Η Ενωτική Πρωτοβουλία Φοιτητών Πολυτεχνείου Κρήτης διοργανώνει για 13η συνεχόμενη χρονιά το Αντιπολεμικό Διήμερο πολιτικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων. Το Αντιπολεμικό Διήμερο διεξήχθη πριν 13 χρόνια με αφορμή τον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Από τότε έχουν περάσει 13 ολόκληρα χρόνια, αλλά οι αλλαγές που έχουν γίνει στις ζωές όλων μας είναι καταιγιστικές. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι όλα αυτά που έχουν γίνει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια δεν θα χωράγανε σε ολόκληρες δεκαετίες υπό κανονικές συνθήκες. Πόσα πράγματα έχουν αλλάξει λοιπόν; Στην σύγχρονη Ελλάδα του 2014, στην Ελλάδα του πρωτογενούς πλεονάσματος και της ανάπτυξης που…έρχεται….ζουν 2.535.700 άτομα κάτω από τα όρια της φτώχειας, δηλαδή το 23.1% του πληθυσμού (το μεγαλύτερο ποσοστό σε όλη την Ευρώπη), το 34.6% του πληθυσμου βρίσκεται στον κίνδυνο απολυτής φτωχοποίησης (με την Ρουμανία, την Λετονία και την Βουλγαρία να έχουνε μεγαλύτερο ποσοστό). Στην Ελλάδα του 2014 πεθαίνουν παιδιά από αναθυμιάσεις μαγκαλιού, και πνίγονται γυναικόπαιδα στα σύνορα επειδή ψάχνουν για μια καλύτερη ζωή. Η Ελλάδα της ανάπτυξης χάνει τους νέους της από μαχαιριές φασιστών ή τους στέλνει στην Αμερική για να βρουν μια καλύτερη ζωή. Πλάι σε αυτή την Ελλάδα στέκεται η ΕΕ των πολέμων και του φασισμού. Αυτή είναι λοιπόν η ανάπτυξη του Σαμαρά και του Βενιζέλου. Αλήθεια τι να το κάνουμε το πλεόνασμα όταν ο ελληνικός λαός βρίσκεται σε κίνδυνο απόλυτης φτώχειας;
Δεν θα καταφέρουν όμως να μας εξαθλιώσουν. Δεν θα καταφέρουν να μας διώξουν από την χώρα για να βρούμε μια δουλειά. Θα μείνουμε εδώ και θα παλέψουμε μαζί με γονείς και φίλους για να αλλάξουμε την κατάσταση. Για πλάι στο μαύρο φόντο που έχουν δημιουργήσει υπάρχει η φωτεινή πλευρά της πραγματικότητας. Υπάρχουν τα καθαρά πρόσωπα των καθηγητών και των δασκάλων που κάνουν ότι μπορούν για να κρατήσουν ζωντανά τα ελληνικά σχολεία σε κάθε χωριό και κάθε πόλη. Υπάρχουν οι περήφανοι γιατροί που κάνουν τα πάντα για να μείνουν όρθια τα δημόσια νοσοκομεία. Υπάρχει ο κόσμος που επιλέγει σήμερα να μην συμβιβαστεί, που δίνει την μάχη για την ζωή του. Που στέκεται κοντά στον φτωχό γείτονα του και του δίνει ένα πιάτο φαΐ. Υπάρχουν όλοι αυτοί που γεμίζουν τους δρόμους, που απεργούν και διεκδικούν τα αυτονόητα. Η μόνη λύση είναι αυτός ο λαός να βρεθεί στην πρώτη γραμμή και να κρίνει τις εξελίξεις.
Χρειάζεται όμως και μια Αριστερά που θα καταφέρει να εμπνεύσει τον ελληνικό λαό. Που θα είναι πραγματικά αντικαπιταλιστική και θα μάχεται ενάντια σε αυτό το σάπιο σύστημα. Που δεν θα φιλάει τις ποδιές των δανειστών και της ΕΕ. Μια Αριστερά που θα επιλέγει να ορθώνει το ανάστημα της απέναντι στο ευρώ και την ΕΕ και θα μιλάει κάθε στιγμή για την αναγκαιότητα εξόδου από ΕΕ και ευρώ, που θα μάχεται για την διαγραφή του χιλιοπληρωμένου χρέους και θα πιστεύει ότι η αλλαγή δεν θα έρθει από κάποιον σωτήρα αλλά μόνο από τον λαό.
Στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει δεν θα δειλιάσουμε λεπτό, δε θα φοβηθούμε και δεν θα κάνουμε πίσω καμιά στιγμή. Όσους φίλους και αν δούμε να φεύγουν για την μακρινή Αυστραλία, όσους γνωστούς και δούμε να μένουν χωρίς δουλειά, όσους γείτονες και αν δούμε να ψάχνουν στα σκουπίδια για ένα πιάτο φαΐ, θα είναι γεγονότα που δεν θα μας ρίξουν στην κατάθλιψη και στον φόβο άλλα θα μας γεμίσουν με οργή και ακλόνητη θέληση για την ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος.
Μέσω του 13ου Αντιπολεμικού Διημέρου θέλουμε απο την μεριά μας να συμβάλουμε στην συζήτηση για τον διαφορετικό κόσμο που οραματιζόμαστε. Ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς φτώχεια, χωρίς πολέμους και δυστυχία. Ένα κόσμο που θα είναι φτιαγμένος για μας σύμφωνα με τις ανάγκες μας. Μέσω του 13ου Αντιπολεμικού Διημέρου προσβλέπουμε στο να συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις, στην οργάνωση και προετοιμασία του λαού για τους μεγάλους αγώνες του επόμενου διαστήματος. Γιατί μπορούμε να τους ανατρέψουμε. Και θα το κάνουμε.