Η κ. Μπακογιάννη σε μία ακόμα συνέντευξη που έδωσε, αυτή τη φορα στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ στάθηκε στο ζήτημα της τρομοκρατίας, επ’ αφορμή και της απεργίας πείνας του εκτελεστή της 17Ν και κρατούμενου πλέον Δημήτρη Κουφοντίνα.
Ειπε, μεταξύ άλλων απευθυνόμενη προς την Αριστερά ότι “το ίδιο πόνεσε η μάνα του Φύσσα, το ίδιο του Αξαρλιάν”.
O Θάνος Αξαρλιάν, για όσους νεώτερους δε γνωρίζουν, ήταν ένα από τα θύματα της τρομοκρατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη. Μόλις 20 χρονών, ο σπουδαστής Αξαρλιάν έπεσε νεκρός από ρουκέτα της 17Ν που στόχευε τον τότε υπουργό Οικονομικών Γιάννη Παλαιοκρασά.
Είκοσι εννιά χρόνια μετά, η τραγική εικόνα του Θάνου Αξαρλιάν πεσμένου στο πεζοδρόμιο σε μία λίμνη αίματος παραμένει χαραγμένη στη μνήμη των Ελλήνων και αποτέλεσε σημείο καμπής, μαζί με τη δολοφονία του Μπακογιάννη, που καταδίκασε οριστικά για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων τη δράση της 17 Νοέμβρη.
Όμως, η 17Ν δεν είχε σκοτώσει μόνο τον Αξαρλιάν, είχε σκοτώσει και τον αρχιβασανιστή της Χούντας Ευάγγελο Μάλλιο. Και μπορεί και η μάνα του Μάλλιου να δάκρυσε με τον θάνατο του γιου της ομως η πλειοψηφια των Ελλήνων τότε θεώρησε τη δολοφονία του ως απόδοση δικαιοσύνης. Δικαιοσύνη που απέτυχε να αποδόσει το ελληνικό κράτος.
Στη δίκη των αρχιβασανιστών της Χούντας στις 11 Νοεμβρίου του 1975, οι κατηγορούμενοι όσο και οι δικαστές ήταν προκλητικοί.
Μεταξύ άλλων, ακούγεται πως «οι αστυνομικοί Μάλλιος, Μπάμπαλης, Καραπαναγιώτης και Κραβαρίτης ήταν ικανότατοι και εκτελούσαν υποδειγματικά τα καθήκοντά τους». Σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα, οι κατηγορούμενοι παίρνουν το ρόλο του ανακριτή, υποβάλλοντας προκλητικές ερωτήσεις στους μάρτυρες, ενώ διατείνονται πως οι κακώσεις που φέρουν τα θύματά τους είναι αποτέλεσμα αυτοτραυματισμού.
Χαρακτηριστικός είναι και ο τίτλος της εφημερίδας “Τα Νέα” δύο ακριβώς χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου (17/11/1975): «Προκλητικοί οι βασανιστές στη Χαλκίδα»:
«Οι κατηγορούμενοι είναι προκλητικοί. Γελάνε την ώρα που τα θύματά τους καταθέτουν για τα απάνθρωπα βασανιστήρια που υπέστησαν στην Ασφάλεια. Συνεχίζουν τον πόλεμο λάσπης κατά των μαρτύρων κατηγορίας, υποστηρίζοντας για μερικούς απ’ αυτούς ότι συνεργάστηκαν με την Ασφάλεια».
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η 17 Νοέμβρη άντλησε νομιμοποίηση.
Η αποτυχία απόδοσης Δικαιοσύνης λοιπόν δημιούργησε το έδαφος για την αποδοχή που ετυχε μία περίοδο η 17Ν. Και αυτό θα πρέπει να είναι το μάθημα που πρέπει να λάβει και σήμερα όλο το πολιτικό σύστημα.
Ότι ο μόνος τρόπος για να καταπολεμηθούν αποτελεσματικά φαινόμενα τρομοκρατίας, ο μόνος τρόπος πραγματικής προάσπισης της Δημοκρατιας ειναι μέσω της απόδοσης Δικαιοσύνης και της λειτουργίας του κράτους δικαίου.
Σημείωση: Όταν στις 17 Δεκέμβρη 1976, γίνεται η κηδεία του βασανιστή Μαλλιού, είχε παραβρεθεί σύσσωμη η αφρόκρεμα των νοσταλγών της χούντας. Μάλιστα με σύνθημα του γνωστού Γ. Γεωργαλά επιτίθενται στους δημοσιογράφους που κάλυπταν το γεγονός τραυματίζοντας 6 απ’ αυτούς. Ενας από τους τραμπούκους που πρωτοστατούν στον ξυλοδαρμό των δημοσιογράφων και τελικά συλλαμβάνεται από την αστυνομία είναι ο σημερινός φυρερίσκος της Χρυσής Αυγής, Νίκος Μιχαλολιάκος. Ποτέ δεν δικαστηκε. Λίγα χρόνια μετά, μέλη του κόμματος της Χρυσής Αυγής δολοφόνησαν τον Παύλο Φύσσα
