ΕΔΕ για τον μόνιμο πυρονόμο που ανάρτησε υβριστικό σχόλιο για τη μητέρα του Π. Φύσσα διέταξε το αρχηγείο της Πυροσβεστικής. Η σχέση του με την Χ. Αυγή
Ακαριαία αντίδραση από το Αρχηγείο της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας στην αποκάλυψη ότι μόνιμος Πυρονόμος ανάρτησε σε ιστοσελίδα με εθνικιστικά κείμενα, ένα άθλιο και προσβλητικό κείμενο για την μητέρα του Παύλου Φύσσα.
Για την υπόθεση διατάχθηκε Ενορκη Διοικητική εξέταση ενώ η δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος θα εξακριβώσει εάν οι αναρτήσεις έχουν γίνει από τον αξιωματικό της Πυροσβεστικής ή από άλλο άτομο που χρησιμοποιεί τα στοιχεία του . Εφόσον διαπιστωθεί ότι πρόκειται για τον ίδιο θα κινηθούν περαιτέρω πειθαρχικές διαδικασίες.
Το κείμενο που δημιούργησε τις αντιδράσεις: “Άκου κυράτσα του πένθους”
Όντως, βαρύ ‘ναι το άχθος του γονιού, μ’ απ’ όλα πιο βαρύ του πένθους το φορτίο, που κουβαλάει ισόβια, αν έτσι ορίσει η μοίρα. Κι’ «ο Θιος μη δίνει του παιδιού, τα βάνει ο νους τση μάνας», στην κρητική ντοπιολαλιά, απ’ όπου το «όσα» απουσιάζει, γιατί ‘ναι λόγος έμμετρος, ακόμη κι’ ο «πεζός» στην Κρήτη.Μα σε τούτο το «όσα» είναι κι’ όλο το νόημα. Οι θεολόγοι του κόσμου κι’ οι φιλόσοφοι επικέντρωσαν ακριβώς στην πληρότητα διά της απουσίας, της ικανής να γεμίσει το κενό της εικόνας, του λόγου, του χώρου, κι’ ίσως και της συνείδησης. Είναι ο λόγος ο άρρητος που πάντα πληρεί το κενό. Όμως, περιφρονιέται και καταφρονιέται στις μέρες μας η «απουσία». Κι’ αντί ν’ αναζητούν οι άνθρωποι εκείνο που κατ’ ουσίαν πληροί τα κενά, βρίσκουν, όπως – όπως, μια λύση μεσοβέζικη : τη λύση του «υποκατάστατου». Μα το υποκατάστατο δεν είναι παρά μια μέθη, μια εικόνα πλασματική. Να «κακίσει» κανείς τους μετέωρους και σαστισμένους, μπροστά στο ανερμήνευτο «είναι», ανθρώπους, κι’ ειδικά τους πονεμένους τούτου του κόσμου, γι’ αυτό ; Ασφαλώς όχι. Μόνο που ποικίλουν τα υποκατάστατα. Κι’ ο καθένας διαλέγει ό,τι θα κρίνει ικανό ν’ απαντήσει στις απορίες του, ή ν’ απαλύνει τον πόνο του, ανάλογα με την ποιότητα της πρόσκαιρης ύπαρξής του. Κι’ εσύ διάλεξες για υποκατάστατο το μίσος. Και δεν τρέφω την αυταπάτη πως ίσως και να νόμισες πως συμμερίστηκαν τον πόνο σου, ακόμη κι’ εκείνοι που στήριξαν ακριβώς πάνω στον πόνο σου τις ποταπότερες των σκοπιμοτήτων. Απλά, πιστεύω πως είσ’ απ’ τη φύση σου πλάσμα εγωιστικό, από κείνα που θαρρούν πως ο κόσμος φτιάχτηκε αποκλειστικά για δαύτα. Πως όλα ξεκινούν και τελειώνουν γύρω απ’ τον θλιβερά ατομικό τους μικρόκοσμο. Κι’ αυτό, γιατί στη ζωή μου γνώρισα πολλούς πονεμένους ανθρώπους. Ανθρώπους που τυλίχτηκαν απ’ τη θλίψη, που βούτηξαν μέσα της, μα κράτησαν το πιο αναντικατάστατο εκείνο στοιχείο που λέγεται απλά αξιοπρέπεια. Ανθρώπους που αξίζουν το σεβασμό.
Όμως, εσύ, τον αυτονόητο σεβασμό για τον πόνο σου, μοιάζεις η ίδια να μην τον θες ν’ αντανακλά και σεβασμό στον ίδιο τον εαυτό σου. Γιατί ζητάς να καταστρέψεις ανθρώπους αθώουςκαι ξέμακρους απ’ τον περίγυρο της αιτίας του πόνου σου, ζητώντας να πάρεις εκδίκηση απ’ όλη την κοινωνία. Γι’ αυτό και θορυβείς σαν αλαλάζον κύμβαλο, παράγοντας ανούσιους ήχους και χύνοντας χολή. Πίσω απ’ τον υποτιθέμενο «ανθρωπισμό» μιας επίπλαστης ψευδοταυτότητας «ιδεολογικού» αυτοπροσδιορισμού και κυρίως ….ετεροπροσδιορισμού των «άλλων» ( «η κόλαση είναι οι άλλοι», για να σου θυμίσω λιγάκι τον, εν …αντιφασισμώ, «ομοϊδεάτη» σου Σαρτρ), δεν κρύβεται παρά μονάχα το πάθος σου για ανθρωποθυσία στο βωμό του αιμοβόρου ψευτοθεού που κατασκεύασες, δίνοντάς του τ’ όνομα του πεθαμένου παιδιού σου. Πες μου μόνο τούτο : το παιδί σου το ρώτησες, ό,τι κι’ αν τραγούδησε ζώντας, αν θα ‘θελε τούτο το κατασκότεινο «είδωλο» για υποκατάστατο της νεκρής ύπαρξής του ;
Κι’ αν βούρκος, που θα ‘λεγε κι’ ο ποιητής, μαυρίζει το νεράκι που ξεδιψούν οι ψυχές, κι’ αναμοχλεύει πικρές παλιές θύμησες, φαντάσου πόσο το πικραίνει η χολή, ακόμη κι’ αν δεν τη συγκατάλεξε στη «Λήθη» του ο Μαβίλης. Κι’, ασφαλώς, δεν προσμένω να πάρω απάντηση. Σιγά μη σ’ αφήσει το το μίσος. Μόνο, που υπάρχει μια λέξη, βγαλμένη απ’ το λαό, για να προσδιορίσει τη διαφορά ανάμεσα στη γυναίκα εκείνη που κατέχει από δικού της τα προσόντα να «διοικεί» κι’ εκείνη που επιχειρεί να το πράξει, στην ιδιότητα στηριζόμενη απλά της «συζύγου» του «αφεντικού». Είναι η διαφορά ανάμεσα στην «κυρά» και την «κυράτσα».
Κι’ εσύ, αντί, μέσ’ απ’ τον αυτοσεβασμό, να διαλέξεις το ρόλο της κυράς στου παιδιού σου το πένθος, επέλεξες, των αναλογιών τηρουμένων, το δεύτερο, μ’ ό,τι αυτό συνεπάγεται σ’ επίπεδο συμπεριφοράς. Μιας συμπεριφοράς αναιδούς, έστω και ψυχικά αιτιολογημένης, μα, σίγουρα, ηθικά αδικαιολόγητης, ακόμη κι’ απέναντι στο δράμα του δικαστή που ορκίστηκε να σταθμίζει, χωρίς φόβο και πάθος, το βάρος της ηθικής απόδειξης μ’ εκείνο των αληθινών περιστατικών, ανεπηρέαστος πασχίζοντας να κρατηθεί, απ’ όσους κι’ όσα προσβάλλουν τον νομικό μας πολιτισμό, υπερθεματίζοντας στα ιδεοληπτικά τους «λαοδικεία».Γι’ αυτό, άκου, από μένα τουλάχιστον, τούτο : Ε λοιπόν, «κυράτσα» του πένθους, σου αρνούμαι το δικαίωμα, μέσ’ απ’ το αλλοπρόσαλλο «σκεπτικό» σου, επειδή απλά κοινωνώ σε μια Ιδέα, ασύστολα να με συκοφαντείς ως συνένοχο. Γιατί απλά δεν έχω φονικά ένστικτα. Το κατάλαβες ; Μάλλον όχι…
Παλιά και νέα η σχέση του με Χρυσή Αυγή και Μιχαλολιάκο
Όπως σημειώναμε και σε παλιότερη αναφορά μας στην εφημερίδα “Αγώνας της Κρήτης” ο Οδυσσέας Πατεράκης, έχει δικαστεί και φυλακιστεί στις αρχές του ’80 επειδή μαζί με άλλους είχαν μπει στο Καπετανάκειο και είχαν αφοδεύσει επάνω στην ελληνική σημαία και σε πορτραίτα ηρώων του 21. Ο συγκεκριμένος είναι δηλωμένος ανοικτά λάτρης της ναζιστικής ιδεολογίας, ενώ έχει εκδώσει και ποιητική συλλογή όπου εξυμνεί τον Εωσφόρο. Αξιο αναφοράς είναι ότι ήταν υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Ηρακλείου της Χρυσής Αυγής.
Ο συγκεκριμένος αξιωματικός είχε αναρτήσεις υμνώντας τον Χίτλερ όπως αποκαλύπτει το site kar.org.gr
To bloko αποκαλύπτει και το βιογραφικό του συγκεκριμένου πυρονόμου όπως το ανέσυρε από τις ιστοσελίδες της Χρυσής Αυγής
«Πατεράκης Οδυσσέας, εποχικός πυροσβέστης,
– γραμματέας της ΤΟ Ηρακλείου,
– από τους πρώτους αρθρογράφους στο περιοδικό της ΧΑ στις αρχές της δεκαετίας του 1980, λ.χ. έγραφε άρθρα όπως ‘Υπατία’ (τχ #009),
– έχει εκδώσει το 1982 στις εκδόσεις ‘Ελεύθερη Σκέψη’ ποιητική συλλογή όπου εξυμνεί τον Εωσφόρο,
– έχει δικαστεί και φυλακιστεί την ίδια εποχή, αρχές 1980, επειδή μαζί με άλλους είχαν μπει στο Καπετανάκειο και είχαν ασχημονήσει επάνω στην ελληνική σημαία και σε πορτραίτα ηρώων του 1821,
– είναι τακτικός αρθρογράφος στην εφημερίδα ΧΑ,
– είναι τακτικότατος αρθρογράφος στις ιστοσελίδες της ΧΑ,
– στις εκλογές του 2014 αρχικώς ανακοινώθηκε ότι θα είναι υποψήφιος Αντιπεριφερειάρχης Ηρακλείου αλλά κατόπιν το όνομά του εξαφανίστηκε από τους συνδυασμούς και αντικαταστάθηκε από τον Μακρυδάκη Παντελή,
– γράφει επιστολές στους «συντρόφους δεσμώτες του Μαλανδρίνου» με καρφιά για τους «Α’ κατηγορίας δεσμώτες, τους βουλευτές», ως εξής:
«Ο Φαρισαϊσμός, αυτή η υποκρισία ενός ολόκληρου συστήματος, είναι ο μόνος όρος που μπορεί ν’ αποδώσει τα κίνητρα για το μαρτύριο που κάποιοι επέβαλαν στην οικογένειά σου και σένα. Μιας β’ κατηγορίας δεσμώτης, απ’ το κράτος βαφτίστηκες, σύντροφε, απλά γιατί δεν έτυχες κι εσύ του ‘προσόντος’ μιας ιδιότητας, εκείνης του ‘βουλευτή’»
[youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=d2l7CPTGGD0″]
Δεύτερο άθλιο κρούσμα
Η άθλια ανάρτηση έρχεται λίγες μέρες μετά την αντίστοιχη που έκανε στο twitter ο υπάλληλος της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης Πέτρος Κορμικιάρης.
