Της Νικόλ Λειβαδάρη
Στον «έναν χρόνο Αριστεράς» η ελπίδα συναντά τον ρεαλισμό και η «ανατροπή» δίνει τη σκυτάλη στην (νέα) «Αλλαγή»: Ο Αλέξης Τσίπρας, μετά από ένα εθνικό θρίλερ, ένα τρίτο Μνημόνιο και τρεις κερδισμένες εκλογικές αναμετρήσεις δίνει το στίγμα της νέας διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και επαναοριοθετεί οράματα, συμμαχίες και εχθρούς.
Σ’ αυτόν τον επαναπροσδιορισμό, χτίζει ξανά το (σκληρό) δίπολο Αριστεράς – Δεξιάς, επενδύει σε μια Ευρώπη που μετασχηματίζεται (με βασανιστικά αργούς ρυθμούς) και σε ρεαλιστικές μάχες με τους δανειστές, και ζητά συμμαχίες με την κεντροαριστερά της λαϊκής μεσοαστικής τάξης. Και σ’ αυτό το κοινωνικό προσκλητήριο προσφέρει το όραμα της «Αλλαγής» κόντρα στο, εγχώριο και ευρωπαϊκό, κατεστημένο, υπόσχεται «αναμέτρηση με την ιστορία», και θυμίζει Ανδρέα…
«Η μάχη δεν τελείωσε» ήταν το κεντρικό μήνυμα, πάνω σ’ αυτόν τον άξονα, που έστειλε χθες το βράδυ ο πρωθυπουργός με τον ανοιχτή ομιλία του στο Τάε Κβο Ντο για τον έναν χρόνο της αριστερής διακυβέρνησης, δίνοντας καθαρά και το στίγμα των πολιτικών του σχεδιασμών στα τρία βασικά μέτωπα: το ευρωπαϊκό, το πολιτικό και το κοινωνικό.
Το ευρωπαϊκό μέτωπο
Στην ευρωπαϊκή αρένα ο «νέος» Αλέξης Τσίπρας επιλέγει τη realpolitik των συμμαχιών και των διεμβολισμών και ποντάρει στην αλλαγή συσχετισμών: «Η Ευρώπη δεν είναι πια η ίδια», είπε χθες το βράδυ, επισημαίνοντας την αλλαγή πολιτικού σκηνικού σε Πορτογαλία και Ισπανία, τη μεταστροφή Ρέντσι και τη στήριξη Ολάντ.
Αρκούντως σκληρή, δε, ήταν εδώ και η απάντηση που έδωσε στους πρώην συντρόφους, στα Plan b και x και στους υπέρμαχους της ρήξης: «Αν είχαμε υποκύψει στις ανόητες ηρωϊκές φωνές ορισμένων να συγκρουστούμε τυφλά, σήμερα άθελά μας θα είχαμε μετατρέψει τους συντρόφους μας σε απολογητές της καταστροφής. Δεν είχαμε αυτό το δικαίωμα», είπε χαρακτηριστικά.
Η μάχη Δεξιάς – Αριστεράς
Στο εσωτερικό πολιτικό μέτωπο, ο πρωθυπουργός επενδύει στον νέο δικομματισμό, βάζει ιδεολογικό ταξικό πρόσημο στη μάχη και διεκδικεί ζωτικό χώρο και στο κέντρο κόντρα στη «νεοφιλελεύθερη δεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη».
«Η ιδεολογία τους είναι αυτά που πιστεύει και το ΔΝΤ», είπε, δείχνοντας ως πρώτο πεδίο αναμέτρησης το ασφαλιστικό και φροντίζοντας να υπενθυμίσει την πρωτοκαθεδρία του Άδωνι και των λοιπών ακραίων του σαμαρικού μπλοκ στην ηγετική ομάδα Μητσοτάκη.
Ταυτοχρόνως, δεν παρέλειψε να ρίξει λάδι στην εσωκομματική φωτιά του Ποταμιού (εξ ου και η αναφορά στα «ποταμίσια μεταρρυθμιστικά εξαπτέρυγα») και να αναγγείλει, επισήμως, την αλλαγή του εκλογικού νόμου και την έναρξη της συζήτησης για την συνταγματική αναθεώρηση μετά το κλείσιμο της αξιολόγησης.
Εν ολίγοις, ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί την παγίωση του ΣΥΡΙΖΑ ως του ενός εκ των δύο κυρίαρχων πόλων εξουσίας και καλεί τα κόμματα (και τα στελέχη) της κεντροαριστεράς να αποφασίσουν με ποιους θα πάνε και ποιους θα αφήσουν…
Οι κοινωνικές συμμαχίες
Σ’ αυτό το νέο δίπολο εξουσίας, ο πρωθυπουργός έδειξε καθαρά χθες και ποιες κοινωνικές συμμαχίες θα επιδιώξει: Υποσχέθηκε βελτιώσεις στο ασφαλιστικό των επαγγελματιών, κάλεσε σε διάλογο μετά τους αγρότες και τους εκπροσώπους των ελεύθερων επαγγελματιών, θέτοντας όμως σαφή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους «μη έχοντες» και τους αγροτοσυνδικαλιστές και «νέο-επαναστάτες» και απορρίπτοντας ευθέως το «κίνημα της γραβάτας».
«Δεν θα βάλουμε στο ίδιο τσουβάλι τους μικρούς δικηγόρους με τα μπλοκάκια με τους ιδιοκτήτες μεγάλων δικηγορικών γραφείων και τους ιδιοκτήτες διαγνωστικών κέντρων», είπε, για να προσθέσει με νόημα: «Δεν γίνεται κάποιοι που έκαναν καμπάνια για το «ναι» να εμφανίζονται ως επαναστάτες».
Σ’ αυτό το πλαίσιο ο Αλέξης Τσίπρας ετοιμάζεται να δώσει τη νέα μάχη για την ανάνηψη της «ελπίδας» που υπέκυψε στο τρίτο Μνημόνιο – μια μάχη «για να δώσουμε όραμα και ελπίδα», όπως είπε, για να προσθέσει: «Ο αγώνας για την αλλαγή είναι καθημερινή αναμέτρηση με την ιστορία».
Ή άλλως, τριανταπέντε χρόνια μετά το «ραντεβού με την ιστορία» του Ανδρέα Παπανδρέου, το όραμα μετριέται και ζυγίζεται ξανά.
Με την ιστορία, όμως, πολύ πιο κυνική πια και με την κοινωνία στα όρια των αντοχών και ανοχών της…