Του π. Ανδρέα Κεφαλογιάννη
Η ακριβής ημερομηνία της Γέννησης του Χριστού δεν μας είναι γνωστή, γιατί τα Ευαγγέλια δεν αναφέρουν τίποτα σχετικό. Τα Χριστούγεννα γιορτάστηκαν για πρώτη φορά στις 25 Δεκεμβρίου στη Ρώμη το 330, όταν οι ειδωλολάτρες λάτρευαν τον θεό Ήλιο. Η Εκκλησία όρισε όμως να γιορτάζεται την ημερομηνία εκείνη η Γέννηση του Ηλίου της Δικαιοσύνης, του Χριστού.
Η Αγ. Γραφή τοποθετεί στην αρχή της ιστορίας το Α και στο τέλος της το Ω. Από την άποψη αυτή ο Χριστός καλύπτει ολόκληρη την ιστορία, γιατί Αυτός είναι το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος των πάντων, σύμφωνα με τα δικά Του λόγια: «Εγώ το Α και το Ω, ο πρώτος και ο έσχατος, αρχή και τέλος» (Αποκάλ. κβ΄, 13).
Δεν επέλεξε την Ελλάδα ως σημείο παρουσίας Του, διότι γνώριζε ότι οι Έλληνες δεν θα είχαν πρόβλημα στο να τον αποδεχτούν (δεδομένης της φιλοσοφικής σκέψης που κατείχε τον Ελληνισμό αλλά και της γνώσης που είχαν οι Έλληνες περί Θεού) οπότε το όλο σχέδιο της απελευθέρωσης της ανθρωπότητας από τις «αλυσίδες» του θανάτου και της αμαρτίας δεν θα πραγματοποιούνταν. Εξ’ αρχής γεννήθηκε για να θυσιαστεί. Να θυσιάσει την ανθρώπινη φύση Του, προς χάριν της ψυχικής αποδέσμευσης. Ο λαός του Ισραήλ, απλώς χρησίμευε ως καθρέπτης του συνόλου της ανθρωπότητας Δεν είναι τυχαίο ότι οι ένδεκα από τους δώδεκα μαθητές του Κυρίου ήταν ή Έλληνες ή πρόσωπα από ελληνικές αποικίες. Ο μόνος που δεν είχε σχέση με τον ελληνισμό ήταν ο Ιούδας ο Ισκαριώτης. Η Ισκαρία, δεν αποτελούσε ελληνική αποικία.
Η ουσία όμως της του Χριστού γεννήσεως, είναι η βάση των όσων πρόκειται να ακολουθήσουν στην εν τη Γη ζωή Του. Επιλέγει την ταπεινή φάτνη (= σταύλο), προκειμένου να δείξει ότι η ταπείνωση είναι η βασική αρετή που πρέπει να διέπει τον άνθρωπο. Επιλέγεται η Μαριάμ ως κατά σάρκα Μητέρα Του, σε μία προσπάθεια να δείξει στην ανθρωπότητα ότι η αγνότητα είναι ικανή να φιλοξενήσει τον Χριστό, αλλά και να οδηγήσει στην θέωση.
Τα δώρα που έφεραν οι Μάγοι, έχουν κι αυτά τον συμβολισμό τους:
1)Χρυσός: προκειμένου να τονιστεί η «βασιλική» ιδιότητα του Χριστού.
2)Λιβάνι: προκειμένου να τονιστεί η θεία καταγωγή του, και
3)Σμύρνα: προκειμένου να δειχθεί ότι ο Θεάνθρωπος αυτός θα ζήσει και θα πεθάνει για έναν υπέρτατο σκοπό. Ωστόσο, το μήνυμα της γεννήσεως του Χριστού, είναι πολύ πιο δυνατό απ’ όσο δείχνει. Η γέννηση του Χριστού, μας διδάσκει αυτά ακριβώς που επιτελέστηκαν και που αποτελούν χαρακτηριστικά γνωρίσματα του γεγονότος:
Ταπείνωση, Αγνότητα, Αγαθή Προαίρεση, Ελπίδα και Προσμονή.
Να λοιπόν ποιο είναι το βασικό αλλά και κοσμοσωτήριο μήνυμα των Χριστουγέννων. Όχι η διασκέδαση και το πανηγύρι, αλλά η αναγέννηση του ανθρώπου μέσα από το χαρμόσυνο νέο της απολύτρωσης του ανθρώπου από τα δεσμά της αμαρτίας και του θανάτου. Η αναγκαιότητα του να βιώσουμε μία νέα εν Χριστώ και κατά Χριστόν ζωή μακρυά από μικρότητες, εγωισμούς, μικροψυχίες και μισαλλοδοξίες.
Όλος ο κόσμος παλεύει για ενότητα, ειρήνη, αγάπη. Βρίσκονται όλα αυτά όμως στην οικονομία; Στον ανταγωνισμό των εξοπλισμών; Στον ανταγωνισμό γενικά; Γίνεται όλο και πιο εμφανές πως υπάρχει μια όλο και βαθύτερη επιθυμία γι’ αυτό που θα φθάσει αληθινά στην καρδιά της ανθρωπότητας, ως το φως της ζωής, που θα φωτίσει τα πάντα. Η «καρδιά» όμως αυτή δεν είναι κανείς άλλος από τον Ίδιο τον Χριστό. Και δεν υπάρχει κανένας άλλος δρόμος γι’ αυτήν την καρδιά εκτός από το δρόμο που Αυτός έδωσε με την εντολή της αγάπης!
