Του Θανάση Καρτερού
Οι δικαστές πρέπει να πληρώνονται ανάλογα με το κύρος του λειτουργήματός τους. Έτσι αποφάσισε προχθές το Ελεγκτικό Συνέδριο – δικαστές ανώτατοι των ανωτάτων δηλαδή – κρίνοντας αντισυνταγματική την αναδρομική περικοπή των αποδοχών τους. Προσπέρασαν έτσι τον βέβαιο λαϊκό σαρκασμό – Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει.
Προσπέρασαν και την πιθανότητα η απόφασή τους να προκαλέσει νέο ρήγμα στις σχέσεις της Δικαιοσύνης με τον ρημαγμένο πολίτη. Που βλέπει, για παράδειγμα, τους ανώτατους των ανωτάτων – τον Άρειο Πάγο, στην περίπτωση – να παγώνει δικαστική απόφαση που υποχρέωνε το Δημόσιο να επαναπροσλάβει τις καθαρίστριες.
Να πεις ότι άλλα μέτρα κι άλλα σταθμά έχουν για τον εαυτό τους κι άλλα για τις καθαρίστριες, θα σου πουν ότι είναι λαϊκισμός. Τίθεται όμως εκ των πραγμάτων μπροστά σε κάθε πολίτη και σε κάθε δικαστή το ερώτημα: Πώς ακριβώς εξυπηρετούν το κύρος του δικαστικού λειτουργήματος τέτοιες αποφάσεις; Πώς τα εκλαμβάνουν όλα αυτά οι πολίτες, που είναι ο καθρέφτης του κύρους κάθε εξουσίας και κάθε λειτουργού της; Και τι είδους προσφορά στη δημοκρατία και στην ισονομία αποτελούν αποφάσεις και συμπεριφορές που δίνουν την εντύπωση ότι προστατεύουν τους άρχοντες και αφήνουν με τη σφουγγαρίστρα στο χέρι τις πληβείες και τους πληβείους;
Επί της ουσίας, βέβαια, η αναδρομική περικοπή των μισθών τους είναι όντως αντισυνταγματική – το υποστηρίζουν όλοι σχεδόν οι συνταγματολόγοι. Αλλά τότε γιατί δεν υπήρξαν ανάλογες αποφάσεις για τις περικοπές συντάξεων και μισθών των μη δικαστών; Για τα πραξικοπήματα στο εργασιακό καθεστώς; Για τις μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο; Για τις αγριότητες που υφίστανται εκατομμύρια Έλληνες και καταγγέλλουν ως αντισυνταγματικές και παράνομες όλοι σχεδόν οι ειδικοί; Τι Δικαιοσύνη είναι αυτή που προστατεύει τα δικαιώματα των λειτουργών της και αφήνει έρμαια στα χέρια της τρόικας και του κράτους τους απλούς ανθρώπους, που οφείλει πρωτίστως να προστατεύει;
Προφανώς ορισμένοι “εκεί πάνω” δεν έχουν καταλάβει τι γίνεται “εδώ κάτω”. Δεν έχουν καταλάβει ότι σε τέτοιες εποχές το κύρος κάθε θεσμού και κάθε λειτουργού δεν συνδέεται με το ύψος του μισθού του, αλλά με το ανάστημα των αποφάσεών του. Ότι ο μύθος “έχουμε εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη” δεν λέει και πολλά. Οι κρίνοντες κρίνονται. Και θα έπρεπε να είναι σήμερα δέκα φορές πιο προσεκτικοί, γιατί οι κριτές είναι αυστηροί και οργισμένοι…
Αυγή
