Οραματιζόμαστε μια πόλη με χρώμα. Μια πόλη με περισσότερη δημόσια τέχνη όπως γκράφιτι και δημόσια γλυπτική, μετά από ανοιχτό κάλεσμα και όχι με απευθείας αναθέσεις.
Πιστεύουμε ότι ο δημόσιος χώρος, οι παραλίες , τα δάση και τα πάρκα μας είναι ωραία ως έχουν και δεν χρειάζονται επικίνδυνες αναπλάσεις και μεγαλεπήβολες ιδέες.
Απαιτούμε ανοιχτούς, δωρεάν εκθεσιακούς χώρους χωρίς ενοικίαση. Απαιτούμε τα Μουσεία και οι εκθεσιακοί μας χώροι να ανήκουν στους δημιουργούς και στα έργα τους και στους επιστήμονες του τόπου μας αλλά και της υπόλοιπης Ελλάδας και του εξωτερικού, ώστε να γίνονται καλλιτεχνικές ζυμώσεις. Θέλουμε τα Μουσεία μας να γίνουν ανοιχτά, διαδραστικά, φιλικά προς τους Χανιώτες πολίτες που αποτελούν το φιλότεχνο κοινό τους.
Θέλουμε η Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων να διατηρήσει το νομικό της πρόσωπο και συνεπώς την αυτοδυναμία της και να λειτουργεί με γνώμονα τη δημοκρατία και την πολυφωνία.
Οι εκθεσιακοί χώροι, επί δημαρχίας Παναγιώτη Σημανδηράκη, υποβαθμίστηκαν. Δίνονται προς έκθεση ως επί το πλείστον κατόπιν ενοικίου. Όποιος διαθέτει χρήματα, είτε είναι αυτοδίδακτος είτε είναι επαγγελματίας, μπορεί να κάνει έκθεση σε κεντρικά σημεία της πόλης, ενώ σπουδαίοι δημιουργοί της πόλης και όχι μόνο, που αρνούνται να πληρώσουν για να εκθέσουν την εργασία τους, μένουν εκτός.
Όσον αφορά στο Μουσείο της πόλης, τη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, η καλλιτεχνική επιτροπή για πρώτη φορά στα χρονικά της λειτουργίας της, είχε ρόλο σχεδόν διακοσμητικό αφού τις αποφάσεις έπαιρνε κατευθείαν ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος και απλά ζητούσαν συναίνεση, ενώ οι προτάσεις για εκθέσεις, αποτέλεσμα αλλεπάλληλων συνεδριάσεων και εθελοντικής εργασίας της καλλιτεχνικής επιτροπής, που είναι το θεσμοθετημένο γνωμοδοτικό όργανο, δεν πέρασαν ουδέποτε από το διοικητικό συμβούλιο προς ψήφιση.
Οι εκθέσεις που πραγματοποιήθηκαν παρόλη τη σπουδαιότητά τους, είχαν χαρακτήρα μόνο αυστηρά μουσειακό αφού αφορούσαν πολύ γνωστά ονόματα δημιουργών, εν ζωή ή θανόντων, μη αντανακλώντας το σήμερα δηλαδή τη σύγχρονη καλλιτεχνική παραγωγή του τόπου, που είναι επίσης σπουδαία και αναγνωρισμένη πανελλαδικά και νέων, γνωστών δημιουργών της χώρας που επιθυμούν να εκθέσουν στην πόλη μας. Το αποτέλεσμα ήταν ένα μουσείο ψυχρό και απόμακρο, κυρίως κατάλληλο για επισκέψεις πολιτικών προσώπων και φωτογραφίσεων «υψηλά ιστάμενων» προσώπων για το θεαθήναι.
Το φεστιβάλ «Ανοιχτά Πανιά» τέλος, που η τωρινή δημοτική αρχή δημιούργησε, αποτελεί ένα συνονθύλευμα των τεχνών που το κοινό δυσκολεύεται να παρακολουθήσει. Στα λεγόμενα «Ανοιχτά Πανιά», που μόνο κατ ΄ όνομα ανοιχτά είναι, αιτήσεις σπουδαίων δημιουργών απορρίφθηκαν. Η ποιότητα της πλειονότητας των παρουσιάσεων, από την άλλη, δεν αντικατοπτρίζει πάντα τον υψηλό του προϋπολογισμό. Από την άλλη σπουδαία φεστιβάλ αμιγώς εικαστικών τεχνών αγνοήθηκαν και αφέθηκαν στη τύχη τους.
Τα μουσεία και οι εκθεσιακοί μας χώροι δεν είναι πιόνια για πολιτικές επιδιώξεις ή εξυπηρετήσεις. Δεν είναι σκαλοπάτια για την προσωπική ανέλιξη των τοπικών αρχόντων.
Απαιτούμε οι άνθρωποι που έχουν εργαστεί για χρόνια προσφέροντας τον κόπο και τη γνώση τους, να μην παραγκωνίζονται ή αγνοούνται. Επιθυμούμε οι νέοι που έχουν πολλά να δώσουν να μην βρίσκουν κλειστές πόρτες και αλαζονεία.
Στις εκλογές στις 8 Οκτώβρη στηρίζουμε μαζικά την Ανταρσία στα Χανιά.
Για μια κοινωνία που στο κέντρο θα είναι οι ανθρώπινες ανάγκες και όχι τα κέρδη των λίγων.
Να στείλουμε ξανά την Ανταρσία στα Χανιά στο Δημοτικό Συμβούλιο, για να συνεχίσει να είναι η φωνή
του αγώνα για την ανατροπή της κυβέρνησης και του άθλιου συστήματος που υπηρετεί.
Θέλουμε πίσω την πόλη, τις ζωές, τα δικαιώματά μας .
Στηρίζουμε-Ψηφίζουμε Ανταρσία στα Χανιά.
Λαμπρινή Μποβιάτσου,
εικαστικός εκπαιδευτικός, υποψήφια δημοτική σύμβουλος με την Ανταρσία στα Χανιά
