Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία τo Σάββατο 5 Νοέμβρη η εκδήλωση που διοργάνωσε η ΤΟ Υπαίθρου Χανίων του ΚΚΕ στα Παλαιά Ρούματα προς τιμήν των νεκρών και δολοφονημένων μαχητών του ΔΣΕ στον Δήμο Πλατανιά. Η εκδήλωση εντάσσεται στις εκδηλώσεις που είναι αφιερωμένες στα 70χρονα του ΔΣΕ, στο πλαίσιο του εορτασμού των 100 χρόνων του ΚΚΕ.
Την εκδήλωση άνοιξε ο γραμματέας της ΤΕ Υπαίθρου Χανίων, Αλέκος Μαρινάκης,ενώ χαιρετισμό απηύθυνε ο Νεκτάριος Μπομπολάκης εκ μέρους της ΚΟ Παλαιών Ρουμάτων.
Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Μανώλης Συντυχάκης, μέλος της ΕΠ Κρήτης και βουλευτής του ΚΚΕ ο οποίος αναφέρθηκε στην επικαιρότητα του δίκαιου αγώνα του ΔΣΕ και την επικαιρότητα του στις σημερινές συνθήκες.
Στον χώρο υπήρχε έκθεση με τα βιογραφικά σημειώματα 72 μαχητών του ΔΣΕ που έπεσαν ηρωικά για μια κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση ενώ προβλήθηκε και ντοκιμαντέρ της ΤΕ Υπαίθρου το οποίο δημιουργήθηκε για την συγκεκριμένη εκδήλωση.
Ακολούθησε συνεστίαση με παραδοσιακό φαγητό και κρητική μουσική από τους Μιχάλη Λουφαρδάκη και Αντώνη Βερυκάκη. Ξεχωριστή στιγμή ήταν τα αντάρτικά τραγούδια που έπαιξαν και τραγούδησαν οι κνίτες και οι κνίτησσες στο τέλος της βραδιάς.
Η ομιλία του Μ. Συντυχάκη
Σ/σες και σ/φοι
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες
Το 2018 συμπληρώνονται τα 100 χρόνων ζωής και δράσης του τιμημένου ΚΚΕ.
Τιμάμε, διδασκόμαστε, εμπνεόμαστε και συνεχίζουμε πιο ατσαλωμένοι και ώριμοι στους νέους ταξικούς και νικηφόρους αγώνες του 21ου αιώνα, για το γκρέμισμα της απάνθρωπης εκμεταλλευτικής καπιταλιστικής κοινωνίας και την οικοδόμηση της νέα σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής.
Στα πλαίσια αυτά τιμάμε και τα 70χρονα από την ίδρυση του ΔΣΕ, της τρίχρονης εποποιίας 1946-1949. Μια κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης, στην οποία οι κομμουνιστές πρωτοστάτησαν.
Οφείλουμε και από αυτό το βήμα να τιμήσουμε τον απλό μαχητή και μαχήτρια του ΔΣΕ, τους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, όλους αυτούς που πολέμησαν ηρωικά από τα Λευκά όρη, τον ψηλορείτη, τα Λασιθιώτικα Βουνά έως το Γράμμο και το Βίτσι, στα Αγραφα, στη Ρούμελη και την Πελοπόννησο.
Τιμάμε αυτούς που έχασαν τη ζωή τους, έμειναν ανάπηροι.
Τιμάμε τις οικογένειές τους που τους συμπαραστάθηκαν.
Όλους αυτούς που συνέχισαν την παράνομη δράση τους για την ενίσχυση του ΔΣΕ.
Εκείνους που πήγαν στη Μακρόνησο και τα άλλα ξερονήσια, που πέρασαν από τα μπουντρούμια της ασφάλειας και έμειναν ακλόνητα πιστοί, δεν λύγισαν.
Όλους εκείνους, γυναίκες και άνδρες που πορεύτηκαν σε όλη τους τη ζωή ορθοστατούντες και ορθοβαδίζοντες, πιστοί στις αγωνιστικές παραδώσεις του λαού μας, που κρατούν ως σήμερα ψηλά την τιμή, τη σημαία του τιμημένου ΚΚΕ.
Σ/φοι και σ/φες
Ο τρίχρονος αγώνας του ΔΣΕ ήταν ηρωικός και δίκαιος, ταξικός και διεθνιστικός.
Δεν ήταν πόλεμος αδελφοκτόνος, ούτε ήταν ένας, ακόμη, πόλεμος που ξέσπασε με ευθύνη και των δύο πλευρών, όπως ισχυρίζονται παλιοί και σύγχρονοι διαστρεβλωτές της ιστορίας, αστοί και οπορτουνιστές, για να δικαιολογήσουν οι μεν πρώτοι τις διώξεις σε βάρος των κομμουνιστών και άλλων λαϊκών αγωνιστών μετά την απελευθέρωση, και οι δεύτεροι για να τεκμηριώσουν την άρνησή τους στην ταξική πάλη, στον ιστορικό επαναστατικό ρόλο της Ε.Τ., στην ιστορική αποστολή του ΚΚ για την κοινωνική απελευθέρωση, τον Σοσιαλισμό – κομμουνισμό.
Ξεπήδησε αναπόφευκτα μέσα από τις συγκεκριμένες μεταπολεμικές εξελίξεις στην Ελλάδα, τη μεταπολεμική ταξική πάλη.
Πηγή έμπνευσης και προέλευσης του ΔΣΕ ήταν οι αγώνες της γενιάς του `20 και του `30 που πρωτοστάτησαν στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες πριν από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν οι ΕΑΜίτες και ΕΛΑΣίτες, που με το όπλο στο χέρι πάλεψαν “με θεούς και δαίμονες”, για την απελευθέρωση της Ελλάδας από την τριπλή κατοχή, την ιταλική, γερμανική και βουλγαρική.
Πήγασε ως ανάγκη, για να αποκρουστούν οι διώξεις κατά των κομμουνιστών μετά την απελευθέρωση, παρά το γεγονός ότι είχε προηγηθεί ο αδικαιολόγητος συμβιβασμός με τη συμφωνία της Βάρκιζας και λίγο πιο πριν με τις συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας. Ο αντίπαλος την υποχώρηση την αξιοποιεί για να σε εξοντώσει ολοκληρωτικά, αυτό το δίδαγμα είναι πολύτιμο.
Ο αντίπαλος ήξερε καλά ότι το ΚΚΕ παρά τα λάθη στρατηγικού χαρακτήρα δεν ήταν διατεθειμένο να εκθέσει και να ντροπιάσει το κίνημα της εθνικής αντίστασης, δεν ήταν διατεθειμένο να το βάλουν στο χέρι.
Η κορυφαία πράξη ταξικής πάλης ’46-’49 ανέδειξε καθαρά δύο απολύτως εχθρικά στρατόπεδα μεταξύ τους: Από την μια μεριά ήταν οι λαϊκοί αγωνιστές, που εξέφραζαν τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, από την άλλη ήταν ο αστικός εθνικός στρατός, η αστική τάξη και το κράτος της, οι πολιτικοί υπηρέτες τους και οι ιμπεριαλιστές σύμμαχοί τους με πρωτεργάτη τις ΗΠΑ, που μετά τα Δεκεμβριανά πήραν τη σκυτάλη της δήθεν προστασίας της Ελλάδας από την Αγγλία, δηλαδή την άλλη ιμπεριαλιστική δύναμη που είχε ματοκυλίσει την Αθήνα, και όχι μόνο, το Δεκέμβρη του ’44.
Σ/φοι και σ/σες
Κνίτες και κνίτισες
Είμαστε περήφανοι γιατί είμαστε συνεχιστές της γενιάς του ΔΣΕ, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ. Έχουμε το δικαίωμα, όλοι εμείς που σήμερα δρούμε στις γραμμές του ΚΚΕ, όλοι όσοι είναι δίπλα του, να αισθανόμαστε ικανοποίηση και περηφάνια, γιατί συνεχίζουμε τον αγώνα σε εξαιρετικά αντίξοες και ιδιαιτέρως πολύπλοκες συνθήκες.
Δεν κρύψαμε και δεν κρύβουμε ότι στο ΔΣΕ εκφράστηκαν αδυναμίες που άσκησαν επίδραση στην τελική έκβαση.
Το ΚΚΕ, δεν φοβάται να βγάζει διδάγματα σε θέματα στρατηγικής και τακτικής, που η επικαιρότητά τους παραμένει ζωντανή, όσο και αν οι εξελίξεις έχουν προσθέσει καινούργια στοιχεία και πλευρές.
Δεν πετάμε στα σύννεφα, δεν έχουμε αυταπάτες. Γνωρίζουμε ότι ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.
Η νίκη της αντεπανάστασης στις σοσιαλιστικές χώρες, οδήγησε αναπόφευκτα σε υποχώρηση το παγκόσμιο επαναστατικό κίνημα, αποκάλυψε πολύ πιο καθαρά και επιθετικά το αποκρουστικό πρόσωπο και τη φύση του καπιταλισμού.
Οι υπερασπιστές του σήμερα, ανεξαρτήτου μάσκας (δεξιοί, κεντρώοι, δήθεν αριστεροί) επιτίθονται στα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα, αφαιρώντας κατακτήσεις που κερδήθηκαν με αίμα και σκληρούς αγώνες, με τη καθοριστική συμβολή της ΕΣΣΔ.
Διαστρεβλώνουν την Ιστορία, εκσυγχρονίζουν τον αντικομμουνισμό, εξισώσουν τον φασισμό και το ναζισμό με τον κομμουνισμό.
Ποιοι είναι ;
Είναι αυτοί που μακελεύουν λαούς όπου γης, στη Συρία, στο Ιράκ, στη Λιβύη, χθες στη Γιουγκοσλαβία, κ.ά.
Είναι αυτοί που βάζουν πλάτες στα πολεμόχαρα σχέδια ΝΑΤΟ – ΕΕ. Αυτών των ιμπεριαλιστικών οργανισμών που υποθάλπτουν, χρηματοδοτούν και αξιοποιούν τρομοκρατικές οργανώσεις τύπου ASIS, φασιστικά – ναζιστικά – εθνικιστικά κόμματα και οργανώσεις τύπου Χ.Α., που ενθαρρύνουν τον θρησκευτικό φανατισμό, το μίσος κατά των μεταναστών και προσφύγων.
Στηρίζουν εκείνους που επίσης με την σειρά τους ενθαρρύνουν την τούρκικη επιθετικότητα, στην αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας, στο γκριζάρισμα του αιγαίου, στην οριστική διχοτόμηση της Κύπρου με «ΔΥΟ ΣΥΝΙΣΤΩΝΤΑ ΚΡΑΤΗ», υποβαθμίζοντας το διεθνή χαρακτήρα του κυπριακού προβλήματος, ως προβλήματος εισβολής και κατοχής, ενώ το ΚΚΕ μένει σταθερά προσηλωμένο στη θέση για Κύπρος Ενιαία, Ανεξάρτητη, με Μία και Μόνη Κυριαρχία, μια Ιθαγένεια και Διεθνή Προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες.
Με τις πλάτες της κυβέρνησης, οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές εκσυγχρονίζουν τη ΝΑΤΟϊκή βάση της Σούδας, στήνουν νέα στην Κάρπαθο για να υλοποιήσουν τα επεκτατικά – ιμπεριαλιστικά τους σχέδια για το ξαναμοίρασμα εδαφών, τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των δρόμων περάσματος του φυσικού αερίου.
Φίλοι και σ/φοι
Οι εξελίξεις είναι πολύ επικίνδυνες. Οι ανταγωνισμοί οξύνονται για το ποιοι ενεργειακοί σχεδιασμοί θα επικρατήσουν για την εκμετάλλευση και μεταφορά του φυσικού αερίου και άλλων πηγών Ενέργειας από τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο προς την Ευρώπη.
Η Κύπρος, η Κρήτη, η χώρα μας αποτελεί προγεφύρωμα των σχεδίων τους. Αξιοποιούν τη γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας στον ανταγωνισμό των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ με τη Ρωσία, στις συνθήκες της όξυνσης των γενικότερων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων που έχουν εκδηλωθεί στην περιοχή μας, στην οποία μαίνονται οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι στη Συρία, στο Ιράκ, στη Λιβύη.
Αναδιατάσσουν τις δυνάμεις τους από τα ουράλια, τον Εύξεινο πόντο, το Αιγαίο και τη Μεσόγειο μέχρι το Μέση Ανατολή την Αφρική και την Ασία.
Τα θύματα αυτών των οξυμένων ανταγωνισμών και αντιθέσεων είναι οι λαοί.
Αυτοί που μιλάνε σήμερα για δήθεν “αδελφοκτόνο” αγώνα του ΔΣΕ, είναι αυτοί που με την πολιτική τους, τη συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς βάζουν πλάτη στο μακέλεμα των λαών, στο διαμελισμό χωρών, προκαλούν την προσφυγιά, την πείνα και την φτώχεια.
Είναι αυτοί που ταξικά εχθρεύονται τις απεργίες, τα συλλαλητήρια, τις καταλήψεις, τις ανεβασμένες μορφές της λαϊκής πάλης. Είναι αυτοί που κραυγάζουν ότι η απεργία συγκρούεται με το δικαίωμα στην εργασία, ο αποκλεισμός δρόμων ισοδυναμεί με απαγόρευση της ελεύθερης μετακίνησης των πολιτών.
Είναι όλοι αυτοί “συστημικοί”, δήθεν “αντισυστημικοί”, δήθεν “ανανεωτές” που έστελναν την αγροτιά να θάβει τα προϊόντα της, τα πορτοκάλια της, όπως έγινε εδώ στα Χανιά, αρχικά με χρηματικό αντίτιμο, μόνο και μόνο για να περάσουν στη συνέχεια τις ποσοστώσεις, τη διείσδυση των καπιταλιστικών επιχειρήσεων στην αγροτική παραγωγή, τη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής σε λίγα χέρια.
Είναι εκείνοι σήμερα της 1ης φοράς Αριστερά που έφεραν από κοινού με την ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΠΟΤΑΜΙ, τους ΑΝΕΛ το 3ο μνημόνιο, στηρίζουν τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ, και με πρόσχημα την αντιμετώπιση της κρίσης, τσακίζουν τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα, πετσοκόβουν μισθούς και συντάξεις, καταργούν ΣΣΕ, επιβάλλουν μεσαιωνικές εργασιακές συνθήκες στα ξενοδοχεία, στους τόπους δουλειάς.
Είναι εκείνοι που ετοιμάζονται να καταργήσουν τα προνοιακά – οικογενειακά επιδόματα, που μοιράζουν τη φτώχεια εξισώνοντας τις απαιτήσεις για μια καλύτερη ζωή όλο και πιο κάτω με όρους ζητιανιάς, υποκατώτατου μισθού και εθελοντισμού.
Επιβάλλουν χαράτσια, φόρους, πλειστηριάζουν σπίτια και περιουσίες.
Εμπορευματοποιούν την παιδεία και την υγεία, αποκλείουν τα παιδιά της εργατικής λαϊκής οικογένειας από τους παιδικούς βρεφικούς σταθμούς, σπρώχνουν τους νέους από τα 15 τους στην φθηνή κατάρτιση, στη μαθητεία, στην απλήρωτη εργασία, αφαιρώντάς τους το δικαίωμα στην ολοκληρωμένη μόρφωση, στο δικαίωμα της μόνιμης και σταθερής δουλειάς με πλήρη μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Τους θέλουν ως σύγχρονα «ομιλούντα εργαλεία», εύκολη λεία στις εργοδοτικές ορέξεις για περισσότερα κέρδη. Θέλουν απαξιωμένη την εργατική δύναμη.
Την ίδια στιγμή στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, της κερδοφορίας των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, της λεγόμενης δίκαιης ανάπτυξης και του ευνοϊκού επενδυτικού περιβάλλοντος, δίνουν νέα προνόμια στους επιχειρηματικούς ομίλους, ζεστό άτοκο κρατικό χρήμα.
Όλες οι κοινοτικές χρηματοδοτήσεις από το ΕΣΠΑ, το νέο Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης 2014 – 2020 θα κατευθυνθούν για έργα και υπηρεσίες που ενισχύουν το μεγάλο κεφάλαιο, την κερδοφορία του, τις μεγάλες καπιταλιστικές αγροτικές εκμεταλλεύσεις, τις Μ.Κ.Ο., την λεγόμενη κοινωνική οικονομία, μια άλλη μορφή επιχειρηματικής δράσης, δοκιμασμένη από τα παλιά για να αλώσουν παρθένους χώρους δομών και υπηρεσιών κοινωνικού χαρακτήρα.
Οι μικρομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα από την συμμετοχή της χώρας μας στην ΕΕ.
Με την ΚΑΠ, κυβέρνηση – μονοπωλιακοί όμιλοι και Βρυξέλες επιδιώκουν να τελειώσουν οριστικά με τη μικρή και μεσαία παραγωγή, τους μικρούς και μεσαίους παραγωγούς. Και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όπως και οι προηγούμενες ΝΔ-ΠΑΣΟΚ νομοθετούν, υλοποιούν αυτές τις ντιρεκτίβες.
Εξαπατούν τους αγροτοκτηνοτρόφους και ιδιαίτερα τους νέους αγρότες για άλλη μια φορά, τάζοντάς τους πακτωλό χρημάτων, νέα σχέδια βελτίωσης και κατάρτισης μέσω του νέου Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης 2014 – 2020.
Στην πραγματικότητα απευθύνονται σε μεγαλοαγρότες – μεταποιητές, που έχουν καθετοποιημένη παραγωγή και μπορούν ν’ ανταποκριθούν στους όρους συμμετοχής που τίθενται (κεφαλαίο, μέγεθος ιδιοκτησίας, κ.ά.).
Δεν είναι τυχαίο ότι από τα κονδύλια για τη βελτίωση των γεωργικών εκμεταλλεύσεων, θα χρηματοδοτηθούν μόλις 500 τέτοια σχέδια και το πρόγραμμα απευθύνεται κυρίως σε αυτούς που έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν με ένα ποσοστό στην επένδυση και κατά προτίμηση στις ομάδες παραγωγών – μεγαλοαγροτών.
Στους νέους αγρότες, που υποτίθεται ότι ξεκινάνε από το μηδέν, χρωστάνε ακόμα χρήματα από ανάλογα προηγούμενα πρόγραμμα. Τα χρέη τους όμως ακόμη «τρέχουν», ενώ σε χιλιάδες από αυτούς κόπηκαν και οι ενισχύσεις, επειδή με ευθύνη της κυβέρνησης και του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν έγινε νομότυπα η μεταβίβαση των δικαιωμάτων.
Οσοι μικρομεσαίοι αγρότες θέλησαν να μπουν σε τέτοιου είδους προγράμματα παλιότερα, χρεώθηκαν στις τράπεζες και βρέθηκαν «ξεκρέμαστοι».
Πολλοί είναι εκείνοι που δεν έχουν πληρωθεί (από το 2012 και έπειτα!) για παλιότερα προγράμματα βιολογικής γεωργίας, σχεδίων βελτίωσης, κατάρτισης κ.ά., όπως δεν έχουν πληρωθεί και οι εξισωτικές αποζημιώσεις στους κτηνοτρόφους, οι επιστροφές Φόρου Πετρελαίου και ΦΠΑ και πολλά άλλα χρωστούμενα του κράτους προς τους αγροτοκτηνοτρόφους.
Τα νέα ταξίματα προς τους αγροτοκτηνοτρόφους έρχονται σε μια περίοδο που οι μικρομεσαίοι αγρότες δέχονται απανωτά, σκληρά χτυπήματα από τα μέτρα που περιλαμβάνονται στο 3ο μνημόνιο, όπως η αύξηση στις εισφορές για την Υγεία, η αύξηση της φορολογία, από 1/1/2017, η κατάργηση των ασφαλιστικών κλιμακίων και η καταβολή πλέον των ασφαλιστικών εισφορών με βάση το καθαρό εισόδημα όπου η επιβάρυνση του αγρότη /κτηνοτρόφου για την Ασφάλισή του (σύνταξη, υγεία, αγροτική εστία) θα φτάσει στο 27,20% στο καθαρό εισόδημα το 2022.
Η κυβέρνηση σερβίρει μια ξαναζεσταμένη σούπα, καθώς το ίδιο πρόγραμμα το έχει εξαγγείλει ήδη πέντε φορές και τώρα το εξειδικεύει ανά κατηγορία.
Στόχος της είναι να ξεγελάσει τον αγροτικό κόσμο, κρύβοντάς του, ότι η συνολική αντιλαϊκή πολιτική, που εφαρμόζεται και στον αγροτικό τομέα, οδηγεί στο ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς, στην παραπέρα καπιταλιστικοποίηση του αγροτικού τομέα, η οποία προϋποθέτει να περάσουν η γη και η παραγωγή στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών και επιχειρηματιών – καπιταλιστών.
Εκεί στοχεύει και το νέο Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης 2014 – 2020 που διαφημίζει η κυβέρνηση, επιχειρώντας να διασκεδάσει τις αντιδράσεις των μικρομεσαίων αγροτών. Εκεί στοχεύει η σταδιακή κατάργηση των επιδοτήσεων, έχοντας την εμπειρία των ημερών, βλέποντας στους λογαριασμούς να έχουν μπει πολύ πιο κάτω από το προβλεπόμενο 70%, ενώ παρακρατούνται μεγάλα ποσά για χρέη προς τον ΕΛΓΑ, κι αλλού.
Αυτό που ζητούν, φίλοι και φίλες, από το λαό είναι αίμα, εξαθλίωση, φτώχεια καταραμένη και οι ολιγάρχες στη χλιδή. Αυτός είναι ο καπιταλισμός. Στην πλήρη και κορυφαία βαρβαρότητά του.
Αυτή είναι η δίκαιη ανάπτυξή τους. Κι έχουν το θράσος να καλούν το λαό να συμβάλλει – ενείδη πατριωτικού καθήκοντος – στην έξοδο από την κρίση, δηλαδή να σωθούν τα μονοπώλια και τα κέρδη τους.
Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ συνεχίζει την αντιλαϊκή πολιτική από εκεί που σταμάτησαν οι κυβερνήσεις των ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Με τη στήριξη του εγχώριου κεφαλαίου και της ΕΕ επιχειρεί να ολοκληρώσει τη βρώμικη δουλειά σε βάρος του λαού μας.
Οι υποσχέσεις που είχε δώσει στο λαό αποδείχτηκαν ψεύτικες ενώ τα ιδεολογήματα, “ότι υπάρχει πολιτική που αυξάνει τα κέρδη των καπιταλιστών και βελτιώνει τη ζωή των εργαζομένων”, “ότι η ΕΕ αλλάζει” και άλλα μεγάλα λόγια αποδείχθηκαν παγίδες εγκλωβισμού της λαϊκής ριζοσπαστικοποίησης και αγανάκτησης.
Το καπιταλιστικό σύστημα και το κράτος του, μόνο συμφορές φέρνουν στο λαό, ανεξάρτητα από το ποιος βρίσκεται στην κυβέρνηση. Είναι ιστορικά ξεπερασμένο πλέον, εμποδίζει την κοινωνική πρόοδο, γεννά μόνο φτώχεια, ανεργία, οικονομικές κρίσεις και πολέμους.
Ούτε τα επικοινωνιακά παιχνίδια αποπροσανατολισμού, ούτε η διαχείριση της φτώχειας, ούτε η υποτιθέμενη μάχη κατά της διαπλοκής και της διαφθοράς, ούτε τα κεντροαριστερά ή κεντροδεξιά λίφτινγκ, ούτε οι εκλογές όποτε και αν γίνουν αυτές, ούτε τα παράλληλα προγράμματα της συγκυβέρνησης μπορούν να κρύψουν την βαρβαρότητα του καπιταλισμού, ούτε το στόχο τους να υπερασπίσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Ο χτεσινός ανασχηματισμός δεν σηματοδοτεί απλά αλλαγή προσώπων στο κυβερνητικό σχήμα.
Ο ανασχηματισμός προβαλλόταν ως αναγκαιότητα από το σύνολο σχεδόν των συγκροτημάτων του Τύπου, που μετέφεραν την πίεση ισχυρών μερίδων της αστικής τάξης να προσαρμοστεί καλύτερα το κυβερνητικό επιτελείο στις επείγουσες ανάγκες και στο γενικό συμφέρον του κεφαλαίου.
Δηλαδή, η στήριξη της προσπάθειας για καπιταλιστική ανάκαμψη, μέσα από τη γρήγορη και πλήρη εφαρμογή του συνόλου των αντιλαϊκών – αντεργατικών μέτρων.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να ξεγελάσει το λαό, ότι κάνει τάχα μου ένα νέο ξεκίνημα, ζητώντας από το λαό μια νέα περίοδο ανοχής, αναμονής, προσδοκιών και χάριτος απέναντι στην αντιλαϊκή της πολιτική, που δεν είναι θέμα προσώπων, αλλά στρατηγική επιλογή. Γι’ αυτό δεν αλλάζει με κανέναν ανασχηματισμό.
Επιδιώκει, την αξιοποίηση στην κυβέρνηση μιας σειράς στελεχών που προέρχονται από άλλους κομματικούς χώρους, εκτός ΣΥΡΙΖΑ, με στόχο τη «διεμβόλιση» των χώρων αυτών, κυρίως της «παλιάς» σοσιαλδημοκρατίας, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να κυριαρχήσει ανταγωνιστικά προς το ΠΑΣΟΚ.
Ο λαός όχι μόνο δεν πρέπει να επαναπαύεται ή να καθησυχάζει, αλλά να ανασκουμπωθεί, να οργανωθεί και να ετοιμάζεται για νέους μεγάλους αγώνες.
Ελπιδοφόρο το μήνυμα των συνταξιούχων προχθές στην μεγαλειώδη πορεία στην Αθήνα, των κινητοποιήσεων των φοιτητών και σπουδαστών, των υγειονομικών, των μαθητών στις 7 του μήνα.
Ελπιδοφόρο το μήνυμα επίσης των προηγούμενων μεγάλων αγροτικών κινητοποιήσεων και οι πρόσφατες αποφάσεις στη Νίκαια της Λάρισας για νέα κλιμάκωση.
Δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό για την μεγάλη πανελλαδική απεργιακή μάχη.
Κλιμακώνουμε παντού τον αγώνα, σε κάθε χώρο δουλειάς, στο χωριό, στο σχολείο, στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ.
Παντού να ακουστεί το μήνυμα : «Καμία Ανοχή, γρηγορούμε με το ΚΚΕ για την ανατροπή.».
Η Ε.Τ., Τα φτωχά λαϊκά στρώματα, η νεολαία, να μην πέσουν στις παγίδες αποπροσανατολισμού με αφορμή την διαμάχη καναλαρχών, κυβέρνησης – ΝΔ και δικαιοσύνης.
Πρόκειαι, γα ένα «βολικό καβγά», για να κρύψουν τη συμφωνία τους σε όλα τα υπόλοιπα. Στο μνημόνιο που ψήφισαν, στο τσάκισμα των εργατικών λαϊκών δικαιωμάτων στην ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων.
Ας γνωρίζει ο λαός, ότι οι σκληρότερες φραστικά κονταροχτυπήματα γίνονται πριν από τη σύναψη συμφωνίας μεταξύ τους.
Είναι φανερό ότι η διαμάχη κυβέρνησης – ΝΔ και των άλλων κομμάτων, γίνεται για λογαριασμό διαφορετικών επιχειρηματικών συμφερόντων που εκπροσωπεί ο κάθε ένας τους, για την αναδιανομή της πίτας στα ΜΜΕ, ανάμεσα σε παλιά και νέα “τζάκια”, προσπαθώντας να φτιάξει πιο φιλικό περιβάλλον τηλεοπτικό» προς αυτήν.
Αυτή η διαμάχη γίνεται στο όνομα της δημοκρατίας και της πάταξης της διαπλοκής.
Ποια δημοκρατία, όταν ελέγχουν τα ΜΜΕ οι επιχειρηματίες, δηλαδή εφοπλιστές, βιομήχανοι, εργολάβοι, αυτοί που κατέχουν τον πλούτο της χώρας ;
Τι είδους ενημέρωση θα κάνουν; Θα υπερασπίσουν τα δικά τους συμφέροντα. Αυτό κάνουν όλα αυτά τα χρόνια. Εξυπηρετούν τα συμφέροντα της τάξης τους.
Για ποιο ΕΣΡ και ποιες ανεξάρτητες αρχές μιλάνε ; Ποιος τις διορίζει; Ποιος αποφασίζει; Μα, η εκάστοτε κυβέρνηση. Τι εφαρμόζουν οι ανεξάρτητες αρχές; Μα, την κυρίαρχη πολιτική αυτού του συστήματος που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.
Τόσα χρόνια υπήρχε ΕΣΡ, υπήρχε αντικειμενική ενημέρωση; Όχι ! Τι προωθούταν και μάλιστα με τρόπο χυδαίο πολλές φορές; Μα, η κυρίαρχη ιδεολογία. Το εμπόδισε το ΕΣΡ; Όχι!
Η διαπλοκή και οι επιχειρηματικοί ανταγωνισμοί είναι το οξυγόνο του συστήματος.
Ο μόνος δρόμος για να βάλει ο λαός τέλος στη διαπλοκή, στη φτώχεια, στην ανεργία και να εξασφαλίσει τη δική του ευημερία, την ειρήνη και τα κυριαρχικά δικαιώματα, είναι να κλείσει η βαλβίδα οξυγόνου με την οποία αναπνέι ο καπιταλισμός.
Είναι ο δρόμος της Λαϊκής Συμμαχίας της ρήξης και της ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων και της αποδέσμευσης της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς με εργατική – λαϊκή εξουσία.
Και αυτός ο δρόμος μπορεί να ανοίξει με ΚΚΕ ισχυρό και χειραφετημένο λαό που γνωρίζει την Ιστορία του, που διδάσκεται και εμπνέεται από αυτή.
Κάθε εργάτης, αγρότης, αυτοαπασχολούμενος, συνταξιούχος, κάθε εργαζόμενη γυναίκα που είναι θύμα της ανελέητης εκμετάλλευσης, κάθε νέα και νέος που αρχίζει τη ζωή μέσα στη ζούγκλα όπου κυριαρχεί το άδικο του ισχυρού, είναι σε θέση να αντιληφθεί την αιτία και το στόχο αυτής της ιδεολογικής επίθεσης.
Οι εκμεταλλευτές, οι παρατρεχάμενοι, οι πολεμοκάπηλοι και οι ενώσεις τους χτυπούν γενικά την ιδεολογία της ταξικής πάλης, επειδή ακριβώς ανησυχούν για το μέλλον της κυριαρχίας τους.
Παίρνουν προληπτικά μέτρα, ώστε να μη μπορέσει η εργατική τάξη να συνειδητοποιήσει την κοινωνική θέση και την ιστορική αποστολή της.
Ο φόβος τους για το μέλλον είναι που στρέφει την ιδεολογική τους επίθεση κυρίως κατά της νεολαίας. Θέλουν να εντάξουν στους σχεδιασμούς τους τη ζωντάνια και τη δημιουργικότητα, τις αγωνιστικές διαθέσεις της.
Δεν θα το πετύχουν! Οι κοινωνικές αντιθέσεις δεν χωράνε στα ιδεολογήματα της λεγόμενης δήθεν εθνικής ομοψυχίας και της υποτιθέμενης κατάργησης των διαχωριστικών γραμμών, που προπαγανδίζουν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και η αξιωματική αντιπολίτευση της ΝΔ, με τη συγχορδία των πρόθυμων υπηρετών του συστήματος.
Οπως αποδείχνει η ιστορία, την ανθρωπότητα έφεραν μπροστά οι μεγάλες αστικές επαναστάσεις, όπως η Γαλλική επανάσταση του 1789, οι προλεταριακές επαναστάσεις, με πρώτη απ’ όλες τη μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση στη Ρωσία.
Μπροστά έφεραν τον κόσμο η καθοριστική συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης στη συντριβή του φασιστικού ιμπεριαλισμού κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, η πάλη των λαών της Αφρικής, της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής, της Μέσης Ανατολής, της Κούβας και της Παλαιστίνης.
Είμαστε αλληλέγγυοι σε κάθε αγωνιζόμενο λαό που διεκδικεί το δίκιο του. Παλεύουμε να δυναμώσει ο μαζικός πολιτικός αγώνας στην Ελλάδα.
Γνωρίζουμε ότι ο δρόμος είναι δύσβατος, όπως και ότι τα πιο δύσκολα βρίσκονται μπροστά. Αλλά έχουμε βαθιά πίστη στην εργατική τάξη, στις ριζοσπαστικές λαϊκές δυνάμεις.
Η πολιτική του ΚΚΕ μπορεί να συνεγείρει πολλές νέες χιλιάδες εργατών, ανέργων, συνταξιούχων, νεολαίων, γυναικών, μικρομεσαίων αγροτών και αυτοαπασχολούμενων, ΕΒΕ, διανοούμενων.
Ο συσχετισμός δυνάμεων θα αλλάξει. Το ζητούμενο είναι να γίνει αυτό το γρηγορότερο. Να αρχίσει τώρα και να εκφραστεί παντού.
Στην καθημερινή πάλη, μέσα στο κίνημα, στα εργατικά συνδικάτα, στους αγροτικούς συλλόγους, στους συλλόγους των ΕΒΕ, στα σχολεία, στα Ανώτατα Ιδρύματα, στις τοπικές εκλογές, στις εκλογές για το κοινοβούλιο, όποτε κι αν γίνουν.
Να εκφραστεί αυτό με αποδυνάμωση όλων των αστικών και οπορτουνιστικών κομμάτων, των μνημονίων τους, των αντιλαϊκών νόμων και των ιμπεριαλιστικών λυκοσυμμαχιών τους.
Να κάνουμε όσο γίνεται πιο ισχυρό το ΚΚΕ, να το φτάσουμε ψηλά, με ιδεολογική πολιτική και οργανωτική δύναμη, ικανή να προχωρήσει μια μεγάλη συσπείρωση δυνάμεων, με ενίσχυση των προϋποθέσεων για τη δημιουργία μια νέας μεγάλης Κοινωνικής Αντικαπιταλιστικής Αντιμονοπωλιακής Συμμαχίας για την εργατική – λαϊκή εξουσία.
Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος για το λαό. Οι εκπρόσωποι της σοσιαλδημοκρατίας και του πολιτικού τυχοδιωκτισμού, που διατυμπανίζουν ως εναλλακτική λύση την ανάγκη για ένα άλλο “ευρωπαϊκό μοντέλο”, εξαπατούν τους εργαζόμενους.
Γνωρίσαμε το “μέσο δρόμο” με τέτοιες κυβερνήσεις στο παρελθόν και στις μέρες μας, και στην Ιταλία, και τη Γαλλία, την Ισπανία, την Κύπρο, την Πορτογαλία, σήμερα στην Ελλάδα, σε άλλες χώρες στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο.
Παντού διάψευση ελπίδων και προσδοκιών, παντού μέτρα υπέρ του κεφαλαίου, απογοήτευση για το λαό, οπισθοχώρηση και διάλυση του εργατικού λαϊκού κινήματος.
Ο δήθεν ρεαλιστικός “μέσος δρόμος” είναι ο δρόμος του κεφαλαίου, ο δρόμος της ήττας των λαών, ο δρόμος της διαπόμπευσης των ιδανικών και των οραμάτων τους.
Κάποιοι, απολογητές του συστήματος και του μίσους των νικητών, που ξορκίζουν τον εμφύλιο πόλεμο ως κατάρα, το κάνουν με σκοπό να δικαιολογήσουν τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού που οργανώνει και διεξάγει τον καθημερινό εμφύλιο πόλεμο κατά της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων.
‘Εχουν σαν μοναδικό σκοπό τους να καταδικάσουν το νόμιμο δικαίωμα των λαών να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους με όλες τις μορφές πάλης που διαθέτουν και πάνω απ΄ όλα το δικαίωμα και τον αγώνα για μια καλύτερη ζωή, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Έχουμε πλήρη επίγνωση ότι την Ιστορία πρέπει να την κοιτάζεις κατάματα. Να τη μελετάς με τα θετικά και τα αρνητικά της, με τα λάθη και τις αδυναμίες.
Η πείρα των ταξικών αγώνων, η πείρα ειδικά του αγώνα του ΔΣΕ είναι μεγάλη.
Ταξικό μίσος δεν υπάρχει, ούτε πρέπει να υπάρχει για τα παιδιά της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, για το λαό, τους Έλληνες και τις Ελληνίδες που επιστρατεύθηκαν και πολέμησαν στον εμφύλιο, αδελφός εναντίον αδελφού, κάτω από τις τάξεις του αστικού στρατού.
Το ταξικό μίσος και οι διαχωριστικές γραμμές, δεν στρέφονται ενάντια στον εργαζόμενο λαό, είτε ψήφισαν “δεξιά” είτε “αριστερά”, είτε νοιώθουν έτσι είτε αλλιώς.
Ταξικό μίσος υπάρχει και πρέπει να ισχυροποιείται απέναντι σε ένα σύστημα, μια τάξη, ένα κράτος, και τις ιμπεριαλιστικές πολεμοχαρείς λυκοσυμμαχίες τους που ματοκυλάνε τους λαούς.
Οι εργάτες, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα που ακολουθούν τη σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ, τη νεοφιλελεύθερη ΝΔ, καθώς και άλλα κόμματα της ονομαζόμενης κεντροαριστεράς ή του κέντρου και της δεξιάς, στην πραγματικότητα δεν έχουν καμιά θέση σε αυτούς τους σχηματισμούς.
Όλοι και όλες αυτοί, οι απλοί άνθρωποι του λαού μας, έχουν εδώ τη θέση τους: Στο ΚΚΕ και μαζί με το ΚΚΕ.
Η επιχείρηση αμαύρωσης της ιστορικής προσφοράς αλλά και της σημερινής δράσης του ΚΚΕ παίρνει πολλές μορφές διαστρέβλωσης. Μια από αυτές είναι η καθαρή συκοφαντία ότι το ΚΚΕ δήθεν δεν ενδιαφέρεται για τα άμεσα προβλήματα, για τις διεκδικήσεις, ότι τα παραπέμπει όλα στο μακρινό σοσιαλιστικό μέλλον.
Η σχέση ενός κόμματος όμως, στη σχέση του με το εργατικό λαϊκό κίνημα, δεν διαμορφώνεται συγκυριακά, τυχοδιωκτικά, ευκαιριακά. Η σχέση του ΚΚΕ με το λαό οικοδομήθηκε στο γεγονός ότι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή της πάλης για όλες τις κοινωνικές ανάγκες όπως εκφράζονται σε κάθε ιστορική περίοδο.
Έτσι και σήμερα είμαστε στην πρώτη γραμμή του αγώνα, μαζί με όλο το λαό για την ανάκτηση των απωλειών, για να μην υπάρξουν φορολογικά βάρη, για να καταργηθούν όλοι οι αντεργατικοί αντιλαϊκοί νόμοι.
Είμαστε πρώτοι στην μάχη της απεργίας, στις διαδηλώσεις και τα συλλαλητήρια, στα μπλόκα της αγροτιάς, στις διεκδικήσεις των αυτοαπασχολούμενων ΕΒΕ και επιστημόνων, στους αγώνες των φοιτητών – σπουδαστών και μαθητών, των συνταξιούχων και των γυναικών των λαϊκών οικογενειών.
Εδώ χτυπά η καρδιά του μέλλοντός μας. Εδώ βρίσκεται η δικαίωση του αγώνα και της θυσίας για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες.
Εδώ, με το ΚΚΕ, στο καμίνι των ταξικών λαϊκών αγώνων, γίνονται ένα, το χτες με το σήμερα και το αύριο.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Στην πορεία για το μεγάλο γιορτασμό των 100 χρόνων του μέλλοντός μας, το 2018, ορκιζόμαστε στη μνήμη των εκατοντάδων χιλιάδων ηρώων του λαού μας ότι θα συνεχίσουμε στην ίδια ταξική γραμμή πάλης για το δίκιο του μισθωτού εργάτη, εργαζόμενου και της οικογένειάς του.
Δεσμευόμαστε να παλέψουμε σε συμμαχία με τον αγρότη, τον αυτοαπασχολούμενο, την υπεράσπιση των αναγκών των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων, των προσφύγων και μεταναστών.
Δεσμευόμαστε ότι θα εντείνουμε τις πρωτοβουλίες για το συντονισμό της κομμουνιστικής γραμμής πάλης σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, στην πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση, την καταπίεση, τους πολέμους.
Δεσμευόμαστε με όπλο τη μαρξιστική μόρφωση, την ιστορική γνώση της ταξικής πάλης, την ίδια την εμπειρία του αγώνα, να συμβάλουμε ώστε να απομακρυνθεί από την ιστορική αλήθεια η στάχτη της ταξικής σκοπιμότητας του κεφαλαίου αλλά και της ηττοπαθούς ψευτοαριστερής προσαρμογής σε αυτήν.
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΑ 70 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ!
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΡΙΕΣ ΤΟΥ ΔΣΕ!
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ»
