Ἡ παῦσις τοῦ Μητροπολίτου Λάμπης καὶ Σφακίων Εἰρηναίου ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, παρότι ἀπὸ μερικοὺς χαρακτηρίζεται ὡς κάτι τὸ αἰφνιδιαστικὸ, εἶναι ἄλλο ἕνα ἔμπρακτο βῆμα γιὰ τὴν ἀμφισβήτησι τῆς ἀνεξαρτησίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης καὶ τὴν ἀπορρόφησί της ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο. Ὡς ἐκ τούτου δὲν εἶναι κάτι τὸ αἰφνιδιαστικὸ, ἀλλὰ κάτι τὸ ἀναμενόμενο, γιὰ ὅσους παρακολουθοῦν καὶ γνωρίζουν τοὺς σκοποὺς, καὶ κατανοοῦν καὶ τὶς μεθόδους τοῦ Φαναρίου. Τὰ τεκμήρια εἶναι σαφὴ, πολλαπλά, καὶ μόνον ἐθελοτυφλοῦντες ἤ ἀδιάφοροι δὲν τὰ βλέπουν. Μιὰ ἄλλη κατηγορία εἶναι οἱ ἔμμισθοι προπαγανδιστὲς, οἱ δημοσιογραφοῦντες δηλαδὴ, ποὺ μὲ μισόλογα δείχνουν ἀλλοῦ καὶ μπερδεύουν τοὺς ἀναγνῶστες τους. Ὁ ρόλος τῶν Κρητῶν ἐπισκόπων χρήζει ἰδιαιτέρας προσεγγίσεως καὶ ἀναλύσεως διότι εἶναι οἱ κυρίως ὑπεύθυνοι γιὰ ὅλην αὐτὴ τὴν κατάστασι.
Ἀφήνοντας κατὰ μέρος τὴν ἐξέτασι τῆς στάσεως τοῦ κάθε ἐπισκόπου ξεχωριστὰ, καὶ ὅλων μαζί, ὅπως καὶ τοῦ Πατριάρχου μετὰ τῆς Συνόδου του, ἄς δοῦμε τὰ θεσμικὰ ζητήματα ποὺ δημιουργοῦνται.
Τὸ κεντρικώτερο ζήτημα ἀπὸ τὰ σημερινὰ γεγονότα:
Ἔχει δικαίωμα ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, διὰ τῆς Συνόδου του, νὰ παύῃ τοὺς Μητροπολίτες τῆς Κρητικῆς Ἐκκλησίας; (Αὐτὸ ἔκανε στὴν περίπτωσι τοῦ Λάμπης καὶ Σφακίων. Αὐτὴ εἶναι ἡ οὐσία τῆς ἐνεργείας του. Τὰ περὶ ἀναβαθμίσεώς του σὲ Μοσχονησίων εἶναι ἡ συνήθης Φαναριώτικη λουκουμόσκονη μὲ τὴν ὁποία πασπαλιζει τὶς πράξεις του, γιὰ ξεγέλασμα τῶν ἀδαῶν. Ὁ στόχος ἦταν νὰ τεθῇ σὲ χηρεῖα ἡ Μητρόπολις Λάμπης καὶ Σφακίων γιὰ νὰ παρέμβη, καὶ νομότυπα, τὸ Πατριαρχεῖιο στὴν ἐκλογὴ ἐπισκόπων, δηλαδὴ στὸν πλήρη ἔλεγχο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης).
Ἡ μητρόπολις Λάμπης καὶ Σφακίων εἶναι Μητρόπολις τοῦ Πατριαρχείου ἤ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης;
Α. Ἄν εἶναι Μητρόπολις τοῦ Πατριαρχείου, τότε ἔχει κάθε δικαίωμα ὁ Πατριάρχης, μὲ τὸν τρόπο ποὺ διοικεῖ τὴν Ἐκκλησία του, νὰ ἐκλέγῃ καὶ νἀ παύῃ τὸν Μητροπολίτη της. Ἄν ὅμως συμβαίνει αὐτό τότε δὲν ὑφίσταται διοικητικῶς ἡ Ἐκκλησία τῆς Κρήτης, οὔτε ὡς ἡμιαυτόνομη, ὅπως τὴν ἀποκαλοῦν σήμερα.
Β. Ἄν δὲν εἶναι Μητρόπολις τοῦ Πατριαρχείου καὶ εἶναι Μητρόπολις τῆς ἡμιαυτονόμου, ἔστω, Ἐκκλησίας Κρήτης, τότε ἡ ἐνέργεια τοῦ Πατριάρχου εἶναι καθαρὴ εἰσπήδησις σὲ ἄλλη Ἐκκλησιαστικὴ δικαιοδοσία.
Ὑπάρχει ἄλλη περίπτωσις; Ὅποιος γνωρίζει ὅτι ὑπάρχει κάτι ἄλλο νὰ τὸ παραθέσῃ τεκμηριωμένα. Οἱ ἀπόψεις ποὺ ἀκούγονται γιὰ τὴν ἰκανότητα, τὴν ἀξιοπρέπεια καὶ τὴν κατὰ περίπτωσι στάσι τοῦ κάθε κρητὸς Μητροπολίτου, ὡς δικαιολογίες γιὰ τὴν ἐπέμβασι τοῦ Πατριάρχου, δὲν ἔχουν καμμία οὐσιαστικὴ σημασία στὸ ἐξεταζόμενο ζήτημα. Κάθε λογικὸς ἄνθρωπος κατανοεῖ ὅτι σὲ περίπτωσι ποὺ ὁ Πατριάρχης βλέπει ἐνέργειες λανθασμένες, ἄστοχες, ἐπιζήμιες γιὰ τὴν Ἐκκλησία, ἐκ μέρους Ἐπισκόπων, μπορεῖ -καὶ πρέπει- νὰ συμβουλεύσῃ ὥστε νὰ συνετίσῃ, νὰ βοηθήσῃ, ἀλλὰ ὄχι νὰ εἰσπηδήσῃ καὶ νὰ παύῃ ὅποιον θέλει, διότι ἔτσι δὲν θεραπαύει τὸ σῶμα, ἀλλὰ τὸ καταργεῖ, τὸ νεκρώνει.
Τὰ νῦν δίκαια τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης περιγράφονται καὶ προστατεύονται ἀπὸ τὸν τελευταῖο Καταστατικό της Χάρτη (Ν. 4149 τῆς 10/16 Μαρτίου 1961. Α΄41)
Στὸ Ἄρθρο38 §1 ἀναφέρεται ὅτι
«Ἀρχιερεὺς κανονικῶς χειροτονηθεὶς ἢ κατασταθεὶς δὲν ἀποβάλλεται τῆς Ἐπισκοπῆς αὐτοῦ εἰμὴ μετὰ τὴν κατὰ τοὺς Ἱεροὺς κανόνας καὶ τοὺς Νόμους τοῦ Κράτους τελεσίδικον καταστᾶσαν καθαίρεσιν ἀπὸ τοῦ ἀξιώματος τῆς Ἀρχιερωσύνης ἢ καταδίκην αὐτοῦ εἰς ἰσόβιον ἀργίαν ἢ ἔκπτωσιν ἀπὸ τοῦ θρόνου.»
Ὁ Λάμπης καὶ Σφακίων Εἰρηναῖος προφανῶς δὲν ἀνήκει σὲ αὐτὴν τὴν κατηγορία. Οὕτε ἐξέπεσε, οὔτε καθηρέθῃ, οὔτε κατεδικάσθῃ. Ἀλλὰ, καὶ ἄν συνέτρεχον τέτοιοι λόγοι, μόνη ἀρμοδία εἶναι ἡ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης, ὅπως ἐπίσης εἶναι ἀρμοδία νὰ ἀποφανθῇ γιὰ ἀνικανότητα καὶ ἀπαλλαγὴ τῶν καθηκόντων ἑνὸς ἀρχιερέως κατόπιν ἐνόρκου πιστοποιήσεως τριῶν ἰατρῶν (Ν. 4149, Ἄρθρο 39 §2). (Σημειωτέον ὅτι ἐδῶ ψιθυρίζεται ἀκριβῶς αὐτό, ὅτι «ὁ Λάμπης ἐπαύθῃ ὑπὸ τοῦ Πατριάρχου, διότι δὲν ἦτο εἰς θέσιν νὰ ἐπιτελῇ τὰ καθήκοντά του», τὰ ψιθυριζόμενα δημοσιεύθησαν ἐπίσης [1]).
Πουθενὰ, ὅμως, δὲν ὑπάρχει δικαίωμα τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως γιὰ κάτι τέτοιο.
Ὁπότε; Τί συμβαίνει ἐδῶ;
Καὶ ἐντάξει ὁ Πατριάρχης ἀκολουθεῖ τὴν γραμμὴ τοῦ Φαναρίου νὰ ἐπιβληθῇ στὶς ἄλλες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἐμφανιζομένο ὡς Μήτηρ τῶν κατ’ Ἀνατολὰς Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν[2], ἀλλὰ οἱ Κρῆτες ἐπίσκοποι γιατὶ κρατοῦν τέτοια στάσι;
Γιατὶ δὲν διαμαρτύρονται εὐθέως καὶ εὐθαρσῶς καὶ νομίμως γιὰ τὴν καταπάτησι τῶν δικαίων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης ἐκ μέρους τῆς Πατριαρχικῆς Συνόδου; Δὲν εἶναι αὐτὸ ὑποχρέωσίς τους; Ποιός εἶναι ὁ ρόλος τους, νὰ ὑπακούουν δουλικῶς σὲ κάθε προσταγὴ τοῦ Φαναρίου καὶ νὰ ἀποδέχονται σιωπηλῶς κάθε ἀντικαταστατικὴ εἰσπήδησί του στὴν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης;
Τί λένε τώρα γιὰ τὴν παῦσι τοῦ Λάμπης καὶ Σφακίων; Τί ἐνέργειες ἔκαμαν δημοσίως; Γιατὶ δὲν διαμαρτύρονται γιὰ τὴν ἄθεσμο ἐπέμβασί του, γιὰ τὴν εἰσπήδησι στὴν ἐκκλησία Κρήτης; Ἀντ᾿ αὐτοῦ δημοσιοποιοῦν θέσεις καὶ ἀπόψεις ἀπολύτου δουλικότητος καὶ πλήρους παραιτήσεως ἀπὸ τὴν ὑπεράσπισι τῶν δικαίων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης. Δηλώνουν ὅτι δὲν θὰ συμπαρασταθοῦν στὸν Λάμπης, διότι ἡ συμπαράστασις θὰ στραφῇ κατὰ τοῦ Πατριαρχείου!!!
«Ο τελευταίος που ευθύνεται σε αυτή την ιστορία είναι ο άγιος Λάμπης. Αλλά πληρώνει τα σπασμένα τα δικά μας. Δυστυχώς όμως μια τέτοια συμπαράσταση όσο και αν έχει ανθρώπινο και ηθικό χαρακτήρα εκ των πραγμάτων θα στραφεί κατά του Πατριαρχείου. Έμμεσα ή άμεσα ως τέτοια θα εκληφθεί», λέει ιεράρχης στο Creta24.[3]
Δηλαδὴ παραδέχονται ὅτι ἡ ἐνέργεια τοῦ Πατριαρχείου στρέφεται ἀδίκως κατὰ τοῦ Λάμπης. Παραδέχονται ὅτι φταῖνε αὐτοί: «τὰ σπασμένα τὰ δικά μας».Παραδέχονται ὅτι ἔπρεπε νὰ συμπαρασταθοῦν, ἐφ᾿ ὅσον ἡ ἐνέργεια εἶναι ἄδικη, ἀλλὰ δὲν τὸ κάνουν, διότι μιὰ τέτοια ἐνέργεια θὰ στραφῇ ἐναντίον τοῦ Πατριαρχείου!!! Ἐναντίον τοῦ Πατριαρχείου τὸ ὁποῖο ἔκανε τὴν ἄδικη ἐνέργεια, ἀλλὰ φταῖνε καὶ αὐτοὶ, ἄρα εἶναι συνένοχοι, ἀλλὰ δὲν κανουν τίποτα!!!
Αὐτὸ εἶναι τὸ ἐπίπεδο καὶ ἡ ποιότης τῶν ἀρχιερέων αὐτῶν, ἐφ᾿ ὅσον ὅσα γράφονται εἶναι ἀληθῆ, καὶ εἶναι ἀληθὴ διότι δὲν διεψεύσθησαν.
Ἀλλὰ ἐδῶ δὲν τίθεται ἀπλῶς θέμα ἀδικίας κατὰ ἑνὸς ἐπισκόπου. Ὑπάρχει ζήτημα θεσμικὸ ἐναντίον τῶν δικαίων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, τὸ ὁποῖο καταλήγει σὲ ζήτημα γιὰ τὴν ὕπαρξι της. Ἄν ὁ Πατριάρχης ἔχει δικαίωμα νὰ παύῃ ὅποιον, ἤ ὅποιους, ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης θέλει, τότε ἀπλὰ δὲν ὑπάρχει κατ᾿ οὐσίαν Ἐκκλησία Κρήτης. Τὸ γνωρίζει καὶ ὁ παραπάνω ἱεράρχης καὶ τὸ λέει:
«Είναι δύσκολα τα πράγματα και πρέπει να αποφασίσουμε για το μέλλον της εκκλησίας μας». [ὅ.π.]
Τώρα τὸ ἀντελήφθησαν; Τώρα θὰ ἀποφασίσουν; Πῶς θὰ ἀποφασίσουν; Γιὰ νὰ δοῦμε. Περιμένουμε.
Πῶς ξεκίνησε ὅλη αὐτὴ ἡ ἱστορία; Πῶς ξεκίνησε ἡ Ἐκκλησία τῆς Κρήτης τὴν πορεία της στὸν 20ο αἰῶνα; Δὲν ἦταν μία κανονικὴ αὐτόνομη Ἐκκλησία, μὲ πνευματικὴ ἀναφορὰ στὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, ἀλλὰ μὲ ἀπόλυτη διοικητικὴ ἀνεξαρτησία; Αὐτὸ οἱ διάφοροι κεκράχτες τῆς ὑποτέλειας δὲν τὸ ἀναφέρουν καθόλου. Σὰν νὰ ξεκίνησε ἡ Ἐκκλησία τῆς Κρήτης τὸ 1961. Ἀπὸ ἐκεῖ, συνήθως, ξεκινοῦν καὶ ὁμιλοῦν.
Ὁ πρῶτος Καταστατικὸς Χάρτης τῆς ἐν Κρήτη Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Νόμος 276/1900. Ἐκεῖ ὑπῆρχε μία καὶ μόνη διάταξι ποὺ ἀναφερόταν στὴν μνημόνευσι τοῦ ὀνόματος τοῦ Πατριάρχου:
«Ἐν ἁπάσαις ταῖς ἱεραῖς Μοναῖς, μονίμοις καί διαλυταῖς, μνημονεύεται ἐν ταῖς ἱεραῖς ἱερουργίαις καί ἐν ἁπάσαις ταῖς ἀκολουθίαις, τό ὄνομα τοῦ κανονικοῦ Ἐπισκόπου, ἐξαιρουμένων τῶν σταυροπηγιακῶν Μονῶν, ἐν αἷς ἐξακολουθεῖ νά μνημονεύηται τό ὄνομα τοῦ Πατριάρχου». Ν. 276/1900, ἄρθρο112
Πλὴν αὐτοῦ καμμία ἄλλη ἀναφορὰ καὶ ἀνάμιξις τοῦ Πατριάρχου στὴν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης. Καὶ μετά; Πῶς φτάσαμε στὸ 1961; Πῶς σιγά-σιγά ροκανίστηκαν τὰ δίκαια τῆς Κρητικῆς Ἐκκλησίας καὶ φτάσαμε στὸν Καταστατικὸ Χάρτη τοῦ 1961; Ποιοί συνήργησαν, πῶς τὰ μεθόδευσαν, ποιοί ἔχουν τὴν εὐθύνη;
«Ἠ θεμελιωμένη στη Σύμβαση και τον Καταστατικό Χάρτη του 1900 εκκλησιαστική αυτονομία, με τον Ν. 4149/1961 περιστέλλεται πλέον σημαντικά προς όφελος ενός νομοκανονικού καθεστώτος αμεσότερης και πολυεπίπεδης εξαρτήσεως από το Πατριαρχείο, πλησιέστερου προς εκείνο το οποίο ίσχυε προ του έτους 1900. Με σειρά διατάξεων του Ν. 4149/1961 (βλ. άρθρα 1, 4 εδ. β΄, 10 § 4-5, 13, 15, 19 § 1-2 και 3 εδ. β΄, 21 § 9 εδ. β΄, 24, 25 § 3 εδ. β΄, 35 § 3, 36 § 2, 66 § 3, 67 § 2, 70, 89 § 1 εδ. γ΄ και § 2 εδ. α΄, 111, Διάταξις ακροτελεύτιος), η Εκκλησία της Κρήτης από αυτόνομη καθίσταται πλέον «ημιαυτόνομη», διότι με αυτές απονεμήθηκε στο Πατριαρχείο μία ευρεία σειρά αρμοδιοτήτων διοικητικού, δικαστικού αλλά και νομοθετικού χαρακτήρα». Κωνσταντίνος Γ. Παπαγεωργίου: Δικαιϊκὲς πηγὲς τοῦ καθεστῶτος τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης. Σελ18/269
Προφανῶς στὰ πλαίσια αὐτοῦ τοῦ σχολιασμοῦ δὲν μποροῦν νὰ παρατεθοῦν ὅλα τὰ σχετικά. Ὅμως τὸ 1961 δὲν ἦταν τὸ τέλος. Ἦταν ἡ ἀρχὴ μιᾶς νέας πορείας ποὺ ὁδήγησε στὸ σήμερα. Τὸ Φανάρι καὶ ἡ Ἑλληνικὴ Πολιτεία συνεργαζόμενοι καὶ πιέζοντες ἤ ἐκμεταλευόμενοι τὴν νοθρώτητα(;), ἀνικανότητα(;) ἐλλειματικότητα (;) δουλικότητα(;) ἀδιαφορία ἤ ὅτιδήποτε ἄλλο, κατὰ περίπτωσι, συνέβαινε μὲ τοὺς Κρῆτες ἐπισκόπους, ἔφτασαν τὰ πράγματα στὸ σήμερα.
Ἕνα ἀπλό καὶ κατανοητὸ παράδειγμα.
α. Μὲ τὸν Κ.Χ τοῦ 1900 τὸ Πατριαρχεῖο δὲν εἶχε καμμία ἀνάμιξι στὴν ἐκλογὴ ἐπισκόπων στὴν ἐν Κρήτῃ Ἐκκλησία.
β. Στὸν Κ.Χ. τοῦ 1961, στὸ ἄρθρο 21 περιγράφεται ἡ διαδικασία ἐκλογῆς ἐπισκόπων, στὴν ὁποία καὶ πάλι τὸ Πατριαρχεῖο δὲν ἔχει καμμία ἀνάμιξι. Ὅμως τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1974 δημοσιεύεται τὸ ΦΕΚ Α΄ 267 στὸ ὁποῖο ἐκτὸς ἀπὸ τὸ Ν.Δ.75, ὅπου περιέχονται διατάξεις τινὲς περὶ ΚΥΠ, ὑπάρχει καὶ τὸ Ν.Δ. 77/1974, στὸ ὁποῖο περιέχονται δύο ἄρθρα ἀφορῶντα τὴν Ἐκκλησία τῆς Κρήτης:
Ἄρθρον 1. «Εἰς περίπτωσιν καθ᾿ ἣν αἱ χηρεύουσαι Ἐπισκοπαὶ εἶναι πλείονες τῆς μιᾶς, ἡ Ἱερὰ Ἐπαρχιακὴ Σύνοδος συμπληροῦται δι᾿ ἴσου ἀριθμοῦ Ἱεραρχῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου» προσετέθη στὴν §3 τοῦ ἄρθρου 21 τοῦ Ν. 4149/1961 (εἶναι αὐτὸ ἀκριβῶς γιὰ τὴν ἐνεργοποίησι τοῦ ὁποίου παύεται ὁ Μητροπολίτης Λάμπης καὶ Σφακίων) καὶ
Ἄρθρον 2. « Οἱ Βοηθοὶ Ἐπίσκοποι καὶ οἱ Μητροπολῖται τοῦ κλίματος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου δύνανται νὰ ἐκλέγωνται εἰς κενὰς Ἐπισκοπικὰς ἕδρας, ἄνευ ἐγγραφῆς εἰς τὸν κατὰ τὸ ἄρθρον τοῦτον κατάλογον τῶν ἐκλογίμων» τὸ ὁποῖο προσετέθη ὡς §4 στὸ ἄρθρο 22 τοῦ Ν. 4149/1961.
Ὑπογράφεται τὸ Ν.Δ. 77/1974 ἀπὸ τον Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας Στρατηγὸ Φαίδωνα Γκιζίκη τὸν Πρωθυπουργὸ κ. Κωνσταντῖνο Καραμανλή καὶ τὰ ἄλλα μέλη τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου.
Δὲν πρόλαβε νὰ ἀναλάβῃ ὁ ἐκ Γαλλίας ἀφιχθεῖς προσκεκλημένος τῆς Χούντας τοῦ Ἰωαννίδη κ. Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς καὶ ἀποφασίζει καὶ νομοθετεῖ ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης καὶ ὑπὲρ τοῦ Πατριαρχείου. Καὶ μάλιστα νομοθετεῖ τὴν δυνατότητα παρεμβάσεως τοῦ Πατριαρχείου στὴν ἐκλογὴ τῶν ἐπισκόπων τῆς Κρήτης. Ἕτοιμα τὰ εἶχε ἀπὸ τὴν Γαλλία; Ἴσως.
Ὅποιος ἔχει τὴν διάθεσι ἄς ψάξει νὰ δῇ πῶς μεθοδεύτηκε ἡ μετατροπὴ τῆς ἐν Κρήτη Ἐκκλησίας ἀπὸ αὐτόνομη σὲ ἀνύπαρκτη.
Καταλυτικὲς ὑπῆρξαν καὶ ἡ Πατριαρχικὴ Πράξις 812/1962 («Περὶ Ἀνυψώσεως τῶν ἐν Κρήτῃ Ἐπισκοπῶν εἴς τὴν ἀξίαν Μητροπόλεων τιμῆς ἔνεκεν» καὶ κυρίως ὁ Πατριαρχικὸς Τόμος 301/1993 («Περὶ ἀνακηρύξεως εἰς ἐν ἐνεργείᾳ Μητροπόλεις τῶν τιμῆς ἐνεκεν Μητροπόλεων») Αὐτὸ θέλει ἕνα ξεχωριστὸ κείμενο γιὰ νὰ ἀντιληφθῇ κανεὶς πῶς μεθοδεύει καὶ ἐνεργεῖ τὸ Φανάρι, ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ κατανοήσῃ γιατὶ συμβαίνουν αὐτὰ σήμερα.
Πρέπει νὰ γραφῇ βιβλίο ὁλόκληρο, γιὰ νὰ γίνῃ ἀντιληπτὴ ἡ μακροπρόθεσμη στρατηγικὴ ἡ ὁποία ἔχει ἀκολουθηθῇ, καὶ ἐδῶ μερικὲς μόνον νύξεις κάνουμε μήπως καὶ ἐνδιαφερθῇ καὶ ξυπνήσει κανεὶς. Οἱ τοπικοὶ ἄρχοντες καὶ οἱ βουλευτὲς ἀπλῶς κοιμοῦνται, διότι εἶτε δὲν κατανοῦν τὴν σημασία τῶν γεγονότων, εἴτε δὲν ἔνδιαφέρονται, εἴτε μὲ ἄλλα ἀσχολοῦνται (Στὴν Κρήτη οἱ ΟΠΕΚΕΠΕδες ἄρχοντες, βάφουν τὸ νησί ὅπως θέλουν). Ἐξ ὅσων ἐγῶ γνωρίζω, μόνον ὁ Δήμαρχος Ἀποκορώνου κ. Κουκιανάκης τοποθετήθηκε δημοσίως, εὐθαρσῶς καὶ ὀρθῶς γιὰ τὸ πρόβλημα τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ στὴν παροῦσα φάσι [4] καὶ προηγουμένως μὲ ἐπιστολὲς του στὸν Πατριάρχη [7/6/2025], στὸν Πρωθυπουργὸ, [10/6/2025] καὶ στὴν ἐκκλησία Κρήτης.[ 10/6/2025 καὶ 20/10/2025] Τὸν εὐχαριστοῦμε καὶ τὸν συγχαίρομε δημοσίως διότι μίλησε, ὡς κρητικὸς σὲ ἕνα περιβάλλον ἐχθρικὸ γιὰ ὅποιον ὑπερασπίζεται τὰ δίκαια τοῦ τόπου μας. Ὑποστήριξι προσωπικὰ στὸν Λάμπης Εἰρηναῖο ἐξέφρασαν καὶ οἱ Δήμαρχοι Ἁγίου Βασιλείου, Ἀμαρίου καὶ Σφακίων, ὅπου ἐξέφρασαν τὴν λύπη τους γιὰ τὴν μετακίνησι τοῦ σεβασμιωτάτου χωρὶς τὴν σύμφωνη γνώμη του, χωρὶς ἄλλες προεκτάσεις[5]
Καὶ ἡ Κρήτη δὲν εἶναι τυχαῖος τόπος. Εἶναι γεωστρατηγικῶς καὶ γεωπολιτικῶς πρῶτο καὶ πλούσιο οἰκόπεδο. Καὶ τὸ Πατριαρχεῖο θέλει νὰ τὴν ἔχει ὑπὸ τὴν ἐξουσία του προφανῶς γιὰ νὰ ἐξυπηρετεῖ τὰ γεωπολιτικὰ συμφέροντα τῶν δικῶν του «προστατῶν» ἤ ἐπικυριάρχων. Μπορεῖ νὰ τὴν ἀποκαλεῖ «πνευματικὴ «ναυαρχίδα» τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας εἰς τὸ Ἀρχιπέλαγος τοῦ Αἰγαίου» [Μαρτυρία. Τευχ.7 σ35] ἀλλὰ ἀναμφιβόλως εἶναι γεωπολιτικὴ ναυαρχίδα τῆς ἀνατολικῆς μεσογείου ποὺ ὅλοι τὴν θέλουν ὑπὸ τὴν ἐπιροή τους. Καὶ τὸ Πατριαρχεῖο ποτὲ δὲν ἀρνεῖται νὰ ἐξυπηρετῇ τὶς θελήσεις τῶν προστατῶν του. Ἡ εἰσπήδησις στὴν Οὐκρανία καὶ τὸ αἱματοκύλισμα, ποὺ συνεχίζεται μέχρι σήμερα, παρότι ἐμφανίζονται ὡς εἰρηνοποιοί, εἶναι μιὰ θλιβερὴ καὶ ντροπιαστικὴ πραγματικότης.
Μακάρι νὰ ξυπνήσουν ο ἐπίσκοποι τῆς Κρήτης, πράγμα δύσκολο, καθότι ἐκλέγονται καὶ τοποθετοῦνται, κυρίως, ὅσοι ἐξυπηρετοῦν τοὺς σκοποὺς καὶ τὰ συμφέροντα τοῦ συστήματος καὶ ὄχι τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδὴ τοῦ λαοῦ, τὸν ὁποῖο ὑποτίθεται ὅτι διακονοῦν, ἀλλὰ ἐν τοῖς πράγμασι εἴτε τὸν χειραγωγοῦν καὶ τὸν ἐκμεταλεύονται, εἴτε τὸν ἐγκαταλείπουν στὶς ἀρπακτικὲς διαθέσεις ἀλλοτρίων. Δεδομένης τῆς ἀναλόγου ποιότητος τῶν πολιτικῶν μας, τὸ μόνο ποὺ ἀπομένει εἶναι νὰ ξυπνήσῃ ὁ ἴδιος ὁ λαός. Ποιὸς ὅμως θὰ ἀναζωογονήσῃ τὴν σπίθα μέσα στὶς στάχτες τοῦ σήμερα, μήπως καὶ ξαναανάψει ἡ φλόγα; Μήπως οἱ ναρκωμένες μας ψυχὲς δὲν θέλουν πλέον τὴν φλόγα τῆς πίστεως καὶ τοῦ τρόπου μας διότι θὰ λοιώσῃ ὁ πάγος τοῦ τίποτα στὸ ὁποῖο στηρίζεται ὅλος ὁ σημερινὸς βίος μας;
Γεώργιος Κ.Τζανάκης. Ἀκρωτήρι Χανίων. 8 Δεκεμβρίου 2025
[1] https://agonaskritis.gr/%cf%8c%ce%bb%ce%bf-%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%cf%83%ce%ba%ce%ae%ce%bd%ce%b9%ce%bf-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c%cf%86%ce%b1%cf%83%ce%b7%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b2%ce%b1%cf%81/
[2] Ἐπιστολὴ Ἀμερικῆς Ἰακώβου πρὸς τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, 8 Μαρτίου 1971, στὸ «Ἐγώ, ὁ Ἰάκωβος». Ἀθήνα 2002. Ἐκδόσεις Λιβάνη. σελ.303
[3] https://creta24.gr/o-kyvos-errifthi-gia-tin-ekklisia-kritis-synodiki-syskepsi-tin-triti-se-klima-avevaiotitas-kai-entasis/
[4] https://aktines.blogspot.com/2025/12/blog-post_95.html#more
[5] https://www.haniotika-nea.gr/koini-anakoinosi-dimarchon-gia-ton-mitropoliti-eirinaio/
