Του π. Στυλιναού Θεοδωρογλάκη
Πάνδημη, παλλαϊκή και νεανική υποδοχή του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, «ωσσανά τω Υιώ Δαυίδ».
Η χαρά είναι μεγάλη και στη γη και στον ουρανό.
Ο Θεός ταπεινώνεται, ο άνθρωπος δοξάζεται.
Αυτό είναι η δόξα του Θεού.
Η υπερανύψωση και η θέωση του ανθρώπου, πανηγύρι και γιορτή γης και ουρανού η Κυριακή των Βαΐων.
Η δόξα δεν κατακρατείται από τον Θεό για τον εαυτό του, την αντιπροσφέρει στον άνθρωπο ως «τα σα εκ των σων».
Γι’ αυτό ο άνθρωπος δοξάζεται και μάλιστα αληθινά και αιώνια.
Γιατί η δόξα του προέρχεται από τον Θεό.
Μεγάλη χαρά.
Μεγάλο δώρο.
Ευλογία Θεού και θ. Αυτού έλεος.
Μόνο που αυτό δεν κράτησε πολύ.
Τη δόξα του Θεού που ο άνθρωπος έχει στα χέρια του σήμερα Κυριακή των Βαΐων, αύριο την πετά στου ς σκύλους, «ύστερον μετά ξύλων συνέλαβον».
Ίσως και γι’ αυτό οι ακολουθίες των παθών τελούνται το εσπέρας για να μη βλέπουμε τα χάλια μας, το κατάντημά μας.
Μ. Δευτέρα
Ο Ιακώβ ωδύρετο, του Ιωσήφ τη στέρηση: «Οδυρμός, πόνος, δοκιμασία του Ιακώβ που χάνει το παιδί του, αλλά που στη συμβολική του διάσταση ο πόνος του Ιακώβ γίνεται πανανθρώπινος και θεϊκός πόνος γης και ουρανού και βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή, στο ξεκίνημα των αγίων παθών.
«Ιδού ανεβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα…»
Ο ίδιος ο σαρκωμένος αιώνιος και παντοδύναμος λόγος του Θεού προσφέρεται «λύτρον αντί πολλών».
Ο Θεός θυσιάζεται. Ο άνθρωπος λυτρώνεται.
Ο Θεός χάνει, ο άνθρωπος κερδίζει.
Μ. Τρίτη
«… Μη μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστού».
Η μέρα είναι κρίσιμη. Οι ώρες και οι στιγμές της ημέρας είναι επίσης κρίσιμες.
Για τούτο η ετοιμότητα και η εγρήγορση είναι αναγκαίες και επιτακτικές.
Το ραντεβού είναι βέβαιο, αλλά χρονικά απροσδιόριστο.
«Ουδείς οίδεν περί της ώρας εκείνης..»
«Αγρυπνείτε και προσεύχεστε».
Παροτρύνει ο Άγιος Απόσοτολος Παύλος για να μην πέσουμε στον πειρασμό της ανευθυνότητας και του εφησυχασμού.
Δεν αφήνουμε τίποτα στην τύχη του.
Ελέγχουμε κυριαρχικά και λειτουργούμε αποφασιστικά, μέρα και νύχτα, χωρίς διακοπές, «αδιαλείπτως».
Ημών «κοιμωμένων» έρχεται ο νυμφίος με αποτέλεσμα να χάνουμε τη χαρά του γάμου, να χάνουμε τον ίδιο τον γάμο, να μένουμε έξω του νυμφώνος.
Ο υμνωδός της Εκκλησίας μας μας προτρέπει να αποφεύγουμε αυτό το λάθος, να είμαστε μέσα σε όλα, μέσα στον νυμφώνα.
Ναι στον γάμο του ανθρώπου με τον Θεό.
Ναι στη χαρά του ουρανού.
Γιατί δεν έχουμε άλλο τρόπο αναβάθμισης της χαράς του κόσμου και του ανθρώπου.
Μ. Τετάρτη
Εκ του βορβόρου των έργων μου ρύσαι με».
«Πράμα που φαίνεται κολαούζο δεν χρειάζεται».
Είμαστε βουτηγμένοι ως τον λαιμό μέσα στην αμαρτία, το δαιμονικό και το κακό.
«Υπερ την πόρνην ανομήσας».
Δεν τα καταφέραμε ως τώρα να ζήσουμε τη συγγνώμη σου, την επιείκειά σου, τη στοργή σου και την αγάπη σου.
«Δακρύων όμβρους ουδαμώς σοι προσήξα».
Πλήρης αναισθησία για την αμαρτητική μας κατάντια.
Όμως ποτέ δεν είναι αργά.
Σήμερα Μεγάλη Τετάρτη, λίγο μετά τη σύλληψη, τον σταυρό και τον θάνατό σου Χριστέ μου, με την καρδιά μας σε παρακαλούμε: «Εκ βαθέων, λύτρωσον ημάς»
* Ζητούμε συγγνώμη για την καθυστέρηση δημοσίευσης του ως άνω κειμένου που οφείλεται στην μη έκδοση της εφημερίδας μας λόγω της πενθήμερης απεργίας των δημοσιογράφων
