύ.
– Μη μου μιλάτε στον ενικό! Να μου μιλάτε όπως σας μιλώ!
– Εσύ να μιλάς καλά (ο ενικός συνεχίζεται)
– Γιατί; Μιλώ άσχημα επειδή ζητώ να πληρωθώ;
Η υπομονή μου μαζί τους είχε κρατήσει έναν ολόκληρο χρόνο. Δε μπορούσα να ανεχθώ άλλο αυτό το καψόνι τους. Άρχισα και εκνευριζόμουν πολύ άσχημα.
– Για να σας πω, αν νομίζετε πως ήρθα στο σπίτι σας και μπορείτε να μου φέρεστε έτσι, κάνετε πολύ μεγάλο λάθος. Εδώ είναι υπηρεσία και αυτή τη στιγμή εκπροσωπώ το νόμιμο συμφέρον μίας επιχείρησης. Δε μπορείτε να φέρεστε έτσι! Νομίζω πως το καθεστώς που υπερασπίζεστε καλά κάνει και βάζει αξιολόγηση στους δημόσιους υπαλλήλους. Νομίζω πως θα πρέπει να αναθεωρήσουμε τη στάση μας απέναντί σας.
Εκείνη τη στιγμή κάποιος με πολιτικά αλλά ύφος αστυνομικό – είχε μπει προηγουμένως και καθόταν στην πόρτα παρακολουθώντας αμίλητος – σηκώνεται και φωνάζει:
– «Αξιολόγηση εδώ, κάνω εγώ»
Η κυρία εν τω μεταξύ ζητά λογοριασμό τραπέζης. Δε μου τον είχαν ζητήσει νωρίτερα, στις τόσες φορές που είχαμε μιλήσει, δεν τον κρατούσα. Της ζητώ αριθμό φαξ να τον στείλω, δε μου τον δίνει. Της ζητώ το όνομά της δε μου το δίνει. Σε κάποια στιγμή ωρυόμενη αφήνει να εννοηθεί ότι της έδωσε εντολή η Πρόεδρος να μην πληρώσει.
Της απαντώ ήρεμα: «Δεν είναι πια Πρόεδρος. Γι’ αυτό δεν τους ψηφίσαμε».
Στο άκουσμα αυτό, τινάχτηκαν και οι δύο τους. Αυτή ουρλιάζει πως θα μου κάνει μήνυση, της απαντώ γελώντας ειρωνικά, «ναι, το παραδέχομαι. Γιατί θα μου κάνετε μήνυση; Επειδή δεν τους ψήφισα;»
Ε, στο άκουσμα αυτών των λέξεων, σηκώνεται όρθιος αυτός που ήταν στην πόρτα και σηκώνει τα χέρια του να με χτυπήσει.
– Μη μ’ ακουμπήσεις, του λέω, θα σε πάω κατευθείαν αυτόφωρο!
Τα χέρια του χαμηλώνουν χωρίς να μ’ ακουμπήσει.
Αλλά αυτόν τον Δήμο γαλούχησαν και θέλανε και ψήφο ξανά.
Άννα Αγγελάκη – Κωνσταντουδάκη