Από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ουκρανία ακούμε συνεχώς από τα μέσα ενημέρωσης ότι είναι η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια που ένας πόλεμος γίνεται δίπλα στα σύνορα της Ευρώπης. Όμως αυτό δεν είναι αλήθεια.

Και αυτοί οι πόλεμοι έγιναν στα σύνορα της Ευρώπης.

Εκτός και αν Ευρώπη εννοείται μονάχα η Βόρεια Ευρώπη και η Νότια Ευρώπη, η Ευρώπη στην οποία ανήκει η διχοτομημένη Κύπρος, η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία είναι λιγότερο Ευρώπη που επηρεάζεται λιγότερο από τους πολέμους και κινδυνεύει λιγότερο όταν πολέμου συμβαίνουν δίπλα της.

Ίσως έτσι εξηγείται και η στάση των Ευρωπαίων, των βορειο-ευρωπαίων δηλαδή, στο προσφυγικό δράμα από τη Συρία. Σε αντίθεση με τους Ουκρανούς πρόσφυγες, η Ευρώπη, η βόρεια Ευρώπη, η Γερμανική Ευρώπη στην οποία ανήκουν χώρες όπως η Τσεχία, η Πολωνία, η Ολλανδία, αδιαφόρησε. Δεν έδειξε αλληλεγγύη. Αντ’ αυτού επέλεξε ως λύση να μετατρέψει χώρες όπως η Ελλάδα σε στρατόπεδα συγκεντρωσης προσφύγων.

Βεβαίως, αυτές οι πολιτικές είναι καταστρεπτικές αλλά επιτέλους, με αφορμή το Ουκρανικό, ας ξεκινήσουμε κι εδώ μια συζήτηση για την Ευρώπη. Για να δούμε σε ποια Ευρώπη ανήκουμε και να απαιτήσουμε ως Ελλάδα, ως χώρες του νότου, πραγματικά ευρωπαϊκές πολιτικές και όχι Γερμανικές ή βορειοευρωπαϊκές πολιτικές που επιβάλλονται και στις χώρες του νότου.

Αν όχι τώρα, πότε θα τεθούν αυτά τα ζητήματα;