ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΞΕΝΟΥΔΑΚΗΣ και ΝΙΚΟΛΑΟΣ Μ. ΤΑΜΠΑΚΑΚΗΣ
Στη συνέχεια της από 20ετίας έρευνάς μου, για τη ζωή και το έργο του Μεγάτιμου και αείμνηστου Ήρωα και ευεργέτη των Σφακίων, ενός των πυλώνων της ιστορίας των Σφακίων, του λύχνου του αείφωτου και αδαμάντινου χαρακτήρα, όπως επάξια έχει αποκληθεί ο Γεώργιος Ξενουδάκης, παρακαλώ να μου επιτραπεί να καταθέσω προς κρίσην στους περισσότερον εμού, αρμοδίους και ικανούς ιστορικούς ερευνητές – αναλυτές, τα εξής και να μας απαντήσουν, αν φυσικά δεν έχουν αντίρρηση:
1) Είναι δεδομένο και γνωστό, από τον τότε βουλευτή Σφακίων Χ. Πολογιωργάκη κατά την τέλεση της νεκρώσιμης ακολουθίας στον Μητροπολιτικό ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου, στα Χανιά, την 18η Σεπτεμβρίου 1888, αλλά και από άλλους ομιλητές (π.χ. τον κ. Μανταδάκη – καθηγητή του Γυμνασίου Χανίων, ο οποίος απήγγηλε θερμόν και συγκινητικόν ελεγείον εις τον νεκρόν Γ. Ξενουδάκη), οι οποίοι εκφώνησαν βαρυσήμαντους λόγους – αποχαιρετισμού στον νεκρό Γ. Ξενουδάκη, ότι ο Γ. Ξενουδάκης είχε δει τον πατέρα του ανασκολοπιζόμενον υπό των τυράννων – κατακτητών μας
2) Είναι πάσης γνωστή η ευρισκόμενη στα αρχεία της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Ρεθύμνου στο Ρέθυμνο, χειρόγραφη επιστολή, ενός συγγραφέα της τότε εποχής δηλαδή μετά τον θάνατο του Γ. Ξενουδάκη, στην οποία (επιστολή) αναγράφονται τα εξής:
«Βίος του Ξενουδάκη.
Ο διλόκρης ούτος κ. Γεώργιος, ο ένεκα της ξενιτιάς αυτού αυτοεπωνομασθείς Ξενουδάκης.
Κατήγετο εκ Κρήτης, εγεννήθη εις το εν Επαρχία Σφακίοις μικρόν αλλά ορεινόν και γενναίον χωριόν, καλούμενον Νίμβρον, υπό πτοχώτατων γονέων οικογενειακώς επικαλούμενων Ταμβάκηδων, τω 1830 κατά μήνα Δεκέμβριον ο φιλόπατρις αυτός ανήρ αυξηθείς εις την ηλικίαν, επαιδεύθη ολίγον εις το εν Σφακίοις τότε διατηρούμενο Δημοτικόν Σχολείον, εικοσαετής δε γενόμενος μετέβη μετ’ άλλου αυτού συνηλίκων εις Αθήνας και διατριβών εκεί, ένεκα της εμπειρίας της γνώσεως αυτού έλαβε μεγάλας τιμάς και θέσεις εκ μέρους το βασιλέως…
3) Ο λόγιος και επιφανής Παύλος Ι. Φαφουτάκης, φοιτητής το 1880 της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, από τους Κομιτάδες Σφακίων και ο οποίος ήταν σχεδόν οικότροφος και ομοτράπεζος του Γ. Ξενουδάκη και ο οποίος αποχαιρέτησε με ποιητικόν λόγο (ελεγείον εις τον νεκρόν Γ.Ξ.) στην Μητρόπολη Αθηνών την 1η Σεπτεμβρίου 1888 και στη συνέχεια συνόδευσε τον νεκρό μέχρι την Ίμβρο Σφακίων όπου με αυτοσχέδιο αποχαιρετισμό εις τον νεκρόν Γ. Ξενουδάκη, τον αποχαιρέτησε την 18η Σεπτεμβρίου 1888, μας λέγει στο εν λόγω ελεγείον του: … Θρηνώ και λέγω τις νεκρός ην ο εν τω φερέτρω παρ’ ω της Κρήτης αρχηγοί εν λύπη υπερμέτρω, παρίστανται. Αλλά πλην, φευ, μάνα του Ξενουδάκη, όστις τοιούτον όνομα απέκτησε σκλαβάκι…
4) Ο ίδιος ο Γεώργιος Ξενουδάκης μας δηλώνει ρητά και κατηγορηματικά στη διαθήκη του τα εξής: «Να δόθωσιν εις τους συγγενείς μου Νικόλαον Ταμπακάκη κάτοικον Ίμβροι δραχμαί παντακόσιαι (500)… Τα μνημόσυνά μου να γίνωνται εκ της περιουσίας μου, ο δε Νικόλαος Ταμπακάκης εκτός των δραχμών τας οποίας ως άνω αφήνω εις αυτόν, παραγγέλω να δίδωνται τριακόσια (300) γρόσια κατά μήνα εις αυτόν εν όσω ζη… …
Με αυτές και πολλές άλλες μαρτυρίες βγάζουμε αβίαστα το συμπέρασμα ότι το πραγματικό επώνυμο του αείμνηστου Γεωργίου Ξενουδάκη ήταν ΤΑΜΠΑΚΗΣ ή ΤΑΜΠΑΚΑΚΗΣ. Μα είναι δυνατόν ένας πνευματικός άνθρωπος του ηθικού αναστήματος και του κύρους του Γεωργίου Ξενουδάκη, να ενυθήτο στη διαθήκη του πρώτον και καλύτερον, ένα τυχόντα ή ασήμαντο άνθρωπο για να φροντίζει για τα μνημόσυνά του, δίδοντάς του συγχρόνως τα λίαν σημαντικά ποσά (για την εποχή εκείνη) για βοήθημα και σύνταξη εν όσω θα ζούσε;
Με την όση πείρα έχω στη ζωή, αλλά και τον κοινό νου που διαθέτω, μου είναι αδύνατον να πιστέψω ότι ο Ήρωάς μας, αυτοεπωνομασθείς ΞΕΝΟΥΔΑΚΗΣ λόγω της ξενητείας του, όπως προωτοείπαμε ονομάζετο ΞΕΝΟΥΔΑΚΗΣ και όχι ΤΑΜΠΑΚΑΚΗΣ.
Άρα και ο πατέρας του, ο οποίο αρνείται να δηλώσει σε όλες τις κοινωνικές ή αστικές – πολιτικές δηλώσεις, ως Νικόλαος, αλλά Ταμπακάκης Νικόλαος.
Γι’ αυτούς τους λόγους αποφεύγει να δηλώσει τόσο στο Υποθηκοφυλάκειο Μεγάλων, όσον και σ’ όλες τις άλλες περιπτώσεις το πατρώνυμό του (το Νικόλαος) διότι αν έγραφε ή έλεγε: Γεώργιος Νικολάου Ξενουδάκης, τότε θα έπρεπε ο πατέρας του να ελέγετο ή να εγράφετο: Νικόλαος Ξενουδάκης του Μανούσου.
Δεν το έκανε όμως αυτό ο Γ. Ξενουδάκη σκοπίμως και τη μοναδική φορά που βρίσκομε ως πατρώνυμο Νικόλαος είναι στην εγγραφή του στο Ευναρδειο Ορφανοτροφείο της Αίγινας, όπου μας δηλώνεται αυτό από τον Μεγάλο του γένους διδάσκαλο, τον αείμνηστο Γεώργιο Γεννάδιο.
Όλα αυτά τίθενται στην κρίση και την γνώση των φιλιστόρων, κυρίως των Σφακιανών, αλλά και όλων των Κρητών και Ελλήνων, για να α) αποδειχθούν ή όχι το πραγματικό επώνυμο του Γεωργίου Ξενουδάκη και β) Για να συμπεριληφθεί, έστω και ύστερα από 187 χρόνια, από τον ανασκολοπισμό του Νικόλαου Ταμπακάκη (πατέρα του Γ. Ξενουδάκη) στο πάνθεον των Ηρώων μας, που αγωνίστηκαν και θανατώθηκαν με τον φρικτό τρόπο του ανασκολοπισμού, για την απελευθέρωση της Κρήτης, της Ελλάδας και όλων μας για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι και να μπορούμε ελεύθερα να εκφράζομε τις πεποιθήσεις μας και τα πιστεύω μας.
Ευελπιστώ και αναμένω τις σκέψεις και τις θέσεις όλων των φιλιστόρων αφ’ ενός και των καθ’ ύλην αρμόδιων αφ’ ετέρου.
Νίκος Γ. Νταμπακάκης