Πεντανόστιμα αλλά και πολύ επικίνδυνα. Πρέπει να έχεις απόλυτη εμπιστοσύνη για τις γνώσεις του απ’ αυτόν που θα τα αγοράσεις.
Μετά τις πρώτες βροχές και αφού βγει ο ήλιος φυτρώνουν σαν μανιτάρια τα μανιταράκια μας.
Είναι:
1) Οι φουσκίτες. Πολύ νόστιμοι τηγανιτού με πολύ λεμόνι. Ξεπροβάλλουν από το έδαφος σας άσπρες φουσκίτσες. Σαν άσπρα βότσαλα.
2) Οι δροσουλίτες: Κι αυτά λευκά, μοιάζουν με ομπρελίτσες.
3) Οι πρινίτες: Καταπληκτικής νοστιμιάς. Βγαίνουν κάτω απ’ τους πρίνους. Γίνονται πιλάφι, στιφάδο αλλά ο θεός τους είναι τηγανιτοί.
4) Οι κουμαρίτες: Εξαίσιοι και αυτοί. Βγαίνουν κάτω απ’ τους κουμάρους. Μαγειρεύονται όπως και οι πρινίτες.
5) Οι βαφίτες: Τέλειοι και αυτοί.
6) Οι χαβιαρίτες: Μαύροι με κάτι στίγματα μέσα σαν σποράκια. Σ’ αυτούς δεν βάζομε αλεύρι. Τους κόβομε λεπτές ροδέλες και τους τηγανίζομε. Για μετά πολύ λεμόνι. Πιο νόστιμοι απ’ τα συκωτάκια. Λένε πως είναι η τρούφα. Αλλά εμείς στις λίγες περιοχές του νομού Χανίων που φύεται τους λέμε χαβιαρίτες γιατί είναι πιο νόστιμοι και απ’ το χαβιάρι.
Και έπειτα, το καλοκαίρι φυτρώνει πάνω στους κορμούς της καστανιάς ένα είδος μανιταριού που λέγεται λάχανο, γιατί το σχήμα του μοιάζει με λάχανο. Κι αυτό είναι ιδιαίτερα νόστιμο μαγειρεμένο στιφάδο με κρεμμύδια.
Πάντως και αν σας έχουν δείξει είδη μανιταριών μην τολμήσετε να μαζέψετε μανιτάρια μόνοι σας. Γιατί πολλά μοιάζουν καταπληκτικά μ’ αυτά που τρώγονται, όμως είναι δηλητηριώδη. Και ο θάνατος βέβαιος. Πολλές φορές γίνονται δηλητηριώδεις ποικιλίες ακίνδυνες που όμως έχουν φυτρώσει σε περιοχή που έχουν πετάξει παπούτσια ή άλλα πετσιά. Επίσης σε περιοχή που έχουν πέσει κάλυκες από κυνηγετικά όπλα.
Γι’ αυτό, αυτός που τα γνωρίζει και τα μαζεύει, μ’ ένα μεγάλο μαχαίρι σκάβει γύρω και βαθειά από τη ρίζα του μανιταριού για να δει μη τυχόν έχει έρθει σ’ επαφή μ’ ένα από τα παραπάνω που σας γράφω και που μετατρέπουν το ακίνδυνο μανιτάρι σε δηλητηριώδες.
Α.Κ.