Ονειρευόμαστε ενώσεις.
Χελιδόνια, χέρια, κύκλους.
Φτιάχνουμε συνεχώς ένα μεγαλύτερο μαζί.
Ένα μαζί πιο συμπεριληπτικο και ζουμερο πιο φωτεινό και ευφάνταστο.
Σιγά σιγά, χωράμε όλοι.
Όλοι αυτοι που ποτέ δεν σταμάτησαν μαζί με αυτες που για λίγο κουράστηκαν κι ακόμα περισσότερο αυτα που ξεκινανε τώρα.
Νέοι γριές τρελοί σοβαροί -κανενας ξενος γιατί όλοι μαζί- παιδιά σκυλιά και πολλά χελιδόνια…
Θεραπεύουμε όλοι μαζί την κοινωνία επιστρέφοντας συνειδητά στους εαυτούς μας την αγάπη πού όλοι στερηθηκαμε.. προσφεροντας γενναίες δόσεις αγάπης ο ένας στην άλλη.
Σε ένα κύκλο φτιαγμένο από όλους και φτιαγμένο πιο πολύ από γιορτή.
Μια γιορτή που δεν παραβλέπει τον πόνο, αλλά τον μετασχηματίζει υπομονετικά, ακριβώς επειδή είναι γιορτή…
Ζωντανός και πιο ελεύθερος απο ποτε ο λόφος με σαφή χαρακτηριστικά ενος ορίζοντα που συνεχώς απλώνει.
Ερχόμαστε όλοι.
Συναντιομαστε κάθε μέρα.
Φροντίζουμε,φροντιζομαστε, βγαίνουμε από την αορατοτητα μας, ανανεώνουμε την πίστη μας στους ανθρώπους στους αγώνες και στο νόημα.
Κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, κάνουμε δικό μας το καθετί..
ο λόφος είναι ο κόσμος κι μένει ανοιχτός με εμάς μαζί..
Κοιμόμαστε εκεί, ονειρευόμαστε εκεί, κοιτάμε πέρα μακριά προς φανταστικές συνολικές ελευθερίες,μαζί.
γιαγιά Φιλίτσα